Γειτονιά, κοινότητα, κοινωνία: Τιμητική εκδήλωση για τον καθηγητή ψυχιατρικής Παναγιώτη Σακελλαρόπουλο

Ο Δρ. Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι Καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Εργάζεται στον τομέα αντιμετώπισης της τοξικοεξάρτησης από το 1983 και διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕ.Θ.Ε.Α.) από το 1995 έως το 2013. Συμμετείχε στο σχεδιασμό και στην ανάπτυξη των Ελληνικών Θεραπευτικών Κοινοτήτων για εξαρτημένους από ψυχοτρόπες ουσίες και στην ανάπτυξη προγραμμάτων πρόληψης, έγκαιρης παρέμβασης και κοινωνικής επανένταξης.

Σπούδασε κοινωνική εργασία στην Ελλάδα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Η διδακτορική του διατριβή πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Bradford με θέμα την πρόωρη εγκατάλειψη της θεραπείας από τους εξαρτημένους χρήστες. Πραγματοποίησε τη μεταδιδακτορική του έρευνα στο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής, King’s College στα θέματα της επαγγελματικής εξουθένωσης επαγγελματιών υγείας και κοινωνικής φροντίδας στην Ελλάδα και στην Αγγλία.

Είναι πρόεδρος της επιστημονικής και συμβουλευτικής επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (W.F.T.C.) και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (E.F.T.C.). Η εμπειρία του στο χώρο των θεραπευτικών κοινοτήτων συνδέθηκε με τη θεωρία και την πρακτική της Κοινωνικής Εργασίας και αποτέλεσε αντικείμενο της διδασκαλίας του στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης την περίοδο 1999-2003. Είναι επιστημονικός συνεργάτης στο διεθνές μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών για τις εξαρτήσεις που συνδιοργανώνεται από το King’s College του Λονδίνου, το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας της Αυστραλίας και το Πανεπιστήμιο Virginia Common wealth των ΗΠΑ.

Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι, επίσης, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Αρδηττός», που αποτελεί πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής του Μετς.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων "Εξαρτήσεις: Οι θεραπευτικές κοινότητες", Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα ενώ από τις Εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί το βιβλίο του "Κοινωνική Εργασία και Εξαρτήσεις: Οι κοινότητες της αλλαγής", καθώς και το βιβλίο "Κρίση, φόβος και διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής".  Είναι, επίσης, είναι -συγγραφέας του βιβλίου "Δυναμική των Ομάδων και Αλλαγή στους Οργανισμούς"  (2016).

Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται εκτός από τον τομέα των εξαρτήσεων στην εποπτεία και συμβουλευτική οργανισμών και ατόμων και στη δυναμική των ομάδων με έμφαση στη διαδικασία της αλλαγής και στην αντιμετώπιση των κρίσεων.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αρχικά ειδικεύτηκε στη Νευρολογία Ψυχιατρική και κατόπιν εξασκήθηκε στην Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου του Montpellier (Γαλλία). Απέκτησε την ειδικότητα παιδοψυχιάτρου στην Ελλάδα.

Έχει κάνει εκπαίδευση στη ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία (Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας). Έχει εργασθεί στην Παιδοψυχιατρική κλινική του Κρατικού Θεραπευτηρίου Αθηνών.

Είχε την διεύθυνση του παιδοψυχιατρικού τμήματος του Ινστιτούτου Κοινωνικής Ψυχιατρικής. Υπήρξε επιστημονικός σύμβουλος του τμήματος εφήβων του Π.Γ.Ν. (Γεώργιος Γεννηματάς), του εργαστηρίου ειδικής αγωγής «Μαργαρίτα» και της στέγης νέων, των παιδικών χωριών SOS. Είναι μέλος επιστημονικών εταιρειών ψυχιατρικής  και παιδοψυχιατρικής και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στην Γαλλία από το 1954 έως το 1960 σε πανεπιστημιακά κέντρα νευρολογίας, ψυχιατρικής και παιδικής ψυχιατρικής. Ψυχίατρος, ψυχαναλυτής, μέλος της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ενώσεως. Επίσης, μέλος διαφόρων ελληνικών, γαλλικών και διεθνών εταιρειών ψυχιατρικής, παιδοψυχιατρικής και ψυχικής υγιεινής.

Σε μελέτες και έρευνές του ασχολήθηκε με θέματα παιδικής ψυχιατρικής και ειδικότερα με την "Σχέση μητέρας και παιδιού κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής” (Διατριβή, 1965).

Σε θέματα ψυχιατρικής του ενήλικα, δημοσίευσε μελέτες σχετικές με την αγχώδη νεύρωση, τις σεξουαλικές διαταραχές, τα προβλήματα της αιτιολογίας και της θεραπευτικής της σχιζοφρένειας. Επίσης, εργασίες σχετικές με την θεραπευτική του εμπειρία από την ατομική και την ομαδική ψυχοθεραπεία.

Ασχολήθηκε με την οργάνωση ή διεύθυνση ψυχιατρικών ιδρυμάτων, (Δημόσιο Παιδιατρικό Νευροψυχιατρικό Νοσοκομείο, 1960 - 62, Ίδρυμα Απροσαρμόστων Παίδων "Η Θεοτόκος”, 1962 - 64, Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Ψυχιατρική Κλινική 1964 - 67), καθώς και με την εκπαίδευση, πανεπιστημιακή και εξωπανεπιστημιακή, ψυχιάτρων, κοινωνικών λειτουργών, κοινωνικοθεραπευτών, κλπ. Ασχολήθηκε επίσης με γενικότερα θέματα που σχετίζονται με την ψυχολογία και την ψυχοπαθολογία, όπως το λογοτεχνικό έργο του Ν. Καζαντζάκη, την αρχιτεκτονική ψυχιατρικών ιδρυμάτων και σχολείων.

Από το 1974 και μετά εργάστηκε σε επιτροπές μελέτης και ομάδες εργασίας σχετικές με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, την μεταπτυχιακή ειδίκευση και τη νομοθεσία για την περίθαλψη των ψυχοπαθών, των Υπουργείων Παιδείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών. Με αντίστοιχα θέματα ασχολήθηκε στον φορέα του Επιστημονικού Διδακτικού Προσωπικού της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας (1977), του Ινστιτούτου Κοινωνικής Ψυχιατρικής (1978), της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας (1981), της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας (1983).

Υπεύθυνος των προγραμμάτων έρευνας και παροχής υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας: α’. Ψυχιατρική Περίθαλψη στο Σπίτι του Αρρώστου και β΄. Κινητή Μονάδα Ψυχιατρικής Περίθαλψης Υπαίθρου στην Φωκίδα. Συντονιστής της ομάδας εργασίας για την μελέτη της Ψυχιατρικής Περίθαλψης σχετικά με τη νομοθεσία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (1982). Μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την μελέτη της εγκατάστασης της ψυχικής υγείας και περίθαλψης στην Ελλάδα (1984).

Από το 1984 και μετά, συμμετείχε σε μια σειρά από Επιτροπές, ευρωπαϊκές και ελληνικές, για την μελέτη της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στην Ελλάδα και ειδικότερα στο ψυχιατρείο της Λέρου.

Είχε εκλεγεί Καθηγητής Ψυχιατρικής και Παιδοψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης.

Χάρη στις προσπάθειες του καθηγητή Παναγιώτη Σακελλαρόπουλου και των συνεργατών του, από το 1985 και μετά, η Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση πραγματοποιείται στο Νομό Έβρου σε όλη την αλυσίδα εγκατάστασης και λειτουργίας των ενδιάμεσων δομών, με στενή συνεργασία με την Ψυχιατρική Κλινική του Γενικού Περιφερειακού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης δηλ. λειτουργία Κινητών Μονάδων Ψυχιατρικής Περίθαλψης Υπαίθρου από τη Σαμοθράκη έως τα Δίκαια, Κέντρα Ψυχικής Υγείας στην Αλεξανδρούπολη και στην Ορεστιάδα, Κέντρα Ημέρας παιδιών και ενηλίκων, Θεραπευτικοί Συνεταιρισμοί κοινωνικής και εργασιακής αποκατάστασης χρόνιων ψυχωσικών. Τα τελευταία χρόνια διαμορφώνεται το αίτημα από τους τοπικούς φορείς του Νομού για την επέκταση της ψυχιατρικής περίθαλψης στις περιοχές τους. Παράλληλα με το Νομό Έβρου, συνεχίζονται οι δραστηριότητες στο Νομό Φωκίδας (Ψυχιατρική Περίθαλψη στο σπίτι του αρρώστου, κλιμάκια Κινητής Μονάδας, Κέντρα Ημέρας παιδιών και ενηλίκων, παιδότοπος, ξενώνας - οικοτροφείο για την αποκατάσταση χρόνιων ψυχωσικών, Θεραπευτικοί Συνεταιρισμοί για την κοινωνική και οικονομική αποκατάσταση, Τμήμα εφήβων, κλπ.).

Από το 1991, η Εταιρία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας ξεκίνησε Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών με θέμα "Κοινωνική Ψυχολογία και Ψυχιατρική παιδιών και ενηλίκων” σε συνεργασία με το τμήμα Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Το Μεταπτυχιακό πρόγραμμα είχε ως στόχο την εκπαίδευση στελεχών ψυχικής υγείας πάνω στις βασικές αρχές και εφαρμογές της Κοινωνικής Ψυχιατρικής. Από το 1994, η Ε.Κ.Ψ. & Ψ.Υ. συνεχίζει το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα στην Κοινωνική Ψυχιατρική σε συνεργασία με το τμήμα Ιατρικής, Τομέας Κοινωνικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων. Μετά την ολοκλήρωση της συνεργασίας, το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα στην «Κοινωνική Ψυχιατρική» συνεχίζεται από το Τμήμα Ιατρικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (έναρξη εαρινό εξάμηνο 2009).

Στην Αττική, από το 1991, στα πλαίσια της τομεοποίησης δημιουργείται το Κέντρο Προώθησης της Ψυχικής Υγείας "ΙΡΙΣ” στον Χολαργό, ο ξενώνας - οικοτροφείο "ΑΡΓΩ”  για την αποκατάσταση χρόνιων ψυχωσικών ασθενών από την Λέρο, ενώ το 1995 δημιουργείται το Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας Καλλιθέας σε μια ευαίσθητη κοινωνικά και οικονομικά περιοχή, με σκοπό την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού της.