Vitti Paolo
Γλώσσα
Αγγλική
Ημερομηνία
01/02/2018
Διάρκεια
00:45:18
Εκδήλωση
Μαθήματα εμβαθύνσεως στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής - Διαλέξεις της Πέμπτης
Χώρος
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Διοργάνωση
Εργαστήριο Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Κατηγορία
Αρχιτεκτονική
Ετικέτες
Φάρος της Αλεξάνδρειας, ελληνιστική περίοδος, μιναρές, Μεσαίωνας
Η οπτική και συγκινησιακή επίδραση που προκάλεσε ο Φάρος της Αλεξάνδρειας συμπεραίνεται από ένα θαυμασμό που διαρκεί πάνω από δεκαέξι αιώνες. Το γιγαντιαίο οικοδόμημα ευθυγραμμίζεται με την τάση των ελληνιστικών ηγετών να επενδύουν σε μεγαλεπίβολες οικοδομές προς ένδειξη της δύναμής τους.
Η ομιλία εστιάζεται στις τεχνικές όψεις, που συζητήθηκαν ελάχιστα από τους μελετητές, ενός αριστουργηματικού οικοδομήματος όπως είναι ο Φάρος. Στόχος είναι να φωτιστεί η δομική και κατασκευαστική σύλληψη που εξασφάλισε τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση ενός επιβλητικού έργου διαχρονικής αντοχής (π. 280 πΧ – π. 1320 μΧ).
Μερικοί ερευνητές δοκίμασαν να συγκρίνουν τον Φάρο με μεταγενέστερους πύργους, ιδίως με μιναρέδες του Μεσαίωνα. Αναφερόμενος σε συγκρίσεις με παρόμοιες οικοδομές, θα προτείνω μια σχετική σύγκριση παίρνοντας ως δείγμα τρεις επιβλητικούς μιναρέδες (Κουτούμπια στο Μαρακές, πύργος Χασάν στο Ραμπάτ, Τζιράλντα στη Σεβίλη), οικοδομημένους στο δυτικό Ισλάμ, τον ίδιο καιρό που ταξιδιώτες από την Ανδαλουσία έδιναν μια ακριβέστατη περιγραφή του Φάρου της Αλεξάνδρειας.
Είναι πρόδηλο ότι οι μιναρέδες είναι πιθανότερο να έχουν εμπνευστεί από ρωμαϊκούς φάρους παρά από τον ελληνιστικής εποχής λιθόκτιστο πύργο της Αλεξάνδρειας.
(Σημείωμα του ομιλητή)
Ο Paolo Vitti είναι αρχιτέκτων και ιστορικός της αρχιτεκτονικής των μνημείων της πολιτιστικής κληρονομιάς. Από το 1984 ασχολείται με την μελέτη και την αναστήλωση αρχαίων μνημείων της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Τουρκίας και μεσαιωνικών μνημείων της Ιταλίας και της Κύπρου. Ενδιαφέρεται εξίσου για την θεωρία όσο και για την επαγγελματική εφαρμογή στην αρχιτεκτονική και την αρχαιολογική αναστήλωση. Το 2015 του επιδόθηκε το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ευρωπαϊκή Κληρονομία (European Union Prize for Cultural Heritage / Europa Nostra Award) για την αναστήλωση της Αρμενικής Εκκλησίας και της Μονής στη Λευκωσία.
Είναι εντεταλμένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Roma Tre, Τομέας Αρχιτεκτονικής, και στο University of Notre Dame, School of Architecture. Είναι επιμελητής για την Αρχαιολογία και την Αρχαία Αρχιτεκτονική της Τοσκάνης στο Πανεπιστήμιο Rochester (NY). Εργάστηκε και αναστήλωσε μνημεία στην Ιταλία (Ρώμη, Πομπηία, Paestum, Buccino, Fratte, Suessola, Pontecagnano, Sybaris, Ancona), στην Ελλάδα (Κρήτη, Λήμνο, Αχαΐα και Μεσσηνία), στην Τουρκία (Κωνσταντινούπολη, Ιασσό) και στην Κύπρο (Σαλαμίνα). Οι έρευνές του στο Μαυσωλείο του Αδριανού, στην Ρώμη (2014), απέσπασαν διεθνείς αναγνωρίσεις.
Είναι Διδάκτωρ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ερευνητής της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθήνας. Το έργο του για τις θολωτές οικοδομές της Πελοποννήσου βραβεύτηκε με το «Grand Prix Research 2014» Europa Nostra Award 2014, και από το «17° βραβείο l’Erma di Bretshneider» για την αρχαιολογία.
