Φωτοπούλου Σταυρούλα - Βίλλυ
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
02/03/2018
Διάρκεια
15:27
Εκδήλωση
Θεσμικές Προσεγγίσεις σε εκφάνσεις του Νεότερου Υλικού Πολιτισμού
Χώρος
Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο
Διοργάνωση
Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς - ΥΠΠΟΑ
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
νεότερος υλικός πολιτισμός, θεσμική προσέγγιση, προστασία, 20ος αιώνας, Ελλάδα, 21ος αιώνας, άυλη πολιτιστική κληρονομιά, λαϊκή τέχνη, Σύμβαση για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων, βιώσιμη ανάπτυξη
Η Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς διοργάνωσε ημερίδα με θέμα: «Θεσμικές Προσεγγίσεις σε εκφάνσεις του Νεότερου Υλικού Πολιτισμού», που πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαρτίου 2018, στο Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο (κτήριο Παλαιάς Βουλής).
Στόχος της ημερίδας ήταν η ανάδειξη της θεσμικής προσέγγισης και προστασίας του νεότερου υλικού πολιτισμού στην Ελλάδα, από τις αρχές του 20ου αιώνα ως σήμερα.
Συμμετείχαν έγκριτοι ερευνητές από τον ακαδημαϊκό χώρο, καθώς και επιστημονικό προσωπικό του ΥΠΠΟΑ.
Η θεσμική προστασία του νεότερου υλικού πολιτισμού στον 21ο αιώνα και η Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά
Η Σύμβαση για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO, 2003) αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές διεθνώς συμβάσεις για την προστασία και διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η υιοθέτησή της επέφερε μια μείζονα επανεξέταση των κυρίαρχων ιδεών για το ρόλο και τη σημασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς στις σύγχρονες κοινωνίες και συμβάλλει στην ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων στη διαχείρισή της. Η έμφαση πλέον έχει μετακινηθεί κυρίως στις διαδικασίες παραγωγής νοήματος και πολιτισμικών αγαθών και όχι μόνο στα τελικά προϊόντα αυτών των διαδικασιών (δηλ. όχι πλέον αποκλειστικά στα μνημεία -κινητά και ακίνητα).
Η Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά είναι μια περιεκτική έννοια για όλες τις εκφράσεις του πολιτισμού, μέσα στις οποίες περιλαμβάνονται και τα υλικά τους αποτυπώματα, και αυτά που σε προηγούμενες περιόδους έχουν νοηματοδοτηθεί ως “λαϊκή τέχνη”.
Η εφαρμογή της Σύμβασης για την Άυλη Κληρονομιά συμβάλλει σε μια σημαντική στροφή στις Δημόσιες Πολιτικές Πολιτισμού, καθώς επιβάλλει τη συμμετοχική προσέγγιση στην Κληρονομιά. Τα Ευρετήρια της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς δεν είναι στατικά λήμματα σε λαογραφικές εγκυκλοπαίδειες, δεν είναι ακαδημαϊκές διατριβές. Είναι δυναμικά εργαλεία για τους ανθρώπους που ασκούν τα στοιχεία της άυλης κληρονομιάς, καθώς γράφονται από τους ίδιους και εμπεριέχουν τις δικές τους αντιλήψεις για ό,τι αυτοί θεωρούν ότι είναι στοιχείο της κληρονομιάς τους. Κυρίως όμως δίνουν τις δικές τους προοπτικές για το μέλλον τους και το μέλλον της κοινότητάς τους (μέτρα και σχέδια διαφύλαξης).
Η αξιακή αναπλαισίωση των πολιτισμικών εκφράσεων
Ανάδειξη της αξίας της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς σημαίνει επανεκτίμηση παραδόσεων και γνώσεων που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, ειδικά αυτών που συμβάλλουν στην αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων. Η αξία της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς συνίσταται στο ότι μπορεί να αποτελέσει παράγοντα βιώσιμης ανάπτυξης και πηγή νοηματοδότησης και ενέργειας για τις σύγχρονες κοινωνίες, στο βαθμό που την αντιμετωπίζουμε ζώσα παράδοση. Οι παλιές μορφές και τέχνες μπορούν να δώσουν το έναυσμα για δημιουργικές και καινοτομικές εφαρμογές.
Αν η ανάδειξη της αξίας των πολιτισμικών παραδόσεων που συνδέονται με την “ομαδική δημιουργία” (κατά τον κλασικό ορισμό της Λαογραφίας) σε μια προηγουμενη περίοδο απαιτούσε την αξιολόγησή τους ως έργων τέχνης, σήμερα απαιτεί την ανάδειξή τους ως παραδόσεων που συμβάλλουν στην αειφορική διαχείριση των φυσικών πόρων και των ανθρώπινων δυνατοτήτων.
Η Σταυρούλα –Βίλλυ Κ. Φωτοπούλου γεννήθηκε στην Καλαμάτα, και αποφοίτησε από το 1ο Γενικό Λύκειο της πόλης.
Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.
Εργάζεται από το 1996 στο Υπουργείο Πολιτισμού, όπου τοποθετήθηκε ως απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης.
Διαθέτει μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών στη Σύγχρονη Ιστορία (ΕΚΠΑ, 2008) και στην Κοινωνική Λαογραφία (ΕΚΠΑ, 2011).
Χειρίζεται άριστα την αγγλική γλώσσα και ικανοποιητικά τη γαλλική και την ισπανική.
Είναι Διευθύντρια Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς στη Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 2014. Έχει εκπροσωπήσει το Υπουργείο Πολιτισμού σε Διεθνείς Οργανισμούς (UNESCO, EE), αναφορικά με θέματα αρμοδιότητάς της.
