Γερμενής Αναστάσιος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
01/12/2021
Διάρκεια
00:24:49
Εκδήλωση
Ελληνο-Γαλλικές Διεπιστημονικές Συναντήσεις
Χώρος
Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Αθηνών (Κτίριο Κωστή Παλαμά) & Πρεσβεία της Γαλλίας στην Ελλάδα
Διοργάνωση
Ελληνο-Γαλλικές Διεπιστημονικές Συναντήσεις
Κατηγορία
Ανοσολογία
Ετικέτες
τεχνολογία, βιοϊατρική, τεχνοεπιστημονική εξέλιξη, ανοσολογία, υγιεινισμός
Προκειμένου να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου οργανισμού και της νόσου, η Ιατρική εξαρτάται, ολοένα και περισσότερο, από την υψηλή τεχνολογία. Κατά τούτο, αποτελεί μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα περίπτωση για την εξέταση των συνεπειών και των ορίων της τεχνοεπιστημονικής εξέλιξης.Πράγματι, η βιοϊατρικοποίηση (biomedicalization), ο υγιεινισμός (healthism) αλλά και αυτό τούτο το σύγχρονο (κατά Kuhn) παράδειγμα της Ιατρικής Ακριβείας (precisionmedicine), εμπεριέχουν στοιχεία ικανά να επάγουν τη διαστροφή των ρόλων της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας και την πλήρη μεταστροφή της αντίληψης για την ανθρώπινη φύση, με ό,τι αυτά συνεπάγονται σε όλα τα πεδία της ανθρώπινης δράσης. Εντούτοις, ο επιστημονικός αναστοχασμός τον οποίο πυροδοτεί η πρόοδος σε ορισμένους τομείς της Ιατρικής, επιτρέπει την άποψη ότι η πορεία αυτή δεν είναι μονόδρομος. Φαίνεται, δηλαδή, ότι οι τεχνοεπιστημονικές εξελίξεις, πάνω στις οποίες στηρίζεται η πρόοδος της Ιατρικής, δημιουργούν παράλληλα τάσεις διαφυγής από το καταστροφικό πλαίσιο του τεχνοπολιτισμού. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη αναδιαμόρφωση της έννοιας της ανοσίας, της θεμελιακής δηλαδή έννοιας της Ανοσολογίας, που από αμυντικός μηχανισμός προστασίας του οργανισμού από τα μικρόβια, εξελίχθηκε σε υπεροργανισμικό ομοιοστατικό μηχανισμό, ο οποίος εξυπηρετεί τη συμβιωτική συνθήκη των βιολογικών συστημάτων. Αυτή η μεταστροφή επιτεύχθηκε κατά την προσπάθεια ερμηνείας της προϊούσας αύξησης της ανοσολογικής νοσηρότητας, μέσα από την υπέρβαση του εμμονικού μηχανιστικού ερωτήματος «πώς δημιουργούνται τα νοσήματα;» (παθοφυσιολογία) και τη συνεκτίμηση των σχετικών απαντήσεων με τις εξηγήσεις αναφορικά με το «γιατί» της εξελικτικής διατήρησης των νοσολογικών στιγμάτων της χρόνιας φλεγμονής. Ασφαλώς, είναι πολύ αμφίβολο αν αυτός ή και άλλοι παρεμφερείς αναστοχασμοί μπορούν να αποκτήσουν ευρύτερη κοινωνική δυναμική και να αναδιαμορφώσουν τις συνθήκες της παγκοσμιοποιημένης μετανεωτερικότητας. Δεν είναι όμως καθόλου απίθανο να αποτελέσουν παράδειγμα αναφοράς για τον προσδιορισμό των ορίων της τεχνοεπιστήμης στο χώρο των βιοϊατρικών επιστημών, χωρίς την επίγνωση των οποίων η Ιατρική θα είναι αδύνατο να διατηρήσει τον ανθρωπιστικό της χαρακτήρα.
(Σημείωμα του ομιλητή)
Ο Αναστάσιος Γερμενής είναι Ομότιμος Καθηγητής Ανοσολογίας του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κεφαλονιά. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή, και ειδικεύθηκε στην Παθολογία. Εξειδικεύθηκε στην Ανοσολογία στα Κεντρικά Εργαστήρια της Υπηρεσίας Αιμοδοσίας του Ελβετικού Ερυθρού Σταυρού, στο Columbia Presbyterian Hospital (NewYork) και στο Hôpital Saint Louis (Paris). Εργάστηκε επί σειράν ετών στο Εθνικό Κέντρο Ιστοσυμβατότητας, όπου ασχολήθηκε με την Ανοσολογία των Μεταμοσχεύσεων. Στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, όπου υπηρέτησε τα τελευταία 20 χρόνια, ίδρυσε και διηύθυνε το Εργαστήριο Ανοσολογίας & Ιστοσυμβατότητας, καθώς και το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Κλινικές Εφαρμογές Μοριακής Ιατρικής». Ερευνητικά εστιάστηκε στη μελέτη των πρωτοπαθών ανοσοανεπαρκειών, με διεθνώς ανεγνωρισμένη συμβολή στη γενετική του κληρονομικού αγγειοοιδήματος. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τις επιπτώσεις της ψηφιακής τεχνολογίας και με τις αλλαγές που επέφερε στην Ιατρική Εκπαίδευση και στο Βιοϊατρικό Τύπο. Έχει εκδώσει δύο πραγματείες πάνω στη Φιλοσοφία της Επιστήμης («Από τον Γουτεμβέργιο στο Internet» και «Ανοσία: Αλληγορία και πραγματικότητα») καθώς και δύο ποιητικές συλλογές («Μπορεί και να λεγόταν… Beagle»και «Εμός ει συ»).
