Σαρηγιάννης Γεώργιος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
19/03/2011
Διάρκεια
14:43
Εκδήλωση
11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αρχιτεκτόνων
Χώρος
Ζάππειο Μέγαρο
Διοργάνωση
Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανώτατων Σχολών - Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων
Κατηγορία
Αρχιτεκτονική
Ετικέτες
προστασία αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, αρχιτέκτονας, διεθνείς συνθήκες, ΓΟΚ
Ο καθηγητής Γ. Μ. Σαρηγιάννης αναφέρεται στο ζωτικό όσο και σύνθετο θέμα της προστασίας της ιστορικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και το αναλύει σε σχέση με τις τρεις βασικές παραμέτρους που το ορίζουν (Νομοθεσία, Θεωρία, Εκπαίδευση).
Τα βασικά σημεία της ανάλυσης αυτής, σύμφωνα με τον ομιλητή, είναι:
Νομοθεσία:
1. Τα νομικά κείμενα, (Νόμοι και Προεδρικά Διατάγματα) δεν είναι σαφή και αφήνουν δυνατότητες παρερμηνειών.
2. Έτσι κι αλλιώς το βασικό άρθρο 4 του ΓΟΚ διαστρεβλώνεται συστηματικά παρ’ όλες τις Αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Θεωρία:
1. Αν και υπάρχουν διατυπωμένες θέσεις σε διεθνείς συνθήκες (Βενετίας, Γρανάδας, Άμστερνταμ, Παρισίων κ.α.), οι αρχιτέκτονες και η Πολιτεία τις αγνοούν, αν και ορισμένες αποτελούν και Νόμους του Κράτους.
2. Ασκείται έντονη χειραγώγηση της κοινής αλλά και της επιστημονικής Γνώμης τόσο από πανεπιστημιακούς όσο και τα ΜΜΕ.
3. Υπάρχει ένα ισχυρό Κατεστημένο που αποτελείται από συγκεκριμένες ομάδες διδασκόντων, υψηλόβαθμα στελέχη της Διοίκησης αλλά και μεγάλα οικονομικά Ιδιωτικά Ιδρύματα, που είναι φορείς καταστροφικών, για την ιστορική κληρονομιά, απόψεων.
Εκπαίδευση:
1. Οι διδασκόμενες θεωρίες στα ΑΕΙ, επηρεάζονται από τις επαγγελματικές ενασχολήσεις πολλών από τους διδάσκοντες.
2. Βασικός κορμός των θέσεων αυτών είναι ότι ο Αρχιτέκτων είναι «Δημιουργός» και προέχει η προβολή του έργου του και όχι η εξυπηρέτηση του χρήστη, και κατά συνέπεια και της Ιστορικής Κληρονομιάς.
3. Συνέπεια όλων αυτών είναι όλα τα εκφυλιστικά κινήματα (Μεταμοντέρνα και εφεξής), που ουσιαστικά ευνοούν τον επιχειρηματία-κατασκευαστή.
Ο αρχιτέκτονας Γεώργιος Μ. Σαρηγιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940.
Σπουδές: Ε.Μ.Πολυτεχνείο, Δίπλωμα Αρχιτέκτονα -Μηχανικού (1963), Μεταπτυχιακές σπουδές στο Technische Universität Wien (1966-67), Διδάκτωρ ΕΜΠ (1971), Υφηγητής ΕΜΠ (1983).
Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία: Βοηθός στην Έδρα Πολεοδομίας (1965), Επιμελητής (1973), Λέκτορας (1982), Επίκουρος καθηγητής (1983), Αναπληρωτής καθηγητής (1985), Καθηγητής στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ (1994 – 2007). Από το 2008 είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Ακαδημαϊκές διοικητικές θέσεις: Διευθυντής Τομέα Πολεοδομίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ (1989-1991 & 1995-1996), Αναπληρωτής Πρόεδρος Τμήματος Αρχιτεκτόνων (1991-1992), Διευθυντής του Σπουδαστηρίου Πολεοδομικών Ερευνών (1994-2007), Αναπληρωτής (2003-2005) και στη συνέχεια Διευθυντής Σπουδών Μεταπτυχιακού Προγράμματος Πολεοδομίας και Χωροταξίας στο ΕΜΠ (2005 – 2007).
Βιβλία: «Πολεοδομικά δυναμικά πεδία» (1971, διδακτορική διατριβή), «Έννοια και λειτουργία της πόλης» (1977), «Η γένεση και συγκρότηση της Σουλιώτικης Ομοσπονδίας (1981), «Εισαγωγή στη Ιστορία και Θεωρία της πόλης» (1985), «Η πρωταρχική Αστικοποίηση στον αρχαίο ελλαδικό χώρο της 2ης π.Χ. χιλιετίας» (1993, Υφηγεσία), «Αθήνα 1830-2000, εξέλιξη, πολεοδομία, μεταφορές» (2000), «Ιστορία του Αγίου Ιωάννη Ρέντη» (σε συνεργασία 2002), «Η αρχαία πόλη» (2011), «Η βυζαντινή πόλη και πολεοδομία» (υπό έκδοση).
Συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα: Πελοπόννησος (1966), Καλαμάτα (1969), Πολεοδομικά πρότυπα (1977), Παρόδιες χρήσεις στο κύριο οδικό δίκτυο (1997) Ανάπτυξη του δικτύου τραμ στην Αθήνα και προτάσεις νέων γραμμών (2004).
Ο καθηγητής Γ. Μ. Σαρηγιάννης έχει δημοσιεύσει πάνω από 200 επιστημονικές έρευνες και 400 άρθρα σε θέματα πολεοδομίας, μεταφορών, προστασίας περιβάλλοντος, γενικής ιστορίας και ιστορίας της πόλης και της πολεοδομίας, παιδείας, πολεοδομικής ιστορίας και σύγχρονων πολεοδομικών προβλημάτων της Αθήνας, κ.ά., και έχει μετάσχει με ανακοινώσεις σε πάνω από 40 ελληνικά και διεθνή Συνέδρια με αντίστοιχα θέματα. Είναι μέλος σε πλήθος επιστημονικών και πολιτιστικών σωματείων και διετέλεσε Πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής αποκατάστασης του μεσαιωνικού οικισμού Αναβάτου Χίου (1999-2003) και μέλος της ISΟCARP, της Österreichische Geselschaft fur Raumforschung und Raumplanung, του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος (1989-1992), της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων για την χάραξη δικτύου τραμ στην Αθήνα (2003-2005) και της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού του ΣΑΔΑΣ «Αρχιτέκτονες» (2001-2006).
