Η Συμβολή της Κοινωνικής Συνοχής και Αλληλεγγύης στην Πρόληψη χρήσης ναρκωτικών - Δεύτερο Μέρος: Στρογγυλό Τραπέζι

Γεννήθηκε στην Αθήνα (1949). Διδάκτορας (1979), υφηγητής (1982) και  καθηγητής (1988) Ποινικού Δικαίου στη Νομική του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διατέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Νομικής του Α.Π.Θ. (θητείες 1995-1997 και 1997-1999) και  Κοσμήτορας της Σχολής Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών (2010-2013). Διατέλεσε επίσης πρόεδρος της Νομικής Επιτροπής καθώς και της Επιτροπής κατά των ναρκωτικών του Α.Π.Θ.

Έχει εκλεγεί μέλος του Δ.Σ (1988 και 1997-1999), Πρόεδρος (τρεις συνεχείς διετίες, 1999-2005) και Αντιπρόεδρος (2013- ) του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ, συμβούλου οργανισμού του ECOSOC του O.H.E.), Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη).

Άλλες δραστηριότητες: συμμετοχή σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές (πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που συνέταξε την ισχύουσα νομοθεσία για τα ναρκωτικά), μέλος στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο 2004, 2005,2012,2013), σύμβουλος Υπουργείου Δικαιοσύνης (Υπουργός Γ. Κουβελάκης 1993-1995) για θέματα ποινικού και σωφρονιστικού δικαίου, μέλος ομάδας εργασίας που συνέταξε την Ευρωπαϊκή Οδηγία 95/46 για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων, μέλος επιτροπών ποινικών θεμάτων (CDPC, PCOC) του Συμβουλίου της Ευρώπης (2000-2004), μέλος της ομάδας εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που συνέταξε πρόταση ρύθμισης του ακούσιου εγκλεισμού σε ψυχιατρεία, επιστημονικός υπεύθυνος προγραμμάτων του Α.Π.Θ. για την επανένταξη αποφυλακισμένων. Υπήρξε μεσολαβητής σε εξεγέρσεις κρατουμένων (1990 Κορυδαλλός, 1996 Αγ. Στέφανος Πάτρας), με πρότασή τους.

Είναι δικηγόρος στον Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης από το 1973, επίτιμος από το έτος 2009.

Έχει γράψει βιβλία με αντικείμενο το Ποινικό Δίκαιο  και την Ιστορία του Ποινικού Δικαίου. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Υπήρξε τακτικός συνεργάτης των ημερήσιων εφημερίδων «Ελευθεροτυπία» (για μια δεκαετία) και «Εφημερίδα των Συντακτών».

Ο Κλήμης Ναυρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε αρχικά Οικονομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι, και στη συνέχεια Κοινωνική Ψυχολογία στο Παρίσι - με ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχολογία των ομάδων και των οργανώσεων - και πήρε τον διδακτορικό του τίτλο το 1978.

Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (1979-1990). Εξελέγη Καθηγητής το 1990 και δίδαξε στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών (1990-2006). Από το 2006 είναι καθηγητής ψυχολογίας της επικοινωνίας στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Τμήματος Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Διευθυντής του Τομέα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1987-1991), Διευθυντής του Τομέα Ψυχολογίας της Επικοινωνίας, Ψυχολογικών Εφαρμογών και Σχεδιασμού του Τμήματος ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ (1994-2004) και Πρόεδρος του Τμήματος ΕΜΜΕ του ΕΚΠΑ από το 1995-1999.

Διετέλεσε, επίσης, επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Louvain-La-Neuve (Βέλγιο), του Angers (Γαλλία) και του Πανεπιστημίου VII των Παρισίων. Δίδαξε επίσης στα Πανεπιστήμια της Lyon, Federico II της Νάπολι και Lomonosov της Μόσχας. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι τακτικό μέλος της «Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας» και τακτικό μέλος και διδάσκων ομαδικός αναλυτής της «Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας». Από το 2006 είναι Πρόεδρος της «Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας» και διετέλεσε επιστημονικός διευθυντής του Περιοδικού της, με τον τίτλο «Ψυχολογία», από το 2001 ως το 2005, ενώ από το Μάρτιο του 2010 μέχρι το Μάρτιο του 2012 διετέλεσε Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Τέλος, είναι ιδρυτής και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Κλινικής Κοινωνικής Ψυχολογίας.

Έχει γράψει τα βιβλία «Η Αλίκη στη χώρα των πραγμάτων. Το παιδί ως διαφημιστικό αντικείμενο» (σε συνεργασία με τη Μαρία Σόλμαν και τη Νάντια Τσαούλα, 1986), «Κλινική Κοινωνική Ψυχολογία» (1994), και «Ψυχολογία των Ομάδων. Κλινική ψυχοδυναμική προσέγγιση» (2005). Έχει στο ενεργητικό του περισσότερες από 40 δημοσιεύσεις (άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, καθώς και σε συλλογικούς τόμους).

Ο Δρ. Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι Καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Εργάζεται στον τομέα αντιμετώπισης της τοξικοεξάρτησης από το 1983 και διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕ.Θ.Ε.Α.) από το 1995 έως το 2013. Συμμετείχε στο σχεδιασμό και στην ανάπτυξη των Ελληνικών Θεραπευτικών Κοινοτήτων για εξαρτημένους από ψυχοτρόπες ουσίες και στην ανάπτυξη προγραμμάτων πρόληψης, έγκαιρης παρέμβασης και κοινωνικής επανένταξης.

Σπούδασε κοινωνική εργασία στην Ελλάδα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Η διδακτορική του διατριβή πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Bradford με θέμα την πρόωρη εγκατάλειψη της θεραπείας από τους εξαρτημένους χρήστες. Πραγματοποίησε τη μεταδιδακτορική του έρευνα στο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής, King’s College στα θέματα της επαγγελματικής εξουθένωσης επαγγελματιών υγείας και κοινωνικής φροντίδας στην Ελλάδα και στην Αγγλία.

Είναι πρόεδρος της επιστημονικής και συμβουλευτικής επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (W.F.T.C.) και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (E.F.T.C.). Η εμπειρία του στο χώρο των θεραπευτικών κοινοτήτων συνδέθηκε με τη θεωρία και την πρακτική της Κοινωνικής Εργασίας και αποτέλεσε αντικείμενο της διδασκαλίας του στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης την περίοδο 1999-2003. Είναι επιστημονικός συνεργάτης στο διεθνές μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών για τις εξαρτήσεις που συνδιοργανώνεται από το King’s College του Λονδίνου, το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας της Αυστραλίας και το Πανεπιστήμιο Virginia Common wealth των ΗΠΑ.

Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι, επίσης, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Αρδηττός», που αποτελεί πρωτοβουλία των κατοίκων της περιοχής του Μετς.

Είναι συγγραφέας των βιβλίων "Εξαρτήσεις: Οι θεραπευτικές κοινότητες", Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα ενώ από τις Εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί το βιβλίο του "Κοινωνική Εργασία και Εξαρτήσεις: Οι κοινότητες της αλλαγής", καθώς και το βιβλίο "Κρίση, φόβος και διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής".  Είναι, επίσης, είναι -συγγραφέας του βιβλίου "Δυναμική των Ομάδων και Αλλαγή στους Οργανισμούς"  (2016).

Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται εκτός από τον τομέα των εξαρτήσεων στην εποπτεία και συμβουλευτική οργανισμών και ατόμων και στη δυναμική των ομάδων με έμφαση στη διαδικασία της αλλαγής και στην αντιμετώπιση των κρίσεων.

Ο Δημήτρης Κ. Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952 από Σμυρνιό πατέρα και Αλεξανδρινή μητέρα.

Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής, Επίτιμο μέλος της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρείας. Εργάζεται ως υπεύθυνος της Υπηρεσίας Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων του Κοινοτικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής Βύρωνα - Καισαριανής της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής στο Αιγινήτειο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο.

Από τα μαθητικά του χρόνια μέχρι σήμερα συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες μέσα από τις γραμμές του Ρήγα Φεραίου, του ΚΚΕ Εσωτερικού, του Συνασπισμού και της Δημοκρατικής Αριστεράς, της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος.

Κατά το διάστημα της δικτατορίας, μαθητής της Ευαγγελικής Σχολής Ν. Σμύρνης και στη συνέχεια φοιτητής της Ιατρικής Αθηνών αναπτύσσει ενεργό αντιδικτατορική δράση. Από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα συμμετέχει στο κίνημα εκδημοκρατισμού των Πανεπιστημίων, στους αγώνες για την ίδρυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την εφαρμογή της  Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, στον εκσυγχρονισμό και την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της  Ανώτατης Εκπαίδευσης και την διατήρηση και ολοκλήρωση των κοινωνικών κατακτήσεων στο χώρο της Υγείας.

Έχει διατελέσει: 
Μέλος του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου  Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής «Γρηγόρης Λαμπράκης». 
Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ένωσης Ιατρών Νοσηλευτηρίων Αθήνας – Πειραιά. 
Μέλος του Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού Ιατρικής Σχολής Αθηνών. 
Μέλος της Γ.Σ. και του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου.
Μέλος του Δ.Σ. της Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας Ελλάδας. 
Μέλος, ταμίας και γενικός γραμματέας της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας.
Πρόεδρος του Τομέα Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής της World Psychiatric Association
Μέλος της Επιτροπής Ψυχικής Υγείας του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας. Αναπληρωτής πρόεδρος της Επιτροπής για την Ανάπτυξη των Παιδοψυχιατρικών Υπηρεσιών. 
Μέλος της Επιτροπής για τον Αυτισμό του ΚΕΣΥ.
Μέλος της Επιτροπής (Παρατηρητήριο) για τα Δικαιώματα του Παιδιού. 
Μέλος του Δ. Σ. του ΚΑΤ. 
Μέλος του Δ.Σ. του «Σπηλιοπούλειου».
Μέλος του Δ.Σ. Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγείας και Ερευνών. 
Αντιπρόεδρος του Δ. Σ. της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου.
Δημοτικός Σύμβουλος στη Νέα Σμύρνη. 
Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με την «Αττική Γη» στις πρόσφατες νομαρχιακές εκλογές.

Επαγγελματική – επιστημονική δραστηριότητα.
Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1976. 
Έλαβε την ειδικότητα της Νευρολογίας – Ψυχιατρικής από το Αιγινήτειο Νοσοκομείο (1983) και την ειδικότητα της Παιδοψυχιατρικής από το Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Αθηνών «Αγία  Σοφία» (1988). Επίσης εκπαιδεύθηκε στη Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία και έλαβε τον τίτλο του Ψυχαναλυτή – Ψυχοθεραπευτή από την Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας (1996). Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (1998). Λέκτορας Παιδοψυχιατρικής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (1999). Επίκουρος Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής Ιατρικής Σχολής Αθηνών (2005). Μόνιμος Επίκουρος Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής Ιατρικής Σχολής Αθηνών (2010)
Μετεκπαιδεύθηκε στο Βασιλικό Κολλέγιο του Πανεπιστήμιου του Λονδίνου, Honorary fellow researcher, Institute of Psychiatry και Honorary Consultant Child and Adolescent Psychiatrist στο Michael Rutter Centre, Maudsley University Hospital (2009-2010)
Διδάσκει θέματα Παιδικής - Εφηβικής Ψυχιατρικής και Προληπτικής - Κοινοτικής Ψυχιατρικής σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές της Ιατρικής Σχολής, καθώς και σε ειδικευόμενους ιατρούς στην Παιδοψυχιατρική και την Ψυχιατρική.
Έχει μεγάλη συγγραφική επιστημονική δραστηριότητα (βιβλία, δημοσιεύσεις σε διεθνή κι ελληνικά περιοδικά και εγχειρίδια). 
Η ερευνητική του δραστηριότητα στρέφεται κυρίως στις ειδικές αναπτυξιακές διαταραχές της μάθησης, στην ψυχοπαθολογία της εφηβείας, στη κακοποίηση - παραμέληση των παιδιών, στη κοινοτική παιδοψυχιατρική, στην αγωγή υγείας σε θέματα ψυχικής υγείας σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, στα ζητήματα δημόσιας ψυχικής υγείας και στην ψυχανάλυση.
Είναι μέλος πολλών Ελληνικών και Διεθνών Επιστημονικών Εταιρειών.

Οικογενειακή κατάσταση
Είναι παντρεμένος από το 1979, με την Κωνσταντίνα Πετροπούλου, Ιατρό Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης, Συντονίστρια Διευθύντρια ΕΣΥ, πατέρας του Κωνσταντίνου, της Νεφέλης και παππούς της Άρτεμης.

Η Δόμνα Τσακλακίδου είναι ψυχίατρος και γνωσιακή ψυχοθεραπεύτρια, με μεταπτυχιακή εκπαίδευση στην «Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας» και εξειδίκευση στην «Διοίκηση και Κοινωνικό Σχεδιασμό στον Τομέα της Τοξικοεξάρτησης».

Είναι Διευθύντρια της Ψυχιατρικής Κλινικής & του Ψυχιατρικού Τομέα του Γ.Ν.Α. «Σισμανόγλειο» , Γενική Γραμματέας της ΕΨΕ, Γενική Γραμματέας της ΕΨΔΕ και Πρόεδρος του ITACA - Ελληνικό Τμήμα.

Εργάστηκε για πάνω από 10 έτη σε υψηλές θέσεις ευθύνης, με μεγάλη κλινική και θεραπευτική εμπειρία στον τομέα της ουσιοεξάρτησης, σε θεραπευτικές δομές της Ελλάδας (ΟΚΑΝΑ) και του Εξωτερικού (Κλινική Απεξάρτησης από το αλκοόλ στην Γερμανία).

Μετά από μία 5 έτη απασχόληση σε ποικίλες ψυχιατρικές δομές του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής- Δαφνί, ασκεί, από το 2009,  τα ψυχιατρικά της καθήκοντα στην Β΄ Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του ΠΓΝ «ΑΤΤΙΚΟΝ». Στο πλαίσιο της Κλινικής, δημιούργησε και διευθύνει την «Ειδική Μονάδα Αλκοολισμού και άλλων Εξαρτήσεων», η οποία απευθύνεται σε εξαρτημένα άτομα και παρέχει ψυχιατρικές και ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες εξωτερικής και εσωτερικής διαμονής.

Επιπλέον, για πάνω από 20ετία, καλύπτει, ως άμισθη επιστημονική συνεργάτιδα, τις ψυχιατρικές ανάγκες του Κέντρου Αιμορροφιλικών του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθήνας.

Η ακαδημαϊκή της δραστηριότητα συνοψίζεται στην ενεργό συμμετοχή της σε 10 εθνικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά πρωτόκολλα, καθώς επίσης σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, με πάνω από 100 επιστημονικές ανακοινώσεις, σε πάνω από 20 δημοσιεύσεις σε ελληνικά και διεθνή Επιστημονικά περιοδικά, και στην συγγραφή κεφαλαίων σε 5 Ψυχιατρικά Βιβλία, τα περισσότερα των οποίων αφορούν στο επιστημονικό πεδίο της ούσιοεξάρτησης και των εξαρτητικών συμπεριφορών. Το ίδιο αυτό επιστημονικό πεδίο, της ουσιοεξάρτησης, διδάσκει σε τακτική βάση, για πάνω από 15 έτη, σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς  φοιτητές κυρίως της Ιατρικής και της Ψυχολογίας, άλλα και σε λοιπούς επαγγελματίες υγείας του χώρου.

Σχετικά με διοικητική/οργανωτική δραστηριότητα, συμμετείχε στην Ομάδα Διοίκησης Έργου του ΟΚΑΝΑ, στην Επιτροπή Συντονισμού, Εποπτείας και Εκπαίδευσης Θεραπευτικών Προγραμμάτων του ΟΚΑΝΑ, ήταν εκλεγμένο μέλος του Επιστημονικού Συμβούλιο του νοσοκομείου ΨΝΑ, διετέλεσε μέλος της οργανωτικής και επιστημονικής επιτροπής περίπου 20  επιστημονικών συνεδρίων στην Ελλάδα, ενώ διατελεί μέλος 3 ιατρικών επιστημονικών εταιρειών, στις 2 εκ των οποίων ως εκλεγμένο μέλος ΔΣ (ITACA, ΕΨΔΕ).

Από το 2014 έως σήμερα, συνεργάζεται, ως ειδικός εμπειρογνώμων στον τομέα της μείωσης της ζήτησης των ναρκωτικών, με τον Εθνικό Συντονιστή για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών της Γενικής Γραμματείας του Πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας. Στο πλαίσιο αυτό διετέλεσε μέλος της ομάδας εμπειρογνωμόνων για θέματα ναρκωτικών της Ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2014.

Επιπλέον, ορίστηκε, με σχετική απόφαση του Υπουργού Υγείας  του 2014, μόνιμο μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην οριζόντια ομάδα για τα ναρκωτικά (Horizontal Drug Group) του Συμβουλίου της ΕΕ, ενώ από τον Ιούνιο 2015 έως Σεπτέμβριο 2016, στα πλαίσια της Οριζόντιας Ομάδας για τα Ναρκωτικά, συμμετείχε στην ειδική ομάδα ειδικών επιστημόνων «για την κατάχρηση και εξάρτηση από συνταγογραφούμενα φάρμακα».