Κορρές Μανόλης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
15/04/2021
Διάρκεια
02:02:28
Εκδήλωση
Μαθήματα εμβαθύνσεως στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής - Διαλέξεις της Πέμπτης
Χώρος
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Διοργάνωση
Εργαστήριο Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Κατηγορία
Αρχαιολογία, Αρχιτεκτονική
Ετικέτες
Ακρόπολη, ανάβαση, άνεση, ασφάλεια, ράμπα, αναλημματικοί τοίχοι, κλίμακα, ατραπός, άνδηρα, Ιερός Βράχος, Προπύλαια
Ο Ομότιμος Καθηγητής Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ και Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Μανόλης Κορρές, έδωσε την Πέμπτη 8 Απριλίου 2021 διαδικτυακή διάλεξη με θέμα «Ανεβαίνοντας στην Ακρόπολη» (δημοσιευμένη ήδη, στο BLOD), η οποία ολοκληρώθηκε με μια δεύτερη ομιλία που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 15 Απριλίου 2021 και δημοσιεύεται σήμερα στο BLOD. Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο του κύκλου με τίτλο «Μαθήματα εμβαθύνσεως στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής - Διαλέξεις της Πέμπτης» που διοργανώνει το Εργαστήριο Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
Περιεχόμενο της δεύτερης ομιλίας
Α. Το ευρύτερο φαινόμενο σε λίαν αδρές γραμμές.
Η ζωή σε μη πεδινά εδάφη και οι διάφοροι τόποι μετακίνησης και δράσης. Οίκος, αγρός, θάλασσα, αγορά, ιερά.
Η αντίθεση άνεσης και ασφάλειας. Κοινές ανωφέρειες και δυσπρόσιτα υψώματα. Ατραποί, ράμπες, κλίμακες.
Η ανάβαση ως υποχρεωτική κατάσταση και εμπειρία.
Τεχνητή ανύψωση του εδάφους και άνδηρα σε επίπεδα, ή μη επίπεδα μέρη: η ανάβαση ως επιλογή.
Πρακτική ανάγκη, πνευματική εμπειρία, αρχιτεκτονική.
Β. Η Ακρόπολη τον 6ο αι. π.Χ.: απουσία ισοπεδώσεων, μη παραλληλισμός κτηριακών όγκων.
Γ. Η αρχαϊκή ράμπα.
Αναλημματικός τοίχος και εσωτερική λιθογόμωση. Επιφάνεια λαξευμένη στο βράχο.
Θέση και κατεύθυνση του άξονα.
Μεταβαλλόμενη κλίση.
Δ. Γενική αρχιτεκτονική αναμόρφωση στα μέσα του 5ου αιώνα, νέες γενικές αρχές.
Ο σχεδιασμός αναλημματικών τοίχων για άνδηρα, ράμπες και κλίμακες. Παραδείγματα.
Ε. Προαύλιο Προπυλαίων, πλευρικές πύλες και αναβάθρα.
Υποθέσεις και διαπιστώσεις: R. Bohn 1882, Choisy 1900, Michaelis 1901, Judeich 1905 / 1931, Elderkin 1912, Krischen 1922, Κεραμόπουλλος/ Τραυλός 1936, Stevens 1941/1942, Dinsmoor 1947, Τραυλός 1960.
Αναλημματικός τοίχος και εσωτερική γόμωση. Επιφάνεια λαξευμένη στο βράχο.
Θέση και κατεύθυνση του άξονα. Μεταβαλλόμενη κλίση.
Ε. Μαρμάρινη κλίμακα (~40 μ.Χ.)
Υποθέσεις, διαπιστώσεις και επεμβάσεις: Stuart/Revett 1751-54, J.-D. Le Roy 1758, H. v. Hallerstein 1810, Ross/Schaubert/Hansen 1839, J.-N. Huyot 1840, L. V. Klenze 1846, Ph.-A. Titeux/L.-A. Chaudet 1846, M. Dessbuisson 1848, Κ. Πιττάκης 1850, Penrose 1851, E. Beule 1953, L. Boitte 1864, BQhlmann 1872, M. Lambert 1877, E. Burnouf 1877, C. Boetticher
1880, Καββαδίας/Kawerau 1906, και οι λοιποί αναφερόμενοι πιο πάνω.
ΣΤ. Νέες Παρατηρήσεις
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1972), και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πολυτεχνείο του Μονάχου (1975-77), Διδάκτωρ του Freie Universität του Βερολίνου (1991) και του ΕΜΠ (1992). Μηχανικός στα Έργα Συντήρησης Μνημείων της Ακρόπολης (1975, 1977-1979), Προϊστάμενος του Τμήματος Αναστηλώσεων στη Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού (1981), Προϊστάμενος του Έργου «Παρθενών» της Α΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (1983-1999). Αναπληρωτής Καθηγητής (1999) και πρωτοβάθμιος Καθηγητής (2006-2015) στο ΕΜΠ. Δίδαξε αρχαία αρχιτεκτονική, ιστορική τοπογραφία, αναστήλωση, εκτός από το ΕΜΠ και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, στα Πανεπιστήμια Pensylvania και Berkeley των ΗΠΑ, και σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας. Έχει συμμετάσχει στη μελέτη, συντήρηση, αναστήλωση και ανάδειξη πολλών ιστορικών μνημείων σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ειδικότερα στην Αθήνα, εργάστηκε στο Ερέχθειο, στο ιερό του Διονύσου, στο Διονυσιακό θέατρο στις νότιες παρειές της Ακρόπολης (υπεύθυνος έργου 1980-1983) και κυρίως στον Παρθενώνα (κατά το διάστημα 1983-1999 υπεύθυνος εργασιών αναστήλωσης και ανάδειξης του μνημείου). Διετέλεσε ή είναι μέλος των Επιτροπών Συντήρησης των Μνημείων της Ακρόπολης (EΣMA), του Διονυσιακού Θεάτρου, της ακρόπολης Λίνδου, του Επικουρίου Απόλλωνος, της Υποεπιτροπής Συντήρησης των Γλυπτών του Παρθενώνα, της Επιτροπής Μαραθώνα. Υπήρξε Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Ανέγερσης του Μουσείου Ακρόπολης και μέλος κριτικής επιτροπής Διεθνούς Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού για την αποκατάσταση του ναού του Αυγούστου στο Pozzuοli της Καμπανίας, στη νότιο Ιταλία. Τακτικό μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ, 2006-). Αντεπιστέλλον μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου και της Koldewey Gesellschaft. Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας της Ρώμης (2013), Αργυρό Μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής (1995), Χάλκινο Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών (1989), βραβείο Alexander von Humboldt (2003), Premio Internazionale di Archeologia, città di Ugento (Premio Zeus, 2006). H Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε για το βιβλίο του Η στέγη του Ηρωδείου και άλλες γιγάντιες γεφυρώσεις (2014). Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος (1998).
Κύρια αυτοτελή έργα: Μελέτη Αποκαταστάσεως του Παρθενώνος, τ. 2β (Αθήνα 1989)· Οικοδομική των αρχαίων κιόνων (Αθήναι 1991)· Από την Πεντέλη στον Παρθενώνα (Αθήνα 1993)· Μελέτη Αποκαταστάσεως του Παρθενώνος (Αθήνα 1994)· Εκτέλεση, Περιεχόμενο και Αξία των Χαρτών της Αττικής του Κάουπερτ (Αθήνα 2008)· Η στέγη του Ηρωδείου και άλλες γιγάντιες γεφυρώσεις (Αθήνα 2014)· (Με Κατερίνα Τζανάκη) Η Κοίτα της Μέσα Μάνης και η αρχιτεκτονική της. Πρόταση προστασίας και ανανεώσεως του οικισμού (Αθήνα 1976)· (Με Χ. Μπούρα και με τη συνεργασία και των Θ. Σκουλικίδη – Ν. Μπελογιάννη – Εύης Παπακωνσταντίνου – Δ. Χαραλάμπους – Κ. Ζάμπα) Μελέτη Αποκαταστάσεως του Παρθενώνα (Αθήνα 1983)· (Με Ν. Τογανίδη – Κ. Ζάμπα – Θ. Σκουλικίδη κ.ά.) Μελέτη Αποκαταστάσεως του Παρθενώνα, τ. 2α (Αθήνα 1989)· (Με C. Hadjiaslani) Die Explosion des Parthenon (Berlin 1990).
Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2017.
