Ψυχοπαίδης Γιάννης
Καραμανωλάκης Βαγγέλης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
25/05/2017
Διάρκεια
70:06
Εκδήλωση
Δώδεκα μαθήματα για τον ελληνικό 20ό αιώνα (Κύκλος Σεμιναρίων)
Χώρος
Εντευκτήριο της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού (ΕΜΝΕ – Μνήμων)
Διοργάνωση
Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ)
Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου (ΚΙΚΠΕ)
Κατηγορία
Ιστορία, Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
20ός αιώνας, ελληνικός 20ός αιώνας, τέχνη, εικαστικές τέχνες, πνευματικά ρεύματα, καλλιτεχνικά ρεύματα, νεωτερικότητα, ελληνικότητα, ρεαλισμός, δικτατορία 21ης Απριλίου 1967, μεταπολίτευση
Το σεμινάριο αυτό ολοκληρώνει τον κύκλο με τον γενικό τίτλο «Δώδεκα μαθήματα για τον ελληνικό 20ο αιώνα», που συνδιοργανώνουν τα Αρχεία Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και το Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου (ΚΙΚΠΕ). Ο κύκλος αυτός συνεχίζει την παράδοση ανάλογων θεματικών σεμιναρίων που έγιναν τα δύο τελευταία χρόνια.
Η τέχνη στον 20ό αιώνα
Ο ελληνικός 20ός αιώνας, σύντομος ή μακρύς υπήρξε ιδιαίτερα ταραγμένος. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, οι διαρκείς πολιτικές μεταβολές, οι κοινωνικές εξελίξεις, οι νέες ιδεολογίες, επηρέασαν τα πνευματικά και καλλιτεχνικά ρεύματα και διαμόρφωσαν καινούρια. Στο σεμινάριο θα επιχειρηθεί να γίνει μια συζήτηση γύρω από την νεοελληνική τέχνη τον 20ό αιώνα, τον ρόλο της και τη σχέση της με τις ιστορικές συνθήκες. Στο επίκεντρο του σεμιναρίου θα τεθούν ερωτήματα αναφορικά με μια σειρά από διλήμματα που καθόρισαν το χαρακτήρα της εικαστικής δημιουργίας στον 20ό αιώνα: παράδοση ή νεωτερικότητα, ελληνικότητα ή διεθνής χαρακτήρας, ρεαλισμός ή άλλες μορφές έκφρασης, με έμφαση στα χρόνια ιδιαίτερα της δικτατορίας και της Μεταπολίτευσης, όταν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες επιδρούν καθοριστικά στη διαμόρφωση νέων ρευμάτων και οπτικών
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1963-1968) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία του γερμανικού κράτους, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (1971-1976). Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της ομάδας "Νέοι Έλληνες ρεαλιστές" (1971- 1973) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΙ, Αθήνα 1974-1976). Ήταν επίσης μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας 10/9 του Μονάχου (1975). Υπήρξε προσκεκλημένος του καλλιτεχνικού προγράμματος του Δυτικού Βερολίνου DAAD (1977). Από το 1977 μέχρι και το 1986 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Από το 1986 μέχρι και το 1992 ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες. Το 1994 εκλέγεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές παρουσιάσεις του έργου του στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Δυτική και Ανατολική Γερμανία, στο Λουξεμβούργο, στην Ισπανία, στη Γιουγκοσλαβία, στη Ρουμανία, στην Ιρλανδία, στην Αλβανία, στην Κύπρο, στις ΗΠΑ, στη Σουηδία, στο Ισραήλ, στην Αγγλία, στην Ολλανδία, στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στην Ιταλία, στον Καναδά κ.λπ., σε ιδιωτικές γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία.
O Βαγγέλης Καραμανωλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Αποφοίτησε από τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και εργάστηκε στη δημοτική εκπαίδευση για μια πενταετία. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας (ΕΚΠΑ) και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην Αθήνα και στη Βιέννη. Το 2006 αναγορεύθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1996 εργάστηκε στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) έως το 2008, όταν εκλέχθηκε λέκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας (ΕΚΠΑ). Σήμερα είναι Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των ΑΣΚΙ. Υπήρξε για μια δεκαετία (1999-2009) συνεργάτης στην κριτική ιστορικών βιβλίων στην εφ. Ελευθεροτυπία. Εχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ σήμερα είναι καθηγητής Θεωρίας και Ιστορίας της Ιστοριογραφίας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Βιβλία: H συγκρότηση της ιστορικής επιστήμης και η διδασκαλία της Iστορίας στο Πανεπιστήμιο Aθηνών (1837-1932), Αθήνα 2006, Κώστας Γαβρόγλου, Β. Καραμανωλάκης, Χάιδω Μπάρκουλα, Το Πανεπιστήμιο Αθηνών και η ιστορία του 1837-1937, Ηράκλειο, 2014 και Το ανεπιθύμητο παρελθόν. Οι φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων στον 20ό αιώνα και η καταστροφή τους, Αθήνα 2019 (βραβείο Ακαδημίας Αθηνών). Έχει επιμεληθεί τόμους αναφορικά με την επτάχρονη δικτατορία (1967-1974), τις ιστορικές διαδρομές της ελληνικής νεολαίας στον 20ό αιώνα τις σχέσεις της ελληνικής με τη γαλλική ιστοριογραφία, τη δεκαετία του ‘40, τη σύντομη Μεταπολίτευση (1974-1975), την εννοιοδότηση των συλλογικών προσδιορισμών: Έλλην-Ρωμιός-Γραικός κ.ά.
