H διαμόρφωση μιας ελληνικής σχολής του πιάνου. Μια προσέγγιση μέσα από την πιανιστική διδασκαλία στο Ωδείο Αθηνών

Η Μουσική Βιβλιοθήκη φιλοξένησε διημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 15ου κύκλου των Ελληνικών Μουσικών Γιορτών με θέμα το πιάνο στην Ελληνική Μουσική. Ομιλητές ήταν κυρίως Έλληνες πιανίστες που μετέφεραν τη δική τους ματιά για τις πιανιστικές δημιουργίες γνωστών Ελλήνων συνθετών. To BLOD βιντεοσκόπησε και δημοσιεύει τρεις ομιλίες και μια συζήτηση από την εκδήλωση αυτή.

Από τον 18ο μέχρι τον 21ο αιώνα, από τον Μάντζαρο μέχρι τις μέρες μας και από τα morceaux de salon μέχρι τα δεξιοτεχνικά κοντσέρτα, τα πιανιστικά έργα Ελλήνων συνθετών αποκαλύπτουν μεγάλη ποικιλία έργων και συνθετικών τεχνικών.

Μουσικολόγοι και γνωστοί Έλληνες πιανίστες, μέσα από διαφορετικές προσωπικές τους προσεγγίσεις αναδεικνύουν θέματα ιστορικά, αισθητικά, τεχνικά και παιδαγωγικά καθώς και προβλήματα σχετικά με την διαθεσιμότητα και την πρόσβαση στην πλούσια ελληνική πιανιστική μουσική εργογραφία.

H διαμόρφωση μιας ελληνικής σχολής του πιάνου. Μια προσέγγιση μέσα από την πιανιστική διδασκαλία στο Ωδείο Αθηνών

Τον 19ο αιώνα και τις αρχές του 20ου, οι «απόγονοι» του Μπετόβεν, του Λιστ, του Σοπέν ή του Ρουμπινστάιν διεκδίκησαν για τον εαυτό τους και την πατρίδα τους το Άγιο Δισκοπότηρο της πιανιστικής ορθοδοξίας. Οι διάφορες σχολές, η γαλλική, η γερμανική, αργότερα η ρώσικη και η αμερικάνικη, αποτέλεσαν φυτώρια ενός διαφορετικού η καθεμιά ιδεώδους τεχνικής και ερμηνευτικής του πιάνου μέσα από (φαινομενικά;) αντικρουόμενες προσεγγίσεις. Αυτή η τάση θα μετριαστεί μόνο μετά τον πόλεμο, με το άνοιγμα σε διεθνείς περιοδείες και κυρίως την ανάπτυξη της δισκογραφικής τεχνολογίας. Τηρουμένων των αναλογιών, ανάλογα φαινόμενα παρατηρούνται και κατά τη δημιουργία και ανάπτυξη μιας αυτόνομης ελληνικής πιανιστικής σχολής. Η μακρά πορεία του Ωδείου Αθηνών ως του πρώτου χρονικά μουσικού ιδρύματος, η σχέση του με τα άλλα ωδεία που ιδρύθηκαν στη συνέχεια, οι ωσμώσεις μεταξύ τους αλλά και με τα μουσικά εκπαιδευτικά ιδρύματα των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, δίνουν την ευκαιρία μιας σκιαγράφησης της ελληνικής σχολής του πιάνου τα τελευταία 150 χρόνια.