Δραγούμης Μάρκος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
22/05/2013
Διάρκεια
26:57
Εκδήλωση
Το ελληνικό τραγούδι: ιστορικές, κοινωνικές και καλλιτεχνικές διαστάσεις
Χώρος
Αίθουσα διδασκαλίας της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης στο Μέγαρο Μουσικής
Διοργάνωση
Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» - Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής»
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
ελληνικό τραγούδι, δημοτικό τραγούδι
Η σύντομη αυτή διάλεξη του διακεκριμένου μουσικολόγου Μάρκου Δραγούμη, ήταν η εναρκτήρια ομιλία της "Διημερίδας για το ελληνικό τραγούδι" που διοργάνωσε η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος "Λίλιαν Βουδούρη" στο Μέγαρο Μουσικής και έγινε στο πλαίσιο της ενότητας "Δημοτικό και Ρεμπέτικο".
Η σύνοψη της ομιλίας, όπως δημοσιεύτηκε στο Πρόγραμμα της εκδήλωσης:
Το δηµοτικό τραγούδι αν και δηµιουργήθηκε στην ύπαιθρο από λαϊκούς ποιητές καi µουσικούς (ιδιότητες που καµιά φορά συνυπήρχαν στο ίδιο πρόσωπο) υπακούει, µε ελάχιστες εξαιρέσεις, σε αυστηρούς στιχουργικούς, µελωδικούς και µορφολογικούς κανόνες. Το µέτρο και η έκταση των στίχων είναι προκαθορισµένα, ενώ η µελωδία περιλαµβάνει από 15 ως 32 συλλαβές που µπορούν όµως να πολλαπλασιαστούν µε την παραδοσιακή τεχνική των επαναλήψεων ή της ενσωµάτωσης παρένθετων φράσεων, γνωστών ως «τσακισµάτων». Και είναι εξίσου αυστηροί οι κανόνες που ρυθµίζουν τη µορφή, την κίνηση και την τονικότητα (ή καλλίτερα τροπικότητα) της µελωδίας. Βέβαια υπάρχουν και υποσύνολα που δεν υπάγονται στο γενικό κανόνα, αλλά κι αυτά πειθαρχούν σ' ένα αυστηρά παραδοσιακό µοντέλο. Ωστόσο κανένας περιορισµός δεν εµποδίζει τον τραγουδιστή να παίρνει µικρές ελευθερίες κατά την εκτέλεση, παραλλάσσοντας ελαφρά τη µελωδία από στροφή σε στροφή, ή προσθέτοντας εκεί που ταιριάζει κάποια τσακίσµατα της αρεσκείας του. Η παρούσα ανακοίνωση θα επιχειρήσει να καταδείξει µε περισσότερη λεπτοµέρεια τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η δηµιουργία, και τις αρχές που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν την εκτέλεση των δηµοτικών µας τραγουδιών.
Ο Δραγούμης Μάρκος του Φιλίππου (1934-2023) ήταν μουσικολόγος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934 και σπούδασε μουσικολογία στην Ελλάδα και την Αγγλία (Οξφόρδη). Ήταν διευθυντής του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου «Μέλπως Μερλιέ». Διετέλεσε καθηγητής ιστορίας της Μουσικής στο Ωδείο Αθηνών. Είχε γράψει βιβλία και μελέτες κυρίως για την ελληνική παραδοσιακή μουσική και είχε συμμετάσχει σε πολλά τοπικά και διεθνή μουσικολογικά συνέδρια. Εξέδωσε πέντε ποιητικές συλλογές. Το 1992 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την 30χρονη δράση του στο χώρο της εθνομουσικολογίας. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (2008).