Η τέχνη της εισαγωγής και της μεταποίησης. Παρατηρήσεις για τις αντανακλάσεις της εθνικής στην καλλιτεχνική οικονομία της μεταπολίτευσης

Η εισήγηση αυτή έγινε κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου «Μεταπολίτευση: Από τη μετάβαση στη δημοκρατία στην οικονομική κρίση;» στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας "H κουλτούρα της Μεταπολίτευσης".

Υπάρχει μια αναλογία ανάμεσα στις κεντρικές επιλογές της μεταπολιτευτικής ελληνικής οικονομίας και στο πεδίο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Με την παρούσα ανακοίνωση, θα επιχειρηθεί μια χαρτογράφηση των επιλογών αυτών της μεταπολιτευτικής καλλιτεχνικής οικονομίας και η μελέτη των αποτυπώσεών τους σε καλλιτεχνικούς θεσμούς και πρακτικές. Τα ειδολογικά στεγανά στη μελέτη της τέχνης, ο προσανατολισμός της έρευνας στο πεδίο της ατομικής καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας, η έλλειψη οργανωμένης πολιτιστικής πολιτικής, η συμβολή διπλωματικών θεσμών όπως τα ξένα μορφωτικά ιδρύματα στη διαμόρφωση του πολιτιστικού τοπίου είναι ορισμένοι από τους λόγους που καθιστούν μία έρευνα που ενδιαφέρεται για το θεσμικό πλαίσιο και τα χρηματοδοτικά δίκτυα της τέχνης εξαιρετικά καίρια. Στην ανακοίνωση αυτή θα επιχειρήσω να προτείνω ορισμένες υποθέσεις εργασίας που συνοψίζονται στην πεποίθηση πως η κατά βάση εισαγωγική και μεταποιητική οικονομία της μεταπολίτευσης είχε αναλογίες τόσο στην κρατική όσο και στην ιδιωτική πολιτιστική πολιτική.
 

Τα παραδείγματά μου θα αντληθούν κυρίως από τις παραστατικές τέχνες. Θα ενδιαφερθώ ιδιαίτερα για το δίπολο που διαμορφώνεται ανάμεσα στους κρατικούς πολιτιστικούς θεσμούς (Φεστιβάλ Αθηνών, Κρατικά Θέατρα, Λυρική Σκηνή), και τα ελεύθερα θέατρα τέχνης, που ανθούν καθόλη την περίοδο της μεταπολίτευσης, το οποίο αντανακλά, στο πεδίο της υψηλής τέχνης, την ευρύτερη κοινωνική δυναμική μεταξύ κράτους και ιδιωτικής πρωτοβουλίας.