Αιγαίον Πέλαγος: Το Φυσικογεωλογικό Καθεστώς και οι Μεταβολές που καθόρισαν την Ανάπτυξη του Αρχαίου Ελληνικού και Δυτικού Πολιτισμού

Το κλίμα του πλανήτη μας μεταβάλλεται περιοδικά. Η τελευταία μεγάλη κλιματική αλλαγή άρχισε πριν 18.000 χρόνια, όταν ξεκίνησε η άνοδος της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας, που ολοκληρώθηκε πριν 6.000 χρόνια, οπότε και σταθεροποιήθηκε έκτοτε, παρά τις μικρές μεταβολές που έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα.
 

Η αύξηση της θερμοκρασίας προκάλεσε, μεταξύ πολλών άλλων, την τήξη μεγάλου τμήματος των ηπειρωτικών παγετώνων, με συνέπεια την άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά 125-150 μέτρα παγκοσμίως (κλιματο-ευστατικές κινήσεις).
 

Ο ευρύτερος χώρος της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, λόγω ευνοϊκών κλιματικών συνθηκών, κατοικείτο συνεχώς καθ’ όλην την Ανώτερη Παλαιολιθική εποχή από τον Homo sapiens. Αντιθέτως, μεγάλα τμήματα της Ευρώπης βόρεια των Άλπεων, λόγω των παγετώνων και του μεγάλου ψύχους, είτε ήσαν ακατοίκητα εντελώς, είτε αραιοκατοικημένα.
 

Η συνεχής άνοδος της στάθμης της θάλασσας και η βαθμιαία κατάκλυση των παράκτιων πεδινών  περιοχών, μεταξύ των οποίων και δύο - τριών μεγάλων νησιών στη περιοχήν που σήμερα υπάρχουν οι Κυκλάδες, πρέπει να δημιούργησε μία ιδιαίτερη κοικωνικοψυχολογική κατάσταση, στον φοβισμένο από όλη αυτή την συνεχή κατάκλυση και αδύναμο να την αντιμετωπίσει κάτοικο του Αιγαιακού και Περιαιγαιακού χώρου, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει αρχικά τους θεούς της τρίτης γενιάς (Τιτάνες – Γίγαντες κ.λπ.), στη συνέχεια της Τέταρτης γενιάς (Ποσειδών, Δίας κ.λπ.) και επιπλέον να θεοποιήσει πολλά φυσικά φαινόμενα και κυρίως διάφορα φυσικογεωγραφικά συστήματα, όπως είναι ο Πόντος, ο Ωκεανός, η Θάλασσα, οι Ποταμοί κ.α. που είναι ευδιάκριτα στην Ελληνική μυθολογία.
 

Η γεωπεριβαλλοντική διάσταση της Ελληνικής Μυθολογίας, που είναι δημιούργημα των προϊστορικών κατοίκων του Αιγαιακού χώρου και συνδέεται άμεσα με τις επιπτώσεις των κλιματικών μεταβολών, μεταδόθηκε υποσυνείδητα και στους κατοίκους της ιστορικής εποχής.