Γυναίκες, φύλο και εργασία στην Ελλάδα

Η Νέλλη Καμπούρη είναι διδάκτορας πολιτικών επιστημών και διεθνών σχέσεων του London School of Economics and Political Science. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών σε ερευνητικά προγράμματα στο Εργαστήριο Σπουδών Φύλου του Παντείου Πανεπιστημίου, στο Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας, και στο University of Hertfordshire. Είναι κύρια ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Hertfordshire, όπου διεξάγει έρευνες σχετικά με την εργασία σε πλατφόρμες στον αστικό χώρο (έργο Horizon 2020 PLUS) https://project-plus.eu/ και σε έρευνα του EIGE με θέμα «Gender, Digitalisation and the Future of Work». Στο παρελθόν έχει συμμετάσχει στην επιστημονική διαχείριση και την υλοποίηση διάφορων ευρωπαϊκών έργων (GeMIC «Gender, Migration and Intercultural Interactions», Mig@net «Transnational Digital Networks, Migration and Gender» και RESCUE). Παράλληλα, έχει διδάξει στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ υπήρξε επιστημονική σύμβουλος της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας και της Γενικής Γραμματείας Ισότητάς των Φύλων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζουν κυρίως σε θέματα φύλου, μετανάστευσης, εργασίας, επιστήμης και τεχνολογίας και οι δημοσιεύσεις της συμπεριλαμβάνουν σχετικά βιβλία, άρθρα, και εκθέσεις στα ελληνικά και τα αγγλικά.

Η Αντιγόνη Λυμπεράκη γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1959. Είναι Καθηγήτρια Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με διδακτορικό δίπλωμα στην Οικονομία των Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων και M. Phil στις Αναπτυξιακές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο του Sussex. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, στο City University of New York (Queen’s College) και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (στο Παρίσι). Διετέλεσε βουλευτής το 2015.

Kατά την εκπόνηση της διδακτορικής διατριβής της και μετά, τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν στην αλληλεπίδραση των κοινωνικών δομών με τις οικονομικές επιδόσεις: Οι μικρές ελληνικές επιχειρήσεις ως σημείο συρροής της οικογένειας, μικρής κλίμακας παραγωγής και αναζήτησης ανταγωνιστικότητας σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Από τότε έχει διευρύνει τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα προς την κατεύθυνση των Οικονομικών της Εργασίας, της Μετανάστευσης, της Γήρανσης και των Οικονομικών του Φύλου. Τα σημερινά ερευνητικά της ενδιαφέροντα είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η γήρανση του πληθυσμού, η μετανάστευση και η γυναικεία οικονομική δραστηριότητα.

Μεταξύ 2000-2004 ήταν στο Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων των Υπουργείου Εργασίας και ήταν συντονίστρια στην εκπόνηση τριών Εθνικών Σχεδίων Δράσης για την Απασχόληση.

Διετέλεσε ακόμα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΣΤΑΜΕ (2004-2007) και του "Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας" (2008-2010).

Έχει γράψει πολλά βιβλία και άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Μεταξύ των βιβλίων της, δύο ασχολούνται με το δυναμισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δύο με την ευεργετική επίπτωση των μεταναστών στην οικονομία και την ξενοφοβία ως ανασταλτικό παράγοντα στην ανάπτυξη, ενώ έχει επιμεληθεί τα «Οικονομικά με Ανθρώπινο Πρόσωπο» της Τζούλι Νέλσον και το «Παράδοξο της Παγκοσμιοποίησης» του Dani Rοdrik.

Έχει συμμετάσχει σε πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών που σχετίζονται με τα δικαιώματα των γυναικών, τη μετανάστευση και την ανάπτυξη. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Action Aid Hellas και Action Aid της Κένυας, καθώς και Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης για τα Φεμινιστικά Οικονομικά (IAFFE). Είναι εκπρόσωπος της Ελλάδας στη διακρατική «Έρευνα για την Υγεία, τη Γήρανση και Συνταξιοδότηση και την Ευρώπη (SHARE)».

Από τα μαθητικά της χρόνια ήταν οργανωμένη στην Αριστερά και συμμετείχε στην πρώτη Κεντρική Επιτροπή του Ενιαίου Συνασπισμού (από το 1990 μέχρι το 1996), το μοναδικό κομματικό αξίωμα που είχε ποτέ, ως τότε. Το φθινόπωρο του 2011 συμμετείχε στην πρωτοβουλία δημιουργίας του Κοινωνικού Συνδέσμου.

Κατέβηκε για πρώτη φορά ως υποψήφια σε κομματικό σχηματισμό στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2012, με το κόμμα της Δράσης, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας. Μετά την παραίτηση του Στέφανου Μάνου από την ηγεσία της Δράσης, τον Ιούλιο του 2012, ανέλαβε την αντιπροεδρία του κόμματος. Το 2014, η Αντιγόνη Λυμπεράκη αποχώρησε από τη Δράση και εντάχθηκε στο Ποτάμι.

Η Γεωργία Πετράκη, είναι Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Αθήνα (ΑΣΟΕΕ), και Κοινωνικές Επιστήμες στο Παρίσι, στην Ecole des Hautes Etudes En Sciences Sociales. Διετέλεσε διευθύντρια του Εργαστηρίου Σπουδών Φύλου (2016-2021). Το ερευνητικό της έργο και οι δημοσιεύσεις της πραγματεύονται θέματα κοινωνιολογίας της εργασίας, έμφυλης βίας και σύγχρονων φεμινιστικών κινημάτων. Τα τελευταία χρόνια μελετάει το νέο εργασιακό μοντέλο, και τις νέες μορφές διαμαρτυρίας και συγκρούσεων. Έχει δημοσιεύσει 3 βιβλία και έχει επιμεληθεί 3 συλλογικούς τόμους Τα ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα στα οποία συμμετέχει ως επιστημονικά υπεύθυνη της ελληνικής ομάδας έχουν ιδιαίτερη έμφαση στη διάσταση του φύλου www.worksproject.be, www.rescueproject.eu. www.astrapi-project.eu.

Η Ξανθή Πετρινιώτη είναι Ομ. Καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο όπου υπηρέτησε επί 30 χρόνια έως το 2011. Έκτοτε μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Ελλάδος και Καναδά όπου είναι Έκτακτη Καθηγήτρια στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Διεθνών Αναπτυξιακών Σπουδών του Παν/μίου Saint Mary στο Χάλιφαξ.

Έχει συγγράψει πλήθος άρθρων και πέντε βιβλία ενώ έχει συνεπιμεληθεί άλλα τέσσερα. Μεταξύ των πρώτων είναι: Η Δόμηση των Εσωτερικών Αγορών Εργασίας. Φύλο,Τεχνολογία, Ανταγωνισμός. Η περίπτωση των τραπεζών. Εκδόσεις Παπαζήση, 1998. (σελ. 254), Αγορές Εργασίας. Οικονομικές Θεωρίες και Έρευνες. Εκδόσεις Παπαζήση, 1989. (σελ. 396), Η Μετανάστευση προς την Ελλάδα. Μια Πρώτη Καταγραφή,Ταξινόμηση και Ανάλυση. Εκδόσεις Οδυσσέα, 1993. (σελ. 128), Κράτος και Εργασιακές Σχέσεις: Η Πολιτική Οικονομία των Εργασιακών Σχέσεων. Εκδόσεις Παπαζήση,1985. (σελ. 163), Εργατικό Δυναμικό, Απασχόληση και Αγορά Εργασίας στη Βουλγαρία. Προβλήματα Μετάβασης στην Οικονομία της Αγοράς. Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών. Εκδόσεις Σάκκουλα, 1995. (σελ.117).

Eχει συνεπιμεληθεί τέσσερα βιβλία: Γυναίκες, Εργασία, Νέες Τεχνολογίες. Ελλάδα - ΕΟΚ (Επιμέλεια με Μ. Μαρματάκη) Έκδοση του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, 1989. (σελ. 237) και τρεις συλλογικούς τόμους της Εργασίας (1998, 2003, 2005) Εκδόσεις του Ινστιτούτου Ανθρωπινου Δυναμικού του Παντείου.

Τα τελευταία τρία χρόνια είναι ερευνήτρια στο ερευνητικό προγραμμα «Βία, Φύλο και Επισφάλεια στις Αναγκαστικές Μεταναστεύσεις: Αιτούσες Άσυλο στην Ανατολική Μεσόγειο» το οποίο είναι προϊόν συνεργασίας μεταξύ του Παν/μιου Saint Mary’s και του Παντείου (Τμήμα ΔΕΠΣ). Η τελευταία δημοσίευσή της είναι: The Gender-Based Violence and Precarity Nexus: Asylum Seeking Women in the Eastern Mediterranean (2021). Front. Hum. Dyn., Refugees and Conflict, Special Research Topic on Gender, Violence and Forced Migration https://doi.org/10.3389/fhumd.2021.660682 Οpen access.

Υπήρξε Πρόεδρος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (2004-2007) και Διευθύντρια του περιοδικού του (2000-2007), Μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (2003-2008) και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Προγράμματος Σπουδών Φύλου και Ισότητας στις Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες του Παντείου Πανεπιστημίου (2003-2008).

Η Φωτεινή Σιάνου είναι ακτιβίστρια για την Ειρήνη, την Μη Βία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Γυναικών. τα τελευταία 40 χρόνια. Έχει υπηρετήσει σε θέσεις ευθύνης ως: Εκλεγμένο μέλος των Συνδικάτων: ΟΤΟΕ, Γ.Σ.Ε.Ε., Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Μέλος του Δ.Σ. του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ), Αντιπρόεδρος του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών. Μέλος του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα των Γυναικών. Πρόεδρος του Κέντρου Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη (ΚΕΔΕ). Υποψήφια στην Ελληνική Πρόταση του 2002 για το Βραβείο «Γυναίκα της Ευρώπης». Εθνική Εκπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ για την Ισότητα των Φύλων. Ιδρυτικό μέλος της WINPEACE (WOMEN’S INITIATIVE FOR PEACE) Ειρηνευτική Πρωτοβουλία Γυναικών Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου. Έχει εργαστεί σε ζώνες συγκρούσεων, σε σχολεία με εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες, στις φυλακές Κορυδαλλού για τα θέματα ειρήνης και μη βίας. Εκπαιδεύτρια στη μη βίαιη επικοινωνία και στη Δύναμη που είναι εντός μας.

(Πηγή: Ιστοσελίδα του syriza.gr)

Η Μαρία Στρατηγάκη είναι Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Διευθύντρια του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Φύλο, κοινωνία, πολιτική» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπήρξε επιστημονική υπεύθυνη πολλών ευρωπαϊκών ερευνητικών προγραμμάτων για το φύλο, την μετανάστευση και τις πολιτικές ισότητας στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Σπουδών Φύλου του οποίου υπήρξε η πρώτη Διευθύντρια (2006-2009). Έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων με πιο πρόσφατο το «Πολιτικές Ισότητας των Φύλων- ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ελλάδα» (Αλεξάνδρεια, 2021). Έχει δημοσιεύσει στα επιστημονικά περιοδικά Social Politics, the European Journal of Women’s Studies, και Les Cahiers du Genre. Διετέλεσε Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πρόνοιας και Ισότητας στο Δήμο Αθηναίων (2014-2019) και Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων (2009-2012). Εργάστηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (1991-1999) και στο Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ) ως Γενική Διευθύντρια (1999-2002). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Διοτίμα (1989) και μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (1999-2009). Είναι ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Φεμινιστικού Think Tank Gender Five Plus και της Ελληνικής Εταιρείας Γυναικών Πανεπιστημιακών (ΕΛΕΓΥΠ) της οποία σήμερα είναι Πρόεδρος.

Προσωπικός ιστότοπος της Μαρίας Στρατηγάκη

Η Χριστίνα Κουλούρη έχει σπουδάσει στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris I) και στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Κρήτης (1990-1993), Θράκης (1993-2003), Πελοποννήσου (2003-2010), στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (2018-2020) και σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού (Tokyo, Reading -UK, Paris 1, Regensburg). Το 2010 ήταν επισκέπτρια ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris 1 –UMR IRICE), το 2017 Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο Princeton και τον Ιούνιο του 2019 Visiting Fellow στο Πανεπιστήμιο του Regensburg (Γερμανία). Της έχουν απονεμηθεί τα βραβεία Νίκου Σβορώνου «για εξαιρετική επίδοση στην έρευνα της νεοελληνικής ιστοριογραφίας» (1994), ‘Δελφοί’ της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας (2012) και Dimitrios Vikelas της ISOH (International Society of Olympic Historians). Έχει δημοσιεύσει 8 βιβλία, 5 συλλογικούς τόμους και πολλά άρθρα στα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά. Το τελευταίο της βιβλίο Φουστανέλες και Χλαμύδες. Ιστορική Μνήμη και Εθνική Ταυτότητα, 1821-1930 (Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 2020) βραβεύτηκε με το Βραβείο Αναγνώστη και το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου. Διατέλεσε εμπειρογνώμων του Συμβουλίου της Ευρώπης σε θέματα ιστορικής εκπαίδευσης (1997-2001), μέλος της Εφορείας της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας (2014-2017) και μέλος των Επιτροπών Προγράμματος Σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (2012-2013 και 2016-2019). Το 2013-2017 ήταν Κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου και από τον Σεπτέμβριο του 2020 είναι Πρύτανις του Παντείου Πανεπιστημίου.

Η Μαριάννα Ψύλλα είναι πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών
Επιστημών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη στο Πανεπιστήμιο Paris 1 στο Τμήμα
Πολιτικής Επιστήμης στις ειδικότητες 1) Ιδεολογία και Πολιτική Κουλτούρα 2) Πολιτική και Κοινωνική
Επικοινωνία. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή στο ίδιο Πανεπιστήμιο το 1990 με υποτροφία
του Ωνάσειου Ιδρύματος Υποτροφιών. Από την 1/9/2016 έως τις 31/8/2018 διετέλεσε Πρόεδρος του
Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και Διευθύντρια του
Τομέα Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (2011-2017). Διευθύντρια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος
Πολιτιστική Διαχείριση, Επικοινωνία και Μέσα από το Σεπτέμβρη του 2020 στο Τμήμα Επικοινωνίας,
Μέσων και Πολιτισμού και Αναπληρώτρια Διευθύντρια του Διατμηματικού Μεταπτυχιακού
Προγράμματος Φύλο, Κοινωνία, Πολιτική.

Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης στο Τμήμα Κοινωνιολογίας (1990-1993) και στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών (1993-1995). Από το 1995, που εκλέχτηκε μέλος ΔΕΠ στο Πάντειον Πανεπιστήμιο έως και σήμερα, διδάσκει στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Έχει διδάξει σε Μεταπτυχιακό επίπεδο στα κάτωθι πανεπιστήμια Πανεπιστήμιο Κρήτης (2004-2013), Ανοικτό Ελληνικό Πανεπιστήμιο (2005-2019) και στο Πάντειον Πανεπιστήμιο: Μεταπτυχιακό Διατμηματικό Πρόγραμμα «Ψυχολογία και ΜΜΕ» (2007-2008), Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορία (2009-2015), Μεταπτυχιακό «Νέα Μέσα και Δημοσιογραφία» και «Κοινωνία της Πληροφορίας, Μέσα και Τεχνολογία» στο Τμήμα Επικοινωνίας,
Μέσων και Πολιτισμού (2017 έως σήμερα), Μεταπτυχιακό Διατμηματικό Πρόγραμμα «Φύλο,
Κοινωνία και Πολιτική» (2017 έως σήμερα).

Το 2018 ήταν επισκέπτρια-ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Lyon2 με το οποίο υλοποιεί κοινά
ερευνητικά προγράμματα. Έχει διδάξει επίσης στο πλαίσιο της κινητικότητας Erasmus σε πολλά
Πανεπιστήμια της Ευρώπης καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Quebec-Rimouski στον Καναδά. Είναι
Ακαδημαϊκή συντονίστρια του προγράμματος Erasmus από το 2001 με 15 Ευρωπαϊκές χώρες (Erasmus +European Mobility). Επιστημονική υπεύθυνη από το 2009 μέχρι το 2018 για την
Πρακτική Άσκηση του Τμήματος στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος Εκπαίδευσης & δια
Βίου Μάθησης. Έχει διατελέσει μέλος Επιστημονικών Επιτροπών διεθνών συνεδρίων και μέλος
διεθνών Επιστημονικών Εταιρειών. Έχει πλούσιο ερευνητικό έργο. Είναι μέλος από το 2009 του
Ευρωπαϊκού Ερευνητικού Προγράμματος (Comparative European New Media and Elections-
CENMEP) όπου συμμετέχουν 22 Ευρωπαϊκές χώρες. Επιπροσθέτως είναι Συντονίστρια από το 2015
για λογαριασμό της Ελλάδας στο πλαίσιο του Προγράμματος Erasmus+ Partenariat Stratégique,
τετραετούς διάρκειας (2017-2021) με τη συμμετοχή έξι χωρών με θέμα «Communication, diversité
culturelle et solidarité » (CODES).

Έχει τη διεύθυνση από το 2002 μιας σειράς με τίτλο Πολιτική Επικοινωνία στις εκδόσεις Τυπωθήτω-Γιώργος Δαρδανός όπου έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα 10 (δέκα) τίτλοι βιβλίων. Έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα τρία βιβλία, 8 συλλογικούς τόμους και άρθρα στα ελληνικά γαλλικά και αγγλικά. Ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας (ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ.) για την Αξιολόγηση προτάσεων για την ενίσχυση των μελών ΔΕΠ και Ερευνητών/τριών. Συμμετοχή ως Σύμβουλος σε θέματα Επικοινωνίας και Τοπικής Κοινωνίας στο Πρόγραμμα Κοινωνικής Παρέμβασης (Π.Κ.Π.) που υλοποιήθηκε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας. Υπεύθυνη της έκδοσης του περιοδικού Συνάντηση που εξέδιδε το Π.Κ.Π.(1997-2002). Μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου των μελών ΔΕΠ για αρκετές διετίες. Αξιολογήτρια στο Πρόγραμμα Υποτροφιών του Ι.Κ.Υ. μέσω Ε.Σ.Π.Α. Αξιολογήτρια για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Erasmus για την επιλογή και αξιολόγηση προτάσεων σχετικών με τα ΜΜΕ. Μέλος του Μητρώου Αξιολογητών Erasmus + (2014-2020). 

H Δέσποινα Παπαδοπούλου είναι Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1982-1986). Έκανε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στις κοινωνικές επιστήμες με ειδίκευση στην Kοινωνιολογία, Ecole Normale Supérieure (ENS) και Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS) το 1988-1989. Έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα το 1994 από την Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales του Παρισιού. Είναι Καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου στο γνωστικό αντικείμενο "Κοινωνιολογία της Μεταβολής και του Αποκλεισμού". Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία και άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, έχει κάνει την επιμέλεια σε συλλογικούς τόμους, και έχει πραγματοποιήσει με επιστημονική της ευθύνη 18 ερευνητικά προγράμματα εκ των οποίων τα 5 είναι ευρωπαϊκά.

Η Μαρία Καραμεσίνη είναι Καθηγήτρια Οικονομικών της Εργασίας και της Κοινωνικής Πολιτικής, στο Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων του Παντείου Πανεπιστημίου και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Σπουδών Φύλου.

Μεταξύ 2010 και 2015 υπήρξε διευθύντρια του Εργαστηρίου Σπουδών Φύλου και το 2011 διοργάνωσε διεθνές συμπόσιο με τίτλο «Γυναίκες, ισότητα των φύλων και οικονομική κρίση». Από το 2015 έως και το 2019 ήταν Πρόεδρος και Διοικήτρια του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ).

Από το 1997 μέχρι και το 2014, υπήρξε μέλος όλων των επίσημων ομάδων/δικτύων εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις ανισότητες φύλου στην αγορά εργασίας και την αξιολόγηση των εθνικών πολιτικών απασχόλησης από τη σκοπιά του φύλου. Μεταξύ 2004 και 2007 ήταν εθνική εμπειρογνώμων και για τις πολιτικές κοινωνικής προστασίας και ενσωμάτωσης, ενώ μεταξύ 2008 και 2014 για την αξιολόγηση όλης της πολιτικής ισότητας των φύλων στην Ελλάδα. Ως σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχει συμμετάσχει στην ομάδα συγγραφής της πρώτης έκθεσης σε κοινοτικό επίπεδο για την Ενσωμάτωση της Διάστασης του Φύλου στην Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την Απασχόληση (gender mainstreaming) και στην ομάδα ανάπτυξης Δεικτών παρακολούθησης και αξιολόγησης της προόδου της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την Απασχόληση ως προς την Ισότητα των Φύλων.

Τα τελευταία της βιβλία της σε θέματα φύλου:
1. Καραμεσίνη Μ. (2021), Γυναίκες, φύλο και εργασία στην Ελλάδα, Αθήνα: Εκδ. Νήσος
2. Καραμεσίνη Μ. και Μ. Συμεωνάκη επιμ. (2019), Συμφιλίωση εργασίας και οικογένειας στην Ελλάδα. Γένεση, εξέλιξη και αποτίμηση μιας πολιτικής, Αθήνα: Εκδ. Νήσος/Εργαστήριο Σπουδών Φύλου – Πάντειο Πανεπιστήμιο.
3. Καραμεσίνη Μ. – J. Rubery επιμ. (2015), Γυναίκες και λιτότητα. Η οικονομική κρίση και το μέλλον της ισότητας των φύλων, Αθήνα: Εκδ. Νήσος/Εργαστήριο Σπουδών Φύλου – Πάντειο Πανεπιστήμιο.