Χριστοδουλίδης Αιμίλιος
Δρόσος Ιωάννης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
15/02/2018
Διάρκεια
45:44
Εκδήλωση
Κύκλος "Θεωρία στο Μέγαρο: φιλοσοφία, κριτική, ιστορία"
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Birkbeck Institute for the Humanities
Κατηγορία
Νομική
Ετικέτες
συνταγματισμός, ευρωπαϊκή δικαιική τάξη, αγορά, παρασυνταγματισμός, Ευρωπαϊκή Ένωση, σύνταγμα, κοινωνικό σύνταγμα, πολιτικός συνταγματισμός
Με τη διάλεξη του Αιμίλιου Χριστοδουλίδη, καθηγητή Φιλοσοφίας Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης, συνεχίστηκε την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου ο κύκλος ομιλιών «Θεωρία στο Μέγαρο: φιλοσοφία, κριτική, ιστορία» του Μegaron Plus. Η διάλεξη του Αιμίλιου Χριστοδουλίδη είχε θέμα τον «Ευρωπαϊκό παρασυνταγματισμό», και πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Επιστημών του Κολεγίου Μπέρκμπεκ (Πανεπιστήμιο Λονδίνου), που προσκαλεί στην Αθήνα σημαντικούς διανοητές του καιρού μας και εκπροσώπους της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Τη συζήτηση με το κοινό συντόνισε ο Γιάννης Δρόσος, καθηγητής Νομικής (ΕΚΠΑ). Την επιμέλεια του κύκλου έχει ο Κώστας Δουζίνας, καθηγητής και ιδρυτής του Ινστιτούτου.
«Eυρωπαϊκός παρασυνταγματισμός»
Ο Συνταγματισμός αποτελεί επίτευγμα της Νεωτερικότητας, προσφέροντας μια διάρθρωση του δικαίου, της πολιτικής και της οικονομίας τέτοια που να διασφαλίζει τον συντονισμό τους, αλλά συγχρόνως και την αυτονομία και ακεραιότητα τους. Τι επιτυγχάνεται και τι διακυβεύεται σήμερα με τους επιταχυνόμενους ρυθμούς της οιονεί «συνταγματοποίησης» της ευρωπαϊκής δικαιικής τάξης στην τροχιά των επιταγών της Αγοράς; Η απάντηση στο ερώτημα αφορά καίρια την αντίσταση στην λογική της «αναγκαιότητας» που οδηγεί στον παρα-συνταγματισμό και στην απώλεια των αρχών του συνταγματικού λόγου. Τι νοείται, όμως, εδώ ως απώλεια; Το διακριτικό στοιχείο του πολιτικού λόγου έγκειται στη διάκριση μεταξύ εκείνου που είναι (λογικά) απαραίτητο και εκείνου που είναι συγκυριακό και άρα αναστρέψιμο. Η προάσπιση του «κοινωνικού» συντάγματος ως καθοριστική αρχή της συνταγματικής θέσπισης, επικεντρώνεται στην επαναφορά της συστατικής αυτής διάκρισης του πολιτικού συνταγματισμού, ώστε να ξανακερδηθεί η χαμένη ενότητα του συνταγματικού λόγου: ενός λόγου που προσέφερε στις μεταπολεμικές γενεές της Ευρώπης την υπόσχεση της αξιοπρέπειας σε ατομικό επίπεδο, και της δημοκρατίας και αλληλεγγύης στο συλλογικό.
O Αιμίλιος Χριστοδουλίδης [Emilios Christodoulidis] είναι καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης. Έχει συγγράψει πολλά άρθρα για τη συνταγματική θεωρία, τη δημοκρατική θεωρία, την κριτική νομική θεωρία και τη μεταβατική δικαιοσύνη. Το βιβλίο του Νόμος και αναστοχαστική πολιτική [Law and Reflexive Politics] απέσπασε το ευρωπαϊκό βραβείο για τη Νομική Θεωρία (1996) και το βραβείο «Outstanding Legal Scholarship», ενώ το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι τον έχει τιμήσει με τον ακαδημαϊκό τίτλο του Docent.
Είναι αρχισυντάκτης της σειράς Κριτικές Σπουδές στη Φιλοσοφία Δικαίου του εκδοτικού οίκου Routledge και μέλος της συντακτικής ομάδας των περιοδικών Social & Legal Studies και Law &Critique. Είναι μέλος της διοικητικής επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης για τη Νομική και Κοινωνική Φιλοσοφία (IVR). Το έργο του έχει μεταφραστεί στη γαλλική, την ισπανική και την ιαπωνική γλώσσα. Μαζί με τους Βάιο Καραβά και Αχιλλέα Σκόρδα έχει επιμεληθεί την ελληνική έκδοση του βιβλίου του Gunther Teubner Πολυσυγκειμενικό δίκαιο: Το συνταγματικό δίκαιο της κοινωνίας των πολιτών (Εκδόσεις Σάκκουλα, 2005).
Γεννήθηκε το 1951 - Δικηγόρος Α.Π., δικηγόρος Αθηνών από το 1977. Συζευγμένος με την δημοσιογράφο κριτικό-λογοτεχνίας Ελισάβετ Κοτζιά πατέρας ενός τέκνου ηλικίας 18 ετών.
Σπουδές
Visiting Scholar στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ (1992-1993).
Διδάκτωρ στο Συνταγματικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1982).
Μεταπτυχιακό δίπλωμα στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών (1981)
Πτυχίο Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (1975)
Γερμανική Σχολή Αθηνών (1963-1969).
Ξένες γλώσσες: Γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ρωσικά.
Πανεπιστημιακή σταδιοδρομία
1983 - σήμερα: λέκτορας, επίκουρος καθηγητής, αναπληρωτής καθηγητής και Καθηγητής (από το 1997) Δημοσίου Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών.
Με την ακαδημαϊκή του ιδιότητα συμμετέχει ή συντονίζει ακαδημαϊκά προγράμματα σε διάφορες χώρες, όπως Ινδία, Λατινική Αμερική, Αρμενία, Τουρκία και άλλες.
Κυριότερο συγγραφικό έργο
-Η νομική θέση των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα (1982)
-Ελληνική συνταγματική τάξη και Ευρωπαϊκές Κοινότητες στις διεθνείς σχέσεις (1987)
-Το δικαίωμα ψήφου των εκτός επικρατείας Ελλήνων. Η δυνατότητα μιας νομοθετικής ρύθμισης (1990)
-Δημόσια τάξη και δημόσια ασφάλεια ως έννοιες του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου (1991)
-Δοκίμιο ελληνικής συνταγματικής θεωρίας (1996)
-Συνταγματικοί περιορισμοί της ιδιοκτησίας και αποζημίωση (1997)
-Πολυάριθμα άρθρα σε θέματα Συνταγματικού, Διοικητικού, Ευρωπαϊκού Δικαίου
Άλλες δραστηριότητες
Δικηγόρος, εταίρος της δικηγορικής εταιρίας «Καλλιμόπουλος -Λουκόπουλος - Χιωτέλλης _KLC"
Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του European Law Research Center του Πανεπιστημίου του Harvard (1994-1997)
Μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δημοσίου Δικαίου (1997 - σήμερα)
Σύμβουλος των Υπουργών Εμπορίου (1984-1989), Σύμβουλος του Υπουργού Δικαιοσύνης (1995), Βιομηχανίας Ενέργειας & Τεχνολογίας (1995), Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών (1993-1994) και Εσωτερικών Προεδρίας Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (1994-1996).
Εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή 113της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, με αυτή την ιδιότητα, συντονιστής για την συμμετοχή της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις για την Mid Term Review του Γύρου της Ουρουγουάης της GATT (1989), Πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής της Ε.Ε (Επιτροπή 113) που είχε την ευθύνη του συντονισμού των διαπραγματεύσεων της Ε.Ε. στα πλαίσια του Γύρου της Ουρουγουάης της GATT (1994), και με αυτήν την ιδιότητα συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις και στην διαδικασία υπογραφής της Σύμβασης για την ίδρυση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (Μαρακές, Μαρόκο 1994)
Γενικός Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικής Βιομηχανίας Έρευνας και Τεχνολογίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ((1998-2001) και Διευθυντής του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (1997-2001).
