Tabucchi Antonio
Χρυσοστομίδης Ανταίος
Γλώσσα
Ιταλική (με ταυτόχρονη ελληνική μετάφραση)
Ημερομηνία
19/05/2011
Διάρκεια
98:00
Εκδήλωση
Διάλεξη του Antonio Tabucchi
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Αίθ. Δ. Μητρόπουλος
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Κατηγορία
Λογοτεχνία
Ετικέτες
συγγραφέας, λογοτεχνία
«Το ταξίδι είναι μια ξεχωριστή διάσταση της ζωής μας, που οι λογαριασμοί της έχουν να κάνουν με το χρόνο. Τα ταξίδι είναι μια ανακωχή ανάμεσα σε μας και το χρόνο, ο οποίος κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μοιάζει με μια μικρή αιωνιότητα τσέπης. Τα ταξίδια αφήνουν ίχνη, αποτυπώματα που μένουν για πάντα. Όλα όσα μας αγγίζουν μας επηρεάζουν και δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τη φαντασία που συνεχίζει τη δουλειά της. Έχω κάνει ταξίδια και ταξίδια. Έχω ταξιδέψει σε μια χώρα και η χώρα αυτή εξαφανίστηκε από πάνω μου μετά μ’ ένα ντους. Υπάρχουν όμως και χώρες που με χάραξαν. Οι άνθρωποί τους με χάραξαν: οι σχέσεις και οι φιλίες που έκανα. Οι χώρες είναι οι άνθρωποι, όχι τα τοπία. Πάντα πριν τη χώρα θυμάσαι τα άτομα»
Μ’ αυτές τις σκέψεις ο σπουδαίος ιταλός συγγραφέας Αντόνιο Ταμπούκι ορίζει τη δική του σχέση με το χρόνο και με το ταξίδι, κατά τη διάρκεια της συνάντησης του με το αθηναϊκό κοινό που οργανώθηκε - στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του «Megaron Plus”- με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου «Ταξίδια και άλλα ταξίδια» στην ελληνική γλώσσα. Μια συνάντηση που του έδωσε την ευκαιρία να διατυπώσει στη συνέχεια – μέσα από το διάλογο του με τους ακροατές που καθοδήγησε ο έλληνας μεταφραστής και φίλος του Ανταίος Χρυσοστομίδης – τις απόψεις του για μια σειρά από θέματα, όπως η λειτουργία της λογοτεχνίας στο σύγχρονο κόσμο, η παρέμβαση των πνευματικών δημιουργών στα δημόσια πράγματα, η στράτευση στην τέχνη:
«Η λογοτεχνία είναι σαν τη πέτρα της Μπολόνια. Τη μέρα απορροφά το φως και τη νύχτα το εκπέμπει για να φωτίσει το σκοτάδι. Η επιστήμη είναι ακατέργαστη. Η ζωή είναι λεπτεπίλεπτη. Και για να γεφυρωθεί το κενό χρειαζόμαστε τη λογοτεχνία, η οποία είναι μια μεγάλη κοιλιά που χωράει τα πάντα, τις μικρές και τις μεγάλες ιστορίες, τα ασήμαντα, αλλά και τις μάχες ή τις επαναστάσεις, διηγείται τα πάντα, δεν έχει κανόνες, δε μπαίνει σε καλούπια. Η λογοτεχνία είναι ένα είδος κοσμικής προσευχής για κάποιον που δε πιστεύει. [..]. Θα έλεγα όμως, πως μέσα απ’ τα βιβλία είναι δύσκολο να κάνεις πολιτική. Το βιβλίο επηρεάζει αργά τις συνειδήσεις. Αν θέλεις να παρέμβεις πολιτικά το κάνεις με ένα άρθρο σε μια εφημερίδα. […] Πραγματική στράτευση είναι να αναλαμβάνεις μια δέσμευση απέναντι στον εαυτό σου. Αν νιώθεις ένα ηθικό καθήκον να μιλήσεις για τους μετανάστες, πράξε το με ειλικρίνεια. Αλλά σκεφτείτε, κάποιος ξυπνά το πρωί και βλέπει τη θάλασσα. Ξαφνικά του δημιουργείται η επιθυμία να γράψει για τη θάλασσα. Παρότι λοιπόν θέλει να μιλήσει για τη θάλασσα αρχίζει να γράφει για τους μετανάστες. Όχι! Αυτό είναι κίβδηλο.»
Ο Αντόνιο Ταμπούκι ήταν μια από τις πιο χαρακτηριστικές και αγαπητές μορφές της σύγχρονης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Γεννημένος στην Πίζα της Ιταλίας το 1943, υπηρέτησε όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου γράφοντας μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια και θεατρικά έργα. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε δεκαοκτώ γλώσσες και έχουν κυκλοφορήσει σε περισσότερες από σαράντα χώρες, ενώ κάποια από τα μυθιστορήματά του μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο από γνωστούς σκηνοθέτες, όπως ο Ρομπέρτο Φαέντσα, ο Αλαίν Κορνώ, ο Αλαίν Ταννέρ και ο Φερνάντο Λόπες. Ήταν γνωστή η αγάπη του για την Πορτογαλία και η αφοσίωσή του στο έργο της μετάφρασης των κειμένων του μεγάλου πορτογάλου συγγραφέα Φερνάντο Πεσσόα στα ιταλικά, την οποία πραγματοποίησε σε συνεργασία με τη σύζυγό του María José de Lancastre.
Ο Αντόνιο Ταμπούκι είχε τιμηθεί με τα πιο έγκυρα διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων τα "Pen Club", "Campiello" και "Viareggio-Re-paci" στην Ιταλία, τα "Prix Medicis Etran-ger", "Prix Europeen de la Litterature" και "Prix Mediterranee" στη Γαλλία, το Ευρωπαϊκό "Αριστείον", το "Nossack" στη Γερμανία, το "Europaeischer Staats-preis" στην Αυστρία, τα "Hidalgo" και "Francisco Cerecedo" στην Ισπανία. Είχε, επίσης, τιμηθεί με τους τίτλους του "Officier des Arts et des Lettres" στη Γαλλία και του "Comendador da Ordem do Infante Dom Henrique" στην Πορτογαλία.
Δίδαξε, στο Πανεπιστήμιο της Σιένας, αλλά και σε πολλά πανεπιστήμια έξω από τα σύνορα της πατρίδας του, μεταξύ των οποίων το Bard College της Νέας Υόρκης, το Ecole de Hautes Etudes και το College de France στο Παρίσι. Έγραφε σε πολλές ιταλικές και ευρωπαϊκές εφημερίδες (Corriere delta Sera, L'Unita, II Manifesto, Le Monde, El Pais, Diario de Noti-cias, La Jornada, Die Allgemeine Zeitung) και σε γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά, όπως το La Nouvelle Revue Frangaise και το Lettre Internationale. Υπήρξε συνιδρυτής και μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου Συγγραφέων. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον έχει ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα της Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας.
Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης γεννήθηκε το 1952 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, από το οποίο αποφοίτησε το 1978, και στη συνέχεια εργάστηκε ως αρχιτέκτονας μέχρι το 1982. Την ίδια περίοδο άρχισε να μεταφράζει από την ιταλική γλώσσα, στην αρχή δοκίμια και στη συνέχεια λογοτεχνικά έργα. Το 1983 αρχίζει να εργάζεται ως δημοσιογράφος, στην αρχή στο περιοδικό "Ένα" και στη συνέχεια, ως διευθυντής, σε διάφορα περιοδικά μαζικής κυκλοφορίας. Η δημοσιογραφική του ενασχόληση συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην εφημερίδα "Αυγή", στην οποία υπογράφει κάθε Κυριακή μια ολόκληρη σελίδα με τον τίτλο "Περιδιαβάζοντας". Το 1998 αναλαμβάνει τη Διεύθυνση του Τμήματος Ξένης Λογοτεχνίας των «Εκδόσεων Καστανιώτη», ενώ από το 2000 διδάσκει πρακτική μετάφρασης, σε μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και στο ΕΚΕΜΕΛ. Το 2003 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ξένης Λογοτεχνικής Μετάφρασης και το 2004 τιμήθηκε από το Ιταλικό Κράτος με τον τίτλο του «Ιππότη Εργασίας», για τις προσπάθειές του για την εξάπλωση της ιταλικής κουλτούρας.
