Ειδικές παρεμβάσεις (Ιατρική θεματική ενότητα)

Πτυχιούχος και Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στο University College του Λονδίνου ως υπότροφος του Συμβουλίου της Ευρώπης και στο Πανεπιστήμιο της North Carolina. Έχει εργασθεί ως Ερευνητής (Research Associate) στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Harvard και του Πανεπιστημίου της California  στο San Francisco και ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και στα Βιολογικά Εργαστήρια του Πανεπιστημίου Harvard. Από το 1978 έως το 2005 ήταν Καθηγητής Φυσιολογίας και Διευθυντής του Εργαστηρίου Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών. Είναι μέλος της Dana Alliance for Brain Initiatives. Έχει διατελέσει μέλος του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας, των Επιστημονικών Συμβουλίων του Ελληνικού Ινστιτούτου Pasteur, του Ιδρύματος Τεχνολογίας Έρευνας και του Κέντρου Βιοϊατρικών Ερευνών «Αλέξανδρος Φλέμινγκ», Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας για τις Νευροεπιστήμες, Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, Κοσμήτωρ της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Πατρών, Διευθυντής Σπουδών του μεταπτυχιακού Προγράμματος στις Βασικές Ιατρικές Επιστήμες και Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Οι πρόσφατες ερευνητικές του δραστηριότητες εστιάζονται στη μελέτη των μοριακών διαταραχών σε πειραματικά μοντέλα των εκφυλιστικών νόσων του εγκεφάλου  στις μεταμοσχεύσεις βλαστικών κυττάρων στον εγκέφαλο πειραματικών μοντέλων των νόσων Parkinson και Huntington και στη μελέτη των διαταραχών του λόγου ασθενών που πάσχουν από νόσο του Parkinson. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια ασχολείται με το πρόβλημα της σχέσης εγκεφάλου και συνείδησης.

O Μανόλης Κογεβίνας είναι ανώτερος ερευνητής και Επιστημονικός Διευθυντής του Severo Ochoa distinction στο ISGlobal. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κι έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα PhD στην Επιδημιολογία από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου το 1989. Εργάστηκε στη Διεθνή Υπηρεσία Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC/WHO) στη Λυών από το 1989 έως το 1994. Ήταν Καθηγητής Περιβαλλοντικής Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Ηρακλείου Κρήτης (2004-2009) και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας στην Αθήνα (2008-2014) και υπήρξε Συνεργάτης του Κέντρου Έρευνας της Περιβαλλοντικής Επιδημιολογίας (CREAL) της Βαρκελώνης. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην συνεκτίμηση των περιβαλλοντικών, εργασιακών και γενετικών παραγόντων που σχετίζονται με τον καρκίνο. Τα τελευταία χρόνια έχει έντονη ανάμειξη στην έρευνα των περιβαλλοντικών αλλαγών της σύγχρονης ζωής και τις επιπτώσεις τους στη γένεση διαφόρων μορφών καρκίνου. Έχει συνεργαστεί με πολλές Διεθνείς Οργανώσεις Υγείας κι έχει συμμετάσχει σε Επιτροπές Ειδικών που ερευνούν την τοξικότητα διαφόρων χημικών ουσιών, τη μόλυνση των υδάτινων πόρων κλπ. Εχει δημοσιεύσει πάνω από 600 επιστημονικές μελέτες σε ιατρικά περιοδικά.

Ο Δρ. Γιώργος Παυλάκης είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Syracuse, ΗΠΑ. Συνεργάζεται με το Εθνικό Ινστιτούτου Καρκίνου των ΗΠΑ από το 1980 και σήμερα ηγείται του Τμήματος Ανθρώπινων Ρετροϊών. Ο Δρ. Παυλάκης έχει εστιάσει την έρευνά του στη βιολογία και παθογένεια των ανθρώπινων ρετροϊών, ειδικότερα του HIV-1. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την μοριακή βιολογία του HIV-1, τους παθογενετικούς μηχανισμούς του AIDS και την ανάπτυξη μοντέλων της ανθρώπινης νόσου, τις νέες τεχνολογίες για την μελέτη της λειτουργίας των γονιδίων, όπως και βελτιωμένες μεθόδους για την μεταβίβαση και θεραπεία των γονιδίων. Η επιστημονική του ομάδα επικεντρώνεται στην ανάπτυξη εμβολίων και ανοσοθεραπειών για το AIDS και τον καρκίνο.

Η Φωτεινή Στυλιανοπούλου είναι διδάκτωρ Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου Stanford των ΗΠΑ. Από το 1985 μέχρι το 2015 ήταν Καθηγήτρια Βιολογίας στο Τμήμα Νοσηλευτικής του ΕΚΠΑ. Ήταν από τους πρώτους που δίδαξαν Νευροεπιστήμες στα μεταπτυχιακά και πρωτοπόρος στην έρευνα της Νευροβιολογίας της Συμπεριφοράς στη χώρα μας. Έχει επιβλέψει 25 διδακτορικά και περισσότερα από 80 Master’s. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στους μηχανισμούς πλαστικότητας του εγκεφάλου και ιδιαίτερα στις επιδράσεις των πρώιμων εμπειριών στη ανάπτυξη του εγκεφάλου και την διαμόρφωση της συμπεριφοράς. Το 1978 ήταν Επισκέπτης Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ. Έχει 88 δημοσιεύσεις σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά και έχει λάβει βραβεία και διακρίσεις με τελευταίο (2018) το FENS Kavli Network of Excellence Mentoring Prize. Υπήρξε εκλεγμένη Γενική Γραμματέας του FENS (Federation of European Federation of Neuroscience Societies) (2010-12). Από το τέλος του 2015 είναι μέλος του Δ.Σ του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ (αρχικά ως Αντιπρόεδρος και από την άνοιξη του 2017 ως Πρόεδρος).

Ο Stewart Cole είναι διεθνώς αναγνωρισμένος επιστήμονας και καθηγητής Μικροβιακής Παθογένεσης. Από το 2007 είναι καθηγητής και διευθυντής του Global Health Institute στην Ecole polytechnique fédérale de Lausanne -το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας, που είναι ένα από τα κορυφαία κέντρα εκπαίδευσης και έρευνας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Για 24 χρόνια ο Cole εργάστηκε ως ερευνητής και κατείχε διάφορες ερευνητικές θέσεις στο Ινστιτούτο Παστέρ. Ήταν Διευθυντής Στρατηγικών Τεχνολογιών και Εκτελεστικός Επιστημονικός Διευθυντής, συμβάλλοντας σε πολλές αιτήσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που σχετίζονται με το HIV / AIDS, τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και τη φυματίωση που είναι ανθεκτική σε πολλά φάρμακα. Συμμετείχε στα επιστημονικά συμβούλια του Ινστιτούτου Παστέρ του Ιράν, του Ινστιτούτου Παστέρ του Μοντεβιδέο και του Ινστιτούτου Παστέρ της Λιλ. Ο καθηγητής Cole διετέλεσε εκτελών χρέη προέδρου του Ινστιτούτου Παστέρ στο Παρίσι το 2005.

Έχει λάβει πλήθος εθνικών και διεθνών βραβείων και διακρίσεων. Το 2009, του απονεμήθηκε το βραβείο Stop-TB Partnership Kochon Prize του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τα πρωτοποριακά επιτεύγματά του στη γενετική έρευνα για τη φυματίωση και τη συμβολή του σε νέες θεραπευτικές στρατηγικές για την αντιμετώπισή της.

Συμμετείχε στο έργο πολλών ιδρυμάτων και επιστημονικών επιτροπών και διετέλεσε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Innovative Medicine for Tuberculosis Foundation, καθώς και Πρόεδρος της ιατρικής επιτροπής της Fondation Raoul Follereau.

Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 350 επιστημονικές εργασίες σχετικά με τις μολυσματικές ασθένειες, κυρίως τη φυματίωση και τη λέπρα.

Ο καθηγητής Hill είναι διευθυντής του Jenner Institute, το οποίο επικεντρώνεται στο σχεδιασμό και την ανάπτυξη εμβολίων για μολυσματικές ασθένειες που είναι μαστίζουν τον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπως το HIV / AIDS, η ελονοσία και η φυματίωση. Είναι επίσης επικεφαλής μιας ομάδας στο Wellcome Trust Center for Human Genetics, η οποία μελετά παράγοντες γενετικής ευαισθησίας για κοινές βακτηριακές ασθένειες. Υποστηρίζει με θέρμη ότι η δύναμη της μοριακής ιατρικής μπορεί να συμβάλει στο σχεδιασμό και τη δημιουργία νέων δομών υγειονομικής περίθαλψης που θα βελτιώσουν τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων στην υποσαχάρια Αφρική και αλλού που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το δικό του ερευνητικό εμβολιαστικό πρόγραμμα έχει αναπτύξει ένα πολλά υποσχόμενο πιθανό εμβόλιο για την ελονοσία, το οποίο βρίσκεται σε δοκιμές μεγάλης κλίμακας σε βρέφη στην υποσαχάρια Αφρική.

Το 2014 η ομάδα του ηγήθηκε της πρώτης κλινικής δοκιμής ενός εμβολίου κατά του ιού Έμπολα με στόχο την καταπολέμιση της έξαρσης του Έμπολα στη Δυτική Αφρική.