Λάμπρου Σόφη
Rezende Marcelo
Καρράς Χρήστος
Ζέπου Αμαλία
Γλώσσα
Αγγλική
Ημερομηνία
21/11/2019
Διάρκεια
00:45:42
Εκδήλωση
Το Μουσείο Μου. Το Μουσείο ως Σημείο Συνάντησης
Χώρος
Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς 138
Διοργάνωση
Μουσείο Μπενάκη
US Embassy Greece
British Council
Κατηγορία
Μουσειολογία
Ετικέτες
μουσείο, κοινωνικός φορέας, κοινωνικός εταίρος, συμμετοχικότητα, ακτιβισμός, επισκέπτης μουσείου, μοντέλο τρίτου χώρου, Ευρώπη, Η.Π.Α., διαπολιτισμικός διάλογος, επαναπροσδιορισμός ταυτότητας μουσείου, κοινότητα, μουσείο του μέλλοντος, ψηφιακός μετασχηματισμός
Στο συνεχώς μεταβαλλόμενο πεδίο της προσέλκυσης κοινού, τα μουσεία μεταβαίνουν από τη φάση της εσωστρεφούς διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς, στη φάση μετατροπής τους σε ζωντανούς κοινωνικούς, πολιτικούς και συμμετοχικούς χώρους. Εδώ και δύο δεκαετίες, οι πολιτιστικοί οργανισμοί έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα συνάφειας, συμμετοχής, ένταξης αλλά και ακτιβισμού. Η ενεργή ενασχόληση δεν αποσκοπεί μόνο στην προσέλκυση νέου κοινού και στην αύξηση των εσόδων, αλλά είναι κεντρικό ζητούμενο για τη λειτουργία του μουσείου ως κοινωνικού φορέα και εταίρου.
Όλο και περισσότεροι επισκέπτες προσμένουν να διερευνήσουν στον χώρο του μουσείου την ταυτότητά τους και να μάθουν περισσότερα για την κοινότητα στην οποία ανήκουν, μέσα από νέες και διευρυμένες εμπειρίες. Όσο οι επισκέπτες αυτοί μετακινούνται από την ιδιότητα του χρήστη –παθητικού αποδέκτη μουσειακού περιεχομένου– σε εκείνη του συν-δημιουργού, τόσο αρκετά μουσεία επαναπροσδιορίζουν την ταυτότητά τους ως ανοικτοί, προσβάσιμοι και ευχάριστοι κοινωνικοί χώροι. Η εμπειρία άλλων οργανισμών και επιχειρήσεων έχει καταδείξει τη μεγάλη αξία τού να παρέχουν τα μουσεία έναν χώρο συνάντησης για ανθρώπους που είτε μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα και κοινές αντιλήψεις είτε θέλουν απλώς να βρίσκονται σε ένα ασφαλές περιβάλλον όπου είναι όλοι τους καλοδεχούμενοι.
Το φετινό ετήσιο Συνέδριο για τα Μουσεία, Το Μουσείο Μου, πραγματεύεται τις δυνατότητες επιτυχίας του μοντέλου τρίτου χώρου στην Ευρώπη και τις Η.Π.Α. και διερευνά πώς τα μουσεία μπορούν να λειτουργήσουν ως χώροι για διαπολιτισμικό διάλογο, ακτιβισμό και εμπλοκή κοινοτήτων.
Η Σόφη Λάμπρου ξεκίνησε το Impact Hub της Αθήνας το 2013, ως έναν κόμβο συνάντησης, εργασίας και μάθησης για τους ανθρώπους και τους οργανισμούς που προάγουν τον θετικό αντίκτυπο. Το Impact Hub της Αθήνας είναι περήφανο μέλος του διεθνούς δικτύου Impact Hub, ενός διεθνούς συστήματος το οποίο περιλαμβάνει κοινοτικά κέντρα, εκκολαπτήρια (hubs) κοινωνικών επιχειρήσεων και υπηρεσίες συμβουλευτικής για την επίλυση προβλημάτων. Επιπλέον, είναι συν-ιδρύτρια του El Sistema Ελλάδας, ενός προγράμματος που μέσω της μουσικής στοχεύει στην προώθηση της ένταξης και της πνευματικής καλλιέργειας προσφύγων, μεταναστών και μη προνομιούχων νέων και παιδιών στην Ελλάδα. Έχει συμμετάσχει επίσης σε πολλά εγχειρήματα τα οποία έχουν θετικό αντίκτυπο στην επιχειρηματική πρακτική και στις επιχειρήσεις με στόχο την κοινωνική αλλαγή. Τα ερωτήματα που την απασχολούν πρόσφατα είναι: Ποια είναι τα συστήματα και οι δομές που επιτρέπουν στους ανθρώπους να λειτουργούν ως υπεύθυνοι πολίτες και να δημιουργούν αξία σχετικά με τα κοινωνικά, περιβαλλοντικά και πολιτισμικά ζητήματα; Πώς μπορούν οι πόλεις να γίνουν μικρόκοσμοι μίας οικονομίας που αποβλέπει σε αποτελέσματα; Πώς εντοπίζουμε τους απρόβλεπτους συμμάχους και τους παρέχουμε τα μέσα ώστε να συναντηθούν, να εργαστούν από κοινού και να επιτύχουν ένα θετικό αποτέλεσμα;
Ο Marcelo Rezende είναι ερευνητής, κριτικός και δημιουργός εκθέσεων. Μεταξύ άλλων εγχειρημάτων και θέσεων, έχει διατελέσει Διευθυντής του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Μπαΐα (2012-2015), Καλλιτεχνικός Διευθυντής της 3ης Μπιενάλε της Μπαΐα (2014), και μέλος της ομάδας επιμελητών στην 28η Μπιενάλε του Σάο Πάολο (2008). Από το 2015 έως το 2017 συμμετείχε στο πρόγραμμα Museal Episode μέσω του Goethe-Institut και του Ομοσπονδιακού Πολιτιστικού Ιδρύματος της Γερμανίας. Έχει γράψει το μυθιστόρημα Arno Schmidt (2005). Το 2017 επιμελήθηκε την έκθεση Kaffee aus Helvecia στο Μουσείο Johann Jacobs στη Ζυρίχη. Ο Marcelo είναι Συν-διευθυντής του Archiv der Avantgarden (AdA) στη Δρέσδη της Γερμανίας και Βοηθός Επιμελητή στο Museu do Mato στην Μπαΐα.
Ο Χρήστος Καρράς γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1962. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και στη συνέχεια ολοκλήρωσε επιτυχώς το διδακτορικό του στη Σορβόννη (Paris I) το 1989. Η διατριβή του είχε τίτλο «Φιλοσοφία της μουσικής και της σύνθεσης από το 1945 – Σχετικά με τις συνθήκες της κριτικής». Όταν μετακόμισε στην Ελλάδα το 1990, εργάστηκε για αρκετά χρόνια στον τομέα του οίνου και των βιολογικών τροφίμων. Μεταξύ άλλων ήταν συν-ιδρυτής των Δρόμων του Κρασιού της Βόρειας Ελλάδας. Από το 2000 και εξής εργάζεται στον πολιτιστικό τομέα, αρχικά ως Διευθυντής Έργου του δικτύου MediMuses, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 2006 ορίστηκε πρώτος Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β & Μ Θεοχαράκη στην Αθήνα. Το 2009 εντάχθηκε στο δυναμικό του Ιδρύματος Ωνάση ως Εκτελεστικός Διευθυντής της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, που άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό τον Δεκέμβριο του 2010. Από τότε επιμελείται το μουσικό πρόγραμμα και έχει επίσης συντονίσει διάφορες παραγωγές εικαστικών έργων και συνέδρια. Είναι υπεύθυνος για τον γενικό συντονισμό της Στέγης και την υποβολή εκθέσεων στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος.
Η Αμαλία Ζέπου υπηρέτησε στον Δήμο Αθηναίων ως Αντιδήμαρχος για την Κοινωνία των Πολιτών και την Καινοτομία από το 2014 έως το 2019. Το 2013 δημιούργησε την πλατφόρμα της κοινωνίας των πολιτών «συνΑθηνά», η οποία αναπτύχθηκε περαιτέρω σε μια ιδέα που κέρδισε το βραβείο Bloomberg Philanthropies Mayors Challenge τον Σεπτέμβριο του 2014. Το «συνΑθηνά» οδήγησε σε δύο κομβικά έργα στη διοίκηση της Αθήνας, τα οποία βασίζονται σε νέες συνεργατικές διαδικασίες με την κοινωνία των πολιτών: μία στρατηγική αντιμετώπισης του φαινομένου των γκράφιτι και ένα νέο μοντέλο διαχείρισης ενός δημοτικού κτιρίου-δημοτικής αγοράς σε μια γειτονιά της Αθήνας. Το «συνΑθηνά» αναπτύχθηκε στη συνέχεια ως ένα δυναμικό δίκτυο για τη σύνδεση με τους ενεργούς πολίτες με στόχο την ένταξη των μεταναστών και των προσφύγων, στο έργο “Curing the Limbo”, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από την πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής “Urban Innovative Actions”. Υπήρξε υπεύθυνη για την υποψηφιότητα της Αθήνας ως Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Καινοτομίας το 2018 και για την ίδρυση του νέου τομέα Κοινωνικής Καινοτομίας στον Δήμο Αθηναίων. Πριν από τη θέση της στον Δήμο, εργαζόταν ως ανεξάρτητη παραγωγός ντοκιμαντέρ, ενώ μεγάλωνε τα τρία της παιδιά στην Αθήνα. Έλαβε το πτυχίο της στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το London School of Economics και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης.