Φαναράς Στράτος
Παπανίκος Στέφανος
Πελεκανάκης Γιώργος
Κόνσολας Ιωάννης
Αυλώνας Νίκος
Δαμανάκη Μαρία
Παλιαλέξης Ηλίας
Πέτρου Νίκος
Μισεγιάννη Αναστασία
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
25/11/2024
Διάρκεια
02:16:27
Εκδήλωση
Ημερίδα «Climate Challenges»
Προστασία της Φύσης Lab
Διοργάνωση
Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης
Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης
Κατηγορία
Περιβάλλον
Ετικέτες
κλιματική κρίση, τουρισμός, πόλεις, εκπαίδευση, υπερτουρισμός, περιβάλλον, βιωσιμότητα, ΣΔΙΤ, χωροταξικός σχεδιασμός, ακραία καιρικά φαινόμενα, ενεργειακή αναβάθμιση κατοικιών, μεταφορές, προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, κλιματική εκπαίδευση, Οικολογικά Σχολεία, περιβαλλοντική εκπαίδευση
H Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ) διοργάνωσε την Ημερίδα «Climate Challenges», τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη. Η Ημερίδα ανέδειξε μια νέα οπτική σε 3 βασικούς πυλώνες – Τουρισμός, Πόλεις, Εκπαίδευση – στο πολυδιάστατο και επείγον θέμα της κλιματικής κρίσης.
Ξεκινώντας, ο Στράτος Φαναράς της METRON ANALYSIS, παρουσίασε πανελλαδική έρευνα για την Τουριστική Συμπεριφορά και τη Βιωσιμότητα, που διενήργησε η εταιρία για λογαριασμό της ΕΕΠΦ. Η έρευνα υπογράμμισε τη διττή στάση των Ελλήνων: παρότι τα οικονομικά κριτήρια επηρεάζουν τις επιλογές τους, δείχνουν αυξημένη ευαισθητοποίηση για το περιβάλλον και τις βιώσιμες πρακτικές. Η αναγνώριση των οικολογικών σημάτων, η ζήτηση για περισσότερη ενημέρωση και η προθυμία των νέων για υποστήριξη καταλυμάτων με περιβαλλοντική πιστοποίηση υποδηλώνουν τις προοπτικές για ανάπτυξη μιας περισσότερο περιβαλλοντικά υπεύθυνης τουριστικής, κουλτούρας στην Ελλάδα.
Την πρώτη θεματική «άνοιξε» ο Στέφανος Παπανίκος, ο οποίος για το ζήτημα του υπερτουρισμού, υποστήριξε ότι στην Ελλάδα παρατηρείται σε συγκεκριμένες περιοχές και χρονικές περιόδους. Επισήμανε ότι οι ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις υστερούν συγκριτικά με τον ανταγωνισμό, λόγω της απουσίας εξειδικευμένων τμημάτων, συγκεκριμένων ρόλων και καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού, παράγοντες που υποστηρίζουν τα συστήματα πιστοποίησης βιωσιμότητας στον Τουριστικό κλάδο. Τέλος, παρουσίασε πρωτοβουλίες όπως το πρόγραμμα “GReco Islands” και έργα σε νησιά όπως η Χάλκη και η Αστυπάλαια, που αποτελούν παραδείγματα για το πώς μπορεί να ενισχυθεί η βιωσιμότητα μέσα από καινοτομία και συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα.
Στο πρώτο πάνελ με θέμα «Επαναπροσδιορίζοντας το μέλλον του αειφόρου τουρισμού και των επιχειρήσεων στην Ελλάδα», ο Γιώργος Πελεκανάκης, ανέδειξε την ανάγκη για μακρόχρονο σχεδιασμό καθώς και για την προώθηση της χώρας ως βιώσιμου προορισμού, με την εφαρμογή υποχρεωτικών πιστοποιήσεων βιωσιμότητας που είναι βασικό κριτήριο επιλογής για τους tour operators και τον ξένο τουρισμό. Ο Ιωάννης Κόνσολας, αναφέρθηκε στην ανάγκη για κοινωνική συνοχή που καθιστά απαραίτητη τη συνεργασία μεταξύ τραπεζικού συστήματος, επιχειρήσεων και κοινωνίας των πολιτών. Όπως τόνισε, οι Τράπεζες μπορούν, μέσω στοχευμένων χρηματοδοτήσεων που εμπεριέχουν δείκτες ESG, να βοηθήσουν τις ελληνικές τουριστικές επιχειρήσεις να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της βιωσιμότητας. Ο Νίκος Αυλώνας, χαρακτήρισε τη χρήση του «μέτρου» ως κλειδί για τον βιώσιμο τουρισμό ώστε να διασφαλιστεί η ισορροπία μεταξύ φυσικού περιβάλλοντος και οικονομικής ανάπτυξης, τόνισε τη σημασία της σωστής εκπαίδευσης και ενημέρωσης των μικρομεσαίων επιχειρηματιών του κλάδου, υπογραμμίζοντας τον ρόλο των επιμελητηρίων, και πρότεινε την υποχρεωτικότητα των πιστοποιήσεων.
Στο σχολιασμό της η Μαρία Δαμανάκη, επεσήμανε τη βαρύτητα του τουριστικού κλάδου στην οικονομία της χώρας, με προβληματισμό για την εξέλιξή της σε μονοπαραγωγική, και στους κινδύνους που αυτό εγκυμονεί. Εξήγησε ότι η επένδυση σε υποδομές και στο περιβαλλοντικό κεφάλαιο είναι οικονομικά επωφελής και μπορεί να ενισχύσει τη βιωσιμότητα του τουριστικού προϊόντος. Τέλος, τόνισε την έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού στην Ελλάδα και κάλεσε για αυστηρότερη τήρηση των νόμων και εφαρμογή των εξαγγελιών. Παρά τις προκλήσεις, εξέφρασε αισιοδοξία, αναγνωρίζοντας τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική συνείδηση των νεότερων γενεών και τη δυνατότητα αλλαγής μέσω της συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ακολούθησε η δεύτερη θεματική, για τις Πόλεις, με παρουσίαση των Αδάμ Μαρκάκη και Αλέξανδρου Βλαβιανού, που μίλησαν για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές πόλεις, αλλά και τις καινοτόμες ιδέες που μπορούν να φέρουν ριζικές αλλαγές για τη βελτίωση της αστικής ζωής. Στο πλαίσιο της δραστηριότητάς τους ως «άγγελοι» επενδυτές, μίλησαν για τη σημασία της χρηματοδότησης και της ενίσχυσης των σωστών προσπαθειών, εφόσον υπάρξει κοινό αφήγημα και στρατηγική συνεργασία.
Στο δεύτερο πάνελ με θέμα «Γιατί ο κόσμος χρειάζεται δυναμικές πόλεις» με εστίαση σε θέματα βιωσιμότητας και ανθεκτικότητας των πόλεων, ο Νίκος Ανδρουλάκης, τόνισε την ανάγκη γενικού χωροταξικού σχεδιασμού, και υπογράμμισε τη σημασία υιοθέτησης φυσικών λύσεων, όπως τα πάρκα βροχής, που ενισχύουν την ανθεκτικότητα των πόλεων, και της ενίσχυσης των συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης για ακραία καιρικά φαινόμενα. Ακόμη, αναφέρθηκε σε καλά παραδείγματα, όπως η δράση «Ανάπλαση Πόλης» του Πράσινου Ταμείου και δήλωσε ότι η επίτευξη βιώσιμου μέλλοντος απαιτεί εθνική πολιτική και διακομματική συναίνεση. Ο Νίκος Χαραλαμπίδης, υπογράμμισε την ανάγκη για μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης των κτιρίων στις πόλεις όπως προκύπτει στη σύγκριση με την κατανάλωση σε άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις. Εξέφρασε την απογοήτευσή του για την αργή πρόοδο του προγράμματος «Εξοικονομώ» και τη μειωμένη αποτελεσματικότητά του σε σχέση με το στόχο. Επιπλέον, αναφέρθηκε στο βασικό θέμα της έλλειψης σχεδιασμού σε υποδομές, όπως στις δημόσιες μεταφορές. Ο Νίκος Ξυλούρης, μίλησε για τις πρωτοβουλίες της Περιφέρειας Κρήτης, όπως η μελέτη για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και η λειτουργία μονάδων παραγωγής ενέργειας από βιοαέριο, για τη σημασία της τοπικής παραγωγής και κατανάλωσης για τη μείωση του μεταφορικού κόστους, καθώς και για τη διαχείριση του νερού με την αξιοποίηση τεχνολογιών όπως ο τριτοβάθμιος καθαρισμός, που μπορεί να υποστηρίξει τη βιώσιμη άρδευση.
Στη θεματική για την Εκπαίδευση, η Δαρεία Νεφέλη Βουρδουμπά, παρουσίασε τη Σύμπραξη για την Πράσινη Εκπαίδευση της UNESCO, που έχει στόχο την ενσωμάτωση της κλιματικής εκπαίδευσης σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα και την πιστοποίηση του 50% των σχολείων ως “πράσινων” μέχρι το 2030. Όπως ανέφερε, το Πρόγραμμα “Οικολογικά Σχολεία” του FEE, που υλοποιείται ήδη σε 99 χώρες και στην Ελλάδα από την ΕΕΠΦ, αναγνωρίζεται ως καίριο εργαλείο για την επίτευξη των στόχων της UNESCO, καθώς πληροί το 90% των απαιτούμενων κριτηρίων.
Στο τρίτο πάνελ με θέμα «Τι σημαίνει το Πρασίνισμα της Εκπαίδευσης», η Στεριανή Ματσιώρη ανέδειξε τη σημαντική πρόοδο που έχει σημειώσει η τριτοβάθμια εκπαίδευση προς την κατεύθυνση της αειφορίας, με την ενσωμάτωση πράσινων προγραμμάτων σπουδών και τη μείωση του οικολογικού τους αποτυπώματος. Ακόμη, αναφέρθηκε στις σημαντικές προσπάθειες των εκπαιδευτικών, που με τη στήριξη προγραμμάτων ολιστικής προσέγγισης όπως είναι τα Οικολογικά Σχολεία, εμπνέουν υπευθυνότητα στους μαθητές και δημιουργούν συνέργειες μεταξύ σχολείων και τοπικής κοινωνίας. Η Στέλλα Αποστολάκη υπογράμμισε τη σημασία της επιστημονικής έρευνας και της διάδοσης της ορθής επιστημονικής γνώσης, και αναφέρθηκε στο παράδειγμα εκπαιδευτικού ιδρύματος στην Ελλάδα το οποίο, χρησιμοποιώντας ολιστική προσέγγιση σε θέματα βιωσιμότητας, πρωτοστατεί στην πράσινη εκπαίδευση μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ερευνητικών δράσεων και συνεργασιών, ενώ επενδύει σε βιώσιμες υποδομές και έχει λάβει διεθνείς διακρίσεις.
Η Μαρία Δημοπούλου, έθεσε ως προτεραιότητα την ενεργοποίηση των υφιστάμενων δομών περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, που περιλαμβάνουν 56 Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης με υπεύθυνους σε κάθε νομό της χώρας και χαρακτήρισε τη σημερινή συγκυρία ως «χρυσή ευκαιρία» χάρη σε πρωτοβουλίες όπως το Κλιματικό Σύμφωνο της Αθήνας και οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για ενεργειακή αναβάθμιση σχολείων. Ο Νίκος Ράπτης, υπογράμμισε την ανάγκη μιας ευρύτερης προσέγγισης για την περιβαλλοντική εκπαίδευση, πέρα από το σχολείο, εμπλέκοντας θεσμούς, πόλεις, ΜΜΕ, κοινωνικά δίκτυα και οικογένειες. Όπως είπε, οι περιβαλλοντικές πολιτικές πρέπει να είναι δίκαιες και να λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές ανισότητες.
Η ημερίδα ολοκληρώθηκε με σχολιασμό του Νίκου Πέτρου, Προέδρου της ΕΕΠΦ και Αντιπροέδρου του Ιδρύματος για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (Foundation for Environmental Education - FEE), ο οποίος κατέδειξε τις ελλείψεις στον κεντρικό σχεδιασμό και τη διοικητική αποτελεσματικότητα, παρά την ύπαρξη επιστημονικά εφικτών λύσεων. Αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινότητα. Επισήμανε τις αντιφατικές πολιτικές, όπως οι επιδοτήσεις στα ορυκτά καύσιμα, που υπονομεύουν τις προσπάθειες για ενεργειακή μετάβαση και τόνισε τη σημασία των COP, παρά τις αδυναμίες τους, ως φόρουμ διαλόγου και πίεσης. Ολοκλήρωσε την τοποθέτησή του με έμφαση στην κρισιμότητα του χρόνου, επισημαίνοντας «Now is better than New and Time more important than Tech» και προέτρεψε στην επείγουσα κινητοποίηση όλων των μερών και των πολιτών.
Τις συζητήσεις συντόνισαν ο Ηλίας Παλιαλέξης, δημοσιογράφος στο ΑΠΕ ΜΠΕ βραβευμένος με ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ 2019 για το περιβαλλοντικό δημοσιογραφικό του έργο, και η Ιωάννα Καρδάρα, δημοσιογράφος στο ΑΠΕ ΜΠΕ, με πολυετή εμπειρία στην κάλυψη θεμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.
Η ημερίδα υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση και του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη.
Ο Στράτος Φαναράς είναι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Metron Analysis S.A..
Υπήρξε Υπεύθυνος εκπαιδευτικών προγραμμάτων στον τομέα πληροφορικής του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης, Στατιστικός Αναλυτής στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία και παρείχε διδασκαλία στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο σε θέματα θεωρίας των Πιθανοτήτων και Στατιστικής στο πλαίσιο της εκπόνησης της διδακτορικής του διατριβής με θέμα Probability Logic & Expert Systems η οποία όμως δεν ολοκληρώθηκε γιατί αφιερώθηκε στην έρευνα αγοράς. Είναι απόφοιτος του Μαθηματικού τμήματος του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με ειδίκευση στην ανάλυση δεδομένων (Μaster από το Middlesex University) και τις τεχνικές δειγματοληψίας (Παν/μιο Southampton), στη Μ. Βρετανία. Είναι μέλος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας, της ESOMAR και του WAPOR.
Σήμερα θεωρείται από τους εγκυρότερους πολιτικούς – κοινωνικούς αναλυτές στην Ελλάδα, με σημείο αιχμής την παροχή στρατηγικών κατευθύνσεων και τη δευτερογενή ανάλυση δεδομένων.
Άλλες δραστηριότητές του είναι η παρουσίαση αποτελεσμάτων προεκλογικών και μετεκλογικών ερευνών, η τακτική αρθρογραφία στον ημερήσιο τύπο, ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια και εκπαιδευτικό έργο σε θέματα έρευνας και στατιστικής ανάλυσης (όπως Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, ΕΚΔΔ, ΙΝΕ).
Είναι συνεργάτης του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ-1.
Υπήρξε σύμβουλος έρευνας και εκλογικής στρατηγικής κομμάτων σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Ο Νίκος Αυλώνας είναι Πρόεδρος & Ιδρυτής του Κέντρου Αειφορίας (CSE), Επισκέπτης Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Καθηγητής (adjunct) στο University of Illinois.
Η Μαρία Δαμανάκη γεννήθηκε στην Κρήτη και αποφοίτησε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) με το τίτλο του χημικού μηχανικού και με άριστη επίδοση. Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων με θέμα τα ευρωπαϊκά ζητήματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εκπαίδευση και τα δικαιώματα των γυναικών. Έχοντας υπηρετήσει ως μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου για περισσότερα από 25 χρόνια, αποτελεί σπουδαία προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Από το 2010 έως το 2014 διετέλεσε Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τη διάρκεια της θητείας της, ο πληθυσμός των ψαριών επανήλθε σε πιο φυσιολογικά επίπεδα, ενώ η συνέχιση των προσπαθειών της στο χώρο της αλιευτικής πολιτικής μπορεί να οδηγήσει σε 15 εκατομμύρια περισσότερα ψάρια στη θάλασσα, 30% περισσότερες θέσεις εργασίας και περισσότερα από 2 εκατ. δολάρια επιπλέον εισοδήματος. Εισήγαγε και εφάρμοσε την ατζέντα της Γαλάζιας Ανάπτυξης, η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στόχος της ατζέντας ήταν η δημιουργία 1,6 εκατ. νέων θέσεων εργασίας και εισοδήματος 750 εκατ. δολαρίων έως το 2020 σε τομείς όπως ο παράκτιος τουρισμός, η θαλάσσια βιοτεχνολογία και η ενέργεια. Στη συνέχεια, η Μαρία Δαμανάκη διετέλεσε Παγκόσμια Διευθύνουσα Σύμβουλος του οργανισμού The Nature Conservancy, αρμόδια για τους Ωκεανούς, όπου ηγήθηκε μιας διεθνούς ομάδας με στόχο την αλλαγή στη διαχείριση των ωκεανών παγκοσμίως. Είναι μέλος της Επιτροπής Φίλων του Ωκεανού του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στο Oxford Martin School Ocean Programme του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, του Centre of Ocean Solutions (Πανεπιστήμιο Stanford) και του Monaco Ocean Foundation.
Από το 1986 μέχρι το 1990 διετέλεσε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και από το 1991 έως το 1993 χρημάτισε πρόεδρος του πολιτικού κόμματος ''Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου''. Κατά την διάρκεια των σπουδών της στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η Μαρία Δαμανάκη έλαβε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών ενάντια στο ελληνικό δικτατορικό καθεστώς (1970-1974) αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο. Ως συνέπεια φυλακίστηκε το διάστημα που μεσολάβησε από την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 έως και την πτώση του καθεστώτος το 1974. Έχει εκλεγεί δύο φορές μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων (1994-2000).
Ο Νίκος Πέτρου, Πρόεδρος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, είναι ένας γνωστός φυσιοδίφης, φωτογράφος της φύσης και συγγραφέας για θέματα φύσης και βιοποικιλότητας κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Μέχρι σήμερα έχει γράψει 15 βιβλία και είναι τακτικός ομιλητής σε συνέδρια, σεμινάρια και συμπόσια τόσο για τις ομορφιές, όσο και για τα προβλήματα της διαχείρισης της φύσης στην Ελλάδα και αλλού.
Σήμερα είναι Αντιπρόεδρος του διεθνούς Ιδρύματος για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (Foundation for Environmental Education - FEE) και υπεύθυνος για τα ευρωπαϊκά και διεθνή έργα και προγράμματα που υλοποιεί η ΕΕΠΦ.
Η Αναστασία Μισεγιάννη είναι Καθηγήτρια Περιβαλλοντικών Σπουδών στο Deree – Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος. Είναι κάτοχος πτυχίου Χημείας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μεταπτυχιακού τίτλου DEA από το Πανεπιστήμιο Paris 7, και διδακτορικού από το Πανεπιστήμιο του Marburg σε Βιοχημεία/Μοριακή Βιολογία, ενώ έχει παρακολουθήσει και μεταπτυχιακά μαθήματα σε Οικολογία και Διαχείριση Βιοποικιλότητας. Έχει αναπτύξει και διδάξει μεγάλο αριθμό προπτυχιακών μαθημάτων, με έμφαση σε χημεία και περιβαλλοντική επιστήμη και συνεισέφερε σημαντικά στη δημιουργία των προπτυχιακών προγραμμάτων Περιβαλλοντικών Σπουδών (2010) και Βιοϊατρικών Επιστημών (2019) στο Deree - Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος. Υπήρξε συντονίστρια του προγράμματος Περιβαλλοντικών Σπουδών του Deree την περίοδο 2010-2020 και επικεφαλής του Τμήματος Επιστημών και Μαθηματικών του Deree από το 2014 ως το 2020. Έχει συμβάλλει σε προσπάθειες και πρωτοβουλίες για την προώθηση της βιωσιμότητας στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος. Τα τρέχοντα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης κι εκπαίδευσης, βιωσιμότητας στην ανώτατη εκπαίδευση, καινοτόμων στρατηγικών διδασκαλίας και μάθησης σε κλάδους STEM, με έμφαση στην ενεργητική και βιωματική μάθηση, θέματα Μεσογειακής βιοποικιλότητας, καθώς και περιβαλλοντικής υγείας. Είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Θεματικού Δικτύου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης «Οι Πράσινες Γωνιές της Γειτονιάς μου», που συντονίζει η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης.