Πρελορέντζος Γιάννης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
02/05/2014
Διάρκεια
22:17
Εκδήλωση
Η Νύχτα της Φιλοσοφίας - Ο Λόγος
Χώρος
Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών
Διοργάνωση
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος
Κατηγορία
Φιλοσοφία
Ετικέτες
φιλοσοφία, λογοτεχνία, Ιστορία.Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Η Νύχτα της Φιλοσοφίας γεννήθηκε στο Παρίσι τον Ιούνιο 2010, με πρωτοβουλία της Ecole Νormale Supérieure. Περισσότερα από 1.800 άτομα παρακολούθησαν τις διαλέξεις και τις αναγνώσεις και είδαν ταινίες, θεάματα ή παραστάσεις. Η μεγάλη επιτυχία αυτής της διοργάνωσης οδήγησε στην επανάληψή της δυο ακόμη φορές, το 2011 και το 2013, ενώ πολύ γρήγορα άρχισε να ταξιδεύει εκτός Γαλλίας, με πρώτη στάση το Λονδίνο τον Ιούνιο 2012 και στη συνέχεια την Αθήνα το Μάιο 2014 και το Βερολίνο το προσεχές φθινόπωρο.
Η μορφή της εκδήλωσης στην Αθήνα ήταν ίδια με αυτή της πρώτης διοργάνωσης: περισσότεροι από σαράντα Έλληνες και Γάλλοι φιλόσοφοι, διανοούμενοι και καλλιτέχνες συμμετείχαν, από τις 8 το βράδυ ως τις 2 μετά τα μεσάνυχτα, σε διάφορους χώρους όλου του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, σε δρώμενα με κεντρικό θέμα τον Λόγο, την ποικιλομορφία της έννοιάς του, της έκτασής του και την ανάλυση όσο το δυνατόν περισσότερων πτυχών του: Aτομικές ομιλίες, στρογγυλές τράπεζες με διάφορα θέματα όπως, οι σχέσεις μεταξύ φιλοσοφίας και πολιτικής, η λογοτεχνία, η τέχνη κ.α.
Οι διοργανωτές επισημαίνουν σχετικά με το νόημα της εκδήλωσης: “Η Ελλάδα, όπως και η Ευρώπη, βρίσκεται σε κρίση. Επειδή ίδιον της λογοτεχνίας και των τεχνών είναι να αποτυπώνουν τη ζωή και τα απρόοπτα της μοίρας, αλλά και το μέλλον, επειδή η φιλοσοφία και οι στοχαστές επιχειρούν μέσω της λογικής, να aποκρυπτογραφήσουν το σκότος του πραγματικού, η Νύχτα της Φιλοσοφίας - ο Λόγος προτείνει πολλαπλές προσεγγίσεις του εν λόγω ζητήματος, συνδυάζοντας τις φωνές Ελλήνων και Γάλλων φιλοσόφων και συγγραφέων, ως προς το θεμελιώδες ερώτημα του Λόγου. Οι συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης και οι μεμονωμένες εισηγήσεις της μαραθώνιας αυτής εκδήλωσης, προτείνουν συμπλεκόμενες οπτικές γωνίες αναφορικά με τη θέση του φιλοσόφου στο δημόσιο χώρο του σήμερα, με τη λογοτεχνική διάσταση του φιλοσοφικού κειμένου ή ακόμη και με το συσχετισμό μεταξύ τέχνης και στοχασμού.”
Ο Γιάννης Πρελορέντζος, αριστούχος απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1985) και διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Paris-IV (1992), υπήρξε καθηγητής νεότερης και σύγχρονης φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου δίδασκε από το 2000, και κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής από τον Δεκέμβριο του 2017 έως τα μέσα Οκτωβρίου του 2019. Είχε διδάξει προηγουμένως στο Πανεπιστήμιο Πατρών, υπήρξε επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου Paris 1 – Panthéon-Sorbonne, και διδάσκει στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Φιλοσοφία» (κατεύθυνση «Ιστορία της φιλοσοφίας») του Τομέα (του Τμήματος πλέον) Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το εαρινό εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2015-2016 μέχρι σήμερα. Έχει δημοσιεύσει μακρά σειρά μελετών, κυρίως στα ελληνικά και στα γαλλικά, για τον Descartes, τον Spinoza και τον Bergson και, δευτερευόντως, για πτυχές της φιλοσοφίας και/ή του έργου των Hobbes, Malebranche, Rousseau, Condorcet, Kant, Vladimir Jankélévitch, Sartre, Merleau-Ponty, Lévinas, Éric Weil, Gilles Deleuze, Jacques Bouveresse, Frédéric Worms, Chantal Jaquet, Philippe Sabot, Gilbert Romeyer Dherbey, Κορνήλιου Καστοριάδη, Κώστα Παπαϊωάννου, Ευάγγελου Μουτσόπουλου και Κωστή Παπαγιώργη. Τα πιο πρόσφατα πονήματά του τιτλοφορούνται Για τον σκωτικό Διαφωτισμό (2019) και Φιλοσοφία και λογοτεχνία στη Γαλλία 1930-1960 (2016). Έχει επίσης μεταφράσει και σχολιάσει στα γαλλικά τα κεντρικά βιβλία της Πολιτείας του Πλάτωνος και στα ελληνικά Τα πάθη της ψυχής του Descartes, τη Δημιουργική εξέλιξη του Bergson, τον Μπερξονισμό του Deleuze, τη μελέτη του Philippe Sabot, Φιλοσοφία και λογοτεχνία. Προσεγγίσεις και διακυβεύματα ενός ζητήματος και τις νουβέλες του Benjamin Constant (Αδόλφος. Το κόκκινο τετράδιο. Σεσίλ). Ιππότης του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα της Γαλλικής Δημοκρατίας (2015).
Βασικά ερευνητικά ενδιαφέροντα
- το φιλοσοφικό έργο του Descartes, του Spinoza, του Rousseau, του Bergson, του Sartre, του Merleau-Ponty, του Deleuze και του Vladimir Jankélévitch∙
- οι θεωρίες περί παθών (της ψυχής) στη νεότερη φιλοσοφία και οι θεωρίες των συναισθημάτων και των συγκινήσεων (émotions/emotions) από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα∙
- η φιλοσοφία στη Γαλλία στον εικοστό αιώνα –και μέχρι τις μέρες μας– και, δευτερευόντως, στον δέκατο ένατο αιώνα∙
- οι σχέσεις της φιλοσοφίας με τη λογοτεχνία και, δευτερευόντως, με τις επιστήμες και τις τέχνες.
