Αφιερωματική εκδήλωση για τον Avigdor Arikha

O Σταύρος Ζουμπουλάκης γεννήθηκε το 1953 στη Συκιά Λακωνίας. Σπούδασε νομική και φιλολογία στην Αθήνα και φιλοσοφία στο Παρίσι. Δίδαξε πολλά χρόνια στη μέση εκπαίδευση. Από το 1998 ως το 2012 διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού «Νέα Εστία». Είναι πρόεδρος, από το 2008, του Δ.Σ. του βιβλικού ιδρύματος «Άρτος Ζωής». Το Φεβρουάριο 2013 ανέλαβε τη θέση του προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Το 2015 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει συγγράψει πλήθος έργων μυθιστορηματικού, πολιτικού, φιλολογικού και θεολογικού περιεχομένου ενώ αρθρογραφεί τακτικά στον ημερήσιο τύπο. Το 2016 για το βιβλίο του με τίτλο Υπό το φως του μυθιστορήματος τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο δοκιμίου κριτικής ενώ το 2017 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το έργο του Ο στεναγμός των πενήτων. Δοκίμια για τον Παπαδιαμάντη.

Ο Αλέκος Λεβίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε σκηνοθεσία θεάτρου στο Παρίσι και αρχιτεκτονική στη Γενεύη. Από το 1971 μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται ως ζωγράφος στην Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό ομαδικών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ακόμα, έχει ασχοληθεί με την τοιχογραφία, τα σκηνικά θεάτρου και την εικαστική επιμέλεια βιβλίων σε συνεργασία με πολλούς εκδότες. Το ζωγραφικό του έργο πλαισιώνεται από συγγραφικά εγχειρήματα, που αφορούν την ιστορία, τη θεωρία και την επιτέλεση της ζωγραφικής.

Ιστότοπος του Αλέκου Λεβίδη

Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε το 1956 στο Αγρίνιο. Εκεί έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Έφυγε δεκαεννέα χρονών για να σπουδάσει Νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στην Κομοτηνή (1975-1979). Μετά τις σπουδές του Δικαίου κι ένα μεσοδιάστημα αναποφάσιστου προβληματισμού, βρέθηκε στη Ανώτατη Σχολή των Καλών Τεχνών της Αθήνας (1983-1989). Ζωγράφιζε από παιδί, άρχισε να εκθέτει στη δεκαετία του ’80. Στο εργαστήριο της οδού Καλλιδρομίου, στον λόφο του Στρέφη, έγιναν τα έργα της μαθητείας στο πραγματικό. Τη δεκαετία του ’90 στην οδό Αριστοδήμου, στον Λυκαβηττό, αποπειράται να εικονοποιήσει την κοινή μνήμη και πειρασμούς του αoράτου, το φως και το σκοτάδι. Μετά το 2000 κατεβαίνει στην Καστέλλα όπου ζει και εργάζεται έκτοτε. Το 2004, με το Αδιάβαστο Δάσος, άγγιξε το αγκάθι της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου. Το 2013 παρουσίασε τα στοιχειώδηστο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς, προτείνοντας μια λιτή ευημερία, μια επανεύρεση του μέτρου στην καθημερινή μας ζωή και το 2016 τις όψεις αδήλων, μια αναδρομική έκθεση έργων της τριαντάχρονης πορείας του. Δύο αιώνες μετά τον ξεσηκωμό του 1821, επανέρχεται στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού με τη Γιορτή.

Ο Γιώργος Ρόρρης γεννήθηκε στον Κοσμά Κυνουρίας το 1963. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Παναγιώτη Τέτση και τον Γιάννη Βαλαβανίδη (1982-87). Συνέχισε τις σπουδές του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, με υποτροφία του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή. Το 2001 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο «Νέοι Ζωγράφο κάτω των 40 ετών». Το 2006 το κοινωφελές Ίδρυμα «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης» του απένειμε τιμητική διάκριση για το έργο του. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Μάνος Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στη Βόννη το 1963. Σπούδασε Νομικά και Φιλοσοφία. Είναι νομικός σύμβουλος εταιρειών. Υπήρξε για χρόνια Αντιπρόεδρος του Κ.Ι.Κ.Π.Ε. (Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου). Το 2018 ίδρυσε την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ΕΚΕΠ (Εταιρεία Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού) την οποία και διευθύνει. Είναι Αντιπρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης.