Λιβαδάς Σαράντης
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
15/04/2011
Διάρκεια
18:33
Εκδήλωση
20ο Συνέδριο - "Ημέρες Παθολογίας '11"
Χώρος
Ξενοδοχείο Divani Caravel
Διοργάνωση
Γ' Παθολογική Κλινική – Π.Γ.Ν. Νοσημάτων Θώρακος «Η Σωτηρία» – Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κατηγορία
Ενδοκρινολογία
Ετικέτες
γλυκοκορτικοειδή, ενδοκρινικό σύστηα, οστεοπόρωση, σακχαρώδης διαβήτης, θυρεοειδής, θυρεοειδική ορμόνη, γονάδες, αυξητική ορμόνη, επινεφριδική ανεπάρκεια
Η κορτιζόλη αποτελεί μια από τις πλέον ισχυρές και απαραίτητες, για την ανθρώπινη ζωή, ορμόνες. Η συμμετοχή της κορτιζόλης πρακτικά, σε κάθε ιστό, οδήγησε στη θεραπευτική χορήγησή της για την αντιμετώπιση πληθώρας παθήσεων. Εξ αιτίας των πλειοτροπικών δράσεων της κορτιζόλης όμως, η χορήγησή της έχει συχνά ανεπιθύμητες ενέργειες (σε ιστούς πέραν του ιστού-στόχου).
Τα συνηθέστερα αίτια της χρόνιας χορήγησης κορτικοειδών είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα (23%), η ρευματική πολυμυαλγία (22%) και το άσθμα/χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (19%). Η μακροχρόνια χορήγηση γλυκοκορτικοειδών αυξάνει με την ηλικία, ενώ οι ανεπιθύμητες ενέργειές της στο ενδοκρινικό σύστημα είναι πολλές:
Ι. Οστεοπόρωση: Η επαγόμενη από τα γλυκοκορτικοειδή οστεοπόρωση αποτελεί τη δεύτερη συχνότερη αιτία οστεοπόρωσης μετά την μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση. Η απώλεια της οστικής μάζας κυμαίνεται από 3% ως 27% και επηρεάζει εξίσου και τα δύο φύλα. Επίσης διαπιστώνεται αύξηση του αριθμού των καταγμάτων, η οποία είναι ανάλογη με την δόση των γλυκοκορτικοειδών και τη διάρκεια της χορήγησής τους. Η διακοπή της θεραπείας ή η κατά το δυνατόν χορήγηση μικρότερης δόσης είναι το πρώτο βήμα για την πρόληψη και τη θεραπεία της επαγόμενης από τα γλυκοκορτικοειδή οστεοπόρωσης.
ΙΙ. Ομοιοστασία της γλυκόζης: Η επίδραση των γλυκοκορτικοειδών στο μεταβολισμό των υδατανθράκων έχει ως συνέπεια την αύξηση του κινδύνου ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη. Η δόση και η διάρκεια χορήγησης παίζουν ρόλο στην αύξηση του κινδύνου, όπως επίσης και το γενετικό υπόβαθρο κάθε ασθενούς.
ΙΙΙ. Θυρεοειδική λειτουργία: Τα γλυκοκορτικοειδή επηρεάζουν τα επίπεδα της θυρεοειδικής ορμόνης στον ορό. Η καταστολή της θυρεοειδικής ορμόνης από τα γλυκοκορτικοειδή εξαρτάται από το είδος του γλυκοκορτικοειδούς και ασκείται τόσο στην υποθάλαμο όσο και στην υπόφυση.
ΙV. Λειτουργία γονάδων: Ο άξονας υποθάλαμος-υπόφυση-γονάδες είναι συνήθως κατεσταλμένος, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, με ανάλογα συμπτώματα. Μετά τη διακοπή της αγωγής ο άξονας συνήθως αποκαθίσταται σε διάστημα 3-6 μηνών.
V. Λειτουργία Σωματοτρόπου άξονα: Η υπερκορτιζολαιμία μειώνει την κατά ώσεις έκκριση της αυξητικής ορμόνης, καθώς επίσης και την απάντησή της σε διάφορα ερεθίσματα. Η μακρά χορήγηση γλυκοκορτικοειδών σε παιδιά μειώνει την ανάπτυξή τους και συχνά απαιτείται εξωγενής χορήγηση αυξητικής ορμόνης.
VI. Επινεφριδική ανεπάρκεια: H χρόνια χορήγηση γλυκοκορτικοειδών αποτελεί τη συχνότερη αιτία επινεφριδικής ανεπάρκειας, η οποία οφείλεται σε καταστολή του άξονα υποθάλαμος-υπόφυση-επινεφρίδια. Ο βαθμός της καταστολής εξαρτάται από τη δόση, την ισχύ του χορηγούμενου κορτικοειδούς, τη συχνότητα και το χρόνο χορήγησης στη διάρκεια του 24-ώρου.
Ο Σαράντης Λιβαδάς αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1994 και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στην Ενδοκρινολογία το 2007. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 30 άρθρα σε ιατρικά περιοδικά και τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα καλύπτουν τη παθοφυσιολογία του συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών, τους μηχανισμούς αντίστασης στην ινσουλίνη, τους προεφηβικούς παράγοντες που οδηγούν σε αυτό το σύνδρομο, όπως και τις μετα-εμμηνοπαυσιακές καρδιαγγειακές επιπλοκές της υπερβολικής υπερανδρο-γοναιμίας και της αντίστασης στην ινσουλίνη. Η τωρινή θέση του Σαράντη Λιβαδά είναι αυτή του Μεταδιδακτορικού Ερευνητή στο Τμήμα Ενδοκρινολογίας του Γ΄ Παθολογικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών
5. McDonough AK, Curtis JR, Saag KG, The epidemiology of glucocorticoid-associated adverse events, Curr Opin Rheumatol 2008