Kick off meeting Horizon 2020 - Κεντρικές ομιλίες

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και πρώην Υπουργός.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο απ’ όπου αποφοίτησε το 1982. Συνέχισε τις σπουδές του στις ΗΠΑ λαμβάνοντας μεταπτυχιακό (MA) και διδακτορικό τίτλο (PhD) στις Διεθνείς Σχέσεις από το School of International Service του Πανεπιστημίου American της Washington DC.

Από το 1987 μέχρι το 1989 ήταν λέκτορας Διεθνών Σχέσεων και Συγκριτικής Πολιτικής στο School of International Service του Πανεπιστημίου American στην Washington DC των ΗΠΑ. Από το 1990 μέχρι το 1992 ήταν επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard. Από το 1992 μέχρι το 1995 ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο τμήμα Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου George Mason στη Virginia των ΗΠΑ.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1995 και εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από τον Φεβρουάριο του 2001 ως το Ιούλιο του 2008 ήταν Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων. Τον Ιούλιο του 2008 εξελέγη Πρωτοβάθμιος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει μέχρι σήμερα. Διετέλεσε Πρόεδρος του τμήματος από το 2006 μέχρι το 2010. Το διάστημα 2004-2009, ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας στη σύγκλητο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας.

Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται στη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων, την Πολιτική θεωρία, την Ευρωπαϊκή πολιτική και την ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Υπήρξε εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις σε γνωστά πανεπιστήμια του εξωτερικού (Harvard, Princeton, Columbia, Georgetown). Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται επιστημονικές μονογραφίες, επιμέλεια συλλογικών τόμων καθώς και άρθρα δημοσιευμένα σε εφημερίδες, ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Το τελευταίο του βιβλίο αφορά στον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό, ενώ αυτή την περίοδο γράφει ένα βιβλίο για την Ελληνο-ρωμαϊκή προέλευση του Ρεπουμπλικανισμού.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος ήταν βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τη Νέα Δημοκρατία (2012-2014). Στις 11 Νοεμβρίου του 2011 διορίστηκε Αν. Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Λουκά Παπαδήμου. Υπηρέτησε ως Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τον Ιούνιο του 2014.

Διετέλεσε Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας (2009-2011) και Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» από το 2000 έως το 2010. Ήταν εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας κατά τις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007. Έχει επίσης διατελέσει Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ) στο Εθνικό Συμβούλιο της Εξωτερικής Πολιτικής, μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του Martens Centre for European Studies του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της UNESCO-Ελλάδας.

Πρόσφατα έργα του:

• Διεθνείς Σχέσεις, Συνέχεια και Μεταβολή (Ι. Σιδέρης, 1997)
• Security dilemmas in Eurasia, ed. (Nereus Editions, 1999)
• Η αμερικανική εξωτερική πολιτική μετά τον ψυχρό πόλεμο, Ιδεολογικά ρεύματα (Ποιότητα, 2000)
• US-European Relations under the Bush Administration, ed. (I.Sideris, 2001)
• Ευρωατλαντικές Σχέσεις, Γ’ έκδοση (Ποιότητα, 2003)
• 30 χρόνια ελληνικής εξωτερικής πολιτικής 1974-2004, επ. (Λιβάνη, 2005)
• Ανάλεκτα Διεθνούς Πολιτικής (Ι. Σιδέρης, 2007)
• Reforming Europe – The Role of the Centre-Right, ed. (Springer, 2009)
• Το θεσμικό πλαίσιο διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ (Ποιότητα, 2009)
• Κοινωνικός Φιλελευθερισμός, Για την Ελλάδα της ελευθερίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, Β’ έκδοση (Ποιότητα, 2012)

Ο Δρ. Χρήστος Βασιλάκος γεννήθηκε στη Βόνιτσα Αιτωλ/νίας το 1966 και αποφοίτησε το 1984 από το 3ο Λύκειο Ζωγράφου.

Σπούδασε Χημικός στο Πανεπιστήμιο Πατρών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1988. Από το Σεπτέμβριο του 1988 έως το 1993  συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών, ασκώντας παράλληλα διδακτικό έργο, ενώ συμμετείχε σε εθνικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα.

Από το 1995 έως το 2001 διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης στο Εργαστήριο Υδροβιολογίας (έως το 1997) και στο Εργαστήριο Περιβαλλοντικών Ερευνών (έως το 2001) του ΕΚΕΦΕ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ. Από το 2001 έως το 2006 ήταν ειδικό επιστημονικό προσωπικό και επικεφαλής του Τομέα «Αναλύσεων και Εκτιμήσεων Περιβαλλοντικών Ρύπων σε Εσωτερικούς και Εξωτερικούς χώρους» στο Εργαστήριο Περιβαλλοντικών Ερευνών. Την περίοδο αυτή ασχολήθηκε ερευνητικά με θέματα περιβάλλοντος, με έμφαση στην καταγραφή και διαχείριση των αέριων ρύπων. Τον Ιούλιο του 2006 εξελέγη Κύριος Ερευνητής στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Τεχνολογίας και Ακτινοπροστασίας.

Από το Σεπτέμβριο του 2004 έως το τέλος του 2010  ήταν αποσπασμένος στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία, ως εκπρόσωπος της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, για θέματα Έρευνας, Τεχνολογίας και Διαστήματος. Από αυτή τη θέση εκπροσωπούσε την Ελλάδα στις Ομάδες Έρευνας και Διαστήματος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, καθώς και σε άλλες Ευρωπαϊκές Επιτροπές και Οργανισμούς, ενώ συμμετείχε ενεργά και στη διαμόρφωση της εθνικής στρατηγικής για την Έρευνα και την Τεχνολογική Ανάπτυξη.

Από το Μάρτιο του 2011 έως τον Αύγουστο του 2013 εργαζόταν ως Εθνικός Εμπειρογνώμων στη Γενική Διεύθυνση Έρευνας και Καινοτομίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε θέματα ευρωπαϊκής πολιτικής για την έρευνα, στο σχεδιασμό του Horizon 2020, στις παν-ευρωπαϊκές ερευνητικές υποδομές και την περιφερειακή τους διάσταση, καθώς και στη διαχείριση ερευνητικών προγραμμάτων του 7ου Προγράμματος Πλαισίου.

Ο Δρ. Χρήστος Βασιλάκος έχει περισσότερες από 100 δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά επιστημονικών συνεδρίων, ενώ διετέλεσε και κριτής σε πολλά διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Με πλούσια πολιτική εμπειρία από την καριέρα της σε υπουργεία της Ιρλανδίας τις δεκαετίες 1980 και 1990, η Máire Geoghegan - Quinn υπήρξε η πρώτη γυναίκα μέλος του υπουργικού συμβουλίου από την ίδρυση του Ιρλανδικού κράτους. Το 2009 ορίστηκε Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το 2010 παρέλαβε το χαρτοφυλάκιο της Επιτρόπου Έρευνας, Καινοτομίας και Επιστήμης, συμβάλλοντας καθοριστικά στην οικοδόμηση του προγράμματος Horizon 2020.

Η Μαρία Δαμανάκη γεννήθηκε στην Κρήτη και αποφοίτησε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) με το τίτλο του χημικού μηχανικού και με άριστη επίδοση. Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων με θέμα τα ευρωπαϊκά ζητήματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εκπαίδευση και τα δικαιώματα των γυναικών. Έχοντας υπηρετήσει ως μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου για περισσότερα από 25 χρόνια, αποτελεί σπουδαία προσωπικότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Από το 2010 έως το 2014 διετέλεσε Επίτροπος Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τη διάρκεια της θητείας της, ο πληθυσμός των ψαριών επανήλθε σε πιο φυσιολογικά επίπεδα, ενώ η συνέχιση των προσπαθειών της στο χώρο της αλιευτικής πολιτικής μπορεί να οδηγήσει σε 15 εκατομμύρια περισσότερα ψάρια στη θάλασσα, 30% περισσότερες θέσεις εργασίας και περισσότερα από 2 εκατ. δολάρια επιπλέον εισοδήματος. Εισήγαγε και εφάρμοσε την ατζέντα της Γαλάζιας Ανάπτυξης, η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στόχος της ατζέντας ήταν η δημιουργία 1,6 εκατ. νέων θέσεων εργασίας και εισοδήματος 750 εκατ. δολαρίων έως το 2020 σε τομείς όπως ο παράκτιος τουρισμός, η θαλάσσια βιοτεχνολογία και η ενέργεια. Στη συνέχεια, η Μαρία Δαμανάκη διετέλεσε Παγκόσμια Διευθύνουσα Σύμβουλος του οργανισμού The Nature Conservancy, αρμόδια για τους Ωκεανούς, όπου ηγήθηκε μιας διεθνούς ομάδας με στόχο την  αλλαγή στη διαχείριση των ωκεανών παγκοσμίως. Είναι μέλος της Επιτροπής Φίλων του Ωκεανού του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου στο Oxford Martin School Ocean Programme του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, του Centre of Ocean Solutions (Πανεπιστήμιο Stanford) και του Monaco Ocean Foundation.

Από το 1986 μέχρι το 1990 διετέλεσε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και από το 1991 έως το 1993 χρημάτισε πρόεδρος του πολιτικού κόμματος ''Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου''. Κατά την διάρκεια των σπουδών της στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η Μαρία Δαμανάκη έλαβε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών ενάντια στο ελληνικό δικτατορικό καθεστώς (1970-1974) αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο. Ως συνέπεια φυλακίστηκε το διάστημα που μεσολάβησε από την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 έως και την πτώση του καθεστώτος το 1974. Έχει εκλεγεί δύο φορές μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων (1994-2000).

Ο Νικόλαος Κανελλόπουλος αποφοίτησε από το Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου το 1970 και έλαβε Διδακτορικό Δίπλωμα από το αντίστοιχο Τμήμα του Πανεπιστημίου Rochester των Η.Π.Α.. Είναι επικεφαλής του Εργαστηρίου «Μεμβράνες για Περιβαλλοντικούς Διαχωρισμούς» (“Membranes for Environmental Separations” Laboratory - MESL) του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος».

Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην παραγωγή και  χαρακτηρισμό  νανοπορωδών μεμβρανών και συστημάτων νανοσωλήνων άνθρακα και τις εφαρμογές των στην αντιρρυπαντική τεχνολογία, αφαλάτωση και άλλες ενεργειακές εφαρμογές. Είναι συγγραφέας και συν-συγγραφέας περισσότερων από 150 άρθρων σε περιοδικά με και εκδότης τεσσάρων βιβλίων στο πεδίο των εφαρμογών των νανοπορωδών υλικών.

Έχει λάβει συνολικά χρηματοδότηση της τάξης των 15 εκατομμυρίων ευρώ από 50 και πλέον ευρωπαϊκά και εθνικά ερευνητικά προγράμματα και συμμετέχει σε δύο εταιρείες υψηλής τεχνολογίας στο πεδίο των νανοπορωδών υλικών. Συμμετείχε από το 2001 έως το 2009 στην Ελληνική Εθνική Αντιπροσωπεία για τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα  στον τομέα της Νανοτεχνολογίας. Είναι συντονιστής του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αριστείας στον τομέα χαρακτηρισμού νανοϋλικών και Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Υποτρόφων του Ιδρύματος Fulbright. Την περίοδο 2011-2016 διετέλεσε  Διευθυντής & Πρόεδρος Δ.Σ. του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος».