Ελλάδα-Ευρώπη: Αγαπιούνται ακόμα;

Η Nathalie Loiseau, γεννηθείσα την 1η Ιουνίου 1964, είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού και του γαλλικού Εθνικού Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών (INALCO), στην κινεζική γλώσσα.

Προσχώρησε στο Γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών το 1986 και μεταξύ άλλων, εργάστηκε στη Διεύθυνση Τύπου και Επικοινωνίας, στη Διεύθυνση Ασίας και στη Διεύθυνση Ηνωμένων Εθνών.

Από το 1993 έως το 1995 εργάστηκε ως τεχνική σύμβουλος στο γραφείο του Υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας. Έχει υπηρετήσει στην Τζακάρτα (1990-1992), στο Ντακάρ (1995-1999), στο Ραμπάτ (1999-2002) και από τον Αύγουστο του 2002 έως τον Ιούλιο του 2007 στην Ουάσιγκτον, όπου εργάστηκε ως επικεφαλής της Υπηρεσίας Τύπου και Πληροφοριών στη γαλλική Πρεσβεία. Αφού εργάστηκε ως Επικεφαλής του Τμήματος Βόρειας Αφρικής (2007-2008), διορίστηκε Αναπληρώτρια Διευθύντρια της Διεύθυνσης Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής στο Quai d'Orsay (2008-2009).

Υπήρξε Διευθύντρια Ανθρώπινου Δυναμικού στο Υπουργείο Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων από το 2009 έως το 2011 και τον Νοέμβριο του 2011 ορίστηκε Γενική Διευθύντρια Διοίκησης και Εκσυγχρονισμού στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Η Nathalie Loiseau διορίστηκε Διευθύντρια της γαλλικής Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης (ENA) στις 3 Οκτωβρίου 2012, θέση που κατείχε μέχρι τον Ιούνιο του 2017. Από το 2017 έως το 2019 διετέλεσε Υπουργός Ευρωπαϊκών και Εξωτερικών Υποθέσεων της Γαλλίας, αρμόδια για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις. Από το 2019 είναι Βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πρόεδρος της Υποεπιτροπής Ασφάλειας και Άμυνας

Ο Enrico Letta είναι Ιταλός πολιτικός και αναπληρωτής γραμματέας του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος. Διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από τις 24 Απριλίου 2013 έως τις 14 Φεβρουαρίου 2014.

Γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1966 στην Πίζα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πίζας και στη Σχολή Προηγμένων Σπουδών Σαντ'Άννα.

Ως μέλος της νεολαίας της Χριστιανικής Δημοκρατίας, χρημάτισε πρόεδρος της Νεολαίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος από το 1991 μέχρι το 1995. Έχοντας γίνει μέλος του Ιταλικού Λαϊκού Κόμματος το 1994, έγινε αναπληρωτής γραμματέας του κόμματος και, στη συνέχεια, διορίστηκε στη θέση του υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στην κυβέρνηση του Μάσιμο ντ' Αλέμα. Εξελέγη για πρώτη φορά στην Ιταλική Βουλή των Αντιπροσώπων στις εκλογές του 2001 συμμετέχοντας στα ψηφοδέλτια του κόμματος Η Δημοκρατία Είναι Ελευθερία-Η Μαργαρίτα.

Μεταξύ του 2004 και του 2006, διετέλεσε ευρωβουλευτής, συμμετέχοντας στην πολιτική ομάδα της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη και στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων. Αποχώρησε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2006, για να υπηρετήσει ως Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου στην κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι.

Ήταν ιδρυτικό μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος και, στις εκλογές για την ηγεσία του κόμματος το 2007, ήρθε τρίτος συγκεντρώνοντας το 11% των ψήφων. Από το 2009 ήταν αναπληρωτής γραμματέας του κόμματος υπό την ηγεσία του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι.

Στις 24 Απριλίου 2013, ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας, διαδεχόμενος τον Μάριο Μόντι ύστερα από το πολιτικό αδιέξοδο που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του 2013.

Η κυβέρνηση συνεργασίας Κεντροαριστεράς - Κεντροδεξιάς - Κέντρου που σχηματίστηκε έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή με 427 ψήφους υπέρ και 167 κατά.

Αν και η κυβέρνηση Λέτα κατάφερε να παραμείνει σταθερή αντιμετωπίζοντας την κρίση που προκλήθηκε από τις δικαστικές υποθέσεις του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Ενρίκο Λέτα ανακοίνωσε στις 13 Φεβρουαρίου του 2014 την πρόθεσή του να παραιτηθεί από την θέση του πρωθυπουργού ύστερα από την πρόταση του νέου γραμματέα του Δημοκρατικού Κόμματος Ματέο Ρέντσι, για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης με τετραετή θητεία. Την επομένη, 14 Φεβρουαρίου 2014, υπέβαλε και επίσημα την παραίτησή του και των μελών της κυβέρνησής του στη διάθεση του Προέδρου Ναπολιτάνο.

Η Maria João Rodrigues είναι Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Αντιπρόεδρος της Ομάδας S&D (σοσιαλδημοκράτες) και Πρόεδρος του FEPS  (Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Προοδευτικών Μελετών).

Γεννήθηκε το 1955. Σπούδασε οικονομικά και κοινωνιολογία και έκανε τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο Paris 1- Pantheon-Sorbonne στο Παρίσι.

Eξελέγη μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το 2014 και έγινε μέλος της ομάδας S&D, της δεύτερης σημαντικότερης ομάδας του ΕΚ, με 190 μέλη από τα 28 κράτη μέλη. Ως αντιπρόεδρος των σοδιαλδημοκρατών, είναι υπεύθυνη για το γενικό συντονισμό και τη διασύνδεση με τα άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ, καθώς και μέλος των επιτροπών EMPL και ECON.

Αφού υπηρέτησε ως Υπουργός Απασχόλησης στην Πορτογαλία, από το 2000 ήταν υπεύθυνη για τη χάραξη πολιτικής σε διάφορους τομείς στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και, κυρίως, στις ηγετικές ομάδες των Προεδριών της ΕΕ. Κατά τη διάρκεια της εργασίας της, βοήθησε να επιτευχθούν σημαντικά αποτελέσματα σε τομείς όπως: η στρατηγική της Λισαβόνας και η στρατηγική ΕΕ 2020, η ατζέντα της ΕΕ για την παγκοσμιοποίηση και τις στρατηγικές εταιρικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και τη Βραζιλία για ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, το νέο Erasmus για την κινητικότητα, οι νέες δεξιότητες για τις νέες θέσεις εργασίας, ο ευρωπαϊκός πυλώνας των κοινωνικών δικαιωμάτων, απαντήσεις στην κρίση της ευρωζώνης και, πιο πρόσφατα, ο Οδικός Χάρτης και ο ετήσιος προγραμματισμός για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ήταν καθηγήτρια ευρωπαϊκών οικονομικών πολιτικών στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών - Université Libre de Bruxelles και στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Λισαβόνας. Ήταν, επίσης, πρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις κοινωνικοοικονομικές επιστήμες. Είναι συγγραφέας περισσότερων από εκατό δημοσιεύσεων, κυρίως βιβλίων.

Το 2017 εξελέγη Πρόεδρος του FEPS (Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Προοδευτικών Μελετών), το οποίο έχει περίπου σαράντα ιδρύματα σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο.

Προσωπικός ιστότοπος της Maria João Rodrigues

Ο Hubert Védrine γεννήθηκε το 1947 στο Saint Sylvain Bellegarde, στην Creuse. Μετά τη φοίητηση στο Sciences Po στο Παρίσι και ένα πτυχίο στην ιστορία, μπήκε στη γαλλική Εθνική Σχολή Διοίκησης (Ε.Ν.Α.) από όπου αποφοίτησε το 1974 και τοποθετήθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Το 1979, προσχώρησε στην Γενική Διεύθυνση Πολιτιστικών, Επιστημονικών και Τεχνικών Σχέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών.

Το 1981, διορίστηκε Διπλωματικός Σύμβουλος στο Élysée από τον τότε πρόεδρο, Φρανσουά Μιτεράν. Το 1988, μετά την επανεκλογή του Μιτεράν, γίνεται εκπρόσωπος τύπου του Élysée και, στη συνέχεια, διετέλεσε Γενικός Γραμματέας από το 1991 έως το 1995.

Εκείνη τη χρονιά, εντάχθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας -του οποίου είχε οριστεί το 1986, πάρεδρος. Το 1996, προσχώρησε στο δικηγορικό γραφείο Jeantet et Associés.

Την ίδια χρονιά δημοσίευσε στον οίκο Fayard ένα βιβλίο 800 σελίδων για την εξωτερική πολιτική του πρώην προέδρου με τίτλο Les Mondes de François Mitterrand.

Τον Μάιο του 1997, μετά τη νίκη του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις βουλευτικές εκλογές, ο Λιονέλ Ζοσπέν τον επέλεξε, και ο Πρόεδρος Ζακ Σιράκ τον διόρισε Υπουργό Εξωτερικών, θέση που κατείχε μέχρι το Μάιο του 2002.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του, το 2000, δημοσίευσε μαζί με το Dominique Moïsi το Les cartes de la France à l’heure de la mondialisation.

Το 2003, δημιούργησε την Hubert Védrine Conseil, μια εταιρεία συμβούλων για τη γεωπολιτική στρατηγική. Εργάζεται υπό την ιδιότητα αυτή με αρκετές μεγάλες γαλλικές εταιρείες. Έχει ειδική συνεργασία με τη δικηγορική εταιρεία Gide Loyrette Nouel.

Την ίδια χρονιά δημοσίευσε μια πρώτη επιλογή από άρθρα και ομιλίες των ετών 1995-2003 με τον τίτλο Face à l’hyperpuissance, ενώ ακολούθησε μία νέα συλλογή το 2009, Le Temps des chimères, και, στη συνέχεια, το 2011, το Dans la mêlée mondiale.

Από το 2004 είναι ανεξάρτητος διευθυντής της LVMH.

Από το 2003, διευθύνει το Institut François Mitterrand.

Το 2005, δημοσίευσε μια βιογραφία του Φρανσουά Μιτεράν στη συλλογή «Découvertes», με τίτλο Gallimard: Mitterrand, un dessein, un destin.

Το 2007, απέρριψε την πρόταση του Προέδρου Σαρκοζί να επιστρέψει στην κυβέρνηση και να αναλάβει τις εξωτερικές υποθέσεις, όμως, έγραψε μια «έκθεση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για τη Γαλλία και την παγκοσμιοποίηση».

Το φθινόπωρο του 2007 θα δημοσιεύσει, με τον Pascal Boniface, τον Άτλαντα του παγκοσμιοποιημένου κόσμου, ακολουθούμενο το 2009 από τον Άτλαντα των κρίσεων και συγκρούσεων (ενημερώθηκε το 2015), και το 2011 τον Άτλαντα της Γαλλίας.

Τον Νοέμβριο του 2012, παρουσίασε στον Πρόεδρο Ολάντ μια «έκθεση σχετικά με τις συνέπειες της επιστροφής της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ, τη διατλαντική σχέση και την ευρωπαϊκή άμυνα». Την ίδια χρονιά υπογράφει ένα νέο βιβλίο, που δημοσιεύτηκε από τον οίκο Fayard με τίτλο Dans la mêlée mondiale.

Το διάστημα 2013 - 2014, προήδρευσε της επιτροπής που συνέταξε μια έκθεση σχετικά με τις οικονομικές προοπτικές μεταξύ της Αφρικής και της Γαλλίας.

Το δοκίμιό του La France au défi, που δημοσιεύθηκε το 2015 από τον οίκο Fayard, ακολουθούμενο από το Le monde au défi, τον Απρίλιο του 2016.

Το τελευταίο του βιβλίο Sauver l’Europe δημοσιεύθηκε από τις εκδόσεις Liana Levi τον Νοέμβριο του 2016.

Είναι παντρεμένος με τη Michèle Froment Védrine, κύρια σύμβουλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και έχει δύο γιους, το Laurent που είναι σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ και το Julien που είναι αρχιτέκτονας.

Ο πεζογράφος Τάκης Θεοδωρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε γαλλική φιλολογία, θεατρολογία και ανθρωπολογία στο Παρίσι (1973-1980). Εργάστηκε επί σειρά ετών ως δημοσιογράφος, υπεύθυνος της φιλολογικής σελίδας της "Μεσημβρινής" (1981-1983) και στη συνέχεια ως συνεργάτης των "Νέων". Υπήρξε ο πρώτος διευθυντής σύνταξης του πολιτιστικού περιοδικού "Το Τέταρτο", που εξέδιδε ο Μάνος Χατζιδάκις. Από το 1996 εργάζεται στον εκδοτικό χώρο. Σήμερα, είναι συντάκτης στην Καθημερινή.

Εργογραφία

Μυθιστορήματα
"Ο ψίθυρος της Περσεφόνης", Αθήνα, Άγρα 1985. Σελ.: 168
"Νύχτες στην Αρκαδία", Αθήνα, Ροές 1988, Εστία 1991. Σελ.: 116. 
"Το αδιανόητο τοπίο", Αθήνα, Εστία 1991, Ωκεανίδα 2000. Σελ.: 272. 
"Η πρώτη του Νάρκισσου", Αθήνα, Εστία, 1994 Σελ.: 233. 
"Η δύναμη του σκοτεινού θεού", Αθήνα, Ωκεανίδα, 1999 Σελ.: 240

Νουβέλες
"Comme la part du ciel", Ed. Voir 1996, Σελ. 86. 
"Η τρέλα του μεσημεριού", Αθήνα, Ωκεανίδα 2000. Σελ.: 154.

Θέατρο
"Όσοι έχασαν τον ύπνο τους", Αθήνα, Καστανιώτης 1997. Σελ.: 116. ISBN: 960-03-1776-3

Δοκίμιο
"Α. Μαρλώ: Οι μεταμορφώσεις της κρυφής Ελλάδας", Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών 1997.

Γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1954, όπου και μεγάλωσε. Τελείωσε το Ε΄ Γυμνάσιο Εξαρχείων και στη συνέχεια σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο Παρίσι (Πανεπιστήμιο Paris X – Nanterre) με μεταπτυχιακά στην οικονομική ιστορία (École des hautes études en sciences sociales) και στα χρηματοοικονομικά (Paris X – Nanterre).

Η δημοσιογραφική του καριέρα ξεκίνησε το 1983, όταν επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου Τύπου του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Οικονομίας, καθηγητή Κωστή Βαΐτσου. Συνέχισε να εργάζεται στο υπουργείο και μετά την αποχώρηση του Βαΐτσου, αναλαμβάνοντας το Γραφείο Τύπου του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Κώστα Σημίτη. Έχει επίσης εργαστεί στην Τράπεζα της Ελλάδος και την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών.

Σήμερα εργάζεται στον τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ, στην εφημερίδα Η Καθημερινή.