Σουέρεφ Κωνσταντίνος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
11/02/2014
Διάρκεια
25:10
Εκδήλωση
Megaron Plus - Διαλέξεις
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Κατηγορία
Αρχαιολογία
Ετικέτες
Δωδώνη, μαντείο, αρχαίο θέατρο, βασιλιάς Πύρρος, κοινωνική επαναξιοποίηση αρχαιολογικών χώρων
Η Δωδώνη, με το αρχαιότερο στην ελληνική επικράτεια μαντείο και το μεγαλύτερο της εποχής του (και όχι μόνον) θέατρο, αποτελεί το αντικείμενο της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής, στο πλαίσιο του Megaron Plus. Ο λόγος για δύο άκρως ενδιαφέρουσες επιστημονικές διαλέξεις με ομιλητές τον Πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής για την αποκατάσταση του θεάτρου και των άλλων μνημείων του ιερού της Δωδώνης, αρχιτέκτονα και επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Γεώργιο Σμύρη, και τον Προϊστάμενο στη ΙΒ’ Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Σουέρεφ, οι οποίοι βασισμένοι στην επαγγελματική τους πείρα και ευαισθησία επιχειρούν την αποτίμηση των εργασιών συντήρησης, αναστήλωσης και αποκατάστασης του Μνημείου στη διάρκεια των νεότερων χρόνων, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη ανάδειξης και κοινωνικής επαναξιοποίησης μιας κιβωτού της πολιτιστικής μας κληρονομιάς σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, προς όφελος του κοινού.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το μη κερδοσκοπικό Σωματείο Διάζωμα.
Η Δωδώνη, αρχαιολογική θέση ενεργή ήδη από την Εποχή του Χαλκού, έχει συνδεθεί με το αρχαιότερο μαντείο που συναντάται στον ελλαδικό χώρο. Υπαίθριο στην αρχή (με μια βελανιδιά, την ιερή φηγό), με τη μορφή μικρού ναού όπου φυλάσσονταν τα αφιερώματα των προσκυνητών στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ., εξελίχθηκε αργότερα, στα χρόνια του βασιλιά Πύρρου (312-272 π.Χ.), σε συγκρότημα λατρευτικών και διοικητικών οικοδομημάτων με βουλευτήριο, πρυτανείο και θέατρο, το μεγαλύτερο της εποχής του όπου ανά τετραετία τελούνταν τα Νάια προς τιμήν του Νάιου Δία. Ένα θέατρο που χωρούσε 18.000 θεατές (περισσότερους απ' ό,τι το Θέατρο της Επιδαύρου).
Με την επικράτηση του χριστιανισμού το μαντείο έπαψε να λειτουργεί, ενώ το περίφημο θέατρο -που καταστράφηκε δυο φορές (από τους Αιτωλούς το 219 π.Χ. και από τον ρωμαίο στρατηγό Αιμίλιο Παύλο το 31 π.Χ.) και επισκευάστηκε από τον Οκταβιανό Αύγουστο για να χρησιμοποιηθεί ως αρένα για θηριομαχίες- επανήλθε στο φως το διάστημα 1875-1878, οπότε και ακολούθησαν ανασκαφές.
Εκτενή αναφορά στο χώρο που παρέχει σήμερα μια ανανεωμένη εικόνα της αρχαιότητας κάνει στην ομιλία του με θέμα «Η Δωδώνη του Μαντείου και του Θεάτρου», ο Δρ Κωνσταντίνος Σουέρεφ, θέτοντας παράλληλα ερωτήματα γύρω από την κοινωνική επαναξιοποίηση της Δωδώνης με το ιερό και το μαντείο του Δία και της Διώνης, των δημόσιων κτηρίων, του θεάτρου και του σταδίου της. Ένα παράδειγμα: η περσινή διοργάνωση του 1ου Νάιου Ημιμαραθώνιου Δρόμου, με σημείο αφετηρίας και τερματισμού τον αρχαιολογικό χώρο της Δωδώνης, παρέπεμπε στις εκδηλώσεις των Ναΐων της αρχαιότητας με την ευρεία συμμετοχή και το πνεύμα του ευγενούς συναγωνισμού.
Ο Κωνσταντίνος Σουέρεφ γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπάρι. Πήρε μεταπτυχιακά διπλώματα ειδίκευσης στην αρχαία φιλολογία από τη Scuola Normale Superiore και προϊστορικής αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο της Πίζας. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Η ερευνητική του δραστηριότητα εκτείνεται σε θέματα των μυκηναϊκών χρόνων, των ελληνικών αποικισμών, της βορειοελλαδικής αρχαιολογίας και της ιστορίας της τέχνης. Έλαβε μέρος σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια και σε προγράμματα επιμόρφωσης εκπαιδευτικών ως εισηγητής. Πρότεινε και υλοποίησε στη Θεσσαλονίκη το θεωρητικό τμήμα από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Καλειδοσκόπιο 1995» με θέμα «Μύθοι, θρύλοι και παραμύθια, μια προσέγγιση μέσα από τα κόμικς». Έχει προσκληθεί σε πανεπιστήμια της Ιταλίας και της Γαλλίας για διαλέξεις και σεμινάρια. Εργάζεται από το 1985 ως αρχαιολόγος στο Υπουργείο Πολιτισμού, αρχικά στην ΙΣΤ΄ Εφορία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, ενώ διηύθυνε την ΚΘ΄ Εφορία (2006-2010). Από το 2011 προΐσταται της Εφορίας Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων. ‘Έχει, μεταξύ άλλων, συγγράψει τα έργα Αρχαία λιμάνια-Θερμαϊκός Κόλπος (1988), Μυκηναϊκές μαρτυρίες από την Ήπειρο (2001), Τοπογραφικά και αρχαιολογικά Κεντρικής Μακεδονίας (2011), ενώ έχει επιμεληθεί τη δίτομη έκδοση Υδάτινες σχέσεις-Το νερό ως πηγή ζωής κατά την αρχαιότητα (2000-2003). Έχει μεταφράσει τα βιβλία Umberto Eco, Πολιτιστικά κοιτάσματα (1988), Pablo Neruda, Todo el amor (Όλη η αγάπη, α΄ έκδοση 1993, ε΄ έκδοση 2003), Emanuele Greco, Αρχαιολογία της Μεγάλης Ελλάδας (2001, βραβείο μετάφρασης από το ιταλικό κράτος). Είναι συνεργάτης του περιοδικού Πόρφυρας από την ίδρυσή του (1980) με σχόλια θεωρίας για τον κινηματογράφο, μεταφράσεις, ποιήματα και δοκίμια. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Περίπλους, Η λέξη, Φηγός, Εντευκτήριο,Φιλόλογος, Γραφή, Ακτή κ.ά.
