Morgan Gary
Γλώσσα
Αγγλική
Ημερομηνία
27/01/2012
Διάρκεια
67:18
Εκδήλωση
Γλώσσα και Εγκέφαλος. Αφασία: Από τη θεωρία στην αποκατάσταση
Χώρος
Κεντρικό κτίριο Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμίου Αθηνών, Αμφιθέατρο Ι. Δρακόπουλος
Διοργάνωση
Τομέας Γλωσσολογίας - Τμήμα Φιλολογίας - Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κατηγορία
Γλωσσολογία / Γλωσσικά Θέματα
Ετικέτες
αφασία
Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι τα τυπικώς αναπτυσσόμενα βρέφη μέχρι 13 μηνών επιδεικνύουν ικανότητας σχετιζόμενες με τη θεωρία του Νου σε μη γλωσσικές δοκιμασίες. Ωστόσο, οι προϋποθέσεις για την απόδοση δοκιμασιών λανθασμένης πεποίθησης (false belief) σε βρέφη δεν έχουν ακόμα αποδειχθεί.
Στην παρούσα μελέτη διερευνάται ο ρόλος της γλωσσικής εμπειρίας στην ικανότητα των παιδιών να εντοπίσουν δοκιμασίες λανθασμένης πεποίθησης χρησιμοποιώντας μεθόδους καταγραφής οφθαλμοκινήσεων.
Στο Πείραμα 1, συγκρίναμε βρέφη 16 έως 25 μηνών, είτε κωφά είτε όχι, με ακούοντες γονείς. Τα παιδιά παρακολούθησαν μία ταινία που δείχνει μία γάτα να κυνηγάει ένα ποντίκι σε μία κατάσταση αληθινής και λαθεμένης αντίληψης. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα ακούοντα παιδιά και όχι τα κωφά προβλέπουν ακριβώς τη συμπεριφορά των χαρακτήρων με λαθεμένη αντίληψη.
Στο Πείραμα 2 εξετάσθηκε η χρήση της mental state language σε συνομιλίες των ακουόντων μητέρων κωφών ή μη παιδιών. Οι συνομιλίες, είτε προφορικές είτε στη νοηματική, αναλύθηκαν βάσει κατηγοριών νοητικής κατάστασης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μητέρες κωφών παιδιών χρησιμοποίησαν πολύ λιγότερο την cognitive mental state language από εκείνες των κωφών παιδιών. Αυτά τα αποτελέσματα ενισχύουν τη θέση ότι η έστω και ελάχιστη χρήση του mental state talk συμβάλλει αποφασιστικά στην υιοθέτηση της Θεωρίας του Νου. Η γλωσσική καθυστέρηση συντελεί στη μείωση των ικανοτήτων του ατόμου να αναγνωρίζει νοητικές καταστάσεις (με βάση τη Θεωρία του Νου) ακόμα και σε μη γλωσσικές δοκιμασίες. Ο λόγος για τον οποίο το εισαγόμενο από ακούοντες γονείς σε κωφά παιδιά διαφέρει από το εισαγόμενο που έχουν ακούοντα παιδιά είναι πολύπλοκος. Προγενέστερες έρευνες υποδεικνύουν την καθυστερημένη κατανόηση και παραγωγή mental state language στα κωφά παιδιά. Είναι πιθανό οι γονείς να αντιδρούν σε αυτή την καθυστέρηση με τη μείωση της χρήσης τέτοιου είδους δομών όταν απευθύνονται στα παιδιά, επηρεάζοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο περισσότερο την ανάπτυξή τους.
Ο Gary Morgan είναι Καθηγητής Ψυχολογίας στο City University London. Είναι πτυχιούχος Ψυχολογίας του University of Manchester και διδάκτωρ του University of Bristol με θέμα διδακτορικής διατριβής "The development of discourse cohesion in BSL narratives".
Μεταξύ των επαγγελματικών του δραστηριοτήτων και συμμετοχών συγκατελλέγονται οι εξής: μέλος του ευρωπαϊκού προγράμματος COST Bi-SLI: Language Impairment in a Multilingual Society, ESRC Peer Review College (2010-2015), μέλος της Society for Research in Child Development (SRCD) (2008-), Fellow of the Higher Education Academy (2002-).
Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συγκαταλλέγονται η γλωσσική κατάκτηση σε κωφά και μη κωφά παιδιά, οι ψυχολογικές μελέτες πάνω σε νοητικές γλώσσες και νεύματα, οι αναπτυξιακές γλωσσικές διαταραχές και η τυπική και μη τυπική ανάπτυξη της θεωρίας του Νου.
Η κύρια έρευνά του επικετρώνεται στη γλωσσική κατάκτηση και τη γνωστική ανάπτυξη. Από το 1995 και μετά έχει πραγματοποιήσει έρευνα πεδίου και εκπαιδευτικά προγράμματα στην κοινότητα κωφών της Νικαράγουα. Σε πιο πρόσφατες μελέτες, έχει ερευνήσει τη γλωσσική κατάκτηση με τη χρήση της οπτικής των νοηματικών γλωσσών και κατά πόσο βοηθάει στην κατανόηση.
Με την ίδρυση του Deafness Cognition and Language research centre (DCAL) το 2006, το ερευνητικό του πεδίο επεκτάθηκε στην ανάπτυξη της κοινωνικής νόησης των κωφών παιδιών και, κυρίως, στη Θεωρία του Νου.
