GREECE FORWARD II: Προοδευτικές λύσεις και προτάσεις για το Προσφυγικό - Οι εναρκτήριοι χαιρετισμοί του συνεδρίου και η ομιλία της Α.Ε. του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας

Ο Προκόπιος Παυλόπουλος γεννήθηκε το 1950 στην Καλαμάτα. Το 1968 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποίαν αποφοίτησε με άριστα το 1973. Συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο Paris II. Το 1974 έλαβε Δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Δημόσιο Δίκαιο (DEA de Droit Public) και το 1977 αναγορεύθηκε με άριστα διδάκτωρ (Doctorat d’ État). Το 1982 εξελέγη και ακολούθως διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή (1983) και του Αναπληρωτή Καθηγητή (1985), εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Επιπροσθέτως, δίδαξε και διεξήγαγε έρευνα ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris II (1986).

Από το σύνολο των έργων του αναφέρονται, όλως ενδεικτικώς, «La directive en droit administratif», Paris, 1978, «The Law and Practice Relating to Pollution Control in Greece» (σε συνεργασία με τον Dr Γρ. Τιμαγένη), 1982, «Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως: Μια σύγχρονη έποψη του κράτους δικαίου», 1982, «Μαθήματα διοικητικής επιστήμης», 1983, «Η αστική ευθύνη του Δημοσίου», τ. Ι, 1986, τ. ΙΙ, 1989, «Εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο», 1993, «Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου», 1997, «Έντυπος Λόγος: Αρθρογραφία 1987-2003», 2003, «Η Αναθεώρηση του Συντάγματος-Υπό το πρίσμα της κοινοβουλευτικής εμπειρίας», 2010, «Το Λυκόφως των Πολιτικών Ηγεσιών: Αιτία ή αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης;», 2011, «Το δημόσιο δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης», τ. Ι, 2η έκδ., 2014 και το συλλογικό έργο (σε συνεργασία με τους Καθηγητές Α. Γέροντα, Σ. Λύτρα, Γλ. Σιούτη και Σ. Φλογαΐτη) «Διοικητικό Δίκαιο», 3η έκδοση, 2015.

Ο Προκόπιος Παυλόπουλος υπήρξε ενεργός πολιτικός, αρχής γενομένης από το 1974-1975, κατά την άσκηση καθηκόντων Γραμματέα του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου. Διετέλεσε μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα (1989-1990), στην οποίαν μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Το 1990 ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας, επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1995. Μεταξύ 1995 και 1996 ήταν Εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 ως το 2014 εκλεγόταν συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Από το 2000 έως το 2004 ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας. Μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε, αδιαλείπτως, Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή, με την ενιαία μορφή που είχε τότε το Υπουργείο αυτό. Στις 18 Φεβρουαρίου του 2015 εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας με πλειοψηφία 233 ψήφων επί 300.

Ο Γιάννης Μαστρογεωργίου είναι Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας) με μεταπτυχιακές σπουδές στις Διεθνείς Σχέσεις, στην ευρωπαϊκή Πολιτική Οικονομία και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, από τα Πανεπιστήμια Αιγαίου και την ΑΣΟΕΕ.

Έχει εργαστεί στο χώρο της διαφήμισης και της πολιτικής επικοινωνίας σε μεγάλες πολυεθνικές και ελληνικές εταιρίες.

Υπότροφος του προγράμματος Marshall Memorial Fellowship (MMF).

Από το 2009 εως τον Μάρτιο 2012 ήταν Ειδικός Σύμβουλος της Υπουργού Παιδείας και κατόπιν Σύμβουλος στο Υπουργείο Ανάπτυξης.

Είναι Διευθυντής του ελληνικού think tank «ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη».

Στο πλαίσιο των καθηκόντων του στο Ινστιτούτο, έχει εκπονήσει μελέτες για το Προσφυγικό, το Δημογραφικό, τη δομή της ΟΝΕ, το flat tax, τις συνέπειες μίας απόφασης για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, τη silver economy και είναι συγγραφέας δύο βιβλίων για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση: «Ευκαιρίες, γκρίζες ζώνες και προεκτάσεις της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης» και «Τα εργαλεία της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και πώς ανά-διαμορφώνουν τη ζωή μας».

Η Hedwig Giusto εντάχθηκε στο Foundation for European Progressive Studies (FEPS) το Μάιο του 2016, ως σύμβουλος απασχολούμενη κυρίως με θέματα πολιτικής που αφορούν στη μετανάστευση και τα Βαλκάνια.

Κατέχει διδακτορικό στην Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας και MSc στην Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων από το London School of Economics.

Την περίοδο 2006-2015 εργάστηκε στο Fondazione Italianieuropei, όπου ήταν υπεύθυνη για τις διεθνείς σχέσεις και τις δραστηριότητες του ιδρύματος. Έχει διδάξει Πολιτική και Οικονομικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ιταλική ιστορία και πολιτική.

Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι πτυχιούχος πολιτικός μηχανικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην Περιφερειακή Ανάπτυξη. Έχει θητεύσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο συνολικά για 11 έτη. Από το 1999 έως το 2004 ήταν Επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Από το 2009 μέχρι τον Μάρτιο του 2012 ήταν Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και στη συνέχεια έως τις εκλογές του Μαΐου 2012, Υπουργός Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Είναι Πρόεδρος του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ήταν η υποψήφια της Ελλάδος για τη θέση της Γενικής Γραμματέως του ΟΟΣΑ, όπου κατέλαβε την τρίτη θέση.

Η Άννα Διαμαντοπούλου έχει ενεργή παρουσία στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των think tanks “Friends of Europe” και “Notre Europe - Jacques Delors Institute”. Έχει επίσης διατελέσει Πρόεδρος του Forum του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος για την Κοινωνική Ευρώπη. Το σχολικό έτος 2012 -2013 δίδαξε Εφαρμοσμένη Ευρωπαϊκή πολιτική στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Harvard Kennedy School (Fisher Family Fellow).

Προσωπική ιστοσελίδα της Άννας Διαμαντοπούλου