Δημόσιο χρέος/έλλειμμα: Κίνδυνοι, Προβλέψεις, Αντιμετώπιση του προβλήματος - Ιδιωτικοποιήσεις

Εδώ και τρεις δεκαετίες είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε έναν ανοδικό οικονομικό κύκλο. Πιστέψαμε ότι η οικονομική ανάπτυξη είναι δεδομένη και αυτό που διαφέρει είναι απλά ο ρυθμός ανάπτυξης. Πώς φτάσαμε όμως ως εδώ; Τα πράγματα είναι απλά. Δαπανούμε περισσότερο απ’ όσο παράγουμε, ενώ το κράτος δαπανά περισσότερα από αυτά που εισπράττει. Σήμερα η Ελλάδα κατατάσσεται εξαιρετικά χαμηλά στις κλίμακες ανταγωνιστικότητας και του επιχειρείν. Η ανοδική τάση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών τα τελευταία έτη εξηγείται σε ένα μεγάλο βαθμό από την παράλληλη αύξηση του εμπορικού ισοζυγίου, το οποίο διευρύνεται όχι μόνο λόγω της διαρκώς αυξανόμενης εσωτερικής ζήτησης, αλλά και λόγω της μείωσης των καθαρών εξαγωγών. Η επιδείνωση του ελλείμματος δεν οφείλεται αποκλειστικά στην απώλεια της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των ελληνικών εξαγωγών, αλλά και στο ότι δόθηκε έμφαση στην ανάπτυξη των μη εμπορεύσιμων αγαθών (κυρίως δημοσίου τομέα κλπ αγαθών εγχώριας κατανάλωσης) τα τελευταία έτη.

Βραχυχρόνια δεν υπάρχει άλλη επιλογή παρά τον περιορισμό του ρυθμού αύξησης των τιμών και των μισθών από την παραγωγή μη εμπορεύσιμων αγαθών στην παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών. Μακροχρόνια ωστόσο η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας στηρίζεται μόνο στην αύξηση της παραγωγικότητας και τη βελτίωση της ποιότητας των ελληνικών αγαθών. Χρειαζόμαστε να παράγουμε προϊόντα ανταγωνιστικά. Για να έχουμε ανταγωνιστική παραγωγή ωστόσο πρέπει να επενδύσουμε σε καινοτόμους κλάδους και όχι απαρχαιωμένους. Το Δόγμα «Παράγω και Εξάγω» που αποτελεί την απάντηση στο αναπτυξιακό τέλμα που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική οικονομία. Το λάθος μας εδώ και 20 χρόνια ήταν ότι ουσιαστικά μας παγιδέψανε στην λογική της εγκατάλειψης της παραγωγικής διαδικασίας και στην σταδιακή στροφή στις υπηρεσίες. Το Δόγμα «Παράγω και εξάγω» μεταφράζεται στο ότι έχοντας μια ανταγωνιστική παραγωγή και έχοντας θέσει τις σωστές βάσεις μπορούμε να διεκδικήσουμε μερίδιο στις διεθνείς αγορές.

Για τους επιχειρηματίες είναι σαφές ότι, αν δεν υπάρξει πολιτική λύση, δεν πρόκειται να υπάρξει ανάπτυξη όσο μεγάλη εσωτερική υποτίμηση και αν γίνει. Η ανάπτυξη δεν διατάσσεται, εκδηλώνεται όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και πρώτη συνθήκη είναι η σταθερότητα του πολιτικού περιβάλλοντος. Πρέπει ο πολιτικός κόσμος να αντιληφθεί αυτήν την πραγματικότητα, να ξεπεράσει την εσωστρέφειά του και να αναδιαρθρώσει τις προτεραιότητές του.