Αποστολόπουλος Δημήτρης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
23/01/2020
Διάρκεια
00:51:55
Εκδήλωση
Ελληνο-Γαλλικές Διεπιστημονικές Συναντήσεις
Χώρος
Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Αθηνών (Κτίριο Κωστή Παλαμά) & Πρεσβεία της Γαλλίας στην Ελλάδα
Διοργάνωση
Ελληνο-Γαλλικές Διεπιστημονικές Συναντήσεις
Κατηγορία
Ιστορία
Ετικέτες
μεταβυζαντινή ιστορία, διεπιστημονική προσέγγιση, ιστορικές πηγές, παλαιογραφία, κωδικολογία, Οθωμανική Αυτοκρατορία, πολιτική επιστήμη, πλαστό τεκμήριο
Η ομιλία του Δημήτρη Αποστολόπουλου, Ομότιμου Διευθυντή Ερευνών του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, πραγματοποιήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020 στην Πρεσβεία της Γαλλίας στην Ελλάδα και ήταν ενταγμένη στον κύκλο των εκδηλώσεων που διοργανώνει η ομάδα των "Ελληνο-Γαλλικών Διεπιστημονικών Συναντήσεων".
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης τον Μάιο του 1453 από τους Οθωμανούς θεωρείται γενικά ότι αποτελεί ένα συμβολικό ορόσημο της μετάβασης από την Βυζαντινή στη Μεταβυζαντινή Ιστορία. Αυτό το γεγονός και όσα το ακολούθησαν έχουν μελετηθεί επαρκώς και θεωρούνται από την ιστορική έρευνα ζητήματα που επιστημονικά έχουν εξαντληθεί.
Από αυτά τα «εξαντλημένα» ζητήματα εκκινεί η προσπάθεια να αναδειχθεί η σημασία της διεπιστημονικής προσέγγισης. Αναδεικνύονται πτυχές που περιέχονταν σε γνωστές και δημοσιευμένες ιστορικές πηγές που δεν είχαν όμως εντοπιστεί, τονίζοντας τη σημασία της παλαιογραφίας και της κωδικολογίας στην επανεκτίμηση των δημοσιευμένων πηγών. Συνδυάζονται γνωστές πληροφορίες με όσα εισφέρουν νέες πηγές, ελληνικές και οθωμανικές, που πρόσφατα ήρθαν στο φως. Επαναξιολογείται η συμβολική σημασία πράξεων της οθωμανικής πολιτικής εξουσίας σε σχέση με τους κατακτημένους χριστιανούς, πράξεις που δεν τις συνοδεύουν έγγραφα τεκμήρια αλλά το νόημά τους μπορούμε να το αντλήσουμε με την βοήθεια της Πολιτικής Επιστήμης. Συνεκτιμάται ακόμη η σημασία των πλαστών «τεκμηρίων» που χαλκεύτηκαν την εποχή εκείνη και χρησιμοποιήθηκαν και προβάλλεται η σημασία την οποία μπορεί να έχει ένα πλαστό ως αναπλήρωση ενός τεκμηρίου που δεν υπήρξε.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Νομικά στην Αθήνα, το Nancy και το Παρίσι. Ύστερα από μια σχετικά σύντομη ενασχόληση με την πανεπιστημιακή διδασκαλία, επέλεξε την επιστημονική έρευνα: ίδρυσε και διηύθυνε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών το ερευνητικό Πρόγραμμα «Θεσμοί και Ιδεολογία στη νεοελληνική κοινωνία, 15ος -19ος αιώνας».
Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων (Panthéon-Sorbonne) και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Tο 1989 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την «ουσιαστική συμβολή του στη διερεύνηση αγνώστων πτυχών της ελληνικής ιστορίας». Fellow του ερευνητικού Κέντρου Dumbarton Oaks της Washington (1989). Γενικός Γραμματέας του Ομίλου Μελέτης του Ελληνικού ∆ιαφωτισμού (ΟΜΕ∆) και εκδότης του επιστημονικού περιοδικού του «Ο Ερανιστής» (από το 1999). Επισκέπτης καθηγητής στην École des Hautes Etudes en Sciences Sociales του Παρισιού (2001-2003), Αντιπρόεδρος της ∆ιεθνούς Εταιρείας Μελέτης του 18ου αιώνα (ISECS) το 2003, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορίας του ∆ικαίου (2012). Το 2012 ο Οικουμενικός Πατριάρχης του απένειμε το όφφίκιο του Άρχοντος Μεγάλου Χαρτοφύλακος και το 2018 το Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων τον τίτλο του Επιτίμου διδάκτορος Φιλοσοφίας.
Έχει συγγράψει πολλές μονογραφίες, μελέτες που έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού καθώς και άρθρα στον ημερήσιο Τύπο, ενώ το βιβλίο, το οποίο συνέγραψε με τη συνεργασία της Μάχης Παΐζη, «Αρχές Πολιτικής Επιστήμης και Στοιχεία του Δημοκρατικού πολιτεύματος» αποτέλεσε διδακτικό εγχειρίδιο για την Γ´Λυκείου από το 1983 ως το 1999.
