Από τη θεωρία στην τάξη και την κοινωνία: Η εμπειρία του μαθήματος «Το Θέατρο στο Σχολείο» στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών, ΑΠΘ

Tο συνέδριο "Οι Τέχνες στο ελληνικό σχολείο: παρόν και μέλλον" πραγματοποιήθηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ με στόχο την καταγραφή και την ανάδειξη μεθοδολογιών, τεχνικών, καινοτόμων πρακτικών και προσεγγίσεων στη διδακτική και τις εφαρμογές των τεχνών στη σχολική κοινότητα.
 

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου μελετήθηκε η θέση του θεάτρου, του κινηματογράφου, του χορού, της μουσικής και των εικαστικών στη σχολική πραγματικότητα. Εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και ειδικοί θεατρολόγοι, μουσικολόγοι και εικαστικοί συνομίλησαν για τη σημασία των τεχνών γνωστοποιώντας πρωτοβουλίες, νέες κατευθύνσεις και καινοτόμες πρακτικές στη διδακτική των τεχνών, ερευνώντας δυνατότητες συνεργασίας των διδασκόντων στα μαθήματα των τεχνών, μαθαίνοντας για τις εξωδιδακτικές δράσεις της σχολικής κοινότητας και συζητώντας τις προοπτικές για τη θέση των τεχνών στο σχολείο του μέλλοντος.

Η ομιλία "Από τη θεωρία στην τάξη και την κοινωνία: Η εμπειρία του μαθήματος «Το Θέατρο στο Σχολείο» στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών, ΑΠΘ" πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της συνεδρίας "Το Θέατρο και η Θεατρική Αγωγή στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα".

Σύμφωνα με τη στοχαστική πρακτική, στους  βασικούς στόχους της αρχικής εκπαίδευσης των μελλοντικών εκπαιδευτικών χρειάζεται να περιλαμβάνεται όχι μόνο η παροχή μιας εμπεριστατωμένης θεωρητικής κατάρτισης που να εξασφαλίζει στους υποψήφιους εκπαιδευτικούς  τη δυνατότητα κατανόησης και ανάλυσης των δεδομένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά κυρίως τη βιωματική εμπλοκή τους σε επαγγελματικές δραστηριότητες που τους βοηθούν να αναπτύξουν διερευνητικές, στοχαστικές και συνεργατικές ικανότητες, ώστε να είναι σε θέση να διαλέγονται, να συνθέτουν, να συμμετέχουν σε συλλογικές δράσεις με στόχο τη συνεχή βελτίωση και εκπαιδευτική αλλαγή (Αυγητίδου & Ανδρούσου, 2013).

Θέτοντας ως προτεραιότητα την κατάλληλη παιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση των μελλοντικών εκπαιδευτικών της θεατρικής αγωγής ως στοχαζόμενων εκπαιδευτικών, που επιδιώκουν να βελτιώσουν την εκπαιδευτική συνθήκη μέσα από την ισότιμη ανάπτυξη όλων των μαθητών (Schnellert κ.ά, 2008), στο πλαίσιο του μαθήματος «Το Θέατρο στο Σχολείο», της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, συνδυάστηκε η θεωρητική υποδομή και η δυνατότητα πρακτικής εφαρμογής (επισκέψεις σε σχολεία και βιβλιοθήκες), και ταυτόχρονα εγκαινιάστηκε στις εγκαταστάσεις του Τμήματος το Εργαστήριο Κοινωνικού Θεάτρου (ΕΚΘ).
 

Βασική επιδίωξη του ΕΚΘ ήταν να αποτελέσει έναν ερευνητικό χώρο ανάπτυξης στοχαστικών και συνεργατικών ικανοτήτων των μελλοντικών εκπαιδευτικών της θεατρικής αγωγής, γεγονός που αποτελεί και ζητούμενο των εκπαιδευτών των εκπαιδευτικών (Zeichner, 2005).
 

Παράλληλα, στόχοι τέθηκαν και ως προς το άνοιγμα της Σχολής στην κοινωνία και τις ανάγκες της: Το ΕΚΘ, διάρκειας 14 συνολικά δίωρων συναντήσεων, βασίστηκε στις αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης (Banks, 2004), καθώς  ήταν ανοιχτό στο κοινό της πόλης –απευθυνόταν σε παιδιά ηλικίας 7-10 και 11-14 ετών, η κάθε ομάδα αντίστοιχα– και προτεραιότητα είχαν τα παιδιά από οικογένειες που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
 

Με στόχο τη σταδιακή οικοδόμηση της γνώσης μέσα από συνεργατικές διερευνητικές δράσεις, η εισήγηση επιχειρεί να καταγράψει την εμπειρία του μαθήματος, εστιάζοντας κυρίως στο θεωρητικό υπόβαθρο, δηλαδή τις μεθοδολογίες Θεάτρου στην Εκπαίδευση που ακολουθήθηκαν από τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς στους σχεδιασμούς των συναντήσεων (Neelands & Goode, 2000, Aυδή & Χατζηγεωργίου, 2007, Κατσαρίδου, 2014), στους παιδαγωγικούς, διδακτικούς και κοινωνικούς στόχους που τέθηκαν, στα κοινωνικά θέματα που προσεγγίστηκαν, στη διασύνδεση θεωρίας και πράξης, στην αναζήτηση ειδικών δεξιοτήτων για την αντιμετώπιση καθημερινών καταστάσεων κατά την εκπαιδευτική πράξη και, τελικά, στην ανταπόκριση τόσο των νεαρών συμμετεχόντων όσο και των μελλοντικών εκπαιδευτικών. Πρόκειται για μια έρευνα δράσης (Carr & Kemmis, 1997), κατά την οποία οι υποψήφιοι εκπαιδευτικοί μέσα από το μοντέλο σχεδιασμός-δράση-παρατήρηση-στοχασμός μελετούν διαρκώς το έργο τους και επιδιώκουν τη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.