Θέμελης Πέτρος
Καμπάνης Γαβριήλ
Μπένος Σταύρος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
12/03/2019
Διάρκεια
01:20:56
Εκδήλωση
Κύκλος: «Η Τριλογία της Αθήνας: Ελευσίνα – Αθήνα – Λαύριο»
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Σωματείο "Διάζωμα"
Κατηγορία
Αρχαιολογία, Ιστορία
Ετικέτες
Τριλογία της Αθήνας, Ελευσίνα, Αθήνα, Λαύριο, Ελευσίνια Μυστήρια, θεά Δήμητρα, Περσεφόνη, Τελεστήριο, μύηση, μύστης, βιομηχανικό κέντρο
«H δική μου Ελευσίνα»
Πέτρος Θέμελης, τ. καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας, Αντιπρόεδρος του Σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ
«Η Ελευσίνα δεν είναι τόπος, είναι σώμα»
Γαβριήλ Καμπάνης, τ. αντιπρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού ΕΛΕΥΣΙΝΑ 2021
Στην Ελευσίνα μετατοπίζεται το ενδιαφέρον των ομιλητών που συμμετέχουν στην τρίτη διάλεξη του κύκλου ομιλιών «Η Τριλογία της Αθήνας» (Ιανουάριος-Ιούνιος 2019), οι οποίες πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του Μegaron Plus σε συνεργασία με το Σωματείο ΔΙΑΖΩΜΑ. Την Τρίτη 12 Μαρτίου, ο Πέτρος Θέμελης, τ. καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας και ο Γαβριήλ Καμπάνης, τ. αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού ΕΛΕΥΣΙΝΑ 2021, παρουσίασαν αντίστοιχα τις εισηγήσεις «Η δική μου Ελευσίνα» και «Η Ελευσίνα δεν είναι τόπος, είναι σώμα».
Προλόγισε ο πρόεδρος του ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ Σταύρος Μπένος, o οποίος είχε αναλάβει επίσης τον συντονισμό της συζήτησης.
«Η δική μου Ελευσίνα»
«Με την παρουσίασή μου επιθυμώ να μετατοπίσω το ενδιαφέρον από ένα περιγραφικό-αρχαιολογικό- ιστορικό σε ένα βιωματικό αφήγημα πέρα από τα στερεότυπα, ένα αφήγημα σχετικό με υποθετική μύησή μου στα Ελευσίνια Μυστήρια. Το λαμπρό ιερό τέμενος της Ελευσίνας ακτινοβολούσε σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας ως κέντρο λατρείας της πανάρχαιας θεάς της γονιμότητας, της Δήμητρας, καθώς και της κόρης της, νύφης του Πλούτωνα, άρχοντα του Κάτω Κόσμου, ένα τέμενος με κυρίαρχο στοιχείο το πανάρχαιο Τελεστήριο. Ο όλβος, η ευτυχία δηλαδή του μύστη δεν πήγαζε μόνο από τη χαρά της αιώνιας ζωής που τον περίμενε μετά θάνατο, αλλά και από τη γνώση της αλήθειας για τη ζωή, τον εαυτό του και τις θεότητες, γνώση που αποκτούσε όσο ζούσε χάρη στη μύησή του.» Π.Θ.
«Η Ελευσίνα δεν είναι τόπος, είναι σώμα»
«Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ
Τα χρόνια της κυριαρχίας της νέας θρησκείας ήταν χρόνια πόνου και καταστροφής. Ο κύκλος έκλεισε το δίσεκτο έτος 395 μ.Χ., με τον Αλάριχο που ολοκλήρωσε το έργο των άλλων.
ΕΡΗΜΩΣΗ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
Ακολούθησαν τα χρόνια της ερήμωσης και της σιωπής (6ος – 13ος αιώνας)
ΕΝΑ ΑΘΛΙΟ ΧΩΡΙΟΝ
Αλλά και αργότερα, στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν υπήρξα παρά ένα άθλιο χωριό, αποτελούμενο από 50 καλύβες.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Μέχρι που ήρθαν τα ευλογημένα χρόνια της επανάστασης, για να αρχίσω να παίζω και πάλι σημαντικό ρόλο, πρώτα και κύρια φιλοξενώντας το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη.
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ
Η σκουριά του χρόνου άρχισε σύντομα να απομακρύνεται απ’ τους νέους Ιεροφάντες μου, που άκουσαν πρόθυμοι τα σκιρτήματα μου. Είναι οι ανασκαφείς, αυτοί που άρχισαν να με αποκαλύπτουν.
ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ή Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Άρχισα να μεγαλώνω και πάλι έλκοντας ανθρώπους απ’ όλη την Ελλάδα και από πιο πέρα, μακριά, την Μικρά Ασία και τον Πόντο. Έδωσα καταφύγιο και δουλειά σε κάθε κατατρεγμένο και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Έγινα ένα μεγάλο βιομηχανικό κέντρο.
ΑΣΕΒΕΙΑ
Η χαρά μου δεν κράτησε πολύ. Δεν με σεβάστηκαν και άρχισαν να κακοποιούν το σώμα μου και να το σκεπάζουν με καπνούς και σκόνη.
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ
Όμως οι μύστες μου αποδείχθηκαν πολύ ικανοί. Άρχισαν να διαλαλούν τη σημαντικότητά μου και εξιστορούν τα πάθη που υφίσταμαι λόγω της απληστίας και της αδυναμίας των ανθρώπων να δουν λίγα μόνο χρόνια μετά.
Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Και αυτή μου η θυσία είχε αποτέλεσμα. Πλέον είμαι το μεγάλο στοίχημα. Αν σωθώ εγώ, θα σωθεί η ανθρωπότητα όλη». Γ.Κ.
Ο Πέτρος Θέμελης (1936-2023), γιος του λογοτέχνη Γιώργου Θέμελη, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1936. Ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Πήρε πτυχίο Iστορίας και Aρχαιολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και σε συνέχεια, το 1972, διδακτορικό δίπλωμα από το Aρχαιολογικό Iνστιτούτο του Πανεπιστημίου του Mονάχου με θέμα διατριβής “Frühgriechische Grabbauten” ("Πρώιμα Ελληνικά Ταφικά Μνημεία"), Zabern Verlag, Mainz 1976.
Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας προσελήφθη ως επιστημονικός βοηθός στην Aρχαιολογική Yπηρεσία του Nομού Θεσσαλονίκης και έλαβε μέρος σε ανασκαφές στη Δυτική Μακεδονία, κυρίως στην Πέλλα και το ανάκτορο της Bεργίνας ως επιστημονικός βοηθός των Εφόρων Αρχαιοτήτων Xαράλαμπου Mακαρόνα, Φώτη Πέτσα και Mανόλη Aνδρόνικου. Mεταξύ των ετών 1963 και 1980 υπηρέτησε ως Eπιμελητής και Έφορος Aρχαιοτήτων στις Aρχαιολογικές Περιφέρειες Hλείας-Μεσσηνίας, Αττικής, Εύβοιας, Φωκίδος-Λοκρίδος και Αιτωλοακαρνανίας, ενώ από το 1977 έως το 1980 διετέλεσε διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου των Δελφών. Πραγματοποίησε ανασκαφικές έρευνες σε όλες τις παραπάνω περιοχές όπου υπηρέτησε. Από το 1980 ως το 1984 ήταν προϊστάμενος της νεοσύστατης Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας για ολόκληρη την Ελλάδα με έδρα την Αθήνα.
Tο 1984 εξελέγη καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης στο Ρέθυμνο, όπου και δίδαξε ως το 2003. Την τριετία 1987-1989 υπήρξε Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου της Κρήτης και Πρόεδρος της Επιτροπής Ερευνών. Από το 1985 έως το 2003 διηύθυνε την Πανεπιστημιακή ανασκαφή στον Τομέα I της αρχαίας Ελεύθερνας στην Κρήτη. Tο 1986 η Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, όταν Γραμματέας της ήταν ο αείμνηστος Ακαδημαϊκός Γεώργιος Μυλωνάς, του ανέθεσε τη διεύθυνση των εργασιών της αρχαίας Μεσσήνης.
Ο Πέτρος Θέμελης είχε δημοσιεύσει δέκα μονογραφίες, διακόσιες πενήντα επιστημονικές πραγματείες, βιβλιοκρισίες, αρχαιολογικούς οδηγούς χώρων και μουσείων, εκθέσεις ανασκαφών, προλόγους εκδόσεων, άρθρα σε εγκυκλοπαίδειες και μεταφράσεις από τα Γερμανικά στα Ελληνικά. Επιφυλλίδες του με σχόλια για ποικίλα θέματα της επικαιρότητας δημοσιεύονταν τακτικά στον ημερήσιο αθηναϊκό και μεσσηνιακό τύπο, καθώς και σε άλλα έντυπα.
Ήταν μέλος επιστημονικών Εταιρειών της Ελλάδας και του Εξωτερικού και έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων από Δήμους, Κοινότητες, Σχολεία και άλλα Ιδρύματα. Είναι επίτιμος δημότης Μεσσήνης, Ανδρούσας και Καλαμάτας, ισόβιος Εταίρος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, αντεπιστέλλον μέλος του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας των Ηνωμένων Πολιτειών, μέλος της Εταιρείας Ευβοϊκών Μελετών, του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, της Eπιτροπής Συντήρησης Mνημείων Aκροπόλεως, του ICOM και ICOMOS, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών με έδρα το Salzburg της Αυστρίας, πρόεδρος της Εταιρείας Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Γ. Ψαροπούλου Νεότερης Κεραμικής. Υπήρξε τακτικό μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Το 2005 τιμήθηκε με τον χρυσό Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο για το διδακτικό, επιστημονικό και ανασκαφικό έργο του. Επίσης, τιμήθηκε με δύο ευρωπαϊκά βραβεία (Europa Nostra), το 2006 στη Μαδρίτη και το 2011 στο Άμστερνταμ. Το 2016 τιμήθηκε με τον ανώτερο χρυσό Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Το ίδιο έτος ανακηρύχθηκε Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Ο Γαβριήλ Καμπάνης έχει διατελέσει για πολλά χρόνια, είτε ως αντιδήμαρχος είτε ως πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Ελευσίνας, υπεύθυνος του Πολιτισμού της πόλης.
Από το 2006 έως το 2017 ήταν υπεύθυνος του Φεστιβάλ Αισχύλεια.
Με πρωτοβουλία του η Ελευσίνα διεκδίκησε και κατέκτησε τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021.
Υπήρξε αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΑΕ Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, από το οποίο παραιτήθηκε.
Σήμερα δραστηριοποιείται με την ομάδα ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ Ελευσίνας για να υλοποιηθεί το μεγάλο όραμα της πόλης που συντίθεται από τα τρία πρότζεκτ: Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, Ενοποίηση Ιστορικών Τοπόσημων και Τριλογία.
Ο Σταύρος Μπένος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1947 και είναι τοπογράφος-μηχανικός. Υπηρέτησε το δημόσιο βίο της χώρας ως: Δήμαρχος Καλαμάτας (1979-1990), Βουλευτής (Μεσσηνίας 1990-2004, Β΄ Αθήνας 2004-2007), Υφυπουργός Πολιτισμού στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και Υπουργός Πολιτισμού, Υπουργός Αιγαίου και Υφυπουργός Δημόσιας Διοίκησης στις κυβερνήσεις Κώστα Σημίτη. Οι σημαντικότεροι σταθμοί στη διαδρομή του στη δημόσια σφαίρα είναι: α) η ανασυγκρότηση της Καλαμάτας μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του Σεπτεμβρίου του 1986 που βραβεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πολεοδόμων (πρότυπη και ανθρωποκεντρική πολεοδομική ανάταξη της Καλαμάτας) και από την Europa Nostra (Διάσωση και ανάδειξη των μνημείων της πόλης), β) η ίδρυση και λειτουργία των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.) και γ) η ίδρυση και λειτουργία του σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ».