Από τα ελληνικά στα κυριλλικά. Η ενεπίγραφη κεραμική ως μαρτυρία πολιτιστικών και εθνικών ταυτοτήτων στην παραλίμνια περιοχή της Στρούγκας κατά τον 19ο αιώνα

Στην ομιλία αυτή ερευνάται η κυρίαρχη θέση και δυναμική της ελληνικής γλώσσας κατά τον 19ο αιώνα στους σλαβόφωνους, βλαχόφωνους και αλβανόφωνους πληθυσμούς στην ευρύτερη περιοχή της Οχρίδας και της Κορυτσάς, μέσα από την κεραμική των περιοχών αυτών και ιδιαίτερα της Στρούγκας, η οποία υπήρξε σημαντικό αγγειοπλαστικό κέντρο. Την περίοδο αυτή Στρουγκιώτες αγγειοπλάστες, των οποίων η μητρική γλώσσα ήταν σλαβική, κατασκεύασαν εφυαλωμένα κεραμικά, πολλά από τα οποία φέρουν εγχάρακτες επιγραφές στα ελληνικά, κυρίως με ημερομηνίες, φράσεις, ονόματα κ.ά.

Πέρα από την παρουσίαση για πρώτη φορά την ιστορία αυτών των σπάνιων αγγείων, θα αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους χρησιμοποιήθηκε ευρέως η ελληνική γλώσσα πάνω στα αγγεία αυτά μέχρι το τέλος περίπου της δεκαετίας του 1860 περίπου, οπότε αντικαθίσταται σταδιακά από το κυριλλικό αλφάβητο. Βασική επιδίωξη είναι η ένταξη της κεραμικής αυτής στο ιστορικό, κοινωνικό και ανθρωπογεωγραφικό πλαίσιο της εποχής της και η διερεύνηση των τρόπων με τους οποίους η χρήση της γλώσσας πάνω στα κεραμικά αυτά αποτυπώνει την μετάβαση από τα προεθνικά Βαλκάνια στους εθνικούς ανταγωνισμούς και την επαναξιολόγηση των εθνικών ταυτοτήτων μετά τα μέσα του 19ου αιώνα.