Ξανθουδάκης Χάρης
Ιασωνίδου Λαρίσα
Κουρμπανά Στέλλα
Ορέσκιν Βαλέριος
Παναγιώτου Δέσποινα
Ισμαγκίλοβ Βαλέριος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
05/11/2021
Διάρκεια
01:45:40
Εκδήλωση
Καποδιστριακές Συναντήσεις
Χώρος
Ωδείο Αθηνών
Διοργάνωση
Ωδείο Αθηνών
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
Ιωάννης Καποδίστριας, Πόρος, Ελλάδα, Ρωσία, Ελληνική Επανάσταση, 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, 150 χρόνια από την ίδρυση του Ωδείου Αθηνών, μουσική παιδεία, ρωσική τετράφωνη εκκλησιαστική μουσική, Αθανάσιος Αβραμιάδης, Αλέξανδρος Κατακουζηνός, Ωδείο Αθηνών, Θεμιστοκλής Πολυκράτης, Louis-Albert Bourgault-Ducoudray, δημοτική μουσική, εκκλησιαστική μουσική, Aleksandr Glazunov
Οι «Καποδιστριακές Συναντήσεις», ως θεσμός, ξεκίνησαν στο νησί του Πόρου το καλοκαίρι του 2018 με την ευκαιρία του εορτασμού των 190 χρόνων από την αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας από τη Ρωσία. Η αναγνώριση είχε λάβει χώρα στις 17 Σεπτεμβρίου του 1828, όταν στην Κυβερνητική Οικία, στον Πόρο, ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος διπλωμάτης Μάρκος Βούλγαρης παρέδωσε στον Ιωάννη Καποδίστρια τα Διαπιστευτήρια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Λίγες μέρες νωρίτερα, με την πρωτοβουλία του Κυβερνήτη, οι εκπρόσωποι των τριών Μεγάλων δυνάμεων, Ρωσίας, Αγγλίας και Γαλλίας είχαν υπογράψει Συνθήκη με την οποία καθορίζονται τα πρώτα σύνορα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Αυτά και πολλά άλλα σημαντικά γεγονότα έχει δρομολογήσει ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας στον Πόρο τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης του. Το 2021 αποτελεί έτος διπλής επετείου για το Ωδείο Αθηνών: 200 χρόνια από την Έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και 150 χρόνια από την ίδρυσή του. Το πρόγραμμα της συναυλίας επιχειρεί να αναδείξει τις αμφίδρομες μουσικές σχέσεις που διέπουν τις δύο χώρες μέσα από την διπλή αυτή επέτειο.
Λαρίσα Ιασωνίδου
Ο Καποδίστριας και η μουσική παιδεία της νέας Ελλάδας
Στις 27 Μαρτίου 1827, ύστερα από απόφαση της Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας ο Ιωάννης Καποδίστριας εξελέγη κυβερνήτης της Ελλάδας. Ένα από τα πρώτα μελήματα του πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας ήταν η παιδεία της χώρας. Ο Καποδίστριας πίστευε πως η μουσική αποτελεί ουσιώδες μέρος της γενικότερης παιδείας και για τούτο έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μουσική παιδεία του νέου κράτους, που μόλις θα άρχιζε να διαμορφώνεται. Πριν ακόμη έρθει στην Ελλάδα για να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα, φρόντισε ώστε να μορφώσει Έλληνα διδάσκαλο μουσικής. Επιμελήθηκε ο ίδιος προσωπικά τις σπουδές του Αθανάσιου Αβραμιάδη στη ρωσική τετράφωνη εκκλησιαστική μουσική στο παρεκκλήσιο της Αγίας Πετρούπολης κοντά στον Fyodor Petrovich Lvov (1766 – 1836). Όταν ο Αβραμιάδης επέστρεψε στην Ελλάδα, ανέλαβε τα μαθήματα μουσικής στα Σχολεία της Αίγινας που είχε ιδρύσει ο Καποδίστριας, το Κεντρικό Σχολείο και το Ορφανοτροφείο. Εκεί, το μικρό διάστημα της παραμονής του ως διδασκάλου (1830-1832), ο Αβραμιάδης πρόλαβε να διδάξει στους μικρούς μαθητές έργα εκκλησιαστικής μουσικής «κατὰ τὸν Ῥωσσικὸν τρόπον» (όπως σημείωνε δημοσίευμα της εφημερίδας Ἀθηνᾶ το 1831).
Η ρωσική μουσική και το Ωδείον Αθηνών
Την προσπάθεια του Καποδίστρια για την εισαγωγή της ρωσικής τετράφωνης εκκλησιαστικής μουσικής στον ελληνικό χώρο ακολούθησε μισόν αιώνα αργότερα και ο πρώτος διευθυντής του Ωδείου Αθηνών, Αλέξανδρος Κατακουζηνός (1824-1892), ο οποίος είχε ζήσει χρόνια στην Οδησσό και είχε εισαγάγει στην εκεί ελληνική εκκλησία την τετραφωνία. Ο Κατακουζηνός, ηγετική μορφή της μουσικής παιδείας στην Ελλάδα κατά τα τέλη του 19ου αιώνα, προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στο πρώτο μουσικοεκπαιδευτικό ίδρυμα της πρωτεύουσας για είκοσι περίπου χρόνια, ως διευθυντής (Έφορος) και ως διδάσκαλος. Όντας και διευθυντής της χορωδίας του ανακτορικού παρεκκλησίου της Αθήνας, είχε συνθέσει πλήθος εκκλησιαστικών έργων κατά τον ρωσικό τρόπο. Ένας από τους σημαντικότερους μαθητές του στο Ωδείο, υπήρξε ο Θεμιστοκλής Πολυκράτης (1863-1926) ο οποίος θεωρείται σήμερα ο παραγωγικότερος συνθέτης πολυφωνικής εκκλησιαστικής μουσικής στον τόπο μας.
Στην ιστορία των 150 χρόνων της λειτουργίας του Ωδείου Αθηνών δεν ήταν λίγοι οι καθηγητές που είχαν σπουδάσει στη Ρωσία, όπως ο σημαντικός παιδαγωγός Δημήτριος Μαρής (1905-1964) με σπουδές στο Ωδείο του Κιέβου, ο Γεράσιμος Κουντούρης, συνθέτης και μουσικός συνοδός (μεταξύ άλλων και της Μαρίας Κάλλας) ή ο Μανώλης Καλομοίρης (1883-1962), ο οποίος, κατά τα χρόνια της διαμονής του στο Χάρκοβο (1906-1910), είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την Εθνική Σχολή της Ρωσίας, που αποτέλεσε πρότυπο για την Ελληνική Εθνική Σχολή, που ο ίδιος οραματίστηκε. Αντιστοίχως, δεν ήταν λίγοι οι Ρώσοι που μετοίκησαν στην Ελλάδα και εργάστηκαν στο Ωδείο, όπως ο Αριστοτέλης Κουντούρωφ, ο Ιβάν Μπούτνικωφ, ή ο ρωσικής μουσικής παιδείας Βόλντεμαρ Φρήμαν κ.ά. Ιδιαίτερη περίπτωση στην ανάδειξη των ελληνορωσικών σχέσεων στη μουσική αποτελεί ο Βασίλης Καλαφάτης (1869-1942), ο Έλληνας μαθητής του Nikolai Rimsky-Korsakov και μετέπειτα δάσκαλος του ο Igor Stravinsky (το διάστημα 1902-1904 ο Στραβίνσκυ έκανε ιδιαίτερα μαθήματα Αρμονίας και Αντίστιξης με τον Καλαφάτη, κατόπιν προτροπής του Rimsky-Korsakov), αλλά και πολλών άλλων στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, όπου δίδασκε Ανώτερα Θεωρητικά. Ο Καλαφάτης (του οποίου το συνθετικό έργο εντοπίστηκε πρόσφατα και φυλάσσεται στον Αρχείο του Εργαστηρίου Ελληνικής Μουσικής του Ιονίου Πανεπιστημίου), κινήθηκε στον κύκλο των συνθετών της ομάδας των Πέντε (Balakirev, Rimsky-Korsakov, Cui, Borodin, Mussorgsky), έναν κύκλο στον οποίο ανήκε και ο Alexandr Glazunov (1865-1936). Ο τελευταίος συνδέθηκε με έναν ξεχωριστό τρόπο με την ελληνική μουσική.
Ο Γάλλος συνθέτης και εθνομουσικολόγος Louis-Albert Bourgault-Ducoudray (1840-1910) ταξίδεψε για πρώτη φορά το 1874 στην Ελλάδα. Εντυπωσιασμένος από τις διαφορετικές κλίμακες που συνάντησε στα τραγούδια αλλά και την εκκλησιαστική μουσική του τόπου, αποφάσισε να εκπονήσει σχετική μουσικολογική έρευνα και με τη στήριξη του γαλλικού Υπουργείου Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, επέστρεψε στην Ελλάδα τον επόμενο χρόνο, σε επίσημη μουσική αποστολή με στόχο την έρευνα και καταγραφή της δημοτικής και εκκλησιαστικής μουσικής. Από τον Ιανουάριο έως και τον Απρίλιο του 1875, ο Bourgault-Ducoudray περιηγήθηκε στην Αθήνα, τα Μέγαρα, τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη αναζητώντας ανθρώπους που θα μπορούσαν να του τραγουδήσουν τραγούδια του τόπου. Κατά την περιήγησή του αυτή πέρασε και από το Ωδείο Αθηνών, στο οποίο χάρισε και κάποια έργα του. Το αποτέλεσμα της έρευνας αυτής ήταν μια έκδοση με τα τραγούδια αυτά καταγεγραμμένα σε δυτική σημειογραφία και με πιανιστική συνοδεία. Οι 30 λαϊκές μελωδίες της Ελλάδας και της Ανατολής (Trente mélodies populaires de Grèce et d’ Orient) πρωτοκυκλοφόρησαν στο Παρίσι το 1876 και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για δεκάδες Έλληνες και ξένους συνθέτες που θέλησαν να αξιοποιήσουν τη λαϊκή μούσα στις λόγιες συνθέσεις τους. Ο πρώτος συνθέτης που έδειξε ενδιαφέρον για τη συλλογή αυτή δεν ήταν Έλληνας, όπως ίσως θα περίμενε κανείς, αλλά Ρώσος, και μάλιστα ένας εκ των μελών της Εθνικής Σχολής της Ρωσίας. Ο δεκαεξάχρονος Aleksandr Glazunov (1865-1936), μαθητής του Rimsky-Korsakov, χρησιμοποίησε τη συλλογή του Bourgault-Ducoudray για να γράψει δύο εισαγωγές σε ελληνικά θέματα – Εισαγωγή αρ. 1 σε τρία ελληνικά θέματα op. 3 (1882), και Εισαγωγή αρ. 2 σε ελληνικά θέματα, op. 6 (1883), ενώ αφιέρωσε την πρώτη στον Γάλλο συνθέτη. Στη συναυλία ακούγονται τα έξι αυτά τραγούδια που αξιοποίησε ο Glazunov στις δύο εισαγωγές του. Από την αναφορά στις σχέσεις του Ωδείου Αθηνών με τη ρωσική μουσική δεν θα μπορούσε να λείπει η επισήμανση του γεγονότος ότι στο Ιστορικό Αρχείο του ιδρύματος φυλάσσεται έντυπη παρτιτούρα του Glazunov με ιδιόγραφη αφιέρωση του συνθέτη του 1909.
Στέλλα Κουρμπανά
Ο Χάρης Ξανθουδάκης (1950-2023) γεννήθηκε στον Πειραιά το 1950. Σπούδασε σύνθεση και ηλεκτρονική μουσική στην Αθήνα και στο Παρίσι με τον Γ.Α. Παπαϊωάννου, τον Μ. Αδάμη και τον Ι. Ξενάκη. Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μεταπτυχιακός απόφοιτος και διδάκτωρ μουσικής του πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris-1), ασχολήθηκε με τη σύνθεση, τη μουσικολογική έρευνα και τη διδασκαλία. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων, μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής και της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, καθώς και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Συνθετών Ηλεκτρονικής Μουσικής (CIME / UNESCO). Υπήρξε καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Διετέλεσε αντιπρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου, Κοσμήτορας της Σχολής Μουσικής και Οπτικοακουστικών Τεχνών καθώς και μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ανώτατων Μουσικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΑΕC). Ήταν Ομότιμος Καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου, Γραμματέας του Δ.Σ. του Ωδείου Αθηνών και Διευθυντής του ΚΕΤΩΑ (Κέντρο Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών).
Έργα του έχουν παιχτεί σε πολυάριθμες συναυλίες και φεστιβάλ σ’ ολόκληρο τον κόσμο, από τις Η.Π.Α. και την Κούβα ως το Βιετνάμ και την Ιαπωνία.
Απόφοιτος του Πολυτεχνείου του Χαρκόβου (Ουκρανίας) ξεκίνησε τις σπουδές στη φωνητική στην Ελλάδα το 1991. Το 1995 παίρνει το δίπλωμα Μονωδίας με βαθμό άριστα παμψηφεί από το Σύγχρονο Ωδείο Αθηνών. Τα επόμενα χρόνια ασχολείται με την μελέτη ρεπερτορίου, παρακολουθεί σεμινάρια, masterclass στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακολουθεί η συμμετοχή σε διαγωνισμούς για λυρικούς τραγουδιστές. Το 2001 κερδίζει το 1ο βραβείο του ΣΗΜΟ (Σωματείο Ηθοποιών Μελοδράματος και Οπερέτας) ενώ το 2004 αποσπά το 2ο βραβειο στον Διεθνή Διαγωνισμό "R. Leoncavallo" στην περιοχή Calabria της Ιταλίας. Μέσα στο αμέσως επόμενο διάστημα συνεργάζεται με το Associazione Culturale il Cenacolo στην Bologna της Ιταλίας, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Mimi στην όπερα του G. Puccini, "La Boheme".
Συμμετέχει σε διεθνή και ελληνικά φεστιβαλ: "Spivochiy Sobor" (2004) στην Ουκρανία, στο Θρησκευτικό Φεστιβάλ στην Πάτμο, στα "Δημήτρια" στη Θεσσαλονίνη κ.α. Ως σολίστ έχει συνεργαστεί με την Κρατική Ορχήστρα της Θεσσαλονίκης, με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, με την " Καμεράτα " του ΜΜΑ, με την "Καμεράτα Πατρών", με τα μουσικά σύνολα "Cammerton", "Mellos Brass" , "ARCOPOLIS". Συνεργάζεται επίσης με τη Δημοτική χορωδία Κέρκυρας, την παιδική χορωδία του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΑ, καθώς και την παιδική χορωδία του Δήμου Αθηναίων, ως σολίστ αλλά και ως δασκάλα φωνητικής προπαιδείας. Πραγματοποιεί συναυλίες στους Δήμους των πόλεων: Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας, Κέρκυρας, Αλεξανδρούπολης, Κομοτηνής, Καλαμάτας, Τρικάλων.
Το 1998 συνεργάζεται με τους μουσικοσυνθέτες Γ. Χατζηνάσιο και Σ. Κορκολή, ως σολίστ στο μουσικό πρόγραμμα, συνοδευόμενη από την Συμφωνική Ορχήστρας της Πράγας. Επιπλέον η φωνή της ακούγεται στις τηλεοπτικές διαφημίσεις Camay, Minoan Lines, και Eurobank.
Από το 1996 ξεκινάει την εκπαιδευτική πορεία. Έχει συνεργαστεί με το Σύγχρονο Ωδείο Αθήνας, με το Ωδείο Τέχνης Γ.Φακανάς , Διεθνές Ωδείο Ηλιούπολης κ.α. διδάσκοντας και κλασσικό , και σύγχρονο τραγούδι. Από το 2012 εργάζεται στο Ωδείο Αθηνών όπου δημιουργεί το Τμήμα Σύγχρονης Φωνητικής. Τα τελευταία 2 χρόνια διοργανώνει το "Καλοκαιρινό Σχολείο" (Summer school) με τίτλο "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΝΗΤΙΚΗ".
Παράλληλα με τη διδασκαλία, τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την διοργάνωση συναυλιών και σεμιναρίων.
Η Στέλλα Κούρμπανα γεννήθηκε στην Αθήνα το Νοέμβριο του 1976. Πολύ μικρή ξεκίνησε μαθήματα χορού και αργότερα πιάνου. Το 1999 αποφοίτησε από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου σπούδασε ιστορία και θεωρία του θεάτρου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της εργάστηκε στο Αρχείο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1998-9) και συνεργάστηκε με τον χορό περιοδικό Εν Χορώ. Το 2002 αποφοίτησε από το διατμηματικό μεταπτυχιακό του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με κατεύθυνση Θεατρολογίας-Μουσικολογίας. Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με θέμα: Όψεις του Βαγκνερισμού στον ελληνικό 19ο αιώνα. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για τη μουσική, την όπερα, το θέατρο και τη λογοτεχνία στη σύγχρονη Ελλάδα και είναι αρχισυντάκτρια του περιοδικού Νέος Μουσικός Ελληνομνήμων που εκδίδει το Κέντρο Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ελληνικής Μουσικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί ως εκδότρια και μεταφράστρια βιβλίων από τα γαλλικά και τα ιταλικά. Από το Σεπτέμβριο του 2013 είναι Έφορος του Αρχείου του Ωδείου Αθηνών. Είναι Διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών και Τεκμηρίωσης του Ωδείου Αθηνών.
Σπούδασε διεύθυνση χορωδίας στη Χορωδιακή Σχολή Σβέσνικοφ της Μόσχας και στη συνέχεια στο Κονσερβατόριο Τσαϊκόφσκι της Μόσχας. Συνέχιζε μαθήματα διεύθυνσης ορχήστρας με τον διακεκριμένο γερμανό αρχιμουσικό Helmuth Rilling (ορατόριο, καντάτα) και με τον συνθέτη και αρχιμουσικό Θόδωρο Αντωνίου (σύγχρονη μουσική).
Τον Νοέμβριο του 1994 ίδρυσε στην Αθήνα το Φωνητικό Σύνολο «Εμμέλεια» με το οποίο έκανε μεγάλο αριθμό συναυλιών με έργα προκλασικής και σύγχρονης μουσικής. Ως διευθυντής χορωδίας έχει συνεργαστεί με την Ορχήστρα των Χρωμάτων και την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών. Έχει αναλάβει διδασκαλία χορωδίας για τις παγκόσμιες πρεμιέρες της όπερας του Θ. Αντωνίου Βάκχες (Ηρώδειο, Αύγουστος 1995), της όπερας του Β. Τολε Ευμενίδες (Ηρώδειο, Οκτώβριος 2005), και πολλών άλλων έργων ελλήνων κυρίως συνθετών. Έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες όπως Peter Stein (Penthesilea του H. von Kleist, Επίδαυρος, Ιούνιος 2002), Georg Rootering (όπερα Βάκχες του Θ. Αντωνίου, Ηρώδειο, Αύγουστος 1995), John Fulljames (Gianni Schicchi του G.Puccini, Ε.Λ.Σ., Νοέμβριος 2007), Mariame Clément (Le Comte Ory του G. Rossini, Ε.Λ.Σ., Φεβρουάριος 2008), Παναγής Παγουλάτος (Dido & Aeneas του H. Pursell, Ωδείο Φίλιππος Νάκας, Μάιος 2002) και άλλους.
Υπήρξε μαέστρος της Χορωδίας της ΕΡΤ, της Ορχήστρας μπαλέτου της ΕΛΣ, του Ελληνικού Συγκροτήματος Σύγχρονης Μουσικής, της Ορχήστρας και Χορωδίας του Ωδείου Φίλιππος Νάκας, της Παιδικής Χορωδίας της Σχολής Μωραΐτη και άλλων συνόλων. Τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει τη διεύθυνση της χορωδίας της Ρωσικής εκκλησίας Αγία Τριάδα στην Αθήνα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994 και προέρχεται από μουσική οικογένεια. Αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο Αλίμου το 2012. Τον Ιουνιο του 2015 έλαβε δίπλωμα μονωδίας (με βαθμό «Άριστα», παμψηφεί) και πρώτο βραβείο από το Διεθνές Ωδείο Αθήνας στην Τάξη της Λαρίσας Ιασωνίδου. Τον Ιούνιο του 2017 έλαβε Πτυχίο πιάνου με βαθμό «Άριστα», παμψηφεί από το Σύχρονο Ωδείο Αθήνας (τάξη Όλγας Τοκμακίδου). Επίσης, μεταξύ των ετών 2014-2017 φοίτησε ως υπότροφος στο Κέντρο Παλαιάς Μουσικής του Ωδείου Αθηνών, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της τον Ιούνιο του 2017 με βαθμό «Άριστα», παμψηφεί. Έχει πάρει μέρος σε συναυλίες στο ΜΜΑ, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (με το σύνολο Παλαιάς Μουσικής Latinitas Nostra, υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του Μάρκελλου Χρυσικόπουλου). Τον Ιούλιο του 2017, μετά από επιτυχή ακρόαση, ξεκίνησε η εκπαίδευσή της στο πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Οι Νέοι της Όπερας. Από τον Σεπτέμβρη του 2018, εργάζεται ως μονωδός στην Opera and Ballet Theatre της Περμ, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεόδωρου Κουρεντζή. Παράλληλα, συνεργάζεται ως χορωδός στο μουσικό δυναμικό της MusicAeterna, με την οποία περιοδεύει από τον Οκτώβρη του 2018 σε ευρωπαϊκές σκηνές και θέατρα. Παράλληλα με τη δραστηριότητα της MusicAeterna, έχει πάρει μέρος ως σολίστ στις εξής παραγωγές στο Perm Opera and Ballet Theater: Cendrillon του J. Massenet (Noémie), στο Cosi fan tutte του W. A. Mozart (Despina), στο Le Nozze di Figaro του W. A. Mozart (Susanna), στην Carmen του Bizet (Frasquita).
Γεννήθηκε στη Ρωσία. Αποφοίτησε από τη Σχολή Πιάνου του Κρατικού Ωδείου Τσαϊκόφσκι της Μόσχας αποκτώντας το Δίπλωμα σολίστ, παιδαγωγού και συνοδού πιανίστα για σύνολα μουσικής δωματίου και λυρικού τραγουδιού. Είναι διδάκτωρ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (με θέμα Μουσικοί από τη Ρωσική Επικράτεια στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου) και συγγραφέας του βιβλίου Καλλιτέχνες τις Ρωσικής Εμιγκράτσιας στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου. Άγνωστες πτυχές της Ελληνικής μουσικής ιστορίας», (Πελασγός, 2016). Έχει πραγματοποιήσει πολλές εμφανίσεις ως σολίστ, ως μέλος συνόλων μουσικής δωματίου και ως συνοδός λυρικών τραγουδιστών. Διδάσκει πιάνο σε ιδιωτικά Ωδεία της Αθήνας από το 2001. Είναι αναπληρωτής καθηγητής πιάνου στο Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας από το 2020. Επίσης, έχει ολοκληρώσει μεταδιδακτορική εργασία πάνω στις Σημειώσεις για την παιδαγωγία του πιάνου του καθηγητή Δ. Μαρή (1905, Ρωσία-1964, Αθήνα) στο ΤΜΣ του ΕΚΠΑ. Είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο ΤΜΣ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. H έρευνα του επικεντρώνεται στη μελέτη και στη συγκρότηση ψηφιακού καταλόγου δημοσιευμένων έργων για πιάνο Ελλήνων συνθετών.
