Έλληνες αντιστασιακοί στο Παρίσι την εποχή της Δικτατορίας: το φωτογραφικό αρχείο του Σίμου Τσαπνίδη

Η περίοδος της Δικτατορίας στην Ελλάδα σηματοδοτεί αναμφίβολα μια στιγμή κορύφωσης των ελληνογαλλικών σχέσεων, τόσο στο θεσμικό, διανοητικό, καλλιτεχνικό, όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Στη διάρκεια της Επταετίας ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων, κάθε ηλικίας, κοινωνικής προέλευσης ή επαγγελματικής ιδιότητας, κατέφυγαν στη Γαλλία, που δεν άργησε να μετατραπεί σ’ έναν από τους σημαντικότερους χώρους αντίστασης ενάντια στο στρατιωτικό καθεστώς.

Η Γαλλία προσέφερε εκείνα τα χρόνια ένα χώρο υποδοχής και εξορίας, όπου επικρατούσαν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, ενός πολιτικού αγώνα, που απέβλεπε στην εξ αποστάσεως στήριξη πράξεων αντίστασης επί του ελληνικού εδάφους.΄Εχοντας αναδειχθεί σε «πρωτεύουσα» των εξόριστων της Χούντας, το Παρίσι δεν άργησε έτσι να μετατραπεί σε σημαντική εστία αντιχουντικής αντίστασης. Μεταξύ των εξόριστων συναντάει κανείς την αφρόκρεμα της ελληνικής διανόησης και ορισμένες εμβληματικές προσωπικότητες προερχόμενες από τον κόσμο των τεχνών (Θεοδωράκης, Μερκούρη), καθώς από πνευματικούς και πανεπιστημιακούς κύκλους (Πουλαντζάς, Τσουκαλάς), προσωπικότητες που στη συνέχεια θα διαδραματίσουν ένα σημαντικό ρόλο στο διανοητικό τοπίο στο Παρίσι της δεκαετίας του 1970, όσο στην Ελλάδα στις δεκαετίες που ακολούθησαν.

Σαράντα και πλέον χρόνια μετά το τέλος της Δικτατορίας, η Ημερίδα, στο πλαίσιο του προγράμματος Paris-Athènes (1945-75), επιχορηγούμενο από την Ecole française d’Athènes, σκοπεύει να εξετάσει τις στενές σχέσεις, τις ανταλλαγές και τις επιρροές μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το ενδιαφέρον στρέφεται ιδιαίτερα στη μελέτη των δικτύων υποστήριξης και στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των εγκατεστημένων στο Παρίσι Ελλήνων προσφύγων με ορισμένους Γάλλους διανοούμενους και καλλιτέχνες που κινητοποιήθηκαν υπέρ της υπόθεσης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Στη διάρκεια της πρώτης συνεδρίας, θα παρουσιαστεί το πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο, δίνοντας έμφαση στη μελέτη των αντιστασιακών και των κινημάτων αντίστασης. Η δεύτερη συνεδρία είναι αφιερωμένη τους καλλιτεχνικούς κύκλους, καθώς και σε ορισμένες προσωπικότητες που ξεχώρισαν, εκείνα τα χρόνια, με το δημόσιο ρόλο τους, μεταξύ των οποίων οι Νίκος Πουλαντζάς, Μίκης Θεοδωράκης και Μελίνα Μερκούρη.

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της 2ης συνεδρίας με θέμα "Στράτευση και αντίσταση διανοουμένων και καλλιτεχνών".