Η Νύχτα της Φιλοσοφίας - Φιλοσοφικός λόγος, λογοτεχνικός λόγος: μια γαλλική ιδιαιτερότητα;

Ο Philippe Sabot είναι Καθηγητής Σύγχρονης Φιλοσοφίας και Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Lille 3.

Έχει εκδώσει ανάµεσα σε άλλα το Corda Tesla, La luna, 36 2005; Comme si quelque, Chambéry, Comp’Ac, 2006, βραβείο Yvan Goll και βραβείο Ηenri Mondor της γαλλικής Ακαδηµίας. ∆ιδάσκει λογοτεχνία στο πανεπιστήµιο της Γενεύης και ζει µεταξύ Ελβετίας και την Ιταλίας. Είναι συνεργάτης στην αρχισυνταξία του περιοδικού Poésie. Ως µεταφραστής συντόνισε τα τεύχη 109 και 110 του περιοδικού αυτού αφιερωµένα στη σύγχρονη ιταλική ποίηση και διευθύνει τη συλλογή Terra d’Altri (Verdier). Ως κριτικός εξέδωσε πολυάριθµα κείµενα που αφορούσαν την κλασική και σύγχρονη ποίηση και µια µελέτη αφιερωµένη στον Michel Deguy: Michel Deguy, un poète lyrique à l’apogée du capitalisme culturel, Herman,2007. To 2013, εκδίδει µια καινούργια συλλογή κειµένων, δύο βιβλία αφιερωµένα στον Rousseau και ένα δοκίµιο αφιερωµένο στον Baudelaire.

Ο Παναγιώτης Πούλος είναι επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας και Αισθητικής στο Τμήμα Θεωρητικών Σπουδών Τέχνης της ΑΣΚΤ. Σπούδασε Φιλοσοφία και Λογική στη Γαλλία και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη Φιλοσοφία με αντικείμενο: «Λογοτεχνία και Φιλοσοφία: το status της χρονικότητας στην οικοδόμηση του έργου του Μαρσέλ Προυστ». Έχει διδάξει Ιστορία της Φιλοσοφίας και της Αισθητικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (2001-2003), στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (2001-2006), στο ΑΠΘ (Μεταπτυχιακό, 2001-2002, 2003-2004), και διδάσκει από το 2004 Φιλοσοφία και Αισθητική στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Έχει επιμεληθεί την έκδοση του μυθιστορήματος του Μαρσέλ Προυστ, Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο (Εστία και Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, 5 τόμοι, 1998-2005, δύο τόμοι υπό έκδοση), τον συλλογικό τόμο Περί κατασκευής (Νήσος, 1996), την έκδοση της μελέτης των J.-P. Cometti, Roger Pouivet και Jacques Morizot, Ζητήματα αισθητικής (Νήσος, 2005), την ανθολογία κειμένων αισθητικής και θεωρίας της τέχνης με τίτλο Έννοιες της τέχνης τον εικοστό αιώνα (ΑΣΚΤ, 2006), την έκδοση του τόμου με επιμέλεια του Eric Karpeles, Η ζωγραφική στο έργο του Προυστ (Εστία, 2008), καθώς και την έκδοση της μελέτης του Richard Wollheim, Η τέχνη και τα αντικείμενά της (ΑΣΚΤ, 2009). Παράλληλα, έχει συνεπιμεληθεί το αφιέρωμα του περιοδικού του Διεθνούς Κολεγίου της Φιλοσοφίας Rue Descartes (τχ. 51, 2006) στον σύγχρονο ελληνικό φιλοσοφικό στοχασμό. Έχει δημοσιεύσει μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά (Εντευκτήριο, Το δέντρο, Τοπικά, Μετάφραση, Σύγχρονα θέματα, Αξιολογικά, Ο Πολίτης), με αντικείμενο την αισθητική, τη σχέση φιλοσοφίας και λογοτεχνίας, καθώς και τη θεωρία της μετάφρασης, και έχει μεταφράσει λογοτεχνικά και φιλοσοφικά κείμενα (Προυστ, Ντελέζ, κ.ά.).

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται με την Ποιητική, την Αισθητική, τη Θεωρία της Τέχνης και τη Φιλοσοφία της Ιστοριογραφίας, καθώς και με τα ζητήματα της μνήμης, του χρόνου και της μετάφρασης.

Ο Γιάννης Πρελορέντζος, αριστούχος απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1985) και διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Paris-IV (1992), υπήρξε καθηγητής νεότερης και σύγχρονης φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου δίδασκε από το 2000, και κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής από τον Δεκέμβριο του 2017 έως τα μέσα Οκτωβρίου του 2019. Είχε διδάξει προηγουμένως στο Πανεπιστήμιο Πατρών, υπήρξε επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου Paris 1 – Panthéon-Sorbonne, και διδάσκει στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Φιλοσοφία» (κατεύθυνση «Ιστορία της φιλοσοφίας») του Τομέα (του Τμήματος πλέον) Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το εαρινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2015-2016 μέχρι σήμερα. Έχει δημοσιεύσει μακρά σειρά μελετών, κυρίως στα ελληνικά και στα γαλλικά, για τον Descartes, τον Spinoza και τον Bergson και, δευτερευόντως, για πτυχές της φιλοσοφίας και/ή του έργου των Hobbes, Malebranche, Rousseau, Condorcet, Kant, Vladimir Jankélévitch, Sartre, Merleau-Ponty, Lévinas, Éric Weil, Gilles Deleuze, Jacques Bouveresse, Frédéric Worms, Chantal Jaquet, Philippe Sabot, Gilbert Romeyer Dherbey, Κορνήλιου Καστοριάδη, Κώστα Παπαϊωάννου, Ευάγγελου Μουτσόπουλου και Κωστή Παπαγιώργη. Τα πιο πρόσφατα πονήματά του τιτλοφορούνται Για τον σκωτικό Διαφωτισμό (2019) και Φιλοσοφία και λογοτεχνία στη Γαλλία 1930-1960 (2016). Έχει επίσης μεταφράσει και σχολιάσει στα γαλλικά τα κεντρικά βιβλία της Πολιτείας του Πλάτωνος και στα ελληνικά Τα πάθη της ψυχής του Descartes, τη Δημιουργική εξέλιξη του Bergson, τον Μπερξονισμό του Deleuze, τη μελέτη του Philippe Sabot, Φιλοσοφία και λογοτεχνία. Προσεγγίσεις και διακυβεύματα ενός ζητήματος και τις νουβέλες του Benjamin Constant (Αδόλφος. Το κόκκινο τετράδιο. Σεσίλ). Ιππότης του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα της Γαλλικής Δημοκρατίας (2015).

Βασικά ερευνητικά ενδιαφέροντα

• το φιλοσοφικό έργο του Descartes, του Spinoza, του Rousseau, του Bergson, του Sartre, του Merleau-Ponty, του Deleuze και του Vladimir Jankélévitch∙
• οι θεωρίες περί παθών (της ψυχής) στη νεότερη φιλοσοφία και οι θεωρίες των συναισθημάτων και των συγκινήσεων (émotions/emotions) από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα∙
• η φιλοσοφία στη Γαλλία στον εικοστό αιώνα –και μέχρι τις μέρες μας– και, δευτερευόντως, στον δέκατο ένατο αιώνα∙
• οι σχέσεις της φιλοσοφίας με τη λογοτεχνία και, δευτερευόντως, με τις επιστήμες και τις τέχνες.