Η οικονομική κρίση της πανδημίας: περισσότερη ή λιγότερη Ευρώπη; (Διαδικτυακή Συζήτηση)

Η Μαριέττα Γιαννάκου είναι Πτυχιούχος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών - νευρολόγος, ψυχίατρος. Γεννήθηκε στο Γεράκι της Λακωνίας το 1951.

Κοινοβουλευτικές Δραστηριότητες

Εξελέγη Ευρωβουλευτής με τη ΝΔ στις Ευρωεκλογές του 1984,1989, 1999 και 2009 και επικεφαλής της Ομάδας Ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας (1989, 1999 και 2009).
Εξελέγη Βουλευτής της Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1993,1996, 2000 και 2004 και Βουλευτής Επικρατείας στις εκλογές του 2019.
Ως Βουλευτής Επικρατείας είναι Μέλος στις Διαρκείς Επιτροπές Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, στην Ειδική Διαρκή Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, στην Επιτροπή Κανονισμού της Βουλής, στην Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων, Τραπεζών, Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας και Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης και στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος.
Επίσης είναι Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας – Μαρόκου και Μέλος των Ομάδων Φιλίας Ελλάδας – Κροατίας και Ελλάδας – ΗΠΑ. Τέλος είναι Επικεφαλής της Ελληνικής Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ.

Στις προηγούμενες κοινοβουλευτικές θητείες, υπήρξε:
Αντιπρόεδρος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Επιτροπής της Βουλής για εξέταση του Σωφρονιστικού Συστήματος.
Μέλος της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Εθνικής ΄Άμυνας και της Διακομματικής Επιτροπής για τα ναρκωτικά.
Διετέλεσε Πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας με το Κοινοβούλιο της Πολωνίας Αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας - ΗΠΑ και Μέλος των Ομάδων Φιλίας Ελλάδας -Ρωσίας και Ελλάδας – Μαρόκου.

Ως Ευρωβουλευτής, διετέλεσε:
Πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα ναρκωτικά και εισηγήτρια για το πρόβλημα της κοκαΐνης στη Λατινική Αμερική και του Σχεδίου Δράσης της Ε.Ε για την καταπολέμηση των ναρκωτικών 2000-2004.
Αντιπρόεδρος της Επιτροπής για τα δικαιώματα της γυναίκας και Μέλος των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κοινής Ασφάλειας και Αμυντικής Πολιτικής, της Υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της Υποεπιτροπής Ασφάλειας και Άμυνας, της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων, της Ειδικής Επιτροπής για το οργανωμένο έγκλημα, τη διαφθορά και τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές ενέργειες, της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων και Απασχόλησης, Μεταφορών, Ελέγχου του Προϋπολογισμού, Οικονομικής Νομισματικής και Βιομηχανικής Πολιτικής.
Διετέλεσε επίσης μέλος των Αντιπροσωπειών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σχέσεις με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, για τις σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία, για τις σχέσεις με τις Η.Π.Α., την Αλβανία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και το Κοσσυφοπέδιο και της Αντιπροσωπείας στην Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Συνεργασίας ΕΕ – Ρωσίας.
Υπήρξε ακόμη εισηγήτρια του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, της έκθεσης για τις στρατιωτικές δομές της ΕΕ, της έκθεσης για την εξωτερική πολιτική της Ένωσης υπό το φως των πολιτιστικών και θρησκευτικών διαφορών, της έκθεσης για τις γυναίκες στα κέντρα λήψεως αποφάσεων, της έκθεσης για την καταπολέμηση της φτώχειας και της έκθεσης για την οικονομική και κοινωνική ένταξη των λιγότερο ευνοουμένων ομάδων.
Επίσης διετέλεσε Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού «Quart Monde» (τέταρτος κόσμος) και εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα φτώχειας.
Υπήρξε Μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης για το Μέλλον της Ευρώπης, εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου (2002-2003).

Πολιτικές / Κοινωνικές Δραστηριότητες

Διετέλεσε Υπουργός Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων από 11-4-1990 έως 7-8-1991 και Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων από τις 10-3-2004 έως 16-9-2007, καθώς και Μέλος της Κυβερνητικής Επιτροπής και του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ιδρυτικό μέλος της ΟΝΝΕΔ (1974) και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της, μέλος της ΔΕ της Νέας Δημοκρατίας (1979) και της Κεντρικής Επιτροπής (από το 1997) και της Εκτελεστικής Επιτροπής από το 1998. Στις 29-7-2004 εξελέγη μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΝΔ μετά το 6ο Συνέδριο του Κόμματος. Τον Ιούλιο του 2007 επανεξελέγη μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΝΔ, μετά το 7ο Συνέδριο του Kόμματος.
Έχει διατελέσει σύμβουλος του Προέδρου της ΝΔ (1981-1984), Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων επί σειρά ετών, και μέλος στα τμήματα Ιδεολογίας, Γυναικείων Θεμάτων, στο Συμβούλιο Τομεαρχών με ευθύνη στα θέματα απασχόλησης και Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά και μέλος του ειδικού Πειθαρχικού συμβουλίου (1983) της ΝΔ.
Διετέλεσε Εθνική Συντονίστρια της Ελλάδας στην ΕΕ για την καταπολέμηση των ναρκωτικών και επικεφαλής του Βαλκανικού Άξονα της Διεθνούς Ομάδας Δουβλίνου.
Μετείχε στα Προεδρεία διεθνών πολιτικών οργανισμών ως Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Δημοκρατικής Ένωσης και ως μέλος στα πολιτικά γραφεία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της Διεθνούς Δημοκρατικής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χριστιανοδημοκρατών και της Διεθνούς των Χριστιανοδημοκρατών.
Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Γυναικών Επιστημόνων και του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών.

ΒΡΑΒΕΙΑ – ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:
Έχει τιμηθεί:
Mε το ανώτατο παράσημο “Bernando O’ Higgins” της Δημοκρατίας της Χιλής, για τη συνεισφορά της στην αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα αυτή.
Με το Βραβείο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Αρετής της Πολωνικής Δημοκρατίας για τη συνεισφορά της ως Προέδρου της Ομάδας Φιλίας της Βουλής των Ελλήνων με το Κοινοβούλιο της Πολωνίας, σχετικά με την ένταξη της Πολωνίας στην Ε.Ε.
Με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Αξίας (πρώτης τάξεως) της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Ιπποτών της Ιταλικής Δημοκρατίας
Με το Diplome d’ Honneur “Robert Schuman” του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, για τη συνεισφορά της ως Βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση
Με το Ανώτατο Παράσημο του «Officier dans l’ Ordre de Merite» της Γαλλικής Δημοκρατίας, για τη συνεισφορά της ως Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στη γαλλοφωνία και στην προαγωγή της ελληνογαλλικής φιλίας.

Ιστότοπος της Μαριέττας Γιαννάκου

Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Επισκέπτης Καθηγητής στο Κολέγιο της Ευρώπης, Bruges, Βέλγιο. Είναι Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του European Policy Centre (EPC) στις Βρυξέλλες, και μέλος του Advisory Board του περιοδικού Social Europe. Έχει διατελέσει Μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας (2010-13), Πρόεδρος της Ελληνικής Πανεπιστημιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Σπουδών (ΕΠΕΕΣ), και μέλος διοικητικών συμβουλίων επιστημονικών ενώσεων και οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών.

Έχει εκτενή συμβουλευτική εμπειρία στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στην Ελλάδα και διεθνώς. Συμμετέχει τακτικά ως προσκεκλημένος ομιλητής (keynote speaker) σε διεθνή συνέδρια και εταιρικές εκδηλώσεις. Διετέλεσε διευθυντής Στρατηγικού Σχεδιασμού και Σύμβουλος των Πρωθυπουργών Λ. Παπαδήμου και Π. Πικραμμένου (2011-2012).

Αρθρογραφεί τακτικά από το 2007 στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας Καθημερινή. Δηλώσεις και συνεντεύξεις του φιλοξενούνται συχνά στα διεθνή ΜΜΕ.

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν: Πολιτική Οικονομία και Διακυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ, την Ελλάδα και τη Νότια Ευρώπη. Κρίση της Ευρωζώνης. Οικονομική και Χρηματοπιστωτική Πολιτική. Πολιτική Οικονομία των Μεταρρυθμίσεων.

Έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων σε κορυφαία επιστημονικά περιοδικά (West European Politics, Journal of Common Market Studies, Journal of Public Policy, Public Administration, European Journal of Political Research, Government and Opposition, κ.ά.). Έχει συγγράψει, μόνος ή από κοινού, έξι βιβλία. Η μονογραφία του Greece’s New Political Economy: State, Finance and Growth from Postwar to EMU (Oxford St. Antony’s Series, Palgrave Macmillan, 2003) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.

Έχει συμμετάσχει σε ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα και δίκτυα αριστείας χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ. Συμμετείχε στην επιστημονική ομάδα του ερευνητικού Προγράμματος DOSEI (Domestic Structures and European Integration), του μόνου προγράμματος κοινωνικής έρευνας που προτάθηκε για το βραβείο επιστημονικής αριστείας Descartes 2006 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μάστερ και Διδακτορικό Δίπλωμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (1997), όπου σπούδασε με υποτροφία Rhodes. Διετέλεσε μεταδιδακτορικός υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Princeton των ΗΠΑ με αντικείμενο τη Συγκριτική Οικονομική Πολιτική.

Ιστότοπος του Γιώργου Παγουλάτου

Ο Ηλίας Παπαϊωάννου είναι Καθηγητής Οικονομικών στη Σχολή Επιχειρήσεων του Λονδίνου (London Business School) και εταίρος-ερευνητής (research fellow) του Κέντρου Έρευνας Οικονομικής Πολιτικής (CEPR). Ταυτόχρονα υπηρετεί ως Ακαδημαϊκός Διευθυντής του Ινστιτούτου Γουίλερ για τον ρόλο του Επιχειρείν στην Ανάπτυξη (Wheeler Institute for Business and Development).

Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Columbia των Η.Π.Α. οπού απέκτησε Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στη Δημόσια Διοίκηση (MPA) με ειδίκευση στην διεθνή οικονομία και μετέπειτα στην Σχολή Επιχειρήσεων του Λονδίνου (London Business School) με διδακτορικό (PhD) στα αναπτυξιακά οικονομικά το 2005. Εργάστηκε για δύο χρόνια στο τμήμα Οικονομικών Ερευνών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (European Central Bank) στην Φρανκφούρτη. Από το 2007 έως το 2012 διετέλεσε Επίκουρος Καθηγητής Οικονομικών στο Dartmouth College των ΗΠΑ. Την περίοδο 2010-2012 ήταν Επισκέπτης Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Harvard και το 2019-2020 εργάστηκε ως Επισκέπτης Καθηγητής (με την έδρα Hal Varian) στο Τμήμα Οικονομικών του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).

Η έρευνά του καλύπτει τη διεθνή οικονομία, τα οικονομικά της ανάπτυξης, την πολιτική οικονομία, το δίκαιο και τη χρηματοοικονομική και την οικονομική ιστορία. Έχει δημοσιεύσει στα κορυφαία επιστημονικά περιοδικά, όπως στην Econometrica, στην American Economic Review, στο Quarterly Journal of Economics, στην Journal of Political Economy, στην Review of Economic Studies, στην Journal of Finance.

Η έρευνά του έχει αναγνωριστεί με το βραβείο του καλύτερου νέου οικονομολόγου από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (European Investment Bank Institute Young Economist Award) το 2013 και την Ευρωπαϊκή Οικονομική Εταιρεία το 2005. Η εργασία του για τον εκδημοκρατισμό και την ανάπτυξη στο Economic Journal απέσπασε το 2008 το βραβείο Austin Robinson από την Βασιλική Οικονομική Εταιρεία του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 2018 έλαβε μια σημαντική διάκριση από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (European Research Council) για επέκταση της έρευνάς του για τον ρόλο της αποικιοκρατίας στην ανάπτυξη της Αφρικής.

Ο Δημήτρης Καιρίδης είναι Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει διατελέσει Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και Επιστημονικός Σύμβουλος του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής». Από το 2002 διηύθυνε τη Θερινή Ακαδημία Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων της Ολυμπίας και από το 2009 τo δίκτυο προβληματισμού και δράσης Navarino Network στη Θεσσαλονίκη, του οποίου είναι Ιδρυτικός Διευθυντής. Διετέλεσε καθηγητής στην Έδρα Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» στο Fletcher School του Πανεπιστημίου Tufts και διευθυντής του Προγράμματος Κόκκαλη για τη Νοτιοανατολική και την Κεντροανατολική Ευρώπη στο Kennedy School του Πανεπιστήμιου Harvard. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του έχουν τίτλο: Εθνικισμός, Εθνοτικές Συγκρούσεις και Διεθνείς Σχέσεις-Θεωρία και Πράξη στα Βαλκάνια, Αθήνα: Ι. Σιδέρης, 2015, Θεσσαλονίκη: Μια πόλη σε μετάβαση, 1912-2012 (επιμ.), Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο, 2015, Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ξένος Τύπος, Αθήνα: Πατάκης, 2014, The Historical Dictionary of Modern Greece, London: The Scarecrow Press, Inc., 2009, και Η Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική και η Συντηρητική Aντεπανάσταση, Αθήνα: Ι. Σιδέρης, 2008.

Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. και κάτοχος διδακτορικού διπλώματος από το Fletcher School of Law and Diplomacy, Tufts University. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο σημείο τομής των διεθνών σχέσεων με τη συγκριτική πολιτική, με έμφαση στην ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής των κρατών.