Η ανακάλυψη της φύσης του φωτός

Η διάλεξη επικεντρώνεται σε μία ιστορική ανασκόπηση της εξέλιξης των φυσικών ιδεών που οδήγησαν στην ανακάλυψη (από τον Maxwell) ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό κύμα. Συζητούμε πρώτα τις ιδέες των αρχαίων Ελλήνων για το φως, και τις απαρχές της Οπτικής, μέσω του έργου των φυσικών φιλοσόφων της ελληνιστικής περιόδου και αργότερα των Αράβων. Στη συνέχεια, αναφερόμαστε στα φαινόμενα της ανάκλασης, διάθλασης, περίθλασης και πόλωσης του φωτός, όπως μελετήθηκαν πειραματικά στην Ευρώπη από το 17 έως και το 19ο αιώνα, καθώς και στις απόπειρες ερμηνείας των φαινομένων αυτών μέσω δύο διαφορετικών ερμηνειών: της "σωματιδιακής" και της "κυματικής" ερμηνείας του φωτός. Επίσης, αναφερόμαστε στη μέτρηση της ταχύτητας του φωτός από τους Romer, Picard και Fizeau. Πρόδρομο για την ανακάλυψη της φύσης του φωτός ήταν το έργο του Faraday, ο οποίος βρήκε το νόμο της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής και το φαινόμενο της στροφής Faraday, υποδεικνύοντας έτσι ότι το φως έχει σχέση με ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα. Η τελική πρόταση για τη φύση του φωτός προήλθε από τον Maxwell, ο οποίος βρήκε ότι η ταχύτητα των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων είναι ίση με την ταχύτητα του φωτός, συμπεραίνοντας ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό κύμα. Τέλος, αναφερόμαστε στην κβαντική περιγραφή του φωτός, την έννοια του φωτονίου όπως την αντιλαμβάνεται η κβαντική θεωρία πεδίου, και σε ορισμένα αμιγώς κβαντικά φαινόμενα όπως το φως LASER.