Σκουρής Βασίλειος
Πικραμμένος Παναγιώτης
Φορτσάκης Θεόδωρος
Αργυρόπουλος Χριστόφορος
Φραγκάκης Νίκος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
16/05/2013
Διάρκεια
83:03
Εκδήλωση
2ος κύκλος Δημόσιων Συζητήσεων. Ελλάδα: Μεταρρυθμίσεις, Ρήξεις, Τομές
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)
Ίδρυμα Οικονομικών & Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ)
Kantor Σύμβουλοι Επιχειρήσεων
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για μια Ανοικτή Κοινωνία
Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Κατηγορία
Νομική
Ετικέτες
δικαιοσύνη, απονομή δικαιοσύνης, δικαστήριο, δικαστικό σύστημα, διαμεσολάβηση, διαιτησία, δικαστικός λειτουργός, εξωδικαστική επίλυση διαφορών, δικαστικό σώμα
Πέντε κορυφαίοι Έλληνες νομικοί αναζητούν τα αίτια του προβλήματος και προτείνουν άμεσα μέτρα για τη βελτίωση της σημερινής κατάστασης στη χώρα μας.
Η μεγάλη βραδύτητα και η δυσλειτουργία της απονομής της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα δημιουργεί ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτός που έχει δίκιο φοβάται κι αυτός που έχει άδικο ελπίζει…
Η δυσάρεστη και άκρως ανησυχητική αυτή διαπίστωση απασχολεί την τελευταία, πριν από το καλοκαίρι, εκδήλωση της Σειράς «Ελλάδα: Μεταρρυθμίσεις, Ρήξεις, Τομές», με θέμα «Γιατί δυσλειτουργεί η Δικαιοσύνη;», στη διάρκεια της οποίας πέντε κορυφαίοι εκπρόσωποι του νομικού κόσμου της χώρας που κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αντίστοιχους θεσμούς, εντός κι εκτός συνόρων, θα αναζητήσουν και θα προτείνουν άμεσα εφαρμόσιμα μέτρα για τη βελτίωση της σημερινής κατάστασης που όχι μόνο δεν ικανοποιεί όσους έρχονται σε επαφή με το δικαστικό σύστημα αλλά δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και στην ανάπτυξη της χώρας.
Την Πέμπτη 16 Μαΐου, στο Μέγαρο Μουσικής, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Βασίλειος Σκουρής, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ. και τέως Πρωθυπουργός, Παναγιώτης Πικραμμένος, ο Πρόεδρος της Νομικής Σχολής Αθηνών, καθηγητής Θεόδωρος Π. Φορτσάκης και ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων, δικηγόρος Χριστόφορος Αργυρόπουλος, υπογράμμισαν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης που αποτελεί πρωταρχικό της χαρακτηριστικό, για να εξετάσουν στη συνέχεια το ρόλο του νομοθέτη, των λειτουργών της δικαιοσύνης (δικαστών και δικηγόρων που σε καθημερινή βάση έρχονται αντιμέτωποι με την αφόρητη πολυνομία και την κατάφωρη κακονομία του ελληνικού συστήματος της Δικαιοσύνης) και των ίδιων των πολιτών στην εφαρμογή των νόμων από τα δικαστήρια.
Δεδομένου πως «από την πολιτειακή εξουσία που η κοινωνία εμπιστεύεται περισσότερο, περιμένουμε καλύτερη και ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα το αναμενόμενο – συνδυάζοντας ποιότητα και ταχύτητα», οι ομιλητές αναφέρονται στις προσπάθειες που βρίσκονται σε εξέλιξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την προώθηση των εναλλακτικών μορφών επίλυσης διαφορών (διαιτησία, διαμεσολάβηση), με στόχο την αποφυγή της υπερφόρτωσης των δικαστηρίων, των υπέρμετρων καθυστερήσεων στην έκδοση αποφάσεων αλλά και της επιβάρυνσης των διαδίκων με υψηλά δικαστικά έξοδα.Την εκδήλωση συντονίζει ο δικηγόρος Αθηνών, Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και Ερευνών (ΕΚΕΜΕ) και Αντιπρόεδρος της Κίνησης Πολιτών, Νίκος Φραγκάκης.
Αναλυτικότερα, ο κ. Παναγιώτης Πικραμμένος, σημείωσε ότι το πρόβλημα της δυσλειτουργίας της Δικαιοσύνης στη χώρα μας αντιμετωπίζεται μεμονωμένα, τη στιγμή που η καλή ή κακή λειτουργία των άλλων δύο λειτουργιών - και ιδιαίτερα της εκτελεστικής - επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και τη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Ο κ. Πικραμμένος τόνισε ότι χρειάζεται μία ριζική αλλαγή του συστήματος σε τρεις άξονες : 1. Άνοιγμα της Δικαιοσύνης στην κοινωνία, όπου οι Δικαστές δεν θα είναι απομονωμένοι στο λειτούργημά τους αλλά θα μπορούν να μεταπηδούν στη Δημόσια Διοίκηση ή ακόμα και στην ελεύθερη αγορά για να μεταφέρουν την εμπειρία τους, ενώ αντίστροφα, θα μπορούν να θητεύουν στην Δικαιοσύνη καθηγητές Πανεπιστημίου και διακεκριμένοι δικηγόροι, προκειμένου να εισφέρουν τις δικές τους γνώσεις. 2. Ενασχόληση της Δικαιοσύνης μόνο με τις σοβαρές υποθέσεις με την παράλληλη δημιουργία ειδικών δικαστηρίων για την επίλυση συγκεκριμένων διαφορών, ώστε να μπορεί να επιτευχθεί γρήγορη και αποτελεσματική επίλυση της διαφοράς και 3. Βελτίωση του επιπέδου των δικαστικών λειτουργών, με αναβάθμιση της παρεχόμενης από την Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών εκπαίδευση που πρέπει να είναι μεταπτυχιακού επιπέδου. Ο κ. Πικραμμένος αναφέρθηκε επίσης στην οικονομική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και στην ανάγκη κατάρτισης και διαχείρισης ενός προϋπολογισμού για τη Δικαιοσύνη από ένα ανεξάρτητο όργανο. Στο κλείσιμο της ομιλίας του ο κ. Πικραμμένος τόνισε ότι όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προκύψουν μέσα από συνεννόηση και συνεργασία με τις άλλες δύο εξουσίες, με τη συνδρομή ενδεχομένως ενός θεσμικού οργάνου που θα μελετήσει και θα εισηγηθεί ένα νέο εθνικό σχεδιασμό για τις μέλλουσες και μείζονες αλλαγές στον χώρο της Δικαιοσύνης.
Ο κ. Βασίλης Σκουρής, έθεσε το ερώτημα αν είμαστε έτοιμοι να θέσουμε υπό αμφισβήτηση καθιερωμένες δομές στον χώρο της Δικαιοσύνης, εντοπίζοντας στην ανάλυσή του δύο ζητήματα: Τις εγγυήσεις της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας των δικαστών και την αναθεώρηση του συστήματος δικαστικού ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων. Η ανάθεση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δικαστικών καθηκόντων σε άλλες κατηγορίες νομικών και η ευχέρεια άσκησης διοικητικών καθηκόντων από δικαστικούς λειτουργούς θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών της δικαιοσύνης. Επιπρόσθετα, η ίδρυση ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου με μη ισόβια μέλη και αποστολή την άσκηση του ελέγχου της συνταγματικότητας των τυπικών νόμων θα συμβάλλει στον αποτελεσματικό έλεγχο της συνταγματικότητας, χωρίς να αλλοιώσει και να αποδυναμώσει το ισχύον καθεστώς ελέγχου.
Στην εισήγησή του, ο κ. Θεόδωρος Φορτσάκης εξέτασε την ταχύτητα και την ποιότητα κατά την απονομή της Δικαιοσύνης, παραθέτοντας παραδείγματα από την ελληνική πραγματικότητα και παρουσίασε μια σειρά από άμεσα εφαρμόσιμα μέτρα για τη βελτίωση της σημερινής κατάστασης στον χώρο της Δικαιοσύνης, τα οποία αφορούν στη λειτουργία (π.χ. εισαγωγή μηχανογράφησης και ηλεκτρονικών διαδικασιών) και στη χωροταξική ανακατανομή των Δικαστηρίων με συνένωση ή κατάργηση μικρών επαρχιακών Ειρηνοδικείων - Πρωτοδικείων, σε αλλαγές στους Κώδικες Πολιτικής Δικονομίας (π.χ. άμεση επίδοση αγωγής, αποκλεισμός υποθέσεων λόγω ποσού, κατάργηση μικροδιαφορών, επίλυση μόνο με διαμεσολάβηση – διαιτησία) και Ποινικής Δικονομίας (π.χ. απαγόρευση δεύτερης αναβολής), σε αλλαγές στη Διοικητική Δίκη (π.χ. θέσπιση σε ευρύτερη κλίμακα διαδικασιών εν συμβουλίω), στην αφαίρεση ύλης από τα δικαστήρια (π.χ. κληρονομητήρια, πιστοποιητικά κ.α.), στην κωδικοποίηση διατάξεων και τη βελτίωση της νομοθετικής διαδικασίας, στην αύξηση του κόστους προσφυγής στη Δικαιοσύνη, στην παροχή κινήτρων ενθάρρυνσης της διαμεσολάβησης, στην εντατικοποίηση της επιθεώρησης των δικαστών και στον έλεγχο απόδοσής τους και στην δραστική μείωση του αριθμού των δικαστών.
Ο κ. Χριστόφορος Δ. Αργυρόπουλος, πριν να επικεντρώσει την εισήγησή του στις εναλλακτικές μορφές απονομής δικαιοσύνης, αναφέρθηκε στην ανάγκη ύπαρξης ενός δικαιοδοτικού συστήματος που να εγγυάται τη δίκαιη και αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων, σε εύλογο χρονικό διάστημα. Ωστόσο η ελληνική πραγματικότητα, που χαρακτηρίζεται από το εθνικό «σύμπτωμα» της χωρίς φειδώ προσφυγής στις δικαστικές αρχές για κάθε είδους διαφορά, ουσιαστικά ακυρώνει το δικαίωμα αυτό. Η ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος, όμως, απαιτεί ειλικρινή βούληση τόσο από την εξουσία όσο και από όλους τους ενδιαφερομένους καθώς και καλλιέργεια μιας άλλης παιδείας για τη διευθέτηση των δυσλειτουργιών της κοινωνικής συμβίωσης. Ο κ. Αργυρόπουλος, σημείωσε ότι το πρόβλημα της έγκαιρης απονομής δικαιοσύνης μπορεί να αντιμετωπισθεί με την ευρεία εφαρμογή υποκατάστατων μορφών εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών, όπως τη διαμεσολάβηση, την ποινική διαμεσολάβηση και άλλες μορφές. Η εκούσια ρύθμιση των διαφορών συμβάλλει στην καλλιέργεια νοοτροπίας στους πολίτες για συμμόρφωση στον νόμο, χωρίς διακρίσεις και προϋποθέσεις, καθώς και στην ανάπτυξη πνεύματος αμοιβαιότητας και συνευθύνης, διασφαλίζοντας την ειρηνική κοινωνική συμβίωση.
Συνοψίζοντας τη συζήτηση, ο κ. Νίκος Φραγκάκης, αφού σημείωσε ότι τα προβλήματα δυσλειτουργίας της Ελληνικής Δικαιοσύνης είναι διαχρονικά σε σημείο που να θεωρούνται ανεπίλυτα, διαπίστωσε ότι από τις θέσεις των εισηγητών αναδύεται σύγκλιση απόψεων ως προς το ότι οι μέχρι σήμερα προσπάθειες θεραπείας ήταν αποσπασματικές, ενώ αυτό που χρειάζεται είναι η ριζική επανεξέταση της οργάνωσης και του τρόπου απονομής της Δικαιοσύνης, στη βάση προηγούμενης αναγκαίας συνεννόησης με τη νομοθετική και τη διοικητική λειτουργία για το σχεδιασμό και την άμεση εφαρμογή ριζοσπαστικών μέτρων, όπως το άνοιγμα της Δικαιοσύνης στην κοινωνία, όπου οι Δικαστές θα μπορούν να μεταπηδούν στη Δημόσια Διοίκηση ή ακόμα και στην ελεύθερη αγορά για να μεταφέρουν την εμπειρία τους, ενώ αντίστροφα, θα μπορούν να θητεύουν στην Δικαιοσύνη καθηγητές Πανεπιστημίου και διακεκριμένοι δικηγόροι. Το ζητούμενο, σε κάθε περίπτωση, είναι η έγκαιρη, με ποιότητα επίλυση των διαφορών, η οποία δεν είναι ανάγκη να προέρχεται πάντα από το δικαστικό σύστημα όπως είναι σήμερα διαρθρωμένο, αφού αυτό ασφυκτιά από τον υπερβολικό αριθμό συσσωρευμένων υποθέσεων, ενώ γενική είναι η αντίληψη ότι, πάντως, δεν χρειάζονται περισσότεροι δικαστές. Πρέπει η επίλυση των διαφορών να αναζητηθεί και σε νέες μορφές αντιμετώπισής τους, κατά παράκαμψη της δικαστικής οδού, όπως με τη διαιτησία και τη διαμεσολάβηση. Πέρα, όμως, από τις αναγκαίες αλλαγές στο σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης, προέχει η (δια της παιδείας) καλλιέργεια στους πολίτες μιας διαφορετικής αντίληψης για την αναζήτηση λύσεων με διαπραγμάτευση και συμβιβαστική προσέγγιση μεταξύ των αντιδικούντων.
Ο τ. Πρόεδρος του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Βασίλειος Σκουρής, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1948. Υπήρξε Διευθυντής Ερευνών, Γραμματέας, και, από τον Σεπτέμβριο 1997, Διευθυντής στο Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου στη Θεσσαλονίκη.
Το 1970 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Από το 1972 μέχρι το 1977 υπηρέτησε αρχικώς ως βοηθός και κατόπιν ως επιμελητής στην έδρα που κατείχε ο καθηγητής Karl August Betermann. Το 1973 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της νομικής με την διάκριση «Magna cum Laude» και το 1978 υφηγητής του Συνταγματικού και Διοικητικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου.
Διετέλεσε έκτακτος καθηγητής του Διοικητικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και τακτικός καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Bielefeld Γερμανίας. Το 1982 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Β1 έδρας του Διοικητικού Δικαίου στη Νομική Σχολή και σήμερα είναι Ομότιμος Καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών για τη διενέργεια εκλογών της 5ης Νοεμβρίου 1989. Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Δικαίου Trier (από το 1995) και Υπουργός Εσωτερικών για τη διενέργεια των εκλογών της 22ας Σεπτεμβρίου 1996.
Είναι Επίτιμος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (2004). Τον Ιούνιο του 1999 διορίστηκε Δικαστής στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τον Οκτώβριο του 2003 και του 2008 ανανεώθηκε η θητεία του. Εξελέγη και επανεξελέγη δύο φορές από τους συναδέλφους του Πρόεδρος του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας ε.τ. και τέως Πρωθυπουργός, Παναγιώτης Πικραμμένος, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Είναι απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών (1963) και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών (1968). Την τετραετία 1969-1973 δικηγόρησε στην Αθήνα, με εξειδίκευση σε θέματα ναυτικού δικαίου, εργάσθηκε στο δικηγορικό γραφείο Ince&Co στο Λονδίνο (1972), ενώ δυο χρόνια μετά πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris II απ όπου έλαβε τον μεταπτυχιακό τίτλο DES de Droit Public (1974). Το 1976 διορίσθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατόπιν διαγωνισμού, ως Εισηγητής και το 1981 προήχθη στο βαθμό του Παρέδρου. Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής του αδείας παρακολούθησε μαθήματα ευρωπαϊκού δικαίου στο Πανεπιστήμιο Paris II. Το 1993 προήχθη στο βαθμό του Συμβούλου. Έχει διατελέσει μέλος δικαστικών και υπηρεσιακών συμβουλίων, νομοπαρασκευαστικών επιτροπών καθώς και του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου. Το 2007 προήχθη σε Αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας και τον Ιούλιο του 2009 σε Πρόεδρο του ιδίου Δικαστηρίου. Διετέλεσε σύμβουλος του Πρωθυπουργού σε θέματα δημοσίου δικαίου (1991 - 1993) και μέλος της ΚΕΝΕ (1990-1991). Από τον Οκτώβριο του 2005 άσκησε, παραλλήλως με τα καθήκοντά του ως δικαστικού λειτουργού, καθήκοντα Γενικού Διευθυντή της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, θέση από την οποία υπέβαλε παραίτηση μετά την προαγωγή του σε Πρόεδρο του Δικαστηρίου. Διετέλεσε εισηγητής σε σημαντικές υποθέσεις ενώ, υπό την προεδρία του, έχουν εκδοθεί πολλές αποφάσεις μείζονος σπουδαιότητας.
Στις 16 Μαΐου 2012, ο Παναγιώτης Πικραμμένος έλαβε εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, προκειμένου να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές στις 17 Ιουνίου 2012 και το βράδυ της ίδιας μέρας ορκίστηκε υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Η υπό τον Παναγιώτη Πικραμμένο υπηρεσιακή κυβέρνηση υπέβαλε την παραίτησή της στις 20 Ιουνίου αφού διενήργησε τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012.
Ο Παναγιώτης Πικραμμένος αποχώρησε από το δικαστικό σώμα, την 30η Ιουνίου του 2012.
O Θεόδωρος Π. Φορτσάκης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών (Δημόσιο Δίκαιο, κυρίως Διοικητικό και Φορολογικό). Υπήρξε για πολλά χρόνια Διευθυντής του Τομέα Δημοσίου Δικαίου, Πρόεδρος της Νομικής Σχολής Αθηνών και μετά διετέλεσε Πρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Επισκέπτης Καθηγητής Νομικής για 15 χρόνια στη Σορβόννη (Paris 1 και Paris 2) και στο Πανεπιστήμιο Paul Cézanne Aix-Marseille.
Δικηγόρος Αθηνών στον Άρειο Πάγο.
Παλαιότερα Μέλος του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου.
Παλαιότερα Μέλος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, Μέλος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοσίων Εσόδων, Πρόεδρος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.
Διετέλεσε μέλος της Εφορευτικής Επιτροπής της Εθνικής Βιβλιοθήκης, της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Όπως επίσης, διεθνής εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο, με πολλές αποστολές στην ανατολική Ευρώπη και κεντρική Ασία.
Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 10 βιβλία και 150 επιστημονικές μελέτες στα ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά. Εισηγητής σε περισσότερα από 90 ελληνικά και διεθνή συνέδρια.
Πρόεδρος ή Μέλος πολλών ελληνικών και ξένων επιστημονικών φορέων.
Έχει τιμηθεί με τα Γαλλικά Παράσημα του Αξιωματικού της Λεγεώνας τιμής και του Αξιωματικού του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα, ενώ του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του Άρχοντος Δικαιοφύλακα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής.
Αντεπιστέλλον Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Διετέλεσε Βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ (2015-2019) και ήταν Υποψήφιος Βουλευτής της ΝΔ στην Α΄ Αθηνών στις εκλογές του Ιουλίου του 2019.
Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, Χριστόφορος Αργυρόπουλος, γεννήθηκε στη Λαμία και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι δικηγόρος Αθηνών από το 1964 με δραστηριότητα σε ποινικές δίκες, σε υποθέσεις Τύπου και ιδιαίτερου πολιτικού ενδιαφέροντος. Διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΡΤ (1985), Αντιπρόεδρος του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (1986-2009), μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Νομικού Βήματος - περιοδικής έκδοσης του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, ως υπεύθυνος της ποινικής ύλης και σχολιαστής της νομολογίας (1981-2006) - και μέλος όπως και πρόεδρος νομοπαρασκευαστικών επιτροπών του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Έχει δημοσιεύσει μελέτες νομικού και γενικότερου περιεχομένου στους τιμητικούς τόμους για τους Γ. - Α. Μαγκάκη, Ν. Ανδρουλάκη, Ι. Μανωλεδάκη, Α. Γιωτοπούλου – Μαραγκοπούλου, Δ. Σπινέλλη, Α. Μπενάκη – Ψαρούδα, Α. Καρρά, Θ. Λιακόπουλο και Μ. Θεοδωράκη καθώς και σ’ αυτούς για τα 75 χρόνια του Συμβουλίου της Επικρατείας, τα 125 χρόνια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τα 50 χρόνια του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (έκδοση ΔΣΑ). Έχει μετάσχει σε συνέδρια και σεμινάρια ως εισηγητής και προεδρεύων και σε εκδηλώσεις τιμής για τους Στέφανο Ματθία, Ευάγγελο Κρουσταλλάκη και Γ. Παπαδημητρίου.
Ο Νίκος Φραγκάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Είναι δικηγόρος, Πρόεδρος και Διευθυντής του ΕΚΕΜΕ και Αντιπρόεδρος της Κίνησης Πολιτών για μια Ανοικτή Κοινωνία. Έχει διατελέσει προϊστάμενος της ΝΥ της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στις ΕΚ (Βρυξέλλες, 1986-1989), Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ECRI) του Συμβουλίου της Ευρώπης (1998-2001) και μέλος της από το 1994 μέχρι το 2002, Αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (2000-2005) και μέλος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (1998-2008). Ενώ υπήρξε και υπεύθυνος ύλης του περιοδικού «Νομικό Βήμα» (1980-2005). Ο Νίκος Φραγκάκης είναι συγγραφέας βιβλίων και άρθρων για θέματα ελληνικού και ευρωπαϊκού δικαίου, δικαιωμάτων του ανθρώπου και διεθνών σχέσεων και συντονιστής πολλών ερευνητικών και μελετητικών προγραμμάτων.
