Επιστημονική εκδήλωση στη μνήμη της Έβης Τουλούπα

Ο Γιώργος Σαββαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών και Πτυχιούχος των Νομικών Σχολών των Πανεπιστημίων Αθηνών και Harvard ΗΠΑ. Εισήλθε στο Υπουργείο Εξωτερικών το 1972 όπου υπηρέτησε επί 39 έτη, εκ των οποίων τα 20 σε πρεσβευτικό βαθμό, πάντοτε σε θέσεις μεγάλης ευθύνης. Διετέλεσε Διευθυντής της Δ/νσης Τουρκίας – Κύπρου, Πρέσβης / Μον. Αντιπρόσωπος του ΝΑΤΟ, Γενικός Γραμματεύς του ΥΠΕΞ και Πρέσβης στην Washington, ΗΠΑ. Διετέλεσε επίσης Συντονιστής Πολιτικοστρατιωτικών και Επιχειρησιακών Υποθέσεων του ΥΠΕΞ, Αρχηγός της Ελληνικής Αντιπροσωπείας για την οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών της χώρας μας με τις όμορες χώρες, Εκπρόσωπος της Ελλάδος στο ΔΔΧ επί της προσφυγής της ΠΓΔΜ κατά της χώρας μας και Ειδικός Σύμβουλος σε πέντε Υπουργούς Εξωτερικών. Μετά την αφυπηρέτησή του, ανέλαβε επικεφαλής του Κυβερνητικού Προγράμματος της ΝΔ για την Εξωτερική Πολιτική και την Εθνική Άμυνα, και Εκπρόσωπός της στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Ορίσθηκε επίσης μέλος της Επιτροπής της Βουλής για το άνοιγμα του Φακέλλου της Κύπρου, η δημοσίευση του οποίου βρίσκεται σε εξέλιξη.

Η Αλίκη Μουστάκα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και ολοκλήρωσε τη σχολική εκπαίδευση (Γερμανική Σχολή Αθηνών- Γυμνάσιο Dörpfeld). Στη συνέχεια σπούδασε στη Γερμανία (Πανεπιστήμιο Ruprecht Karl Χαϊδελβέργης) με κύρια κατεύθυνση την Κλασική Αρχαιολογία, και δευτερεύουσες κατευθύνσεις την Προϊστορική Αρχαιολογία και την Αιγυπτιολογία. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της με την απόκτηση του διδακτορικού διπλώματος το 1978 συγγράφοντας διδακτορική διατριβή για τους μύθους και τις λατρείες στα νομίσματα της Αρχαίας Θεσσαλίας.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε σε ανασκαφές του Πανεπιστημίου στη Γερμανία και στις ανασκαφές του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών στην Τίρυνθα. Μετά το πέρας των σπουδών της υπήρξε επιστημονική συνεργάτις του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αρχαία Ολυμπία, με την οποία εξακολουθεί να είναι συνδεδεμένη μέχρι σήμερα. Επίσης υπήρξε υπότροφος του Γερμανικού Ιδρύματος Ερευνών (DFG) για την ολοκλήρωση μελέτης αφιερωμένης στα πήλινα γλυπτά από το ιερό του Διός στην Ολυμπία.

Aπό το 1985-1991 διετέλεσε ερευνήτρια στο Κέντρο Ερεύνης της Αρχαιότητος της Ακαδημίας Αθηνών ενώ από το 1987 και ύστερα ήταν μέλος Δ.Ε.Π. του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. Ολοκλήρωσε την πανεπιστημιακή της καρριέρα το 2019 στη βαθμίδα του Καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας. Τον Ιανουάριο του 2020 αναγορεύθηκε ως Ομότιμη Καθηγήτρια.

Κατά τη διάρκεια της θητείας της στο Πανεπιστήμιο διεξήγαγε ανασκαφές στο Ηραίο της Σάμου καθώς και στην Ακρόπολη Ελληνικών Βελβίνας (αρχαίο Μολύκρειο) στην Αιτωλία.

Διακρίσεις

Ισόβια Εταίρος της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, Τακτικό μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, Αντεπιστέλλον μέλος της Société Française de Numismatique, του Archaeological Institute of America, Ξένος Εταίρος του Istituto Nazionale dei Studi Etruschi ed Italici κ.α.

Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου (Τμήμα των Αθηνών).

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου και τελείωσε το Αβερώφειο Γυμνάσιο Θηλέων. Σπούδασε Αρχαιολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποστήριξε τη διδακτορική διατριβή της στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Παντρεύτηκε τον γλύπτη-μουσειακό καλλιτέχνη Στέλιο Τριάντη και έχει μία κόρη, τη Μυρτώ.

Υπηρέτησε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Ολυμπίας, στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, Σάμου και Ικαρίας και από το 1988 έως το 2000 στην Α΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων Ακροπόλεως.

Έχει γράψει άρθρα σε ελληνικά και ξένα αρχαιολογικά περιοδικά και έχει δώσει διαλέξεις στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στη Ρώμη, στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη.

Από το 2001 έως το 2007 διετέλεσε Καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ειδικό ενδιαφέρον της είναι η Αρχαία ελληνική γλυπτική.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τέλειωσε τις γυμανασιακές της σπουδές. Έλαβε πτυχίο τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και διδακτορικό δίπλωμα Τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ως επιμελήτρια αρχαιοτήτων εργάστηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία κατόπιν διαγωνισμού, στις Εφορείες Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Εύβοιας, Κέρκυρας και Ακρόπολης έως το 2011. Κατα την υπηρεσία της στην Α΄ ΕΠΚΑ από το 1987 κ.ε. αφιέρωσε πολλά χρόνια στην προστασία και μελέτη των μνημείων της Ακρόπολης. Ειδικότερα από το 2000 κ.ε. εργάστηκε ανελλιπώς για την προετοιμασία των παρθενώνειων γλυπτών και των άλλων εκθεμάτων του Μουσείου του βράχου της Ακρόπολης, για τη μεταφορά και την έκθεσή τους στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Έχει συμμετάσχει σε αρχαιολογικές εκθέσεις και συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μελέτες της σε θέματα αρχαίας ελληνικής γλυπτικής και μικροτεχνίας έχουν δημοσιευθεί σε βιβλία, περιοδικά και συλλογικούς τόμους.

Η Όλγα Παλαγγιά είναι Ομότιμη Καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ειδίκευση: αρχαία γλυπτική, τέχνη αρχαίας Μακεδονίας.

Πτυχίο Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Από το 1978 ως το 1981 εργάστηκε σαν έκτακτη αρχαιολόγος στην τότε Α’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων (Ακροπόλεως).
Από το 1981 ως το 2016 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Μέλος της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως από το 2005 ως το 2009.
Αντεπιστέλλον μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου.
Εταίρος της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Επίτιμο μέλος του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής.
Fellow of the Society of Antiquaries (London).
Επίτιμο μέλος της Society of Hellenic Studies (London).
Μέλος της AIAC (Association Internationale d’ Archéologie Classique), της AIPMA (Association Internationale pour la peinture murale) και της ASMOSIA (Association for the Study of Marble and Other Stones Used in Antiquity).

Διετέλεσε μέλος της επιστημονικής επιτροπής (editorial board) των επιστημονικών αρχαιολογικών περιοδικών
Hesperia (της Αμερικανικής Σχολής Κλασσικών Σπουδών)
και Marmora (Ιταλία).
Νυν μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Bελγικού αρχαιολογικού περιοδικού L’Antiquite Classique και του ισπανικού ιστορικού περιοδικού Karanos.

Επισκέπτης καθηγητής/ερευνητής:
National Gallery of Art (Washington DC),
British Museum,
Metropolitan Museum of Art (New York),
Princeton University.

Έδωσε σειρά διαλέξεων και μαθημάτων κατόπιν προσκλήσεως
στις ΗΠΑ από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αμερικής (2001) και το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης (2005),
στην Σουηδία κατόπιν προσκλήσεως της Σουηδικής Ακαδημίας,
στην Αυστραλία κατόπιν προσκλήσεως της επιτροπής αντιπρυτάνεων,
και σειρά μαθημάτων στην εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία.
Κάτοχος της υποτροφίας εκατονταετηρίδος της Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής.

Έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε 109 διεθνή αρχαιολογικά συνέδρια στην Ελλάδα, ΗΠΑ, Ευρώπη και Αυστραλία.
Έχει δημοσιεύσει 125 άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
Έχει διοργανώσει 18 συνέδρια αρχαιολογίας στην Ελλάδα και ΗΠΑ.
Έχει δώσει 215 αρχαιολογικές διαλέξεις στην Ελλάδα. ΗΠΑ, Ευρώπη και Αυστραλία.

Βιβλία (21):
Euphranor (Leiden 1980).
Ο γλυπτός διάκοσμος του Παρθενώνα (Αθήνα 1983).
The Pediments of the Parthenon (Leiden 1993, ανατ. 1998).
Επιμελητής (editor):
Greek Offerings in Honour of John Boardman (Oxford 1997).
Greek Sculpture: Function, Materials and Techniques in the Archaic and Classical Periods (Cambridge 2006).
Athenian Art in the Peloponnesian War (Cambridge 2009).
Ναύπακτος (Αθήνα 2016).
Handbook of Greek Sculpture (Berlin 2019).
Συνεπιμέλεια (co-editor):
Sculpture from Arcadia and Laconia (Oxford 1993).
The Archaeology of Athens and Attica under the Democracy (Oxford 1994).
Personal Styles in Greek Sculpture (Cambridge 1996).
Athenian Potters and Painters (Oxford 1997).
Regional Schools in Hellenistic Sculpture (Oxford 1998).
The Macedonians in Athens 322-229 B.C. (Oxford 2003).
Ludwig Ross und Griechenland (Rahden 2005).
The Panathenaic Games (Oxford 2007).
Athenian Potters and Painters II (Oxford 2009).
Samothracian Connections (Oxford 2010).
Sailing to Classical Greece (in honour of Petros Themelis) (Oxford 2011).
From Hippias to Kallias. Greek Art in Athens and Beyond 527-449 B.C. (Αθήνα 2019).
From Kallias to Kritias: Art in Athens in the Second Half of the Fifth Century B.C. Επιμέλεια J. Neils και O. Palagia (Berlin 2022).

Επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων Βοιωτίας (1993-2011) και εκλεγμένος καθηγητής Αρχαιολογίας και Αρχαιοτήτων του Αιγαίου (Pisa 2001). Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ιστορία και Αρχαιολογία, και στο Πανεπιστήμιο Ρώμης ‘La Sapienza’, Μυκηναϊκή Φιλολογία. Από τα ανωτέρω πανεπιστήμια απεφοίτησε με άριστα. Υπότροφος ερευνητής στο ISMEA του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Ιταλίας (CNR) και στο Πανεπιστήμιο Ρώμης και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Institute for Research in the Humanities, Πανεπιστήμιο του Wisconsin και στο Institute of Classical Studies, University College του Λονδίνου. Έχει ειδικευτεί στη μυκηναϊκή αρχαιολογία, με ιδιαίτερη αναφορά στις επιγραφές της Γραμμικής Γραφής Β. Έχει συμμετάσχει σε ανασκαφές στην Κρήτη, Αργολίδα και Βοιωτία. Στη Θήβα (Βοιωτία) έχει διενεργήσει πολλές και σπουδαίες ανασκαφές, στη διάρκεια των τριάντα χρόνων υπηρεσίας του εκεί. Μεταξύ αυτών είναι η αποκάλυψη του Ιερού του Ηρακλέους, των πλούσιων αρχείων Γραμμικής γραφής Β και των θηβαϊκών νεκροπόλεων.

Τα αποτελέσματα των ερευνών του έχει εκθέσει σε διεθνή συνέδρια, διαλέξεις, σεμινάρια και διδασκαλία σε πανεπιστήμια και μουσεία στην Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Έχει συγγράψει, μόνος του ή με συνεργασία, άνω των 200 επιστημονικών έργων (άρθρα, μονογραφίες, χρονικά ανασκαφών και βιβλιοκρισίες). Αντιπρόσωπος της Ελλάδος στη Διαρκή Διεθνή Επιτροπή Μυκηναϊκών Σπουδών της UNESCO (CIPEM), Εταίρος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, Μέλος του Γερμανικού και του Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και της σύνταξης των περιοδικών MINOS (Salamanca) και PASIPHAE (Pisa-Roma).

Ο Κωνσταντίνος Τσάκος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με δασκάλους τον Μανόλη Ανδρόνικο, τον Γεώργιο Μπακαλάκη, τον Ιωάννη Κακριδή, τον Μιχάλη Σακελλαρίου. Ως φοιτητής έλαβε μέρος στις ανασκαφές της Βεργίνας με τον Μανώλη Ανδρόνικο. Με υποτροφίες της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου παρακολούθησε μαθήματα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, με καθηγητές τον Ernst Homman-Wedeking και τον Dieter Ohly.

Η επαγγελματική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1965 με την πρόσληψή του στην Αρχαιολογική Υπηρεσία αρχικά ως Επιμελητού και στην συνέχεια ως Έφορου Αρχαιοτήτων στις Εφορείες Κυκλάδων, Σάμου, Ιωαννίνων, Αρχαίας Ολυμπίας και Ακροπόλεως. Το κύριο ανασκαφικό έργο του επικεντρώνεται στην αρχαία πόλη της Σάμου.

Εργάστηκε στις ανασκαφές της Βεργίνας, στην Ανατολική Νεκρόπολη και στη Ρωμαϊκή Αγορά της Θεσσαλονίκης.

Ασχολήθηκε με την προστασία των αρχαιολογικών χώρων, αλλά και των παραδοσιακών οικισμών των Κυκλάδων, της Σάμου και της Ηπείρου. Ιδιαίτερα ενδιαφέρθηκε για την προστασία του χαρακτήρα της νήσου Μυκόνου, θέμα με το οποίο ασχολήθηκε και σε σειρά ολοσέλιδων άρθρων στην τοπική εφημερίδα "η Μυκονιάτικη" (1990-1995).

Διενήργησε ανασκαφές, με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα, κυρίως στη Σάμο. Σημαντική ήταν η συμβολή του στην οργάνωση της έκθεσης των αρχαιοτήτων στο νέο Μουσείο Πυθαγορείου.

Έχει λάβει μέρος σε πλήθος τοπικών και διεθνών συνεδρίων με ανακοινώσεις και έχει δώσει πολυάριθμες διαλέξεις σε Μουσεία, Πανεπιστήμια, Ιδρύματα και επιστημονικούς συλλόγους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μελέτες και άρθρα του συναντώνται σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, καθώς και σε εγκυκλοπαίδειες (Πάπυρος-Λαρούς, Δομή κ.λπ.). Έχει επιμεληθεί σειρά αρχαιολογικών οδηγών, ιδιαίτερα για την Ακρόπολη, τη Σάμο, την Δήλο, τη Μύκονο, την Ολυμπία. Έχει γράψει σενάρια για ταινίες αρχαιολογικού περιεχομένου για την Ακρόπολη και την Σάμο, οι οποίες έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ αρχαιολογικού φιλμ. Πραγματοποίησε εκπομπές για την εκπαιδευτική τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Μετά την αποχώρησή του από την Αρχαιολογική Υπηρεσία ασχολείται με την επιστημονική έρευνα. Είναι ισόβιος εταίρος της Αρχαιολογικής Εταιρίας, αντεπιστέλλον μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, Επίτιμος Έφορος Αρχαιοτήτων, καθώς και επίτιμο μέλος των Συλλόγων των Φίλων της Ακροπόλεως και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Αρχαιολόγος (1972) και Δρ. Φιλοσοφίας (1997) του Πανεπιστημίου Αθηνών, εξειδικευμένη στην αναστήλωση μνημείων στο International Centre for the Study of the Preservation and the Restoration of Cultural Property (ICCROM) της Ρώμης και στη Scuola di Perfezionamento per lo Studio ed il Restauro dei Monumenti (Σχολή Εξειδίκευσης στην Σπουδή και Αποκατάσταση Μνημείων) της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου La Sapienza της Ρώμης (1975). Μέλος του Τεχνικού Γραφείου των αναστηλωτικών έργων Ακροπόλεως (1976-2000) του Υπουργείου Πολιτισμού. Προϊσταμένη του Τομέα Τεκμηρίωσης της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (2000-2008). Από το 2008 έως το 2016 Καθηγήτρια της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πολυτεχνείου Κρήτης, όπου δίδασκε τα ακόλουθα γνωστικά αντικείμενα: Ιστορία, Θεωρία, Κριτική Αποκατάστασης Μνημείων, Προστασία και Ανάδειξη Αρχαιολογικών Χώρων και Μνημείων, Επανάχρηση Ιστορικών Κτηρίων, Ειδικά Θέματα Ιστορίας Αρχιτεκτονικής και Τέχνης.

.Αναπληρώτρια Πρόεδρος της Επιτροπής Συντηρήσεως των Μνημείων Ακροπόλεως (ΕΣΜΑ) από το 2016 και Aναπληρωματικό Mέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού από το 2015. Πρόεδρος της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος (2020-2023). Μέλος επίσης πολλών επιστημονικών και κοινωνικών φορέων, ελληνικών και διεθνών, που έχουν ως σκοπό την προστασία, διάσωση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς: της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας και της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, της Εταιρείας για την Επιστημονική Προώθηση της Αποκατάστασης Μνημείων (ΕΤΕΠΑΜ), της Associazione per il Restauro dei Monumenti (ARCo), Αντιπρόεδρος της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της τύχαινε συνεχώς διακρίσεων και βραβεύσεων, ελληνικών και διεθνών. Ενδεικτικά αναφέρονται: 1998: Υποτροφία Ερευνητή Υψηλού Επιπέδου (Bourse de chercheur de haut niveau) του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας, Έρευνας και Τεχνολογίας (Ministère de l’Éducation Nationale, de la Recherche et de la Technologie) της Γαλλίας, 1999: Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τη μονογραφία της «Η αναστήλωση των Αρχαίων Μνημείων στη Νεώτερη Ελλαδα (1834-1939)» , 2008-2013: Μέλος της Επιτροπής Κρίσεως και Απονομής των Βραβείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Europa Nostra για την Πολιτιστική Κληρονομιά (European Union Prize for Cultural Heritage/Europa Nostra Awards), 2014-2017: Εκλεγμένη Πρόεδρος της ίδιας ως άνω επιτροπής. 2009, Επικεφαλής Ομάδας Εμπειρογνωμόνων προσκεκλημένης από το Υπουργείο Πολιτισμού του Ιράν για γνωμοδότηση σχετικά με τη συντήρηση μνημείων Σασσανιδικής περιόδου στους αρχαιολογικούς χώρους της Bishampur και Fizurabat, 2014-2015: Μέλος Ομάδας Εργασίας Εμπειρογνωμόνων για την Πολιτιστική Κληρονομιά (Experts Working Group for Cultural Heritage) της Γενικής Διεύθυνσης για την Έρευνα και την Καινοτομία(General Directorate of Research and Innovation) της Εύρωπαίκής Ένωσης, στο πλαίσιο του Προγράμματος Horizon 2020, 2015-2018: Μέλος του Συμβουλίου (Council) της Europa Nostra.

Το επιστημονικό, ερευνητικό της έργο καλύπτει τα θέματα της ιστορίας, θεωρίας και κριτικής της αποκατάστασης και συντήρησης μνημείων, της προστασίας και ανάδειξης των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων, και, ειδικότερα, της τύχης των αρχαίων μνημείων στην Ελλάδα μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Το δημοσιευμένο έργο της συνίσταται σε 5 βιβλία, πάνω από 90 άρθρα σε συλλογικά επιστημονικά έργα και επιστημονικά περιοδικά (με κριτές), σε άρθρα ποικίλου περιεχομένου (σε περιοδικό και ημερήσιο τύπο, ενημερωτικά δελτία, χρονικά ανασκαφών κλπ), σε μεταφράσεις επιστημονικών άρθρων και βιβλίων, ενώ έχει επιστημονικά επιμεληθεί 12 βιβλία και δύο σειρές περιοδικών. Έχει συμμετάσχει, μετά από πρόσκληση, με ανακοίνωση σε πάνω από 25 διεθνή συνέδρια και δώσει διαλέξεις σε πάνω από 45 επιστημονικά ιδρύματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.