Ψυχούλης Αλέξανδρος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
15/04/2011
Διάρκεια
19:55
Εκδήλωση
Symposium: Urban Digital Narratives
Χώρος
Ε.Ι.Ε. Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών
Διοργάνωση
Dr. Eva Kekou
British Council
Athens Information Technology
Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών
Martin Rieser
Κατηγορία
Τεχνολογία, Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
ψηφιακή τεχνολογία, extranymia
Το χαρακτηριστικό της ψηφιακής τεχνολογίας είναι το ότι η ψηφιακή πληροφορία μεταδίδεται αυτούσια. Σε αντίθεση με τις κλασικές μορφές τέχνης, η ψηφιακή πληροφορία δεν πρόκειται να καταστραφεί ή να φθαρεί. Είτε θα χαθεί εντελώς, είτε θα μεταδοθεί αυτούσια μέσα στο χρόνο. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν εγγράφεται σε υλικό υπόστρωμα.
Ο Αλέξανδρος Ψυχούλης μιλάει για τη γεωγραφία του λάθους θεωρώντας ότι πρέπει να προικίσουμε την ψηφιακή τεχνολογία με τη δυνατότητα του σφάλλειν. Ψάχνει τον τρόπο που θα βρεθεί μια δίοδος μέσα από την ψηφιακή τεχνολογία προς το λάθος, το «ατύχημα». Αυτό, ισχυρίζεται ο ομιλητής ότι μπορεί να συμβεί όταν η εξέλιξη ενός software προγράμματος εμπλέκεται με το φυσικό χώρο. Τεκμηριώνει τη θέση του περιγράφοντας το πρώτο ψηφιακό έργο που έκανε το 1997 όπου, τελικά και ίσως άθελά του, υπήρχε περιθώριο λάθους και έτσι μπόρεσε να γίνει μάρτυρας κάθε νέας αφήγησης που δημιουργούσε το έργο σε κάθε θεατή.
Στη συνέχεια παρουσιάζει μία ψηφιακή δράση που ξεκίνησε το 2007 με αφορμή μία έκθεσή του στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η έκθεση είχε τον τίτλο «extranymia» και με τη βοήθεια φίλων και συνεργατών του Αλέξανδρου Ψυχούλη η δράση αυτή εξελίχθηκε σε έναν διαδραστικό ιστότοπο, ο οποίος στηρίζεται στο συνδυασμό των λεγόμενων «έξυπνων» τηλεφώνων και τη φυσική παρουσία του καθένα μας στην πόλη του.
Ο Αλέξανδρος Ψυχούλης γεννήθηκε στο Βόλο το 1966 και σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Τα πρώτα του έργα είναι αλληλεπιδραστικές εγκαταστάσεις οι οποίες ενεργοποιούνται από τον θεατή και διερευνούν το υποσυνείδητό του, αποκωδικοποιώντας σε εικόνες ή ήχους τους φόβους του, τις επιθυμίες του ή τις αναμνήσεις του. Η διερεύνηση του τοπίου της ψηφιακής πραγματικότητας αποτελεί και σήμερα κεντρικό άξονα της δουλειάς του η οποία αποτελείται από εγκαταστάσεις στο χώρο, animation, και ζωγραφική.
Το 1997 του απονέμεται το βραβείο Benesse για το έργο του Black Box με το οποίο συμμετέχει στην 47η Biennale της Βενετίας. To 2011 το έργο του Body Milk, παρουσιάστηκε στο Guggenheim του Μπιλμπάο στα πλαίσια της έκθεσης The Luminous Interval.
Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων: Μια καλλιεργήσιμη έκσταση, a.antonopoulou.art, Αθήνα (2017), Alien Species, gallery Διάτοπος, Λευκωσία (2011), Το δωμάτιο, antonopoulou.art, Αθήνα (2009), Θηλαστικά, Ζήνα Αθανασιάδου, Θεσσαλονίκη (2005), Body Milk, a.antonopoulou.art, Αθήνα (2003), Μίλα για τη ζωή σου σε υλικά χωρίς μνήμη, Lionheart, Βοστόνη (1999), Do you Want?, Cartwrigt Hall Art Gallery, Μπράντφορντ, Αγγλία (1998), Πουθενά δεν είναι αρκετά μακριά για να γλιτώσεις από τις εικόνες και τον πόνο που σου προκάλεσαν, Deitch Projects, Νέα Υόρκη (1998). Σήμερα είναι Καθηγητής «Τέχνης και Τεχνολογίας» στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Διευθύνει το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταβιομηχανικού Σχεδιασμού στο ίδιο Τμήμα.
