Παρουσίαση της έκδοσης «Ιστορία της Μουσικής στη Νεώτερη Ελλάδα»

Ο Νίκος Τσούχλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής και διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με παράλληλες μουσικές σπουδές στο Εθνικό Ωδείο (πιάνο) και την Ecole Normale de Musique του Παρισιού (θεωρητικά της μουσικής), μαθήτευσε κοντά στον αρχιμουσικό Sergiu Celibidache και, από το 1989, δραστηριοποιείται ως αρχιμουσικός στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ξεκίνησε ως βοηθός του Μ. Χατζιδάκι στην Ορχήστρα των Χρωμάτων, ενώ έκτοτε έχει συνεργαστεί με τις περισσότερες ελληνικές ορχήστρες, καθώς και με πολλά συγκροτήματα και καλλιτεχνικούς οργανισμούς του εξωτερικού. Από το 1991 διετέλεσε διευθυντής καλλιτεχνικού προγραμματισμού και αργότερα, ως το 2012, καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Από το 2013 υπηρετεί το Μουσικό και Δραματικό Σύλλογο «Ωδείον Αθηνών – 1871» ως πρόεδρος του ΔΣ, ενώ είναι καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Για το συγγραφικό του έργο πάνω σε ζητήματα μουσικής ερμηνείας έχει διακριθεί από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών (2011), ενώ για τις ποικίλες δραστηριότητές του στο χώρο του πολιτισμού του έχει απονεμηθεί από το γαλλικό κράτος η διάκριση Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres.

Η Στέλλα Κούρμπανα γεννήθηκε στην Αθήνα το Νοέμβριο του 1976. Πολύ μικρή ξεκίνησε μαθήματα χορού και αργότερα πιάνου. Το 1999 αποφοίτησε από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου σπούδασε ιστορία και θεωρία του θεάτρου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της εργάστηκε στο Αρχείο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1998-9) και συνεργάστηκε με τον χορό περιοδικό Εν Χορώ. Το 2002 αποφοίτησε από το διατμηματικό μεταπτυχιακό του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με κατεύθυνση Θεατρολογίας-Μουσικολογίας. Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με θέμα: Όψεις του Βαγκνερισμού στον ελληνικό 19ο αιώνα. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για τη μουσική, την όπερα, το θέατρο και τη λογοτεχνία στη σύγχρονη Ελλάδα και είναι αρχισυντάκτρια του περιοδικού Νέος Μουσικός Ελληνομνήμων που εκδίδει το Κέντρο Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί ως εκδότρια και μεταφράστρια βιβλίων από τα γαλλικά και τα ιταλικά. Από το Σεπτέμβριο του 2013 είναι Έφορος του Αρχείου του Ωδείου Αθηνών. Είναι Διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών.

Ο Χάρης Ξανθουδάκης (1950-2023) γεννήθηκε στον Πειραιά το 1950. Σπούδασε σύνθεση και ηλεκτρονική μουσική στην Αθήνα και στο Παρίσι με τον Γ.Α. Παπαϊωάννου, τον Μ. Αδάμη και τον Ι. Ξενάκη. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μεταπτυχιακός απόφοιτος και διδάκτωρ μουσικής του πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris-1), ασχολήθηκε με τη σύνθεση, τη μουσικολογική έρευνα και τη διδασκαλία. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων, μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής και της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, καθώς και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Συνθετών Ηλεκτρονικής Μουσικής (CIME / UNESCO). Υπήρξε καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Διετέλεσε αντιπρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου, Κοσμήτορας της Σχολής Μουσικής και Οπτικοακουστικών Τεχνών καθώς και μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ανώτατων Μουσικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΑΕC). Ήταν Ομότιμος Καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου, Γραμματέας του Δ.Σ. του Ωδείου Αθηνών και Διευθυντής του ΚΕΤΩΑ (Κέντρο Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών).

Έργα του έχουν παιχτεί σε πολυάριθμες συναυλίες και φεστιβάλ σ’ ολόκληρο τον κόσμο, από τις Η.Π.Α. και την Κούβα ως το Βιετνάμ και την Ιαπωνία.

Γεννήθηκε το 1961 και, μετά τις εγκύκλιες σπουδές στην Ευαγγελική Σχολή Ν. Σμύρνης, σπούδασε Νομικά (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης) και Μουσικολογία στη Βασιλεία και την Κέρκυρα. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή πάνω στη µουσική ιστοριογραφία της Ars nova στο Ιόνιο Πανεπιστήµιο υπό την επίβλεψη της Irmgard Lerch-Καλαβρυτινού. Διετέλεσε Υπεύθυνος Προσκτήσεων στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη» από το 1995 έως το 2003. Από το 2003 διδάσκει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει διδάξει θέµατα ιστορίας της µουσικής και ανάλυσης στο Ιόνιο Πανεπιστήµιο, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, το Ωδείο Φίλιππος Νάκας και τη Schola Cantorum της Βασιλείας.

Έχει μεταφράσει τις Γλώσσες της τέχνης του Nelson Goodman, το Φανταστικό μουσείο των μουσικών έργων της Lydia Goehr, κείµενα του Ρierre Boulez (Σύγχρονη Μουσική Σκέψη), του Ulrich Michels (Άτλας της Μουσικής), καθώς και το κεφάλαιο περί µουσικής στην ελληνική συνοπτική έκδοση της Δεκαδικής Ταξινόµησης Dewey (Εθνικό Κέντρο Τεκµηρίωσης), ενώ έχει δημοσιεύσει σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και εκδόσεις. Συµµετείχε στην επιστηµονική οµάδα για την ανακατασκευή της αρχαίας υδραύλεως (Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών).Έχει συµµετάσχει µε ανακοινώσεις σε συνέδρια στην Αθήνα, την Οξφόρδη και τη Βιένη.

Είναι διευθυντής της επιστηµονικής επιθεώρησης «Μουσικός Λόγος» και της σειράς «Μνηµεία Νεοελληνικής Μουσικής», καθώς και του διαρκούς Σεµιναρίου για την Αρχαία Ελληνική και Ρωµαϊκή Μουσική, που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο πλαίσιο της Θερινής Μουσικής Ακαδηµίας του Τµήµατος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστηµίου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε γενικότερα θέματα ανάλυσης και αισθητικής, αλλά και σε ζητήματα ιδεολογίας της Νέας Ελληνικής Μουσικής. 

Ο Κώστας Καρδάμης αποφοίτησε από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου το 2000. Το 2002 ως υπότροφος του «Ιδρύματος Παναγιώτη και Έφης Μιχελή» έλαβε τον τίτλο του Master of Advanced Musical Studies από το Royal Holloway University of London. Το 2006 απέκτησε διδακτορικό τίτλο από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

Έχει συνεργαστεί με τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς και συμμετέχει σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια, δημοσιεύοντας παράλληλα μελέτες σχετικές με την ιστορία της Νεοελληνικής Μουσικής, ιδιαίτερα αυτής του 18ου και 19ου αιώνα, και του μουσικού θεάτρου.

Στα ερευνητικά ενδιαφέροντα του συμπεριλαμβάνεται, επίσης, η μουσική για πνευστά όργανα και η διάδραση μουσικής, κοινωνίας και πολιτικής. Είναι Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με γνωστικό αντικείμενο της Ιστορία της Νεοελληνικής Μουσικής.

Είναι μέλος του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του ιδίου τμήματος, της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Μουσικός Λόγος και της ελληνικής επιτροπής του RILM, καθώς και γενικός επιμελητής της σειράς Μνημεία Νεοελληνικής Μουσικής. Από το 2003 έχει αναλάβει την επιμέλεια του Αρχείου και του Μουσείου της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας.

O Nίκος Ε. Καραπιδάκης γεννήθηκε το 1955 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Αρχειονομία - Παλαιογραφία στην Ecole Nationale des Chartes. Εργάσθηκε ως αρχειονόμος από το 1982 στο Ιστορικό Αρχείο Κέρκυρας, στα Γενικά Αρχεία της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη συνέχεια, από το 1989 έως το 1993, ως διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους. Διετέλεσε Πρόεδρος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους από το 2010 έως το 2020. Από το 1990 διδάσκει μεσαιωνική ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Στο συγγραφικό του έργο ασχολείται με την ιστορία των θεσμών, των κοινωνικών ομάδων και την ιστοριογραφία του Μεσαίωνα και της Ενετοκρατίας.

Ο Ιωσήφ Παπαδάτος (γεν. 1960) είναι συνθέτης και καθηγητής σύνθεσης στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Τμήματος και, επίσης, Αντιπρύτανης του Ιδρύματος.

Σπούδασε στην Ελλάδα με τους Α. Καρμπόνε, Α. Καποδίστρια και Γ. Ιωαννίδη. Συνέχισε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Ντύσελντορφ της Γερμανίας με τον Γκ. Μπέκερ και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα αλγοριθμικής σύνθεσης με τον Κλ. Μπάρλοου και βυζαντινής μουσικής με τον Δ. Τερζάκη. Αργότερα ολοκλήρωσε τον δεύτερο κύκλο σπουδών του κοντά στον συνθέτη Χανς-Ούλριχ Χούμπερτ στην Κολωνία.

Έχει γράψει περισσότερες από 100 συνθέσεις: τέσσερις συμφωνίες και άλλα έργα συμφωνικής μουσικής, μουσικής δωματίου, φωνητικά έργα, συνθέσεις για σόλο όργανα, ηλεκτρονικής μουσικής, μία μονόπρακτη όπερα, ένα πολύτεχνο έργο αφιερωμένο στη μνήμη του Γιάννη Χρήστου, καθώς και μουσική για το θέατρο και το Αρχαίο Δράμα. Τα έργα του έχουν εκτελεστεί και παρουσιαστεί ραδιοφωνικά στην Eλλάδα και στο εξωτερικό και έχει δεχθεί πολυάριθμες παραγγελίες και αναθέσεις.

Έχει δώσει πολλές διαλέξεις και σεμινάρια με θέματα, που αφορούν την σύγχρονη μουσική δημιουργία, έχει συμμετάσχει σε σχετικές ημερίδες και συνέδρια και έχει διδάξει στην ωδειακή εκπαίδευση. Tου έχουν απονεμηθεί πολλές υποτροφίες και έχει βραβευθεί κατ’ επανάληψη σε σημαντικούς διεθνείς διαγωνισμούς σύνθεσης.

Έχει συνεργαστεί με το Γ΄ Πρόγραμμα της Eλληνικής Pαδιοφωνίας ως παραγωγός μουσικών εκπομπών. Έχει συμμετάσχει ως μέλος κριτικών επιτροπών σε σημαντικούς ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς σύνθεσης. Πρόσφατα εξελέγη πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.

Ο Βύρων Φιδετζής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε στο Κρατικό της Ωδείο. Ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές στο Μουσικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης με τα διπλώματα σολίστ βιολοντσέλου και διεύθυνσης ορχήστρας. Στις συναυλίες του ως σολίστ και ως μαέστρος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ευρώπη, Ασία, Αμερική, Β. Αφρική) προβάλλει ιδιαίτερα τη νεοελληνική δημιουργία. Η δισκογραφία του σε βινύλια (LP) και δίσκους ακτίνας (CD), περιλαμβάνει πάνω από 100 τίτλους με τις εταιρείες LYRA, NAXOS, BIS, MELISM, SUBWAYS. Ενδεικτικά αναφέρονται: οι 3 συμφωνίες, τα συμφωνικά ποιήματα και 2 όπερες του Μ. Καλομοίρη, 3 συμφωνίες και τα ορατόρια του Π. Πετρίδη, 5 όπερες του Σ. Σαμάρα, 2 όπερες του Π. Καρρέρ, σειρά έργων του Ν. Σκαλκώτα, μεταξύ των οποίων οι 36 Ελληνικοί χοροί, καθώς και πλειάδα έργων συνθετών όπως οι Θ. Αντωνίου, Γ. Αξιώτης, Δ. Δραγατάκης, Α. Ευαγγελάτος, Β. Καλαφάτης, Π. Κούκος, Δ. Λαυράγκας, Δ. Λιάλιος, Ν. Χ. Μάντζαρος, Δ. Μητρόπουλος, Χ. Ξανθουδάκης, Γ.Α. Παπαϊωάννου, Αιμ. Ριάδης κ.ά. Έχει ενορχηστρώσει σειρά έργων, μεταξύ των οποίων τις όπερες Μάρκος Μπότσαρης και Fior di Maria (Μαριάνθη) του Π. Καρρέρ και Tigra, Lionella, και Medje του Σ. Σαμάρα. Υπήρξε μόνιμος αρχιμουσικός της ΕΛΣ και της ΚΟΑ, επικεφαλής σε ορχήστρες της Ρωσίας (Αικατερίνμπουργκ) και της Βουλγαρίας (Πάζαρτζικ) και καλλιτεχνικός υπεύθυνος της ΣΟ του Δήμου Θεσσαλονίκης. Καλλιτεχνικός Διευθυντής της ΚΟΑ την περίοδο 2004-2011 και από το 2016 Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Φιλαρμόνιας Αθηνών. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών καθώς και στο Ιόνιο, του οποίου υπήρξε επί σειρά ετών μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου του. Διετέλεσε Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής των Μουσικών Σχολείων (1994-2005). Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής (2000 και Μέγα Βραβείο Μουσικής 2016), το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (2018), το Ωδείον Αθηνών (2022), καθώς και από άλλους φορείς. Εξελέγη επίτιμο μέλος της Ενώσεως Ελλήνων Μουσουργών (1986). Το 2010 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών.