Τσακρής Αθανάσιος
Κόκκινος Διονύσιος
Σολωμού Αιμίλιος
Ψαρούδα - Μπενάκη Άννα
Μεταξάς Αναστάσιος Ιωάννης
Λεοντσίνης Γεώργιος
Κουρκουμέλης Νίκος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
21/10/2019
Διάρκεια
01:26:05
Εκδήλωση
Εκδηλώσεις Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών Πανεπιστημίου Αθηνών
Χώρος
Πανεπιστήμιο Αθηνών (Κεντρικό κτήριο) & Στοά του Βιβλίου
Διοργάνωση
Σώμα Ομοτίμων Καθηγητών Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Κατηγορία
Ιστορία
Ετικέτες
Ιωάννης Καποδίστριας, Πολιτική, διπλωματία, ελληνικό κράτος, εκπαίδευση, δικαιοσύνη, Επτάνησα, Ιόνιο πέλαγος, Μεγάλες Δυνάμεις, πολιτική δράση, κοινωνική δράση, Κυβερνήτης του Ελληνικού Κράτους, Ρωσία, ρωσική διπλωματία, Ενωμένα Κράτη των Ιονίων Νήσων, δημόσια παιδεία, δημόσια εκπαίδευση, πρωτοβάθμια εκπαίδευση, δευτεροβάθμια εκπαίδευση, Κεντρικό Σχολείο, Αίγινα, επαγγελματική εκπαίδευση, τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση
Το Σώμα Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ στο πλαίσιο της διοργάνωσης ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ πραγματοποίησε εκδήλωση με θέμα «Ιωάννης Καποδίστριας (1776-1831), ο διπλωμάτης, ο πολιτικός, ο πρώτος κυβερνήτης του ελληνικού κράτους» στις 21 Οκτωβρίου 2019.
Η εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμούς από τον Αντιπρύτανη Διοικητικών Υποθέσεων του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Καθηγητή Αθανάσιο Τσακρή, τον Πρόεδρο του Σ.Ο.Κ.Π.Α. και Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ομοτίμων Καθηγητών, Ομότιμο Καθηγητή ΕΚΠΑ, Διονύσιο Κόκκινο και τον Καθηγητή της Ιστορίας της Εκπαίδευσης και Διευθυντή της Έδρας UNESCO του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Αιμίλιο Σολωμού.
1ο μέρος
Τη συζήτηση συντόνισε η Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών, Ομότιμη Καθηγήτρια Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
«Η αξιακή νομιμοποίηση της πολιτικής ιδεολογίας του Ιωάννου Καποδίστρια (Κεντρομόλες και φυγοκεντρικές στρατηγικές επιλογές)», ομιλητής ο Επίτιμος Καθηγητής Αναστάσιος Ιωάννης Δ. Μεταξάς, Τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Διεπιστημονικής Ακαδημίας.
«Πολιτική, διπλωματική και κοινωνική δράση του Ιωάννη Καποδίστρια στα Επτάνησα (1797-1808)», ομιλητής ο Ομότιμος Καθηγητής του ΕΚΠΑ, Γεώργιος Ν. Λεοντσίνης.
«Ο Ιωάννης Α.-Μ. κόμης Καποδίστριας ως διπλωμάτης (1809-1827)», ομιλητής ο υποστράτηγος ε.α., Δρ. Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Νίκος Κουρκουμέλης.
Ακολουθούν οι περιλήψεις των ομιλιών του 1ου μέρους της εκδήλωσης:
Η αξιακή νομιμοποίηση της πολιτικής ιδεολογίας του Ιωάννου Καποδίστρια (Κεντρομόλες και φυγοκεντρικές στρατηγικές επιλογές)
Σε δυο απολογιστικά κείμενα του Ιωάννη Καποδίστρια στα οποία φαινομενικά παρατίθενται μόνο γεγονότα, ανιχνεύονται ιδιαίτερες κρίσιμες παρατηρήσεις. Εκτιμήσεις και εντυπώσεις πάνω στα συμβάντα.
Υπάρχουν κρίσεις που αν υπαχθούν σε υπάλληλες αναλυτικές κατηγορίες νομίζω ότι συνθέτουν ένα σύγχρονο εγχειρίδιο χάραξης και άσκησης διεθνούς πολιτικής. Όσο όμως πραγματολογική και να είναι η προσέγγιση αυτή υπακούει σε μια σειρά από υπερκείμενες δικαιοπολιτικές αρχές.
(Σημείωμα του ομιλητή)
Πολιτική, διπλωματική και κοινωνική δράση του Ιωάννη Καποδίστρια στα Επτάνησα (1797-1808)
Με το κείμενό μου αυτό επιχειρώ να αναδείξω την πολιτική, τη διπλωματική και την κοινωνική δράση του Ιωάννη Καποδίστρια στα νησιά του Ιονίου (Επτάνησα) κατά την περίοδο περίπου 1797-1808, μια περίοδο που ήταν καθοριστική για το πολιτικό τους μέλλον. Το 1797 σημειώνεται ως έτος που σημαδεύει την πολιτική σταδιοδρομία του Καποδίστρια, καθώς τότε σε ηλικία 21 ετών επέστρεψε στην Κέρκυρα από τις σπουδές του στο εξωτερικό και άρχισε έκτοτε να δραστηριοποιείται ενεργά στα πολιτικά πράγματα της Επτανήσου, ενώ το έτος 1808, ύστερα από πειστική γι’ αυτόν πρόσκληση του επικεφαλής του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, κόμη Νικολάου Πέτροβιτς Ρουμιάντσεφ (Nikolaj Petrovic Rumjancev), αποδέχθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο διπλωματικό σώμα της Ρωσίας. Κατά την κρίσιμη περίοδο της ιστορίας των νησιών του Ιονίου (1797-1808) αναδείχθηκαν οι πολιτικές και οι διπλωματικές του ικανότητες, οι οποίες και τού αναγνωρίσθηκαν από το διεθνές και το ελληνικό πολιτικό περιβάλλον της εποχής. Γι’ αυτό και η αξιοποίησή του έκτοτε (1808 και εξής) από φιλικά προσκείμενες προς τους Έλληνες Μ. Δυνάμεις της Ευρώπης απέβη ιδιαιτέρως καρποφόρα και αποτελεσματική για τα Επτάνησα, τον Ελληνισμό και την Ευρώπη γενικότερα.
Ενισχύοντας πολλαπλά την πολιτική, την πολιτειακή και την κοινωνική ζωή των Επτανήσων ο Ιωάννης Καποδίστριας πρωτοπορεί σε πολλά επίπεδα της πολιτικής και της κοινωνικής του δράσης, θεμελιώνοντας ουσιαστικά στα Επτάνησα ένα οργανωμένο εθνικά και πολιτισμικά κράτος, όπως γενικότερα από τις αρχές του 19ου αιώνα συγκροτούνται τα έθνη-κράτη στην Ευρώπη. Το ενδιαφέρον του, ωστόσο για τα Επτάνησα και την Ελλάδα γενικότερα, παραμένει αμείωτο και για όσο χρονικό διάστημα δραστηριοποιείται στο εξωτερικό (1809-1827), μέχρι δηλαδή την εκλογή του ως πρώτου Κυβερνήτη του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους.
(Σημείωμα του ομιλητή)
Ο Ιωάννης Α.-Μ. κόμης Καποδίστριας ως διπλωμάτης (1809-1827)
Ο Ιωάννης Α.-Μ. κόμης Καποδίστριας (Κέρκυρα, 10/21 Φεβρουαρίου 1776 – Ναύπλιο, 27 Σεπτεμβρίου / 9 Οκτωβρίου 1831), υπηρέτησε την ρωσική διπλωματία «χωρίς ούτε μια φορά να ξεχάσει ότι γεννήθηκε Έλληνας» από τον Μάιο του 1809, που προσεκλήθη από τον Υπουργό Εξωτερικών κόμη Rumyentzev έως τον Ιούνιο του 1827, που ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος Α΄ του επέτρεψε να αποδεχθεί την επιλογή του από την Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας ως Κυβερνήτη της Ελλάδος (14 Απριλίου 1827).
Εκκινώντας από τον βαθμό του Κρατικού Συμβούλου του Υπουργείου Εξωτερικών, ως υπεράριθμος διπλωματικός ακόλουθος στην ρωσική πρεσβεία της Βιέννης (Αύγουστος 1811), κατόρθωσε να επιβληθεί στο αυτοκρατορικό περιβάλλον το 1815 ως Γραμματέας επί των Εξωτερικών Υποθέσεων του Τσάρου (ο οποίος άφησε κενή την θέση του Υπουργού Εξωτερικών), αξίωμα που του έδινε το δικαίωμα να ενεργεί ως κύριος σύμβουλός του.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διευθυντής του διπλωματικού γραφείου των Διοικητών της Στρατιάς του Δούναβη ναυάρχου Chichagov και στρατηγού Barclay de Tolly χειρίστηκε με επιτυχία τις υποθέσεις, διορθώνοντας λάθη της πολιτικής των προκατόχων του και προτείνοντας διάβημα για την σωτηρία των Σέρβων επαναστατών. Με αυτά προκάλεσε το ενδιαφέρον του Τσάρου πριν την μάχη της Λειψίας (16-19 Οκτωβρίου 1813), με αποτέλεσμα να προαχθεί σε «εν ενεργεία κρατικό σύμβουλο».
Εντυπωσιασμένος ο Τσάρος από την προσωπικότητα του Καποδίστρια του ανέθεσε μυστική αποστολή στην Ελβετία, (στην οποία μετείχε ως αυστριακός εκπρόσωπος ο βαρόνος Lebzeltern) για να προσεταιριστεί την φιλικά προσκείμενη προς την Γαλλία ομοσπονδιακή κυβέρνηση ώστε να εξασφαλισθεί η ουδετερότητα και η ανεξαρτησία της. Παρ’ όλες τις προσπάθειες των Αυστριακών ο Καποδίστριας έφερε εις πέρας την αποστολή του, αναβαθμίζοντας εκ νέου τη θέση του.
Έλαβε μέρος στο Συνέδριο της Βιέννης, ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας και στα τέλη του 1814 διορίστηκε αντιπρόσωπος της Ρωσίας στις επίσημες συνεδριάσεις «των πέντε μεγάλων δυνάμεων». Με αυτήν την ιδιότητα συμμετείχε στην σύνταξη της πράξης του συνεδρίου τον Μάιο του 1815.
Μετά τη μάχη του Waterloo, ο Καποδίστριας εκπροσώπησε την Ρωσία στην συνδιάσκεψη στο Παρίσι, επιτυγχάνοντας με την Συνθήκη της 5ης Νοεμβρίου 1815 την ακεραιότητα της Γαλλίας και την ίδρυση του προστατευόμενου από τους Βρετανούς κράτους Ελλήνων «Ενωμένα Κράτη των Ιονίων Νήσων», το οποίο θα λειτουργούσε με σύνταγμα, εκλεγμένη κυβέρνηση ένοπλες δυνάμεις και σημαία.
Ακολούθως ως γραμματέας επί των Εξωτερικών Υποθέσεων συμμετείχε στα συνέδρια του Aachen (1818), Carlsbad (διάσκεψη, 1819), Troppau (1820) και του Laibach (1821). Κατά τη διάρκεια του δεύτερου εξερράγη η επανάσταση του Υψηλάντη στις Ηγεμονίες, με αποτέλεσμα ο αμφίθυμος Αλέξανδρος, να πάψει να εμπιστεύεται τον Καποδίστρια και τελικά να τον απομακρύνει, παραχωρώντας του άδεια για λόγους υγείας.
Τον Αύγουστο 1822 ο Καποδίστριας παραιτήθηκε και αναχώρησε από την Πετρούπολη στις 19, για να εγκατασταθεί στη Γενεύη, διατηρώντας την ιδιότητα του Ρώσου διπλωμάτη.
Ο Αθανάσιος Τσακρής είναι Αντιπρύτανης Διοικητικών Υποθέσεων, Καθηγητής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στην Ιατρική Μικροβιολογία στο North Middlesex Hospital και στο Central Public Health Laboratory, στο Λονδίνο. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα στην Κλινική Μικροβιολογία από το London School of Hygiene and Tropical Medicine στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Είναι Fellow Ιατρικής Μικροβιολογίας και Ιολογίας στο Royal College of Pathologists (FRCPath) στο Λονδίνο. Έχει υπηρετήσει ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Division of Infectious Diseases, Department of Medicine, Beth Israel Deaconess Medical Center, Harvard Medical School, Boston, MA.
Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τους μηχανισμούς αντιμικροβιακής αντοχής στα gram-αρνητικά βακτήρια, την ανάπτυξη διαγνωστικών μεθόδων διερεύνησης καρβαπενεμασών, την επιδημιολογική επιτήρηση των λοιμώξεων και την ανάλυση μοριακών μηχανισμών αντοχής.
Είναι συγγραφέας περισσότερων από 280 πλήρων δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, αξιολογητής ερευνητικών προγραμμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε πολλούς άλλους διεθνείς οργανισμούς και Editor ή μέλος συντακτικών επιτροπών σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
Ο Διονύσιος Κόκκινος είναι Ομότιμος Καθηγητής Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Πρόεδρος του Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ομοτίμων Καθηγητών.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοέμβριος 1957-1963. Πτυχίο με Αριστα (93/8)
ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Ειδικότης Παθολογία: Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, Αθήνα, Δεκ. 1963 – Ιούνιος 1967
Ειδικότης Καρδιολογία: Baylor University, Houston, Texas, Ιούλιος 1967 – Ιούνιος 1968
Βραχεία μετεκπαίδευση: British Heart Institute, London, Ιούνιος 1967
Επιμελητής Καρδιολογία: St. Luke’s Hospital, Texas Heart Institute, Houston, Texas, Ιούλιος 1968 – Οκτ. 1970
Ειδικός Ερευνητής: St. Luke’s Hospital, Texas Heart Institute, Ιούνιος – Αύγουστος 1981, Ιούνιος 1982, Οκτ-Νοέμβριος 1982, Ιούλιος-Αύγουστος και Οκτώβριος 1983
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ
Επιμελητής Καρδ. Κλινική: Νοσοκομείο Βασ Παύλος, Αθήνα, Νοέμβριος 1970 – Μάρτιος 1973
Διευθυντής Καρδ. Κλινικής: Κρατικό Νοσοκομείο Κορίνθου, Κόρινθος, Μάρτιος 1973, Απρίλιος 1974
Επιστημονικός Συνεργάτης: Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, 2α Πανεπιστημιακή Προπαιδευτική Παθολογική Κλινική, Μάιος 1974 – Οκτώβριος 1975
Επιμελητής Καρδ. Κλινική: Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, Αθήνα, Νοέμβριος 1975- Μάιος 1978, Αθήνα
Διευθυντής Καρδ. Κλινικής: Τζάνειο Νομαρχιακό Νοσοκομείο Πειραιώς, Μάιος 1978 – Ιούλιος 15, 1993
Διευθυντής Α’ Καρδ. Κλινικής Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο: Αθήνα, Απρίλιος 1993
Αναπληρωτής Καθηγητής: Πανεπιστήμιο Αθηνών, 21 Ιανουαρίου 1992, Ορκωμοσία 23 Φεβρουαρίου 1993
Τακτικός Καθηγητής: Πανεπιστήμιο Αθηνών, Εκλογή: Σεπτέμβριος 1998
Ομότιμος Καθηγητής: Αύγουστος 2005
Συντονιστής Καρδιολογικού Τομέως: Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, Αθήνα,1993 έως Φεβρουάριο 2007
Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας: Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, Αθήνα, Αύγουστο 2004 έως Φεβρουάριο 2007
ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ – ΤΙΜΗΤΙΚΟΙ ΤΙΤΛΟΙ
• Qualifying Examination – Internal Medicine – American Board of Internal Medicine, Οκτ. 20, 1970
• Physician’s Recognition Award, AMA Ιούλιος 1969
• Diplomate of the Amercan Board of Internal Medicine, subspecialty of Cardiovascular Disease, Νοέμβριος 1983
• Επίτιμο Μέλος Καρδιολογικής Εταιρείας Κύπρου
Ο Αιμίλιος Σολωμού είναι Καθηγητής της Ιστορίας της Εκπαίδευσης και Διευθυντής της Έδρας UNESCO του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Cardiff από όπου απέκτησε τον τίτλο B.A. (Hons) και έκαμε μεταπτυχιακές σπουδές στη Μεθοδολογία και Διδασκαλία της Ιστορίας. Είναι Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Middlesex. Εργάστηκε στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας (1969-2000) ως Καθηγητής, Συντονιστής του Τμήματος Ιστορίας, Βοηθός Διευθυντής και Αναπληρωτής Διευθυντής. Υπηρέτησε ως Campus Director στο Intercollege (2000-2007) και ως Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Διδάσκει αντικείμενα της ειδικότητας του στα Τμήματα Διεθνών Σχέσεων και Παιδαγωγικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια όπου εστιάζονται στους τομείς της Διδασκαλίας της Ιστορίας, της Ιστοριογραφίας και της Ιστορίας της Κύπρου. Είναι μέλος σε επιστημονικές εταιρείες της Κύπρου, της Ελλάδας και διαφόρων άλλων χωρών διεθνώς.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στη Γερμανία. στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου του Φράιμπουργκ. Η Νομική Σχολή της Βόννης την ανακήρυξε το 1961 διδάκτορα του Ποινικού Δικαίου. Το 1962 ανέλαβε βοηθός τη; Β' έδρας Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1971 εξελέγη υφηγήτρια του Ποινικού Δικαίου, εν συνεχεία έλαβε εντολή διδασκαλίας, το 1979 έγινε έκτακτη Καθηγήτρια και το 1986 Καθηγήτρια Α' Βαθμίδας του Ποινικού Δικαίου του ιδίου Πανεπιστημίου. Δικηγόρος Αθηνών επί ποινικών υποθέσεων (1962-2008).
Εισήλθε στην πολιτική το 1981 ως βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ. και παρέμεινε βουλευτής Α' Αθηνών, εκλεγόμενη συνεχώς έως το Σεπτέμβριο 2009. Διετέλεσε Αναπλ. Υπουργός Παιδείας (1989), Υπουργός Πολιτισμού (1990-92), Υπουργός Δικαιοσύνης (1992-93) και Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων (2004-2007). Υπήρξε εισηγήτρια σημαντικών νομοσχεδίων και είχε ενεργό συμμετοχή στις Αναθεωρήσεις του Συντάγματος. Ως Πρόεδρος της Βουλής προώθησε σημαντικά την κοινοβουλευτική συνεργασία με κοινοβούλια της Ε.Ε., της Ασίας, της Αφρικής, της Ν. Αμερικής (Χιλή) και με τον απόδημο Ελληνισμό. Έχει συνεργασθεί με Διεθνείς Οργανισμούς, εκπροσώπησε το Ελληνικό Κοινοβούλιο κατά τη σύνταξη του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μετείχε στις εργασίες της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Διευθύνει από το 1976 το περιοδικό "ΠΟΙΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ", για τις Ποινικές Επιστήμες και τη δικαστηριακή πρακτική στην Ελλάδα, συμβάλλοντας η ίδια με άρθρα και σχόλια στην προσέγγιση ποινικής θεωρίας και πράξης. Έχει συγγράψει πολυάριθμα βιβλία, άρθρα κλπ. Ποινικού Δικαίου και Ποινικής Δικονομίας και πολιτικά κείμενα. και σχόλια στη νομολογία και έχει κάνει εισηγήσεις σε διεθνή συνέδρια.
Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2010.
Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο Αναστάσιος Ιωάννης Μεταξάς ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια ερευνητικά με τις παράδρομες θεωρήσεις της πολιτικής ζωής και έχει αποτυπώσει σε δημοσιεύματα και βιβλία τα αποτελέσματα των ερευνητικών του διαδρομών. Εξακολουθεί, άλλωστε, να διδάσκει στην διατμηματική μεταπτυχιακή κατεύθυνση Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών το μάθημα: «Τέχνη και Εξουσία».
Ο Αναστάσιος Ιωάννης Μεταξάς σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στo Πανεπιστήμιο Αθηνών και στo Aix-en-Provence. (Πτυχία και μεταπτυχιακά διπλώματα). Είναι κάτοχος δυο διδακτορικών διπλωμάτων (Αθήνα, με βαθμό Άριστα και Aix-en-Provence, Doctorat d’Etat με βαθμό Άριστα –Très bien et éloges). Για την εργασία του στην ανάλυση συστημάτων τού απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας της Προβηγκίας και το Βραβείο της Σχόλης Νομικών Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστήμιου της Aix-en-Provence.
Διετέλεσε Προσκεκλημένος Καθηγητής της “École Doctorale” του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου, του Πανεπιστήμιου της Βουδαπέστης και του Πανεπιστήμιου της Aix-en-Provence, Κοσμήτορας (κατ’ ανάθεση) της Νομικής Σχολής, Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, Διευθυντής του Τομέα Πολιτικής Ανάλυσης και Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Ιδρυτής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Πολιτικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών μέχρι πρόσφατα. Σήμερα είναι Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ιδίου Εργαστηρίου.
Από το 1976 μέχρι το 1986 αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην κατοχύρωση του γνωστικού αντικειμένου της Πολιτικής Επιστήμης στην Νομική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών, προτείνοντας και επιτυγχάνοντας την ίδρυση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης.
Είναι Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Διεπιστημονικής Ακαδημίας.
Μετά από μια μακρόχρονη πανεπιστημιακή και ερευνητική καριέρα, ο Αναστάσιος Ιωάννης Μεταξάς διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. της ΑΜΚΕ της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης και μέλος του Δ.Σ. του ίδιου ιδρύματος. Είναι μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ιδρύματος ‘Θεμιστοκλής και Δημήτρης Τσάτσος’.
Παράλληλα, συνεργάσθηκε ως τακτικός επιφυλλιδογράφος με ‘Το Βήμα’ και την ‘Καθημερινή’ καθώς και ως υπεύθυνος ύλης της στήλης ‘Επί του θέματος’ στην εφημερίδα ‘Ο Κόσμος του Επενδυτή’.
Ανάμεσα στα πολλά δημοσιεύματα και βιβλία του, ξεχωρίζουν τα: Τέχνη και Εξουσία, Η υφαρπαγή των μορφών: από την πολιτική ομιλία του κλασικισμού, Η ρητορική των ερειπίων, Υπαινικτικά πορτρέτα, Η ανεπαίσθητη απεικόνιση του κύρους, Η παράκαμψη της φήμης, Μεταθέσεις εξουσίας στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, Η πολιτική ευθύνη του διανοούμενου λόγου, Θρησκειοποίηση της πολιτικής και φοβική κοινωνία. Προς δημοσίευση είναι δυο βιβλία: Η διεθνής ευθύνη των πολιτικών κομμάτων και Προς μια παράδρομη προσέγγιση της πολιτικής διαδικασίας.
Ο Γεώργιος Λεοντσίνης είναι Ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας. Έχει διδάξει επί πολλά χρόνια στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Παν/μίου, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Παν/μίου Θεσσαλίας, στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στο Χαροκόπειο Παν/μιο και, ως Επισκέπτης Καθηγητής, σε πανεπιστήμια της Κύπρου, της Μάλτας, της Αλβανίας, της Αυστραλίας, της Κίνας και της Νορβηγίας.
Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στα Κύθηρα και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου έλαβε διαδοχικά τα πτυχία των Τμημάτων Κλασικής Φιλολογίας και Ιστορίας-Αρχαιολογίας. Ολοκλήρωσε, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία (University of East Anglia, School of Modern Languages and European History), που οδήγησαν στην απόκτηση διδακτορικού διπλώματος (Ph.D.) στη Νεότερη Ελληνική και στην Ευρωπαϊκή Ιστορία. Η διατριβή του The Island of Kythera: A Social History, 1700-1863 έχει εκδοθεί στην αγγλική γλώσσα από το Σαριπόλειο Ίδρυμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πραγματοποίησε στην περιοχή της νεότερης ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας μεταδιδακτορική έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (University of London, Holloway and Bedford New College, Department of History) με την ιδιότητα του Επισκέπτη Ερευνητή (Visiting Scholar).
Έχει διοργανώσει διεθνή και πανελλήνια επιστημονικά συνέδρια και έχει συμμετάσχει αντιστοίχως με ανακοινώσεις σε συνέδρια και σεμινάρια. Έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα περισσότερες από 100 επιστημονικές μελέτες σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους. Έχει δημοσιεύσει δεκαπέντε (15) βιβλία σχετικά με θέματα νεότερης ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας και διδακτικής της ιστορίας και έχει επιμεληθεί δώδεκα (12) τόμους διεθνών και πανελληνίων πρακτικών συνεδρίων. Το έτος 2012, σε επιστημονική εκδήλωση, που οργανώθηκε προς τιμήν του από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, τού επιδόθηκε αφιερωματικός τόμος με τίτλο Ιστορίας Μέριμνα από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη και Πρόεδρος σήμερα της Εταιρείας Θεωρίας, Έρευνας και Διδακτικής της Ιστορίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Κ. ΚΟΥΡΚΟΥΜΕΛΗΣ, Υποστράτηγος εα (του Κοινού Σώματος των Ε.Δ. Νομικών Συμβούλων-Στρατολογίας). Μέγας Άρχων Χαρτοφύλαξ του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.
Απόφοιτος της Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων, της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου και της Σχολής Εθνικής Αμύνης.
Διδάκτωρ Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού ΙΟΝΙΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ.
Δίδαξε Ιστορία στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και το ελληνικό τμήμα του Centre d'Etudes Diplomatiques et Stratégiques (CEDS).
Συνεργάστηκε σε μεταπτυχιακά προγράμματα με τα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων, Ιόνιο, Γιοχάνεσμπουργκ και τη Σχολή Εθνικής Αμύνης.
Εξέδωσε μελετήματα (αυτοτελώς και σε συλλογικά έργα) για την ιστορία του Ιόνιου χώρου, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στα κρίσιμα χρόνια από την κατάργηση της βενετικής διοίκησης (1797) έως την Ένωση των Ιονίων με την Ελλάδα (1864).
