Από την κανονικοποίηση στην πολιτιστική δημοκρατία: Το Μουσείο του 21ου αιώνα

Καθώς διαλύονται τα στεγανά ανάμεσα σε παραδοσιακούς πολιτιστικούς οργανισμούς, ανεξάρτητες καλλιτεχνικές ομάδες και πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών, έχει έρθει η στιγμή να αναγνωρίσουν τα μουσεία την έννοια της “συνέργειας” ως το νέο τους κεφάλαιο. Η δημιουργία μιας κουλτούρας συνεργασίας –τόσο στις εσωτερικές τους δομές όσο και στις εξωτερικές τους σχέσεις– αποτελεί ένα ισχυρό μέσο για να επιτύχουν τα μουσεία μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο έργο τους, αλλά και να εκπληρώσουν την κοινωνική αποστολή τους.

Σε ολόκληρο τον κόσμο, πολλά μουσεία συνεργάζονται με διαφορετικές κοινωνικές δομές και οργανώσεις, επενδύοντας σε συμπράξεις με φαινομενικά μη αναμενόμενους συνεργάτες: από διοργανωτές ποδηλατικών ξεναγήσεων και εκκολαπτόμενες επιχειρήσεις τεχνολογίας, μέχρι γηροκομεία, νοσοκομεία, θέατρα και εταιρείες. Οι πολιτιστικοί οργανισμοί συνειδητοποιούν ότι με την ευρεία ανταλλαγή εμπειριών και με τη συν-ένωση δυνάμεων αποκτούν ισχυρότερα ερείσματα μέσα στις κοινότητες τις οποίες υπηρετούν και εκπροσωπούν. Οι συνέργειες εκδημοκρατίζουν τα μουσεία, επηρεάζουν καταλυτικά και με τρόπο θετικό την εξωτερική τους προβολή, συμβάλλουν στη διεύρυνση του κοινού τους, στη βιωσιμότητα και την οικονομική τους ανάπτυξη.

Στο πλαίσιο αυτό, το Συνέδριο για τα Μουσεία προβάλει εμπνευσμένα παραδείγματα συμπράξεων και συνεργειών από τις Η.Π.Α., τη Βρετανία, την Γερμανία και την Ελλάδα. Αναζητά τους τρόπους με τους οποίους τα μουσεία και οι πολιτιστικοί οργανισμοί μπορούν να εντάξουν ποικίλες συνέργειες στον προγραμματισμό τους, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να προσκαλέσουν διαφορετικές κοινότητες και πρωτοβουλίες να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία συν-δημιουργίας του προγράμματός τους.

Οι προσκεκλημένοι ομιλητές μοιράζονται την εμπειρία τους σχετικά με συνεργασίες ανάμεσα σε ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς, συμβατικές και μη συμβατικές συμπράξεις, εμπορικούς ή μη συνασπισμούς, αλλά και διαθεματικές και διατμηματικές συνεργασίες.