Δημουλά Κική
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
14/03/2012
Διάρκεια
04:20
Εκδήλωση
Νικηφόρος Βρεττάκος 1912-2012
Χώρος
'Ιδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη
Διοργάνωση
Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη
Κατηγορία
Λογοτεχνία
Ετικέτες
Κική Δημουλά, ποίηση, Νικηφόρος Βρεττάκος
Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου έλληνα ποιητή και Ακαδημαϊκού Νικηφόρου Βρεττάκου, ο οποίος συνέδεσε τη ζωή και το έργο του με τις πνευματικές, πολιτικές και κοινωνικές αναζητήσεις του ελληνισμού κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, πλουτίζοντας την νεοελληνική γραμματεία μ’ ένα έργο που διακρίνεται για την εκφραστική του δύναμη, την έκταση και τη διαχρονική του εμβέλεια και επικεντρώνεται στην ανθρώπινη ύπαρξη, τη σημασία της αγάπης, την αναγκαιότητα της ειρήνη, τη μυστική αξία του φυσικού κάλλους, τη δύναμη της μνήμης και την ελληνικότητα όπως αυτή αποτυπώνεται στη γλώσσα και την παράδοση. Με την ευκαιρία της επετείου αυτής το Υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2012 ως «Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου».
Το «Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη», με την ευκαιρία του «Έτους Βρεττάκου» πραγματοποίησε στις 14 Μαρτίου 2012 ολοήμερο τιμητικό αφιέρωμα στο μεγάλο Λάκωνα ποιητή το οποίο περιλάμβανε προβολή ταινιών, εκπαιδευτικές επισκέψεις σχολείων και ομιλίες διακεκριμένων μελετητών του έργου του.
Μιλώντας στο πλαίσιο αυτού του αφιερώματος αυτoύ, η διακεκριμένη ποιήτρια και ακαδημαϊκός Κική Δημουλά – που διαδέχτηκε το Βρεττάκο στην έδρα του στην Ακαδημία μετά το θάνατό του – απευθύνει στον ποιητή με τον χαρακτηριστικό πυκνό της λόγο ένα εσωτερικό και πολύ προσωπικό σύντομο «χαιρετισμό» στη θέση του τυπικού χαιρετισμού προς το κοινό που πρόβλεπε το πρόγραμμα.
Η ποιήτρια Κική Δημουλά (1931-2020) γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και έζησε. Σύζυγος του μαθηματικού και σημαντικού ποιητή Άθου Δημουλά (1921-1985), απέκτησε μαζί του δύο παιδιά. Εργάστηκε, επί 25 χρόνια, ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η πρώτη της ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1952 με τον τίτλο Ποιήματα και με το πατρικό της όνομα, Κική Ράδου. Ακολούθησαν οι συλλογές: Έρεβος (1956), Ερήμην (1958), Επί τα ίχνη (1963), Το λίγο του κόσμου (1971), Το τελευταίο σώμα μου (1981), Χαίρε ποτέ (1988), Η εφηβεία της λήθης (1994), Ενός λεπτού μαζί (1998), Ήχος απομακρύνσεων (2001), Εκτός σχεδίου (2004), Χλόη θερμοκηπίου (2005), Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως (2007). Τιμήθηκε το 1972 με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Το λίγο του κόσμου, το 1989 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Χαίρε ποτέ και το 1995 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή Η εφηβεία της λήθης. Το 2002 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στις 13 Μαρτίου 2010 της απονεμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του ποιητικού και του πεζού έργου της. Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά, τα πολωνικά, τα βουλγαρικά, τα γερμανικά και τα σουηδικά.
