Δωρεά οργάνων, ελπίδα ζωής

Ο Ηλίας Μόσιαλος είναι Καθηγητής της πολιτικής της υγείας στο Imperial College London και στο London School of Economics, όπου είναι και Διευθυντής του Κέντρου Οικονομικών της Υγείας. Η έρευνά του εστιάζεται σε πολιτικές υγείας που σχετίζονται με εθνικά συστήματα υγείας. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα Γιαπωνέζικα, Κινέζικα, Ρώσικα και Ισπανικά.

Το 1998 υπήρξε συνιδρυτής του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Συστημάτων και Πολιτικών Υγείας, ένα σημαντικό ερευνητικό κέντρο ανάλυσης μεταρρυθμίσεων συστημάτων υγείας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, και των κυβερνήσεων του Βελγίου, της Φιλανδίας, της Νορβηγίας, της Σλοβενίας, της Ισπανίας, και της Σουηδίας. Σήμερα συνδιευθύνει το Παρατηρητήριο.

Είναι επίτιμος διευθυντής στη Δημόσια Υγεία στην Αρχή Στρατηγικής Υγείας του Εθνικού Συστήματος Υγείας Νοτιοδυτικού Λονδίνου.

Είναι Επίτιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, στη Σχολή Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου, και στη Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας στη Γαλλία.

Επιμελείται των εκδόσεων του Cambridge University Press για τα Οικονομικά, τις Πολιτικές και τη Διοίκηση της Υγείας. Είναι αρχισυντάκτης του επιστημονικού περιοδικού Health Economics, Policy and Law των εκδόσεων Cambridge University Press.

Έχει συμμετάσχει ενεργά στο δημόσιο διάλογο ως σύμβουλος στο Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Παγκόσμια Τράπεζα, τα Υπουργεία Υγείας και Κοινωνικών Υποθέσεων της Αυστρίας, του Βελγίου, της Βραζιλίας, της Κίνας, της Κύπρου, της Φιλανδίας, της Γαλλίας, της Ιρλανδίας, της Ρωσίας, της Νότιας Αφρικής, της Νότιας Κορέας, της Ισπανίας και της Σουηδίας.

Έχει διατελέσει μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (2000-2003).  Το 2000 και 2007 βραβεύτηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διοίκησης Υγείας για την καλύτερη δημοσίευση για τις πολιτικές και τη διοίκηση υγείας στην Ευρώπη.

Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 2009 και διετέλεσε Υπουργός υπεύθυνος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπόσωπος.

Απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή. Μετά από εκπαίδευση στο Γ.Ν.Α. «Λαϊκό» έλαβε τον τίτλο της ειδικότητας της Παθολογίας και ακολούθως της Νεφρολογίας. Για πάνω από δυόμισι έτη εργάσθηκε στη Νεφρολογική Κλινική του Royal Hallamshire Hospital, University of Sheffield στη Μ. Βρετανία. Εκεί μεταξύ των άλλων ασχολήθηκε με τη νεφρική οστεοδυστροφία, έχοντας λάβει υποτροφία από την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Από το 1986 υπηρετεί στο Γ.Ν.Α. «Λαϊκό», ενώ από το 2003 είναι Διευθυντής της Νεφρολογικής Κλινικής και Επιστημονικός Υπεύθυνος της Μονάδας Μεταμόσχευσης Νεφρού. Την ίδια κλινική, ως Πανεπιστημιακή, συνεχίζει να διευθύνει και ως Καθηγητής Παθολογίας – Νεφρολογίας στην Ιατρική Σχολή από το Μάρτιο του 2013. Από το 2005 είναι Διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Λαϊκού Νοσοκομείου. Από το 2017 έως το 2019 διετέλεσε Διευθυντής του Τομέα Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από τον Οκτώβριο του 2019 διορίσθηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών «Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού» και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου ως εκπρόσωπος του ιδρύματος Ωνάση. Διετέλεσε επί μακρόν μέλος, γενικός γραμματέας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Ελληνικής Νεφρολογικής Εταιρείας, της Ελληνικής Εταιρείας Μεταμοσχεύσεων και της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρικών Σπουδών, καθώς και μέλος και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων. Έχει πλούσια και διαρκή παρουσία σε συνέδρια και εκπαιδευτικές διοργανώσεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Το ερευνητικό του έργο αφορά κυρίως σε δύο μεγάλες θεματικές ενότητες, τη μεταμόσχευση νεφρού και την κλινική νεφρολογία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις ανοσολογικές παθήσεις του νεφρού και περιλαμβάνει περισσότερες από 160 δημοσιεύσεις σε ξενόγλωσσα περιοδικά και μεγάλο αριθμό ανακοινώσεων σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια.

Ο Στέφανος Ιωάννου Γερουλάνος, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4.6.40. Σπούδασε Ιατρική στη Ζυρίχη, το Παρίσι και τη Βιέννη. Απεφοίτησε το 1965 και στη συνέχεια εργάστηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ζυρίχης. Εξελέγη Υφηγητής Χειρουργικής το 1982 και Καθηγητής το 1988. Διετέλεσε Διευθυντής της Χειρουργικής Μονάδος Εντατικής Θεραπείας (1977‐93), της Σχολής Νοσηλευτών Χειρουργείου του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης (1991‐5), πρώτος Διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου (1993‐7) και Διευθυντής της Μονάδος Εντατικής Θεραπείας (1993‐2010).

Το 1997 εξελέγη Καθηγητής Ιστορίας Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1997‐2005), όπου δημιούργησε το πρώτο Μουσείο Ιστορίας Ιατρικής στην Ελλάδα με πάνω από 20.000 εκθέματα.

Το 2005 εξελέγη Πρόεδρος του Διεθνούς Ιπποκρατείου Ιδρύματος και δημιούργησε τον Ιπποκράτειο Κήπο με 220 είδη φυτών από τα 247 που αναφέρονται στην Ιπποκρατική Συλλογή και ένα Μουσείο/Έκθεση Ιπποκρατικής Ιατρικής. Είναι Επίτιμος Πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών για μία Ανοικτή Κοινωνία.

Είναι επίσης:
Κάτοχος της Έδρας Ιατρικής, Διεθνής Ακαδημία Γραμμάτων & Τεχνών, Κέιμπριτζ ΜΑ.
Έκτακτο Μέλος, Ακαδημία Ιστορίας Επιστημών, Βρυξέλλες.
Επίτιμος Πρόεδρος, Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας Ιατρικής.
Μέλος, Ιονική Ακαδημία (1808).

Γεννήθηκε στην Πάτρα στις 20 Νοεμβρίου 1952. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris-Pantheon/Sorbonne όπου το 1982 αναγορεύθηκε διδάκτορας (Docteur d’Etat). Μιλάει γαλλικά και αγγλικά. Εργάστηκε από το 1982 σαν μόνιμος υπάλληλος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέχρι το 2017 που συνταξιοδοτήθηκε. Από το Νοέμβριο του 2010 έως το Νοέμβριο του 2017 διετέλεσε Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.

Από τον Απρίλιο 2005 έως τον Ιανουάριο του 2006 ασκούσε καθήκοντα Γενικού Διευθυντή Τύπου και Επικοινωνίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (DG COMM). Προετοίμασε και έθεσε σε εφαρμογή το «Σχέδιο Δράσης» για τη βελτίωση της επικοινωνίας στα ευρωπαϊκά θέματα και το «Σχέδιο Δ» για το «Διάλογο» και την «Δημοκρατία». Αναδιοργάνωσε πλήρως την Γενική Διεύθυνση, τόσο στις Βρυξέλλες όσο και σε επίπεδο Αντιπροσωπειών.

Από τον Οκτώβριο 2002 ήταν Διευθυντής υπεύθυνος για την πολιτική ενημέρωσης και επικοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς και για τις 33 Αντιπροσωπείες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στα κράτη-μέλη και τα 400 περιφερειακά Κέντρα ενημέρωσης του πολίτη.

Τον Ιούνιο 2000 διορίστηκε στη Γενική Διεύθυνση Τύπου και Επικοινωνίας που μόλις είχε συσταθεί. Οργάνωσε την Γενική Διεύθυνση, ετοίμασε την στρατηγική ενημέρωσης και ανέπτυξε τις σχέσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη-μέλη. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2010 άσκησε διαδοχικά καθήκοντα Κύριου Συμβούλου, Διευθυντή, Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή και Γενικού Διευθυντή.

Το Μάρτιο του 1999 διορίστηκε Διευθυντής για τις Μικρές επιχειρήσεις και τη Βιοτεχνία, το Εμπόριο και τη Διανομή, τους Συνεταιρισμούς, τα Ταμεία Αλληλασφάλισης, τις Ενώσεις και τα Ιδρύματα, στη Γενική Διεύθυνση Πολιτικής των Επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Από το 1993 μέχρι το Φεβρουάριο του 1999 ήταν Προϊστάμενος του Τμήματος Διεθνούς Ενεργειακής Συνεργασίας με μη κοινοτικές χώρες, στη Γενική Διεύθυνση Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Από το 1988 μέχρι το 1993 ασκούσε καθήκοντα Βοηθού Γενικού Διευθυντή Ενέργειας.

Από το 1987 μέχρι το 1988 ήταν Υπεύθυνος Προσωπικού, Διοίκησης και Προϋπολογισμού του Γραφείου Τύπου της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Παρίσι για τη Γαλλία, τον ΟΟΣΑ και την UNESCO.

Από το 1985 μέχρι το 1987 ήταν αποσπασμένος από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σαν Σύμβουλος, στο Γαλλικό Υπουργείο Μεταφορών, όπου συντόνιζε τις νομικο-οικονομικές δραστηριότητες του Υπουργείου σχετικά με την απελευθέρωση της γαλλικής αγοράς οδικών μεταφορών εμπορευμάτων.

Από το 1982 μέχρι το 1985 ήταν αναπληρωτής Τμηματάρχης στη Μονάδα «Δημοσιονομική Διαχείριση και Συμβάσεις χρηματοδότησης» της Γενικής Διεύθυνσης Ενέργειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Πριν εργαστεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εργάσθηκε, επί 5 έτη (1977-1982), στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Παρισίων (RATP), σαν υπεύθυνος νομικο-οικονομικών μελετών, για λογαριασμό της εξαγωγικής θυγατρικής εταιρείας του Οργανισμού αυτού (μελέτες για το μετρό της Αθήνας, του Σαντιάγκο της Χιλής, Μπογκοτά Κολομβίας, κλπ.).