Από τους αλγόριθμους στην εκστατική χειρονομία: τεχνολογικά υποβοηθούμενη ανάλυση της εκτελεστικής πρακτικής στο έργο Mists για σόλο πιάνο του Ιάννη Ξενάκη

Hμερίδα αφιερωμένη στις μουσικές σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας που συμπλήρωσε τις εργασίες της πρώτης ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στις 18 Μαΐου του 2018.

Στην ημερίδα αυτή διερευνάται η ανάπτυξη της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, που οφείλει πολλά σε συνθέτες που σπούδασαν στη Γαλλία.

Μελετάται, επίσης,το έργο Γάλλων συνθέτων όπως του François-Bernard Mâche, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ελληνικές πηγές έμπνευσης, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις δραστηριότητες του Ιάννη Ξενάκη και του Γιώργου Απέργη στη Γαλλία μετά το 1980. Ο Γιώργος Ζερβός μιλά για τις σπουδές του στο Παρίσι και το έργο του.

Ο τιμώμενος προσκεκλημένος François-Bernard Mâche μιλά αναλυτικά για το έργο του και την ιδιαίτερη σχέση του με την Ελλάδα.

ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Πτυχές του έργου του Ιάννη Ξενάκη

Από τους αλγόριθμους στην εκστατική χειρονομία: τεχνολογικά υποβοηθούμενη ανάλυση της εκτελεστικής πρακτικής στο έργο Mists για σόλο πιάνο του Ιάννη Ξενάκη

Το έργο Mists (ελληνικά: ομίχλες) του Ιάννη Ξενάκη (1980) εκθέτει τις κεντρικές θεωρίες του συνθέτη και είναι ιδανική περίπτωση για τη μελέτη της σχέσης ανάμεσα σε βαθύτερες αλγοριθμικές δομές και τη σωματοποίησή τους στην εκτέλεση. Για την ανάλυση αυτών των σχέσεων ο ομιλητής έχει προτείνει ένα νέο επιστημονικό παράδειγμα αλληλεπίδρασης με την πολύπλοκη μουσική σημειογραφία για πιάνο. Αυτό το παράδειγμα μεταχειρίζεται τη σημειογραφία σαν ένα στοιχείο δυναμικό, μη γραμμικό, και συχνά ενσώματο και διευρυμένο. Σαν θεωρητική βάση ο ομιλητής προτείνει την έννοια της σωματικής πλοήγησης παρτιτούρας, που βασίζεται στις θεωρίες της οικολογικής ψυχολογίας και της ενσώματης νοημοσύνης. Η βασική τους αρχή θεωρεί ότι η μουσική νοημοσύνη δεν μπορεί να περιοριστεί αποκλειστικά σε διαδικασίες εγκεφαλικές, παρά το ότι διανέμεται μεταξύ του εγκεφάλου, του σώματος και του περιβάλλοντος. Αυτό το νέο επιστημονικό παράδειγμα επέτρεψε την συνεισφορά του ομιλητή στην ανάπτυξη ενός διαδραστικού συστήματος για τη μουσική ανάλυση (GesTCom: Gesture Cutting through Textual Complexity – ακρωνύμιο στα αγγλικά για τη φράση «χειρονομία που διαπερνά την κειμενική πολυπλοκότητα»), μέσα στο οποίο ο χρήστης πλοηγείται μέσα σε διάφορες διαστάσεις της παρτιτούρας και επεξεργάζεται σε πραγματικό χρόνο τα στοιχεία της (απλοποίηση της γραφής και παράλληλα επαύξησή της με γραφικά αντικείμενα).

Η παρουσίαση δομείται ως εξής :
α) Παρουσίαση της σχέσης ανάμεσα στις βασικές δομές του έργου «εκτός χρόνου», στην
μουσική υφή και την σωματοποίησή της στην εκτέλεση
β) Ανάλυση μεταξύ διαφόρων τύπων σωματικής πλοήγησης και των αντίστοιχων «εντός
χρόνου» δομών
γ) Ανάλυση της πλοήγησης κατά τη διάρκεια της εκμάθησης σύμφωνα με τέσσερα διαφορετικά σενάρια αλληλεπίδρασης.