Education and Innovation In the 21st Century: Opening Frontiers for the Business Market - Session ΙII

Στο πλαίσιο της παγκόσμιας στρατηγικής τους για την εκπαίδευση, τα συνέδρια του Economist, η Microsoft και το Βρετανικό Συμβούλιο πραγματοποίησαν από κοινού τη διοργάνωση διεθνούς συνεδρίου με θέμα «Εκπαίδευση και καινοτομία στον 21ο αιώνα: Ανοίγοντας ορίζοντες στην αγορά εργασίας», στο πλαίσιο του οποίου διερευνήθηκε η διασύνδεση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ως βασικού πυλώνα ανάπτυξης και ευρύτερης προοπτικής με την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα.

Καθώς η παγκόσμια αγορά εργασίας γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική, ο ρόλος της εκπαίδευσης αναδεικνύεται πλέον σε καταλυτικό παράγοντα της ευδοκίμησης καθιστώντας, συνακολούθως, την εν λόγω πρωτοβουλία των τριών οργανισμών εξέχουσας σημασίας.

Οι θεματολογικοί άξονες του συνεδρίου εστιάζουν κατά κύριο λόγο στη στρατηγική και την ανάπτυξη δεξιοτήτων στην εκπαίδευση, στο ρόλο των νέων τεχνολογιών, σε θέματα επιχειρηματικότητας καθώς και στην παρουσίαση καλών πρακτικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ομιλητές με εξειδικευμένη γνώση και εμπειρία κλήθηκαν να εξετάσουν τον ρόλο και την τοποθέτηση της εκπαίδευσης σε σχέση με την αγορά εργασίας, υπό το πρίσμα παραγόντων όπως η τρέχουσα οικονομική κρίση, οι θεσμικές εξελίξεις, οι διαθέσιμες υποδομές, οι τεχνολογικές δυνατότητες και οι κοινωνικές ανάγκες, που διέπουν σήμερα την ελληνική και τη διεθνή πραγματικότητα.

Τη δημιουργία του «μεικτού πανεπιστημίου» πρότεινε ο Υπουργός Εσωτερικών Ευριπίδης Στυλιανίδης, όπως εξήγησε, ως ένα μεταβατικό καθεστώς έως ότου γίνει δυνατή η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος το οποίο αποτρέπει τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ειδικότερα, στην ομιλία του στο συνέδριο Εκπαίδευσης και Καινοτομίας του Economist, της Microsoft Ελλάς και του British Council, ο κ. Στυλιανίδης εισηγήθηκε - στη λογική της πιλοτικής εφαρμογής - τη μετοχοποίηση ελληνικών πανεπιστημίων κατά 49% σε ιδιώτες επενδυτές, οι οποίοι θα αναλάβουν το management των ιδρυμάτων που θα επιλεγούν. Οι πρυτάνεις, σε αυτές τις περιπτώσεις, θα περιοριστούν στη θεσμική εκπροσώπηση και στα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα. «Μπορούμε να προσπεράσουμε το άρθρο 16», ανέφερε χαρακτηριστικά ο υπουργός Εσωτερικών, υπογραμμίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα ενεργοποιούνταν ιδιωτικά κεφάλαια στην εκπαίδευση και θα δημιουργείτο μία νέα πηγή για το εθνικό ΑΕΠ. Σε αυτό το πλαίσιο, ανέφερε ότι ο προϋπολογισμός της χώρας επαρκεί για τη χρηματοδότηση των 15 από τα 25 πανεπιστήμια. Ο ίδιος έκανε λόγο για εσωστρέφεια, αναξιοκρατία και μικροκομματισμό ως χαρακτηριστικά τα οποία, όπως είπε, τελικώς οδήγησαν στην κατάρρευση της ελληνικής εκπαίδευσης. Μίλησε δε για μία «ιδιότυπη δικτατορία των μετριοτήτων» και τάχθηκε υπέρ του μη κρατικού, μη κερδοσκοπικού πανεπιστημίου, ως μέσου για ένα «σοκ άμιλλας και ανταγωνισμού» στην εκπαίδευση. 

«Το 2020 στην Κίνα θα υπάρχουν περισσότερα καταρτισμένα παιδιά απ’ ό,τι υπάρχουν σήμερα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ», ανέφερε στην ομιλία της η διευθύντρια εκπαίδευσης του ΟΟΣΑ Barbara Ischinger, η οποία χαρακτήρισε τις δεξιότητες και όχι τα προσόντα ως τη νέα παγκόσμια τάση.

Η τεχνολογική επανάσταση και η οικονομική παγκοσμιοποίηση είναι σήμερα οι δύο παράγοντες, οι οποίοι οδηγούν τη νέα αγορά εργασίας, επισήμανε στην ομιλία του ο καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και πρόεδρος της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας Ελευθέριος Ιακώβου. Μιλώντας περί απαίτησης των νέων συνθηκών για δεξιότητες και ταλέντα, τόνισε ότι κατά μέσο όρο οι 20χρονοι απόφοιτοι στις ΗΠΑ αλλάζουν δουλειές κάθε 16 μήνες. Ο ίδιος εξέφρασε την άποψη ότι «τα ελληνικά πανεπιστήμια χρειάζεται να γίνουν ‘επιχειρηματικά’, καινοτομώντας τον εαυτό τους».

«Για να βγούμε από την κρίση χρειάζεται μία μεγάλη μετατόπιση θέσεων εργασίας», διαπίστωσε ο οικονομολόγος, επιχιερηματίας και σύμβουλος της Openfund Αρίστος Δοξιάδης, μιλώντας για τουλάχιστον 1 εκατ. νέες «δουλειές», οι οποίες πρέπει να δημιουργηθούν στους εμπορεύσιμους κλάδους, με τη δυνατότητα εξαγωγών. Ο ίδιος επισήμανε ότι στην Ελλάδα δεν λείπουν οι ικανοί πτυχιούχοι αλλά οι επιχειρήσεις, οι δεξιότητες συνεργασίας και η νοοτροπία ανάληψης ρίσκου.