Αγγελάτος Δημήτρης
Ανδρειωμένος Γιώργος
Καγιαλής Τάκης
Μουντάνου Ρούλα
Νάντσινα Αναστασία
Πανταζή Σοφία
Τικτοπούλου Κατερίνα
Ξούριας Γιάννης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
29/11/2013
Διάρκεια
01:10:07
Εκδήλωση
Η Νεοελληνική Λογοτεχνία σήμερα. Κοινωνία και Εκπαίδευση
Χώρος
Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων
Διοργάνωση
Τομέας Νεοελληνικής Φιλολογίας - Τμήμα Φιλολογίας - Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κατηγορία
Λογοτεχνία, Εκπαίδευση
Ετικέτες
νεοελληνική λογοτεχνία, διδασκαλία, δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τριτοβάθμια εκπαίδευση
Το σχολείο σκοτώνει τη λογοτεχνία, υποστηρίζουν οι έφηβοι όταν ερωτώνται γιατί δεν διαβάζουν λογοτεχνία. Οι μαθητές αντιδρούν θυμικά στον καταναγκασμό της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Την ίδια άποψη υποστηρίζουν όμως και ερευνητές της φιλολογίας και ιστορικοί της εκπαίδευσης. Πώς μπορεί να ενισχυθεί η φιλαναγνωσία στο σχολείο σήμερα; Τι προβλέπουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα, τι περιλαμβάνουν τα διδακτικά εγχειρίδια και τι διδάσκεται στην πράξη στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης; Πώς ο «λογοτεχνικός κανόνας» καθορίζει την ύλη των εγχειριδίων λογοτεχνίας και πώς παγιώνεται μέσω αυτών ο λογοτεχνικός κανόνας; Ποια η ευθύνη των φιλολογικών τμημάτων των πανεπιστημιακών σχολών στην εκπαίδευση των φιλολόγων και πώς μπορεί το μάθημα της λογοτεχνίας να γίνει ελκυστικό; Ποια παραδείγματα προσφέρουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα άλλων χωρών;
Τα ζητήματα αυτά απασχόλησαν τριήμερο συνέδριο το οποίο διοργάνωσε το Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διεξήχθη από την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου ως το Σάββατο 30 Νοεμβρίου στην αίθουσα «Αντώνης Τρίτσης» του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων. Στο συνέδριο συμμετείχαν με ανακοινώσεις και συζητήσεις στρογγυλής τράπεζας φιλόλογοι της μέσης εκπαίδευσης και πανεπιστημιακοί καθηγητές Φιλολογίας από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ιστορικοί της εκπαίδευσης, παιδαγωγοί, συγγραφείς και κριτικοί λογοτεχνίας.
Ο Δημήτρης Αγγελάτος είναι Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας και Θεωρίας της Λογοτεχνίας (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών-Φιλοσοφική Σχολή, Τμήμα Φιλολογίας).
Σπουδές:
Βυζαντινές και Νεοελληνικές Σπουδές (1976-1980): Πτυχίο Φιλολογίας- Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Aθηνών (1980).
Συγκριτική Φιλολογία (1981-1982): Maîtrise Συγκριτικής Φιλολογίας-Πανεπιστήμιο Sorbonne-Nouvelle (PARIS III) (1982).
Θεωρία Λογοτεχνίας (1982-1984): École des Hautes Études
Νεοελληνική Φιλολογία (1981-1982): Δίπλωμα Eμβαθυνομένων Σπουδών (D.E.A.) Nεοελληνικής Φιλολογίας- Πανεπιστήμιο Paris-Sorbonne (PARIS IV) (1982).
Νεοελληνική Φιλολογία (1982-1986): Διδακτορικό Δίπλωμα 3ου Kύκλου (Doctorat de 3e Cycle) Nεοελληνικής Φιλολογίας- Πανεπιστήμιο Paris-Sorbonne (PARIS IV) (1987).
Ο Γιώργος Ανδρειωμένος είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986) και διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Birmingham (1991). Έχει διατελέσει Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham και επιστημονικός συνεργάτης της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, ενώ έχει διδάξει μαθήματα της ειδικότητας του στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο του Mainz, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Bosworth Tutors College tou Northampton, στη Σχολή Ξεναγών Ρόδου, στην Αστυνομική Ακαδημία κ.ά.. Μεγάλος αριθμός μελετών του έχει κυκλοφορήσει αυτοτελώς ή έχει δημοσιευτεί σε έγκυρα περιοδικά, καλύπτοντας πρωτίστως θέματα νεοελληνικής φιλολογίας, ιστορίας και γλώσσας. Έχει συμμετάσχει σε πολλές επιστημονικές επιτροπές, έχει παρουσιάσει ανακοινώσεις του σε δεκάδες επιστημονικά συνέδρια και έχει δώσει πολυάριθμες διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2008 είναι καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Τμήμα Φιλολογίας).
Η Αναστασία Νάντσινα είναι πτυχιούχος Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές της στο University of Oxford (MSt in European Literature, DPhil in Modern Greek - Τίτλος Διδακτορικής Διατριβής: Ελληνικά διηγήματα στο τελευταίο τέταρτο του εικοστού αιώνα: Συμβολή στη διερεύνηση του μεταμοντέρνου).
Ειδικά Ενδιαφέροντα:
Ελληνική λογοτεχνία του 20ου αιώνα
Διδασκαλία της λογοτεχνίας εξ αποστάσεως
Λογοτεχνία και νέες τεχνολογίες
Θεωρία Λογοτεχνίας
Βραβεία:
"Constantine Trypanis Award" (Hellenic Foundation Award 2004) για την καλύτερη διδακτορική διατριβή στην Μεγ. Βρετανία στη Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία.
Η Σοφία Πανταζή-Φρισύρα γεννήθηκε στην Τρίπολη και ζει στο Ναύπλιο.
Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών του τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στη Νεοελληνική Φιλολογία. Είναι υποψήφια διδάκτωρ του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας. Από το 1993 εργάζεται ως καθηγήτρια στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και σεμινάρια και άρθρα της, τόσο για θέματα που αφορούν στη Νεοελληνική Φιλολογία όσο και στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έχουν δημοσιευτεί σε τόμους πρακτικών και σε φιλολογικά περιοδικά. Το 2011 εκδόθηκε το βιβλίο της Η ξενιτιά στη Νεοελληνική Πεζογραφία .
Δραστηριοποιείται στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με την ιδιότητα του μέλους του Δ.Σ. του τοπικού συνδέσμου Φιλολόγων του οποίου διετέλεσε πρόεδρος από το 2007 έως το 2011.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται γύρω από τη διδακτική της λογοτεχνίας, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και την εκπαίδευση ενηλίκων ενώ συμμετέχει ενεργά σε καινοτόμες εκπαιδευτικές δράσεις και προγράμματα για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Η Κατερίνα Τικτοπούλου είναι πτυχιούχος Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ιταλικής Φιλολογίας του πανεπιστημίου "La Sapienza" της Ρώμης και διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει Νεοελληνική Φιλολογία από το 1997 στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Έχει κάνει μαθήματα και διαλέξεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό και έχει λάβει μέρος σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σχεδίασε και επιμελήθηκε την δεύτερη αναθεωρημένη έκδοση των Αυτόγραφων Έργων του Δ. Σολωμού, η οποία αναπτύχθηκε σε δέκα τόμους και ολοκληρώθηκε το 2012.
Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η δημώδης γλώσσα και γραμματεία του 16ου αιώνα, η επτανησιακή λογοτεχνία του 19ου αιώνα, η μορφή και το έργο του Δ. Σολωμού, ζητήματα ψηφιακής λογοτεχνίας και φιλολογίας, αυτοβιογραφίας καθώς και διδασκαλίας της λογοτεχνίας στην εκπαίδευση.
Ο Γιάννης Ξούριας γεννήθηκε το 1971. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή. Μελέτες και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε σύμμεικτους τόμους, πρακτικά συνεδρίων και περιοδικά. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη λογοτεχνία και την ποιητική θεωρία του 18ου- 19ου αι., στον Νεοελληνικό Διαφωτισμό, στην διαπλοκή της λογοτεχνίας με την ιδεολογία, και στην βιβλιογραφία-βιβλιολογία και ιστορία του ελληνικού βιβλίου. Είναι Επίκουρος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Επιλογή δημοσιευμάτων:
- Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων: Το φιλολογικό του έργο (Η θεωρία των «γραμματικών τεχνών»), Ίδρυμα Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, Αθήνα 2007.
- [σε συνεργασία με τη Στέση Αθήνη] Νεοελληνική Γραμματεία 1670-1830, Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών, Αθήνα 2015.
- Ανεβαίνοντας τον Ελικώνα. Για την ποίηση του γένους την εποχή του νεοελληνικού Διαφωτισμού, Gutenberg, Αθήνα 2018.
- Ανδρέας Κάλβος, Έργα, τ. Γ': Ποικίλα. Ανθολογίες-γραμματικές-μεταφράσεις, επιστημονική επιμέλεια Δημήτρης Δ. Αρβανιτάκης, εισαγωγικές μελέτες Δημ. Δ. Αρβανιτάκης, Γιαννούλα Γιαννουλοπούλου, Νίκος Κ. Κουρκουμέλης, Γιάννης Ξούριας, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα 2020 (Εισαγωγικές μελέτες: «Η μετάφραση του Βιβλίου των δημοσίων προσευχών [του Samuel Bagster]», σ. 67-147• «Η μετάφραση του Περί δογμάτων, διοικήσεως και ιερουργιών της Αγγλικής εκκλησίας του John Cosin», σ. 163-172• «Η μετάφραση του Ποία κατά τους αρχαίους η κυριαρχία του Πάπα του James Meyrick», σ. 173-176. Εκδοτική επιμέλεια: [Samuel Bagster], Βιβλίον των δημοσίων προσευχών (1820), σ. 278-633• John Cosin, Περί δογμάτων, διοικήσεως και ιερουργιών της Αγγλικής εκκλησίας (1856), σ. 646-721• James Meyrick, Ποία κατά τους αρχαίους η κυριαρχία του Πάπα (1861), σ. 722-773).
