«Κι όχι αυταπάτες προπαντός»: Το Μουσείο Πόλης του Δήμου Καρδίτσας (1981-2017) ανάμεσα σε ιστορίες και απορίες

Την Παρασκευή, 29 Σεπτεμβρίου 2017, πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Συνεδριάσεων του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου η δεύτερη ενημερωτική συνάντηση με τίτλο «Αναγνώριση μουσείων: Ο λόγος στα μουσεία για τα μουσεία», με αφορμή τη συμπλήρωση του πρώτου έτους εφαρμογής του συστήματος αναγνώρισης μουσείων κατά το άρθρο 45 του Ν. 3028/2002 (ΥΠΠΟΤ/ΓΔΑΠΚ/ΔΙΝΕΠΟΚ/Δ/93783/1682/30-9-2011 Υ.Α., ΦΕΚ 2385/Β′/ 26.10.2011). 

Αντικείμενο της συνάντησης ήταν η αποτίμηση του συστήματος αναγνώρισης (πιστοποίησης) μουσείων κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του, καθώς και η ενημέρωση των επαγγελματιών των μουσείων σχετικά με τον μελλοντικό σχεδιασμό του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού ως προς το θέμα.

Η καθιέρωση ενός συστήματος αναγνώρισης και στη χώρα μας σύμφωνα με το διεθνές παράδειγμα, αποσκοπεί στη βελτίωση των υποδομών και των παρεχομένων υπηρεσιών και συνδέεται άρρηκτα με την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και τη χάραξη της κρατικής μουσειακής πολιτικής. Ο τίτλος του «αναγνωρισμένου από το κράτος μουσείου» απονέμεται σε όσα μουσεία πληρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές που αναγράφονται λεπτομερώς στην προαναφερομένη Υπουργική Απόφαση.

«Κι όχι αυταπάτες προπαντός»: το Μουσείο πόλης του Δήμου Καρδίτσας (1981-2017) ανάμεσα σε ιστορίες και απορίες
 

To Ιστορικό-Λαογραφικό Μουσείο «Λ. & Ν. Σακελλαρίου» - Κέντρο Τεκμηρίωσης και Επικοινωνίας του Δήμου Καρδίτσας (ΔΟΠΑΚ), για συντομία, μουσείο πόλης της Καρδίτσας, λειτουργεί ως ένα ζωντανό εργαστήριο τεκμηρίωσης και έρευνας για την ιστορία της πόλης από την ίδρυσή της, το 15ο αιώνα, ως σήμερα.
 

Ο ανασχεδιασμός του από το 2003 συμπεριέλαβε εκτός από τις κλασικές εργασίες αναβάθμισης ενός μουσείου (εμπλουτισμός συλλογής, συντήρηση, μουσειολογική μελέτη επανέκθεσης, εκπαιδευτικά προγράμματα, δράσεις «εκτός των τειχών», συνεργασία με ποικίλους φορείς και συλλογικότητες κτλ.) και άλλες, λιγότερο συνηθισμένες, όπως η δημιουργία θεματικού μουσείου για την ύδρευση («αντλιοστάσιο άλσους Παπαράντζας»), πρόσφατα ανακαινισμένου παραρτήματος, με εργαστήρια συντήρησης, αποθήκες και αίθουσα περιοδικών εκθέσεων («Αποθήκες Καρδιτσομαγούλας»), σωματείου Φίλων με λόγο και ουσιαστική δράση και Δικτύου ιστορικών και λαογραφικών μουσείων και συλλογών νομαρχιακής εμβέλειας, το οποίο αριθμεί 16 μέλη.
 

Πόσο όμως «επαγγελματικός» φορέας μπορεί να θεωρηθεί, όταν εξακολουθεί να είναι υποστελεχωμένο, εξαρτημένο σε μεγάλο βαθμό από την εθελοντική εργασία συνεργατών σε θεμελιώδεις τομείς, όπως η έρευνα και η συντήρηση, με ημιτελή μόνιμη έκθεση και εκπαιδευτικά  προγράμματα συγκυριακού χαρακτήρα;
 

Στην σύντομη αυτή εισήγηση θα επιχειρηθεί μία εφ' όλης της ύλης παρουσίαση της λειτουργίας του μουσείου, με έμφαση σε πρωτοβουλίες δικτύωσης και συνεργασίας καθώς και στη συμβολή τους στην αντιμετώπιση βασικών αναγκών του μουσείου. Θα προταθούν μορφές συνέργειας από την εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας, με την ιδέα ότι ίσως συμβάλουν σε μια άλλου τύπου αξιολογική προσέγγιση του μουσειακού τοπίου της ελληνικής περιφέρειας.