Χατζηιωσήφ Χρήστος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
07/10/2016
Διάρκεια
23:06
Εκδήλωση
Οι ελληνογαλλικές σχέσεις την περίοδο της Δικτατορίας (1967-1974). Εξορία, στράτευση, αντίσταση
Χώρος
Γαλλικό Ινστιτούτο
Διοργάνωση
École Française d’Athènes
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος
Κατηγορία
Ιστορία
Ετικέτες
Ελλάδα, Δικτατορία, ελληνογαλλικές σχέσεις, Γαλλία, Αντίσταση, Εξορία
Η περίοδος της Δικτατορίας στην Ελλάδα σηματοδοτεί αναμφίβολα μια στιγμή κορύφωσης των ελληνογαλλικών σχέσεων, τόσο στο θεσμικό, διανοητικό, καλλιτεχνικό, όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Στη διάρκεια της Επταετίας ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων, κάθε ηλικίας, κοινωνικής προέλευσης ή επαγγελματικής ιδιότητας, κατέφυγαν στη Γαλλία, που δεν άργησε να μετατραπεί σ’ έναν από τους σημαντικότερους χώρους αντίστασης ενάντια στο στρατιωτικό καθεστώς.
Η Γαλλία προσέφερε εκείνα τα χρόνια ένα χώρο υποδοχής και εξορίας, όπου επικρατούσαν ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, ενός πολιτικού αγώνα, που απέβλεπε στην εξ αποστάσεως στήριξη πράξεων αντίστασης επί του ελληνικού εδάφους.΄Εχοντας αναδειχθεί σε «πρωτεύουσα» των εξόριστων της Χούντας, το Παρίσι δεν άργησε έτσι να μετατραπεί σε σημαντική εστία αντιχουντικής αντίστασης. Μεταξύ των εξόριστων συναντάει κανείς την αφρόκρεμα της ελληνικής διανόησης και ορισμένες εμβληματικές προσωπικότητες προερχόμενες από τον κόσμο των τεχνών (Θεοδωράκης, Μερκούρη), καθώς από πνευματικούς και πανεπιστημιακούς κύκλους (Πουλαντζάς, Τσουκαλάς), προσωπικότητες που στη συνέχεια θα διαδραματίσουν ένα σημαντικό ρόλο στο διανοητικό τοπίο στο Παρίσι της δεκαετίας του 1970, όσο στην Ελλάδα στις δεκαετίες που ακολούθησαν.
Σαράντα και πλέον χρόνια μετά το τέλος της Δικτατορίας, η Ημερίδα, στο πλαίσιο του προγράμματος Paris-Athènes (1945-75), επιχορηγούμενο από την Ecole française d’Athènes, σκοπεύει να εξετάσει τις στενές σχέσεις, τις ανταλλαγές και τις επιρροές μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το ενδιαφέρον στρέφεται ιδιαίτερα στη μελέτη των δικτύων υποστήριξης και στις σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των εγκατεστημένων στο Παρίσι Ελλήνων προσφύγων με ορισμένους Γάλλους διανοούμενους και καλλιτέχνες που κινητοποιήθηκαν υπέρ της υπόθεσης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Στη διάρκεια της πρώτης συνεδρίας, θα παρουσιαστεί το πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο, δίνοντας έμφαση στη μελέτη των αντιστασιακών και των κινημάτων αντίστασης. Η δεύτερη συνεδρία είναι αφιερωμένη τους καλλιτεχνικούς κύκλους, καθώς και σε ορισμένες προσωπικότητες που ξεχώρισαν, εκείνα τα χρόνια, με το δημόσιο ρόλο τους, μεταξύ των οποίων οι Νίκος Πουλαντζάς, Μίκης Θεοδωράκης και Μελίνα Μερκούρη.
Ο Χρήστος Χατζηιωσήφ είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας Νεότερων Χρόνων του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κατά τα έτη 2009 με 2016 διεύθυνε το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του Ιδρύματος Τεχνολογίας & Έρευνας στο Ρέθυμνο Κρήτης. Οι έρευνές του εστιάζουν πάνω σε θέματα οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας, στην ιστορία της ιστοριογραφίας και στην ιστορία της τεχνολογίας. Είναι ο γενικός επιμελητής του συλλογικού έργου Η Ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα στις Εκδόσεις Βιβλιόραμα και διευθύνει τη σειρά «Ιστορία και Κοινωνία» στις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. Είναι μέλος της συντονιστικής επιτροπής του ερευνητικού προγράμματος ARCHERS που εκτελείται στο Ίδρυμα Τεχνολογίας & Έρευνας και επιστημονικός υπεύθυνος του υποέργου που αφορά τη μελέτη των κοινωνικών προϋποθέσεων της τεχνολογικής καινοτομίας. Η πιο πρόσφατη δημοσίευσή του είναι Η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, η Γερμανία και η Επιστροφή των Εθνικισμών, Εκδόσεις Βιβλιόραμα, Αθήνα 2017.
Γεννήθηκε το 1947 και αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1965.
Από το 1973 έως το 1975 υπήρξε επιστημονικός βοηθός στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης (Alfred-Weber Institut), δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στην Ε.Η.Ε.S.S. στην E.N.S στο Παρίσι καθώς και στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Το 1981 έλαβε το Δίπλωμα Διδάκτορα Ιστορίας από την Ecole Pratique des Hautes Etudes - Paris IV με θέμα της διατριβής, «H ελληνική κοινότητα της Αιγύπτου (19ος αι.)».
Από το 1983 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Κρήτης με τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα να εκτείνονται στα πεδία της Οικονομικής & Κοινωνικής Ιστορίας του μεσογειακού και ελλαδικού χώρου (18ος-19ος αι.), της Ελληνικής Ναυτιλίας και του Εμπορίου, της Ιστορίας της Βιομηχανίας και των Πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στο μεσοπόλεμο, την περίοδο της Κατοχής και την μεταπολεμική περίοδο στην Ελλάδα.
Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο με αυτοτελείς δημοσιεύσεις όπως: «Η γηραιά Σελήνη. Η βιομηχανία στην ελληνική οικονομία, 1830-1940», Αθήνα, Θεμέλιο, 1993, «Συνασός: Ιστορία ενός τόπου χωρίς ιστορία» Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2005, «Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα», επιστ. επιμέλεια, Αθήνα, Εκδόσεις Βιβλιόραμα, 1999, 2002, 2003, αλλά και πολλές συμμετοχές σε συλλογικά έργα όπως «Η δημοκρατία της Βαϊμάρης και οι σημερινές "αναβιώσεις" της» Εκδόσεις Πατάκη, «Μελέτες για τον Εμφύλιο Πόλεμο 1945-49» Εκδόσεις Ολκός, «Ψηφίδες», Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, κ.α.
