Η αναζήτηση μιας άλλης αισθητικής στη δημιουργία και ανάγνωση των κόμικς

Η Ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της έκθεσης με αφορμή το graphic novel: «Ο Συλλέκτης- Έξι Διηγήματα για Έναν Κακό Λύκο» του Soloúp.

Τα γκράφικ νόβελς, μια δημοφιλής αφηγηματική φόρμα της τέχνης των κόμικς, βρίσκονται στις μέρες μας στο επίκεντρο της εκδοτικής παραγωγής, έχοντας κερδίσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών. Ταυτόχρονα, αποτελούν αντικείμενο μελέτης της ακαδημαϊκής κοινότητας, εργαλείο στα χέρια των εκπαιδευτικών, απασχολούν κριτικούς λογοτεχνίας και δημοσιογράφους.

Στο σύγχρονο πολιτισμικό πεδίο, τα γκράφικ νόβελ προτείνουν μια πολυπρισματική και πολυφωνική θεώρηση της κόμικς αφήγησης η οποία συνδιαλέγεται δυναμικά με άλλες μορφές τέχνης (λογοτεχνία, κινηματογράφος, ζωγραφική) και επιχειρεί να αναδείξει τις καλλιτεχνικές και αφηγηματικές δυνατότητες ενός, συνεχώς εξελισσόμενου, αφηγηματικού μέσου που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των αφηγηματικών τεχνών που ανέδειξε η πολιτισμική εξέλιξη του 20ού και 21ου αιώνα.

Πού οφείλεται όμως η άνθηση της συγκεκριμένης φόρμας των κόμικς; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν τη δυναμική της παρουσία; Πώς συνδέεται με τις άλλες τέχνες και ειδικότερα με την λογοτεχνία; Ποιες δυνατότητες εξέλιξης μπορούν να έχουν στο μέλλον; Μπορούν όλα τα κόμικς να χαρακτηριστούν γκράφικ νόβελ;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει και φιλοδοξεί να απαντήσει η ημερίδα Τα Γκράφικ Νόβελ: Απαιτητικές Αφηγήσεις από μια Ώριμη Φόρμα των Κόμικς, στο πλαίσιο της οποίας πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, δημιουργοί κόμικς, εκδότες και εκπρόσωποι της σκηνής των γκράφικ νόβελ στην Ελλάδα συνομιλούν για τη δημοφιλή σε Ελλάδα και εξωτερικό φόρμα των κόμικς.

Οργανωτική επιτροπή: Εύη Σαμπανίκου, Πάνος Κρητικός, Αντώνης Νικολόπουλος (Soloup)

Η ημερίδα διοργανώθηκε με την υποστήριξη του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Graphic novels: Η αναζήτηση μιας άλλης αισθητικής στην δημιουργία και ανάγνωση των κόμικς

Η εμφάνιση του όρου graphic novel (GN) όπως και οι μεταφράσεις τους (γραφιστικό μυθιστόρημα, γραφική νουβέλα κλπ) τα τελευταία χρόνια στην εκδοτική ορολογία της Ελλάδας, δημιουργεί αντικρουόμενες αντιδράσεις και εντυπώσεις, άλλοτε θετικές και υπεραισιόδοξες για τις δυνατότητες της συγκεκριμένης φόρμας, άλλοτε πάλι με κάποιον σκεπτικισμό. Κάποιοι τα θεωρούν απλά κόμικς. Άλλοι ως τα «ώριμα» κόμικς που διαφέρουν από τα υπόλοιπα, υπονοώντας μια ποιοτική διαφοροποίηση που προσεγγίζει την λογοτεχνία ή γίνεται διαδραστικό εργαλείο στην εκπαίδευση. Όλα αυτά εντείνονται από την έλλειψη –όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στην παγκόσμια χρήση του όρου- ενός ξεκάθαρου πλαισίου και ορισμού της φόρμας, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση και αυθαίρετες χρήσεις. Έχουν εν τέλει όλα αυτά σημασία στην ίδια δημιουργία; Είναι η περιγραφή ενός κόμικς ως GN η εγγύηση από μόνη της μιας ποιοτικής διαφοράς στην αφήγηση των κόμικς; Η οπτική που περιγράφεται εδώ, είναι η αναζήτηση ενός αισθητικού πλαισίου αφήγησης των GN όπου δεν έχουν την ανάγκη παρανοήσεων ή τις αναφορές σε άλλες μορφές τέχνης για να κερδίσουν καλλιτεχνική αξία και αναγνωρισιμότητα.